De pretpark-biechtstoel!

In navolging van K-Tof zal ik ook eens een topic van het oude forum heropstarten (al had het daar wel een andere titel). De bedoeling is dat je hier een paar van je stiekeme pretparkgeheimen vertelt. Heb je ooit iets heel gênants gedaan of meegemaakt in een park? Sta je als volwassene soms aan te schuiven bij een echte kinderattractie? Heb je rare gewoontes tijdens een parkbezoek? Biecht het allemaal op in dit topic ;)

Ik zal beginnen:

*Als klein kind dat achtbanen enkel van televisie kende (internet hadden we thuis in de jaren '90 nog niet) dacht ik dat er in het eerste karretje altijd een treinbestuurder zat.

*Frontseat is mijn minst favoriete plek en probeer ik meestal zelfs te mijden (al snap ik waarom andere mensen net wél graag vooraan zitten).

*Zelf schreeuw ik nooit in achtbanen. Maar als de rit in stilte verloopt omdat niemand anders zijn/haar keel openzet, dan ben ik stiekem zwaar teleurgesteld.

*Tijdens een bezoekje in 2015 had ik erg veel moeite om mijn beugel in Cobra correct te sluiten. Ik weet niet meer wat ik precies fout deed, maar het personeel moest minstens twee of drie keer de beugels van mijn karretje heropenen en mij helpen totdat het eindelijk lukte. Het jongetje dat naast mij zat durfde hierdoor bijna niet meer maar is uiteindelijk toch meegegaan. Sindsdien geen problemen meer gehad, maar in de wachtrij van Cobra ben ik telkens weer een beetje zenuwachtig ...


En nu jullie ;)

Leuk topic, en moet ik toch ook even over nadenken... Wat me spontaan te binnen schiet:

* Terwijl iedereen rondom mij zit te schreeuwen en te tieren, krijg ik spontaan de slappe lach op spannende attracties.

* Mijn bril doe ik altijd uit op loopingachtbanen, behalve bij indoorachtbanen (geen idee waarom).

* Tot vorig jaar was ik nooit op mijn gemak in spookhuizen, werd ik er altijd zenuwachtig voor tijdens het aanschuiven en voelde ik een enorme ontlading toen ik terug buiten was. Vooraan lopen zou ik nooit doen, want dan werd het nog erger. Dacht ik... Vorig jaar de RIP Pass van WaBe goed benut en meteen alle spookhuizen bezocht, waarvan de helft als 1e in de rij. Sindsdien geniet ik er nog meer van, zonder stress, maar wel met een voldaan gevoel terug buiten. En wist je dat je als koppersoon minder belaagd wordt dan halfweg?

* Hospital Fantal zal me ook nog lang nablijven. Tijdens het 1e jaar van Fiësta Mortal was ik laatste van de groep die naar binnen mocht, met als gevolg dat ik dus achteraan liep. Een half spookhuis lang werd ik gevolgd door een verpleegster die maximum 10 cm van mijn gezicht week. Zeer intimiderend! Gevolg: ik was de bange hond die werkelijk van alles verschoot en zich geen moment meer veilig voelde. Groot was de teleurstelling vorig jaar toen het aantal scare actors hier gehalveerd was :(

Vorig jaar bezocht ik de Winterdom in Hamburg - geen pretpark, maar kom, er staan coasters - en deed ik daar ook twee ritjes op teststrecke. Het had die dag gesneeuwd en de track zag dan op veel plekken ook nog wit: desondanks was de achtbaan open, ondanks dat er nauwelijks iemand op de kermis was. Het eerste ritje ging ik vooraan zitten en hoewel de achtbaan door de kou wat trager reed dan anders, was het weer een meesterlijke rit.

