Toegegeven: ons hoofddoel was een derde (her)bezoek aan een ander pretpark in het nog niet onafhankelijke Catalonië. De diverse lage-kosten-luchtbruggen tussen de nabijgelegen luchthaven en onze contreien worden jaarlijks vanaf eind oktober enkele maanden on hold gezet, dus bevlogen we deze keer Barcelona El Prat. Van die nood zouden we een dubbele deugd maken middels een late stadswandeling en daags erna een nooit eerder bezocht pretpark. Dat had ik planologisch weer mooi voor elkaar! Helaas was dit buiten twee stressvolle heropflakkeringen gerekend, die zich twee weken voor onze afreis manifesteerden. Primo die van helse rugpijn t.g.v. ondoordacht bukken door het sleutelgat in het doolhof van de Efteling en secundo die van de Catalaanse intifada. Gelukkig hielden de 350.000 malcontenten zich op 26 oktober ver van El Plat (sic) en van de rechte lijn tussen Plaça Catalunya en het meest nabije stukje kust. Opzet 1 was dus geslaagd want die avond ’Genen Ambras oep de Ramblas’ zoals Vlaanderens populairste theatergezelschap het zou verwoorden.
https://i.imgur.com/eYAyuEx.jpg
’Mè ne Lumbago nor Tibidabo’ klinkt zelfs voor mensen woonachtig oep de paarking plezanter dan het is. Want dit stadspretpark ligt een flink eind buiten het stadscentrum en wij zeulden dan ook nog eens ons hebben en houden voor de hele vijfdaagse mee. Er zijn meerdere manieren om dit park te bereiken, o.a. middels een funiculaire. De goedkoopste manier is de rechtstreekse Tibibus vanaf Plaça Catalunya. Met deze combo wordt het transport gratis, inclusief nog een traject heen en terug op het stadstrein-netwerk. Dat had ik planologisch weer mooi voor elkaar! Helaas was dit buiten een unionistische tegenbetoging gerekend op diezelfde zondag, dichtbij het Cataloniëplein.
Enigszins partijdig liet ik Google translate een vragenlijstje in het Catalaans omzetten m.b.t. tot alternatieven. Ik presenteerde het blaadje aan iemand die beroepshalve hulpeloze toeristen aan een ticket-automaat bijstaat. Ons werd geadviseerd om tot halverwege ondergronds te reizen tegen een meerkost van € 3,50 p.p. Terug bovengronds viel met de Torre Andreu enige gevelpracht te bewonderen op het locale Kennedyplein. Een kleine compensatie voor onze 100% Gaudi-loze trip.
https://i.imgur.com/IJ0uxsY.jpg
Hier reed geen Tibibus maar wel de Funibus. Nog meer verwarring: hier werden geen ‘pure’ bustickets verkocht maar enkel combo’s inclusief halve all-ride-park-tickets. Dat ‘halve’ leg ik even verder wel uit. Hiervan vooraf niet op de hoogte, had ik een groepje Italiaanse gepensioneerden onbedoeld voorgelogen dat ze voor € 3 naar boven konden rijden. Ach, ze waren per cruiseschip aangespoeld en zullen door de meerkost wellicht geen homp ciabatta minder moeten eten. Er reden trouwens opvallend veel andere Ausländers mee op die Funibus. Is Barcelona naar analogie met de veelbesproken uitspraak van Burgemeester Plop ook aan het ontvolken? Of liggen die luie Spanjolen / Catalanen klokslag 10:30 nog te maffen ondanks dat uurtje extra wintertijd? Die laatste gedachte deed me hopen dat we misschien een kalm pretparkdagje zouden tegemoet gaan. Maar het feit dat lang niet alle wachtenden met de eerste Funibus mee konden, was minder hoopgevend. Vanaf de afstap-halte is het nog enkele 100en meters glooiend wandelen naar een fraaie kerk, met daar bovenop een Jesús-in-Hein-Vanhaezebrouck-houding. Het spaart me voorlopig een peperdure trip naar Rio uit. Voor de park-kassa’s heerste een gevreesde drukte van jewelste, maar wij moesten bij de klantenservice zijn.
