[TR] Efteling mei 2001 - A trip down memory lane
Het internet … een netwerk waar mensen van overal ter wereld vrij met elkaar kunnen discussiëren over hun gemeenschappelijke interesses. Daarvoor zijn dan ook de internetfora uitgevonden. En uiteraard is het normaal dat nieuwe leden aan de rest van de groep laten weten wie ze zijn. Dit heb ik al gedaan in het ‘Stel jezelf voor’ - gedeelte, maar tegelijk had ik ook een ander idee. Als je lid wordt van een pretparkforum, wat is dan eigenlijk de beste manier om iets over jezelf te vertellen? Een volledig tripreport schrijven over één van je vroegste en belangrijkste pretparkervaringen :)
Daarom neem ik jullie een heel eind mee terug in de tijd, naar een zonnige weekdag begin mei 2001. Voor de meeste jonge mensen een doodgewone dag op het einde van het schooljaar, wanneer de examens stilaan dichterbij komen. Maar ik werd die ochtend wakker met een bijzonder vooruitzicht. Ik zou voor de eerste keer in mijn leven een echt pretpark bezoeken! Onze school was namelijk op het briljante idee gekomen om alle leerlingen van het tweede middelbaar een dagje naar de Efteling te laten gaan.
Wat ik hierboven schrijf, is eigenlijk niet waar. Een meer correcte omschrijving zou zijn: “Mijn eerste bezoek aan een volwaardig pretpark met de daarvoor zo typische attracties, waarbij ik oud genoeg was om er duidelijke herinneringen aan over te houden”. Blijkbaar ben ik in mijn kleuterjaren ooit naar Bobbejaanland en de Efteling geweest, maar daar kon ik op mijn dertiende uiteraard helemaal niets meer over vertellen. Ik wist toen zelfs niet eens dat ik beide parken destijds bezocht had! Als lagereschoolkind heb ik alleen De Zoete Waters in Oud-Heverlee en het Land Van Ooit gedaan. Leuke uitstapjes, maar dit waren toch eerder recreatiedomeinen of uitgebreide speeltuinen. Kortom: die dag in 2001 geloofde ik oprecht dat ik voor het eerst naar een echt pretpark ging. En ik heb het dan ook ervaren als iets nieuws dat ik nog niet kende.
Thuis aan de ontbijttafel wenste mijn moeder me veel plezier en had ze ook nog een goede raad voor me klaar. Als andere mensen uit mijn klas een attractie wilden doen waar ik zelf niet in durfde, dan mocht ik me in geen geval verplicht voelen om toch met hen mee te gaan! Ze leek dit heel belangrijk te vinden. Dus heb ik braaf “ja mama” geantwoord en ben ik naar school gefietst. Daar stapte iedereen van het tweede middelbaar in een reeks afgehuurde tourbussen die richting Kaatsheuvel reden. En zo kwamen we ergens in de voormiddag aan bij onze bestemming: de Efteling.
Samen met twee klasvriendinnen trok ik het park in. We aten onze boterhammen op in het Sprookjesbos en begonnen daarna aan de attracties. Eén van de eerste dingen die we tegenkwamen, was de Halve Maen. Mijn twee vriendinnen stelden natuurlijk voor om hier samen in te gaan. Daar stond ik dan, als dertienjarig meisje zonder noemenswaardige pretparkervaring … ik kon alleen maar aan de woorden van mijn moeder denken. Doe vooral niets wat je niet durft! En zo kwam het dat de moed me al snel in de schoenen zonk. Even later keek ik toe hoe mijn vriendinnen in de attractie zaten terwijl ik veilig op de grond wachtte totdat zij terug waren. Eigenlijk was het meer uit schrik om de wens van mijn moeder te negeren dan uit angst voor de Halve Maen zelf (helaas heb ik dat pas veel later begrepen).