Omdat de ritprijs me zo goed meeviel (vier euro) en het zo'n fantastisch ding is, besloot ik meteen nog een ritje te gaan, dit keer helemaal vanachter. De trein vertrok met alleen mezelf aan boord, en in alle opwinding had ik de beugel niet bepaald erg goed gesloten. Met een ruime opening tussen mijn heupen en de veiligheidsbeugel vertrekt het treintje: de eerste looping ging vlotjes, maar door de extreem lage snelheid in de tweede looping - het was steenkoud, de trein was zo goed als leeg - heeft de trein wat moeite met zijn tweede looping. de centrifugale kracht verdwijnt dan ook even en ik voel mijn hele lichaam in één keer een centimeter of tien naar beneden vallen, in mijn beugel. Mijn hart ging als een gek tekeer, dat kan ik je wel zeggen. Ik heb het lesje in ieder geval geleerd!

Voor wie Teststrecke niet kent, enkele fototjes van de bewuste avond:

https://i.imgur.com/CZsMd9c.jpg

https://i.imgur.com/7i71h58.jpg

https://i.imgur.com/tGSuXvd.jpg

* Ik ben iemand die nooit echt met volle zin in glijbanen gaat in waterparken. Zeker buisglijbanen niet. Toen ik klein was, heb ik ooit een fragment opgepikt van een film met haaien meegepikt op Filmnet. Kort daarna had ik een droom van een buisglijbaan met één speciaal effect: een splitsing in de baan waarvan eentje een gewoon ritverloop had. Het andere einde eindigde in een groot bassin dat vol zat met van die spectaculaire witte haaien. Ik doe buisglijbanen nog altijd, maar sinds dan denk ik vaak "Stel je eens voor".

* Pretparkmascottes en al die andere pluche individuen...ik blijf er toch altijd een beetje wantrouwig voor. Allemaal dankzij een bezoek aan Phantasialand in 1992, ik was toen 6 jaar. Vlak voor de Gondelbahn 1001 Nacht stond toen een vrouw die van die muppet/Sesamstraat-achtige poppen aan het bewegen was. Eén van die poppen - ze had een paarsroze gezicht en geel haar, ik vergeet het nooit meer - vroeg omstaanders of ze kusjes mocht geven en dat mens koos mij uit. Maar die vrouw deed die pop enorm hard pitsen in mijn kaak, waardoor klein Kristofke het op een janken zette en naar huis ging met een blauwe plek op mijn kaak. Pretparkmascottes...je weet nooit welke gangsters er achter die maskers zitten.

* Kleine Kristof was er trouwens ook van overtuigd dat het personeel van pretparken vroeger ook effectief daar woonden. Ergens vlakbij Ruigrijk in de Efteling bijvoorbeeld staat tussen de bomen een klein huisje. En toen daar een Efteling-medewerker uitkwam, dacht ik dus ook dat die daar zijn domicilie had. Bijgevolg dus dat ik altijd naar huis ging met het idee om in Efteling te gaan werken, want dan kon ik 's avonds na sluitingstijd nog zo vaak in Python gaan als ik wou.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door K-ToF

* Ik ben iemand die nooit echt met volle zin in glijbanen gaat in waterparken. Zeker buisglijbanen niet. Toen ik klein was, heb ik ooit een fragment opgepikt van een film met haaien meegepikt op Filmnet. Kort daarna had ik een droom van een buisglijbaan met één speciaal effect: een splitsing in de baan waarvan eentje een gewoon ritverloop had. Het andere einde eindigde in een groot bassin dat vol zat met van die spectaculaire witte haaien. Ik doe buisglijbanen nog altijd, maar sinds dan denk ik vaak "Stel je eens voor".

---

En laat ik nu net een glijbaan kennen met een splitsing waarvan er eentje de gewone tour volgt, en de andere kant de bek van een haai in verdwijnt xD

(het is overigens een visueel effect dat steeds veranders, soms gaat de vertakking de ruimte in, soms staat er een bordje "exit" en nog zo van die geintjes. Je gaat ALTIJD de andere kant op overigens (de vertakking is uiteraard fake). De bewuste baan staat in Aqualand, Köln.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door coasterfrenzy

En laat ik nu net een glijbaan kennen met een splitsing waarvan er eentje de gewone tour volgt, en de andere kant de bek van een haai in verdwijnt xD

(het is overigens een visueel effect dat steeds veranders, soms gaat de vertakking de ruimte in, soms staat er een bordje "exit" en nog zo van die geintjes. Je gaat ALTIJD de andere kant op overigens (de vertakking is uiteraard fake). De bewuste baan staat in Aqualand, Köln.