Een andere attractie waar we redelijk vroeg op de dag passeerden, was de Bobsleebaan. Jammer genoeg weet ik na al die jaren echt niet meer of we deze voor of na de Halve Maen gedaan hebben. Achtbanen waren op dat moment voor mij onbekend terrein. Ik had andere kinderen er weleens over horen praten, maar zelf had ik - met uitzondering van een hele kleine kiddiecoaster op Leuven Kermis - nog nooit in een achtbaan gezeten. Mijn twee vriendinnen wouden graag de Bobslee doen. En deze keer besloot ik om toch maar mee te gaan. Niemand kon toen vermoeden dat die keuze mijn beleving van pretparken voor altijd zou veranderen.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik min of meer per ongeluk ingestapt ben, zonder te weten wat voor soort rit dit precies was. Omdat de karretjes doorheen een halve buis rijden, geeft de Bobsleebaan vanaf de grond gezien niet al haar geheimen prijs. Gelukkig maar! Anders zou ik dankzij het advies van mijn moeder nooit ofte nimmer in deze attractie gegaan zijn. Nu echter reed er een karretje naar boven met aan boord drie tienermeisjes waarvan eentje niet goed wist wat ze moest verwachten. Ik had toen eigenlijk een verkeerd beeld van achtbanen, en dacht dus dat we gewoon aan een normaal tempo omlaag zouden rijden. Het karretje bereikte de top en …. donderde toen aan een rotvaart naar beneden!
Ik vond het vreselijk eng en véél te snel gaan :eek: Met beide handen klampte ik me stevig vast in de oprechte angst dat ik anders misschien uit ons karretje geslingerd zou worden. Achteraf gezien een absurd idee: geen enkel pretpark bouwt een attractie waar je zomaar vanaf kan vallen. Maar de paniek van het moment maakte logisch nadenken vrij moeilijk, vrees ik. Ik durf te wedden dat de afdrukken van mijn vingernagels nog dagenlang te zien waren in de lapbar … Kortom, ik was echt wel bang. We werden een eerste keer afgeremd en mijn vriendinnen riepen “Daar gaan we weer!” De tweede afdaling vond ik al bijna even erg als de eerste. Opnieuw remden we af en vertrokken we voor de derde afdaling.
Toen is er een mirakel gebeurd.
Ik begon het eigenlijk wel leuk te vinden! Tijdens de derde afdaling snapte ik dat ik toch niet uit ons karretje zou vallen, en dat het juist de bedoeling was om zo snel en wild naar beneden te rijden. Dus vond ik het eerder spannend dan eng. Aan de vierde afdaling heb ik zelfs oprecht plezier beleefd. Toen we weer in het station aankwamen, had ik spijt dat de rit al afgelopen was :D
Na de Bobsleebaan is mijn angst voor wilde attracties in een snel tempo verminderd om uiteindelijk zelfs helemaal te verdwijnen. Integendeel, ik ontdekte dat ik zulke dingen juist heel erg leuk vond. Dus zag ik het helemaal zitten om samen met mijn twee vriendinnen een paar andere achtbanen te proberen.
Vogel Rok was fantastisch! Die groene lichtbundel terwijl je naar boven rijdt en ziet hoe iedereen in de trein zijn handen omhoog steekt om de lichtstraal aan te kunnen raken, een rit in totale duisternis, de muziek, … ik vond het geweldig. Ook nu nog, vele jaren later, blijft Vogel Rok één van mijn favoriete achtbanen. Ik heb hem toen als zeer snel ervaren, maar dat vond ik op dat moment helemaal niet erg meer. Integendeel zelfs! Pegasus was ook een toffe attracties om eens te doen, zij het dan een beetje pijnlijk voor mijn nek. Hier konden we direct instappen omdat er totaal geen wachtrij stond.
En dan rest ons nog één vraag. Heb ik die dag ook de achtbaan gedaan die in 2001 nog bekend stond als de ultieme durversattractie van de Efteling? Ja hoor, ik had het lef om in de legendarische Python te stappen. Puur technisch gezien was het niet mijn allereerste keer overkop, dit had ik al eens gedaan in een speeltuig van de Zoete Waters (een cabine die je om zijn eigen as kon laten draaien door op een knop te drukken en die traag over een biljartvlak parcours reed). Maar een achtbaan als de Python ging uiteraard nog enkele bruggen verder. Toch voelde ik dat ik er klaar voor was en dat ik het heel graag wou doen.