---

Of dichterbij in S&R Olympia (Brugge) of met banden in S&R De Waterperels (Lier) ;)

* Kleine Hans ging als pakweg 10-jarige in een doorloopspookhuis op de Hasseltse kermis. Ik weet nog dat ik heel erg onder de indruk was en best wel angstig, vooral omdat ik helemaal achteraan liep. Het ergste moest echter nog komen. Helemaal op het einde stond er een soort van spook in een monnik gewaad waar iedereen netjes aan voorbij liep. Toen ik passeerde bleek het echter een echt persoon te zijn met witte make-up en jawel, hij kwam achter mij aan. Helemaal onder de indruk heb ik me toen omgedraaid en het hele spookhuis in de verkeerde richting terug afgelegd. Ahja... dat spook bleef mij volgen :D. De man wilde mij op m'n gemak stellen maar het feit dat hij m'n schouders vastpakte heeft niet veel geholpen :p. Pas toen ik de deur in de verkeerde richting open geforceerd kreeg was ik weer bij zinnen. Brrrr :D.

Speciaal om K-Tof bang te maken :D

- Toen ik nog een kleine Mario was (+- 6 jaar) gingen we met de familie naar PHL. Toen was er nog een soort verkeerspark met elektrische wagentjes en ik maar zagen en roepen en janken dat ik daar in wou. Toen ik dan uiteindelijk mocht, je kan het al raden, begon ik te huilen omdat ik er geen zin in had :)
Aan de andere kant, ik heb dan wel nog de 2 afgebrande coasters gedaan.

- Een 15-tal jaren geleden ging grote Mario met zijn toenmalige vriendin in Devil's Manor op de sinksenfoor in Antwerpen. Nu ben ik al geen held voor spookhuizen maar je houd je sterk voor je vriendin natuurlijk. Op het einde van de rit stop je in een tafereel met (dacht ik) poppen. Mijn vriendin vond het lezen van de muur interessanter en ik zat rustig rond te kijken toen 1 van de "poppen" bewoog. Het moment dat ik me realiseerde dat die ene "pop" recht naar mij kwam gelopen met klauwen als handen krijste ik de hele kermis bij elkaar en sprong op de schoot van mijn vriendin die me dom aankeek omdat ze het nog niet snapte. De acteur zag dat ik in volle paniek was en wou mijn schouders vastnemen om me te kalmeren. Dat had een averechts effect bij mij en ik heb dan de acteur ...... een moker in zijn gezicht gegeven, met de volle vuist recht op zijn kaak. Moraal van het verhaal, ik ben levenslang geband uit Devil's Manor en ik vind het dan nog niet erg ook :D
Gelukkig voor mij hebben ze wel geen klacht ingediend, de politie zag het als zelfverdediging.

@Simon: de slappe lach op spannende attracties terwijl iedereen zit te schreeuwen ... dat vind ik eigenlijk nog wel schattig :)

@fkl8: beste spookhuisverhaal tot nu toe! Ik heb weinig of geen ervaring met spookhuizen, maar ging eind 2015 naar een concert waar zombie-acteurs rondliepen. Ik ben zo dom geweest om "goeienavond" te zeggen tegen één van hen, met als resultaat dat ik minstens 10 minuten lang die zombie achter mijn gat heb gekregen. maar ik kon er wel om lachen.

@Ignace: waarom verschijnt zoiets nooit op Belgische kermissen?

• Space Mountain (versie 1 nog), toen ik een jaar of 12 was. Samen met mijn vader de wachtrij doorlopen en toen in het Frans de uitleg gehoord dat er inversies inzaten enzoverder. Niets tegen mijn vader gezegd, hij had dan ook totaal niet gekeken naar de thematisering. Toen we in de treintjes stapten en de beugel toe deed vroeg ik aan mijn vader of dat wel hard genoeg was, want ik wou niet uit de trein vallen als die door de looping ging, ik had toen nog niet van de centrifugale krachten gehoord. Terwijl we vertrokken kijkt mijn vader me verbaasd aan en zegt: Maar Michiel, dit is toch gewoon een lancering naar boven, daar stap je uit? Ik kwam bijna niet meer bij van het lachen terwijl we naar boven gelanceerd worden, om dan daarna het hele parcours af te leggen.
  