Samen met mijn vriendinnen heb ik frieten besteld in een restaurant vlak bij de Python. Het terras had een soort wit golfplatendak dat ondoorzichtig was, maar wel licht en schaduw doorliet. Telkens als de karretjes over de U-bocht na de lifthill reden, zagen we een sliert zwarte vlekken passeren. Dat vonden we alle drie erg grappig! Toen ik in 2016 na een lange afwezigheid eindelijk terug in de Efteling kwam, ben ik op zoek gegaan naar dat terras. Blijkbaar werd het afdak intussen gesloopt … jammer.
Mijn twee vriendinnen zouden eerst allebei samen de Python doen, om mij meteen daarna te halen voor een extra rondje. Ik weet niet meer waarom we dit zo afspraken. Was ik nog niet klaar met eten? Moest ik stiekem toch nog een klein beetje angst overwinnen? Geen flauw idee, zo ver reiken mijn herinneringen helaas niet. Maar mijn eerste keer Python vergeet ik nooit.
We liepen naar de ingang van de attractie. Eén van mijn vriendinnen was enkele minuten voordien zelf behoorlijk nerveus geweest, nu huppelde ze letterlijk onder het bordje met de slang door. Ook het laatste stuk aanschuiven in het stationsgebouw was zeer bemoedigend: elke trein die weer binnenreed zat vol met wildenthousiaste schoolgenoten die hun duim opstaken en riepen dat het geweldig was geweest. Dus ben ik zonder al te veel zenuwen ingestapt. De rit zelf was uiteraard supertof :D Toen we ondersteboven hingen, zat ik er gewoon eens goed mee te lachen … Bang was ik totaal niet meer. Geen moment heb ik gedacht dat ik uit de trein zou kunnen vallen. De woorden van mijn moeder waren slechts nog een vage herinnering. Ik had haar advies al lang en breed in de vuilnisbak gesmeten, waar het nu nog steeds stof ligt te vangen.
Hebben we tijdens die schoolreis alleen maar waaghalsattracties gedaan? Toch niet, de Efteling is wel meer dan dat. Maar ik was zo onder indruk van de vier achtbanen dat ik me verder alleen nog een wildwaterrivier met ronde boten kan herinneren. Toen we voorbij het punt voeren waar de actiefoto genomen werd, kwam één van mijn vriendinnen op het idee om allemaal met onze hand tegen ons voorhoofd te salueren alsof we een hoge legerofficier moesten groeten. Helaas heb ik die foto toen niet gekocht en is er dus geen bewijs van dit voorval. Maar ik herinner me het nog erg goed.
Ergens in de late namiddag werd het tijd om weer naar België te vertrekken. Ik was heel blij dat ik deze dag had mogen beleven. Eén van de leukste schoolreizen die ik ooit deed en op dat moment voor mij ook een zeer zeldzame kans om eens een echt pretpark te bezoeken. Toen we allemaal weer op de bus richting huis stapten, had ik maar van één ding spijt. Jullie mogen één keer raden wat dat was.
De Halve Maen natuurlijk! Waren we hier iets later op de dag voorbij gelopen, dan zou ik hem denk ik wel gedaan hebben. De zogenaamde ‘goede raad’ van mijn moeder was eigenlijk het enige dat me toen heeft tegengehouden. Maar het is perfect mogelijk om een park binnen te gaan als nietsdurver en er enkele uren later weer buiten te komen als allesdurver. Achteraf was mijn klastitularis zelfs heel verbaasd over het feit dat ik in de Python was gegaan. Niemand had dit vooraf verwacht, ikzelf ook niet. Ik stond immers bekend als een stil en verlegen meisje. Maar men zegt weleens dat het juist de mensen met de grootste mond zijn die uiteindelijk nergens in durven … en blijkbaar geldt dat dus ook andersom?
Eén ding zal ik me altijd blijven afvragen, omdat ik het na al die jaren gewoon echt niet meer weet. Welke van beide attracties deden we tijdens onze schoolreis het eerst: De halve Maen (zo herinner ik het mij) of de Bobsleebaan (deze staat veel dichter bij de ingang van de Efteling)? Ofwel heb ik na die fameuze eerste achtbaanrit nog één keer geaarzeld voor ik effectief overal in durfde, ofwel zijn we doelbewust kriskras door het park gelopen om de drukste wachtrijen te ontwijken. Twee dingen weet ik echter absoluut zeker: De Bobsleebaan was cruciaal om mijn angst te overwinnen, en de Halve Maen is de enige attractie die ik toen heb overgeslagen.
Daarmee zijn we aan het einde van mijn tripreport gekomen. Hopelijk was het ook zonder foto’s leuk om deze tekst te lezen. Ik zal mijn vriendinnen van toen altijd dankbaar blijven omdat ze me meenamen in de Bobsleebaan. Tijdens die rit - en nergens anders - heb ik mijn negatieve vooroordelen overwonnen en ben ik achtbaanfan geworden. Intussen heb ik zelfs besloten om de Bobslee nooit meer opnieuw te doen, zodat mijn unieke herinnering hieraan mooi intact kan blijven. Maar de belangrijkste les uit deze schoolreis blijft toch wel dit: Beslis zelf of je al dan niet in een attractie durft te gaan. Laat je hierbij niet dwingen door overenthousiaste vrienden, maar laat je zeker ook nooit tegenhouden door overbezorgde ouders :)
Re: [TR] Efteling mei 2001 - A trip down memory lane
Ik vond het al leuk om te lezen toen je het deelde op mijn YouTube-kanaal, maar het is leuk om jouw verhaal eens wat uitgebreider te lezen. En ja, natuurlijk waren foto's fijn geweest uit een vervlogen tijd... maar op deze manier kunnen we onze verbeelding zijn werk nog eens laten doen :).
Re: [TR] Efteling mei 2001 - A trip down memory lane
Wat een leuk geschreven verslag! Het gebrek aan foto's is geen gemis en ik had tijdens het lezen echt het gevoel dat ik erbij was. Zeer opvallende keuze om nooit meer in de Bob te gaan ondanks de positieve indruk, maar ergens ook wel mooi... Benieuwd naar je verdere ontdekkingen :)!
Re: [TR] Efteling mei 2001 - A trip down memory lane
Ik ben toch wel een beetje opgelucht om te zien dat mijn eerste tripverslag goed onthaald wordt :)
Tijdens de zomer van 2001 ben ik nog eens met een vriendin naar de Efteling geweest, maar toen sloegen we de Bob over (wegens tijdsgebrek, neem ik aan). Daarna duurde het tot december 2016 voordat ik hier nog eens kwam. De Halve Maen heb ik toen eindelijk wél kunnen doen, maar de Bob ben ik die dag bewust voorbij gelopen. Mijn herinnering eraan was intussen een soort van mythe geworden. Juist omdat ik hem destijds zo intens heb ervaren, zou een nieuwe rit mogelijk op een teleurstelling zijn uitgedraaid ... en dan zou ik in zekere zin de herinnering aan mijn eerste echte achtbaanrit kapot gemaakt hebben. Laat deze attractie maar de geschiedenis ingaan als de verschrikkelijk enge coaster waarin ik mijn angst overwon ;)
Re: [TR] Efteling mei 2001 - A trip down memory lane
Ik lees dit nu per toeval omdat ik opzoek was naar TR's over de Efteling, ik plan er zelf een te schrijven van mijn bezoek gisteren. Mét fotos :p Dit forum telt ondertussen alweer heel wat TR's, maar van de parken bij ons in de buurt geen spoor. Vreemde tendens, haha. Laten we daar maar eens verandering in brengen :)
Anyway, leuk TR! Herinneringen ophalen, altijd tof om te lezen :)
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door
Azmidiske
Laat deze attractie maar de geschiedenis ingaan als de verschrikkelijk enge coaster waarin ik mijn angst overwon ;)
Als ik dat lees, denk ik aan Weerwolf in Walibi Belgium. Je kan je niet voorstellen wat een schrik ik had toen ik daar als klein manneke op schoolreis weer uitkwam. (Vierde of vijfde leerjaar was dat!) Sterke keuze om de Bob niet meer te doen, die herinnering van Weerwolf zou inderdaad sterker zijn als ik hem sindsdien niet meer had gedaan, maar ik kan hem toch echt niet links laten liggen op een dagje Walibi. :)
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door
Azmidiske
Helaas heb ik die foto toen niet gekocht en is er dus geen bewijs van dit voorval.