  
• Elke keer ik een reuzenrad stap klopt mijn hart in mijn keel. Het idee dat je zelf je ketting kan opendoen en eruit stappen jaagt me de stuipen op het lijf. Dit heb ik eigenlijk ook bij zweefmolens. En nu met mijn kinderen probeer ik zo'n dingen dan ook te vermijden. Een achtbaan daarentegen (of eender welke attractie met mechanische beugels) vertrouw ik dan veel meer.
  
  
• Met mijn 2.5 jarig zoontje in de Rollerskater in PDP kruipen was ook een bijzondere ervaring. Je 'deelt' daar je beugel met de persoon naast jou. Mijn dijen zijn natuurlijk een pak groter dan die van mijn zoontje, ik kon nog met gemak een hele volle vuist tussen de beugel en zijn benen steken, waardoor hij dus, mocht hij 'willen', gewoon kan rechtstaan en uit het karretje kruipen. Nooit heb ik meer angst gehad in een achtbaan als dat eerste ritje met mijn zoontje, ook al ken ik de baan als mijn broekzak. En stiekem heb ik er ook heel hard van genoten, het was eigenlijk een superlang knuffelmoment met mijn zoontje :D
  

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Azmidiske

@Ignace: waarom verschijnt zoiets nooit op Belgische kermissen?

---

Ik denk dat Belgische kermissen te klein zijn, vooral in opkomst dan. Bovendien is het transport van een coaster van zo'n kaliber hoe dan ook een logistieke nachtmerrie met heel hoge kosten, dan moet het al écht de moeite zijn voor zo'n baan om de grens over te steken.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door fkl8

Dat had een averechts effect bij mij en ik heb dan de acteur ...... een moker in zijn gezicht gegeven, met de volle vuist recht op zijn kaak. Moraal van het verhaal, ik ben levenslang geband uit Devil's Manor en ik vind het dan nog niet erg ook :D
Gelukkig voor mij hebben ze wel geen klacht ingediend, de politie zag het als zelfverdediging.

---

En terecht! Ik ben echt geen fan van dat spookhuis. De pure horror zit hem bij mij dat je hiervoor wilt betalen xD

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Ignace

Ik denk dat Belgische kermissen te klein zijn, vooral in opkomst dan. Bovendien is het transport van een coaster van zo'n kaliber hoe dan ook een logistieke nachtmerrie met heel hoge kosten, dan moet het al écht de moeite zijn voor zo'n baan om de grens over te steken.

---

Ja.. kun je na gaan. Test Strecke heeft wel al in Aken gestaan, die toch wel kleiner is dan bijvoorbeeld de Sinksensfoor.. Maar als je kijkt hoe veel volk er naar die kermis komt in vergelijk met Antwerpen loont het toch wel om naar Aken te gaan. Duitsers geven gewoon meer en makkelijker geld uit bij zoiets.

Moet bij gezegd worden dat een Duitse kermis toch heel anders is dan bij ons. Daar is het echt een volksfeest.

A bon: On topic:

- Ik vind het altijd geweldig om volk te doen verschieten in spookhuizen. Vaak genoeg veroorzaak ik in mijn eentje meer paniek dan alle scare-actors bij elkaar (vooral als je een vrij slecht spookhuis hebt). No regrets en ik zal het dit jaar met halloween ongetwijfeld ook weer doen :)

* Bij mijn eerste bezoek aan de wachtrij van Space Mountain, versie 1, kreeg ik zoveel zenuwen van de filmpjes en geluidseffecten dat ik ben overgestapt en mijn 6 jaar jongere (!) zus alleen de rit heb laten doen. Mijn ouders verschoten zich een bult wanneer ze stonden te wachten aan het huisje met de onride foto's. Waar zat grote broer?