Dat gevoel heb ik tegenwoordig ook met die foto's. Vroeger nooit gekocht omdat ze toch niet goedkoop waren, en daar heb ik nu soms toch wel spijt van. In het tweede middelbaar gingen we naar Bobbejaanland en ik wenste dat ik daar nog een foto van had. Hetzelfde voor de actiefoto van mijn eerste ritje Weerwolf. Die moet geniaal geweest zijn :p
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door
Azmidiske
Maar men zegt weleens dat het juist de mensen met de grootste mond zijn die uiteindelijk nergens in durven … en blijkbaar geldt dat dus ook andersom?
Iets met stille waters misschien? :)
Dat er geen foto's in je TR staan, stoort inderdaad helemaal niet omdat er een verhaal in je tekst zit. Het is een beetje een grotere stap om te zetten om het te beginnen lezen, dat wel. Maar het komt de "magie" van je eerste keer pretpark ook wel ten goede omdat het zonder foto's allemaal een beetje mysterieus blijft. Top! :)
Re: [TR] Efteling mei 2001 - A trip down memory lane
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door
Rickie97
...Dit forum telt ondertussen alweer heel wat TR's, maar van de parken bij ons in de buurt geen spoor. Vreemde tendens, haha. Laten we daar maar eens verandering in brengen :))
Een gat in de TR-markt, al denk ik niet dat hier iemand zit te wachten op een TR over m'n 79e bezoek aan BJL.
Bij mij wordt de nieuwsgierigheid om van andermans (m/v) TR te lezen vooral aangewakkerd indien ik a) nog niet in dat park geweest ben of b) er een nieuwe attractie is die ik nog niet gedaan heb of c) een (her)bezoek in de nabije of verre toekomst (2 jr.) te overwegen is. Vooral wat dat laatste betreft ben ik de TR-schrijvers hier dankbaar.
Re: [TR] Efteling mei 2001 - A trip down memory lane
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door
Earlyspencer
Een gat in de TR-markt, al denk ik niet dat hier iemand zit te wachten op een TR over m'n 79e bezoek aan BJL.
Bwa, 't is te zien hoeveel je denkt dat erover te vertellen is. Een TR over welke attracties er in Walibi Belgium of BJL staan is voor dit forum misschien inderdaad niet zo interessant, hoewel we natuurlijk ook niet weten hoeveel niet-ingelogden met ons meelezen hé :) Als het kleine opmerkingen zijn is een TR natuurlijk eerder overbodig en kan je die ook gewoon in het jaartopic van het betreffende park kwijt.
Ik was van Walibi op voorhand ook niet van plan er een TR over te schrijven, maar met de vele storingen bij Pulsar, mijn mening over het verdwenen reuzenrad die ik wel eens wou delen, eens een beschouwing over Radja River met het ongeval in het achterhoofd... had ik toch al wel wat stof verzameld voor een verslagje dacht ik. Verder is het ook te zien of er al een vergelijkbaar TR op het forum te vinden is natuurlijk. Over WB vond ik er geen enkel, dus dacht ik wel wat lezers te kunnen trekken door daar ook eens over te schrijven. En aan de reacties erop te zien denk ik wel dat het welkom was :)
Ik ben nu net klaar met een tekst voor een TR van mijn eerste keer Efteling. Nu nog foto's erin plaatsen en online zwieren. Ik persoonlijk zou het ook wel leuk vinden eens een TR te lezen van iemand die voor de eerste keer komt in een park dat ik al lang ken, dus met dat in het achterhoofd hoop ik voor mijn TR ook wel een aantal lezers te kunnen scoren. :)
Re: [TR] Efteling mei 2001 - A trip down memory lane
@Rickie97: Ik kan me eigenlijk wel heel goed voorstellen hoeveel schrik jij in de Weerwolf gehad moet hebben. Jij was nog jonger dan ik en de Weerwolf lijkt me toch al een klasse hoger dan de Bobslee … en ik vond het al zo eng. Ben jij toen ook in de attractie gestapt zonder echt te beseffen wat je te wachten stond?
In 2001 had de Bobslee andere karretjes dan nu. De lapbar was gewoon een dikke cilinder, en nergens in het karretje waren er echte handvaten of een grijpstang voorzien. Ik herinner me nog dat ik me uit alle macht aan die lapbar heb vastgehouden hoewel dat dus eigenlijk niet mogelijk was … mijn handen deden er pijn van :p Maar ik heb nooit spijt gehad van die fameuze rit, in mijn TR lees je waarom!
Moest ik na die schoolreis wat vaker naar de Efteling gegaan zijn, dan zou ik bijna zeker de Bobslee wel opnieuw gedaan hebben. In de zomer vakantie van 2001 (bezoek met vriendin) sloegen we hem over wegens tijdsgebrek en daarna duurde het tot 2016 voordat ik nog eens in de Efteling kwam. Vijftien jaar is een heel lange tijd: ik was intussen een volwassen vrouw geworden en had in Walibi meerdere achtbanen gedaan die spectaculairder zijn dan de Bobslee. Na al die jaren was de Bob een mythe geworden, hem opnieuw doen had weleens met een flinke teleurstelling kunnen eindigen! Toen besloot ik dat ik de magie van mijn eerste echte achtbaanrit nooit op die manier wil verpesten :)
Een paar maanden geleden ben ik met mijn zus en een groep vrienden naar Walibi geweest. Mijn zus was doodsbang in de Weerwolf. Ik heb wel even binnensmonds gevloekt toen na onze rit het fotokot gesloten bleek te zijn! Geen foto dus … jammer, want het zou een geweldige foto zijn geweest denk ik.
Fijn dat mijn TR in de smaak lijkt te vallen, ik heb het bewust als een soort van verhaal neergeschreven. Op dit forum lees ik vaak tripreports over parken in het buitenland, waarbij elke attractie uitgebreid beschreven en beoordeeld wordt. Ik vind het superinteressant om zoiets te lezen, maar weet dat ik het zelf niet kan schrijven. Ik ga naar parken die iedereen hier allang kent en ik heb te weinig technische achtergrondkennis. Dus moest ik wel een andere invalshoek kiezen. Als ik ooit nog een TR schrijf (waarschijnlijk wel) dan ga ik er opnieuw een soort verhaaltje van maken.
Re: [TR] Efteling mei 2001 - A trip down memory lane
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door
Azmidiske
@Rickie97: Ik kan me eigenlijk wel heel goed voorstellen hoeveel schrik jij in de Weerwolf gehad moet hebben. Jij was nog jonger dan ik en de Weerwolf lijkt me toch al een klasse hoger dan de Bobslee … en ik vond het al zo eng. Ben jij toen ook in de attractie gestapt zonder echt te beseffen wat je te wachten stond?