* Freefall torens: iedere keer als ik in de wachtrij sta, krijg ik stress en zenuwen. Ik heb ze al tientallen keren gedaan, maar toch denk ik op het hoogste punt steeds "waarom zit ik hier weer?". Ik ben dan ook extreem opgelucht als het voorbij is. Je raadt het al: een tweede keer doe ik nooit :D

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door klepje87

Freefall torens: iedere keer als ik in de wachtrij sta, krijg ik stress en zenuwen. Ik heb ze al tientallen keren gedaan, maar toch denk ik op het hoogste punt steeds "waarom zit ik hier weer?". Ik ben dan ook extreem opgelucht als het voorbij is. Je raadt het al: een tweede keer doe ik nooit

---

Ik stond ooit eens aan te schuiven bij Dalton Terror en er zat een volwassen vent vastgeklikt, klaar om te vertrekken. Die man keek naar boven, besefte hoe hoog de toren was en ineens zag je zijn beide mondhoeken naar beneden gaan .... hehehe. Wat ik ook ooit heb gezien bij deze attractie, is twee mensen die met een vuurrood hoofd wegstrompelden.

Toen ik Halloween acteur was in Bellewaerde stond ik in het Fanta spookhuis. Je had bij het binnenkomen twee kanten: de meer enge kant met drie acteurs of de mildere kant met één acteur in een gevangenis. Die acteur was ik, maar ik schreewde vaak toch wel eens goed luid om het wat enger te maken. Op het einde van de dag was echter mijn stem volledig weg... Lesje geleerd dus :p

* Mijn grootmoeder (toen rond de 70 jaar) had eens vluchtig gekeken naar de sporen aan het stationgedeelte van Big Thunder Mountain (Parijs) en besloten dat het gewoon een "rustig, rondreidend treintje" ging zijn en dat ze mee wou. Ik besloot haar niks te zeggen en ze onwetend op te laten stappen. Later zei ze dat ze de hele rit dacht dat ze ging sterven.

* Ik heb bijna in mijn broek geplast van de zenuwen tijdens het wachten voor Typhoon, Rock 'n' Roller Coaster en Tower of Terror.

* Als kind heb ik mij op de beugel van Les Voyages de Pinocchio gestort, oprecht denkend dat het karretje in volle vaart naar beneden zou storten om de hoek. Mijn ouders en de medewerkers probeerden me tevergeefs door mijn angstig geschreeuw te overtuigen dat de rit niet eens omhoog of omlaag zou gaan.

* Ik heb in alle talen die ik kende geroepen van de eerste rij naar een familie op de achterste (op een volle boot) die foto's met flash bleven trekken op Pirates of the Caribbean (Parijs).

* Ik was niet onder de indruk van Baron 1898 en vond hem de hype niet waard.

* Ik heb als kind een mailtje naar een willekeurige Bobbejaanland medewerker gestuurd om mijn vurig beklag te doen over de bouw van Typhoon, want ik had Looping Star niet kunnen doen (omdat ik nooit gedurfd had).

* Ik heb veel te lang naar het achterwerk van King Kong gekeken.

In pretparken zoek ik altijd naar de zweefstoeltjes.

Ik zit altijd te lachen in een achtbaan vanaf de first drop. De meeste mensen worden er bang van:-P blijkbaar lach ik dan als een cartoonschurk

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door traveler

blijkbaar lach ik dan als een cartoonschurk

---

Je zal nooit de man in dit filmpje kunnen evenaren :p En ik biecht meteen ook op dat ik het een geweldig grappig filmpje vind.



Tip voor wie het wil bekijken: Laat je niet afschrikken door het feit dat het in het Spaans is, en hou er rekening mee dat mensen de demonische schaterlach van zoonlief ofwel heel grappig, ofwel juist heel irritant vinden. Vergeet niet het beeld eens stil te zetten op 1:11 , daar kijkt ze echt alsof ze haar zoon zal vermoorden als ze hier levend uit komt ... eigenlijk een schande dat ik die dame zo zit uit te lachen. Maar daarvoor zitten we natuurlijk wel in het juiste topic. En ik moet bekennen dat ik bij mijn eerste echte achtbaanrit ook erg bang was!

ik heb blijkbaar familie in Spanje :-P mijne is eerder moe ha ha maar trekt er een beetje op