Min of meer wel ja. Dat ik de weerwolf gedaan heb die dag is ook de enige attractie die ik me nog met zekerheid herinner. En het reuzenrad stond er toen nog naast en dat was hoger dus dat deed de Weerwolf toch kleiner ogen dan hij eigenlijk is... Ik denk dat het hem vooral aan het feit lag dat het begrip "airtime" mij toen nog onbekend was, en daarop word je toch wel veelvuldig getrakteerd in Weerwolf :). Ik had al wel eerder achtbanen gedaan toen, maar niet zo'n grote. Ik vermoed dat ik ook wel calamity mine gedaan heb die dag en ik ben als ik heel klein was ook eens met kerst in Disneyland geweest en heb daar Big Thunder Mountain gedaan. Ik denk dat dat mijn meest intense baan was op dat moment. Anders de achtbanen van Plopsaland in het tijdperk dat daar alleen nog maar kiddiecoasters stonden, de Keverbaan van Bellewaerde... Het engste wat ik toen al gedaan had zal hooguit een wilde muis geweest zijn, in BJL of Walibi Holland ofzo. Je kan je wel voorstellen dat ik Weerwolf serieus had onderschat. :p
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door
Azmidiske
In 2001 had de Bobslee andere karretjes dan nu. De lapbar was gewoon een dikke cilinder, en nergens in het karretje waren er echte handvaten of een grijpstang voorzien. Ik herinner me nog dat ik me uit alle macht aan die lapbar heb vastgehouden hoewel dat dus eigenlijk niet mogelijk was … mijn handen deden er pijn van :p Maar ik heb nooit spijt gehad van die fameuze rit, in mijn TR lees je waarom!
Moest ik na die schoolreis wat vaker naar de Efteling gegaan zijn, dan zou ik bijna zeker de Bobslee wel opnieuw gedaan hebben. In de zomer vakantie van 2001 (bezoek met vriendin) sloegen we hem over wegens tijdsgebrek en daarna duurde het tot 2016 voordat ik nog eens in de Efteling kwam. Vijftien jaar is een heel lange tijd: ik was intussen een volwassen vrouw geworden en had in Walibi meerdere achtbanen gedaan die spectaculairder zijn dan de Bobslee. Na al die jaren was de Bob een mythe geworden, hem opnieuw doen had weleens met een flinke teleurstelling kunnen eindigen! Toen besloot ik dat ik de magie van mijn eerste echte achtbaanrit nooit op die manier wil verpesten :)
Ik vond hem bij mijn eerste bezoek gisteren alvast intenser dan gedacht. Plaatsen waar het karretje (bijna?) volledig verticaal tegen de wand aanrijdt zag ik niet aankomen :p Sterk dat je het volhoudt er niet nog eens in te gaan, ik zou té hyped zijn om hem opnieuw te doen, haha.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door
Azmidiske
Fijn dat mijn TR in de smaak lijkt te vallen, ik heb het bewust als een soort van verhaal neergeschreven. Op dit forum lees ik vaak tripreports over parken in het buitenland, waarbij elke attractie uitgebreid beschreven en beoordeeld wordt. Ik vind het superinteressant om zoiets te lezen, maar weet dat ik het zelf niet kan schrijven. Ik ga naar parken die iedereen hier allang kent en ik heb te weinig technische achtergrondkennis. Dus moest ik wel een andere invalshoek kiezen. Als ik ooit nog een TR schrijf (waarschijnlijk wel) dan ga ik er opnieuw een soort verhaaltje van maken.
Wel ja, het is eens iets anders dan een standaard TR. Altijd leuk :) Misschien verschil ik hierin wel van de meeste forummers hier, maar TR's (of gewone topics) over parken waar ik mezelf niet meteen zie komen, bijvoorbeeld Amerikaanse, lees ik eerlijk gezegd meestal niet. In tegenstelling tot TR's van parken in de buurt: hoeveel er ook over verschijnt, ik zal het altijd interessant vinden om te lezen om te zien of er dingen instaan die ik nog niet wist of meningen die verschillen van de mijne of zo. Dat zal wellicht al wel opgevallen zijn op basis van op welke posts ik reageer en welke niet. :p