https://i.imgur.com/xBxESuS.jpg
Een dikke pluim naar deze dienst en naar de online communicatiedienst van het park. Hun snelle en geruststellende antwoord dat onze equipatges gratis in bewaring zouden worden gehouden, werd snel bewerkstelligd, mede dankzij opnieuw een Catalaans blaadje uit m'n thuisprinter. Aan diezelfde service-balie werd ons bus-ticket vervangen door een polsbandje. Hiermee konden we alle attracties op het panoramaplatform onbeperkt berijden. Die ‘halve’ all-ride was niet onze bedoeling, wij wilden natuurlijk in het hele park attracties berijden. Tegen een correcte meerkost kregen we daartoe een ander bandje. Som-hi!
Hoewel de attracties in de rest van het park ons meer aanspraken, besloten we strategisch om eerst een koppel attracties op het panorama-platform uit te proberen, al was het maar om die Italiaanse bejaarden voor te zijn. De eerste attractie in die categorie was de verrassend instap-klare Talaia. Dat is een uitkijk-attractie die qua constructie iets weg heeft van een booster. Maar dan wel één aan een traag tempo, inclusief korte stilstand op het hoogste punt en zonder enige vorm van beveiliging voor de passagiers. Daardoor stond Leon (daags later frontje op Red Force) doodsangsten uit.
https://i.imgur.com/z8Fxqhz.jpg
Ik genoot net als de twee onbekende niños aan boord van de adembenemende zichten, ook al waren die richting stad en kust tegen het zonlicht in.
https://i.imgur.com/IIthiPZ.jpg
Ook op ons tweede target werd vanuit Talaia meer dan één blik gegund: de historische park-vedette Avio.
https://i.imgur.com/d3pCdX7.jpg
Hier stond een 40-tal mensen voor ons, wat resulteerde in +/- 40 minuten wachttijd. Die kan je doden door je opnieuw te vergapen aan adembenemende vergezichten of aan de al operatieve coaster onder je voeten.
https://i.imgur.com/zwpj3tm.jpg
Er zijn ook nog wat plakkaten die de historiciteit van deze bijna 100-jarige vlieg-attractie bevestigen. Met de complimenten van ene W. Disney
https://i.imgur.com/lPCRmwW.jpg
… en van een andere S. Dalí
https://i.imgur.com/N59zzcl.jpg
Het tergend trage vorderen heeft meerdere redenen: er kan maar een tiental passagiers per rit mee. Bovendien moet voor en na elke instap- en uitstap-sessie de vliegtuigtrap langzaam 90 graden gedraaid worden.
https://i.imgur.com/CsnjooD.jpg
En dan was er nog een parallelle wachtrij voor ‘specialen’. Ik wil hier geenszins beledigen o.b.v. fysieke of andere paraatheid, maar in meerdere attracties zag ik verdacht veel paraat-ogende mensen in een soort fast-lane. Bij mijn weten verkoopt het park geen fast-passen. Ik lees hier iets over 33% en 1 compagnon. Ik weet niet hoeveel % ik zou halen na twee volle weken werkonbekwaamheid. Helaas had ik m’n onvertaald doktersbriefje niet bij. De toegangsdeur tot het vlieg-ding is overigens niet veel groter dan dat vermaledijde sleutelgat in Kaatsheuvel, ik beleefde hier dus een dubbel stressmoment.
https://i.imgur.com/czIBbsq.jpg
Of dit het wachten en het medisch risico waard was? Het zicht was logisch veel beperkter dan vanuit die trage booster. En het drievoudig partieel vliegen over de afgrond leverde me geen kick-ervaring op. Eentje in de categorie been-there-done-that, dus. Het gouden eerste pretpark-uur was hierdoor wel al volledig gesmolten onder de warme herfstzon. Het reuzenrad(je), de paardenmolen en het automaten-museum skipten we op het panoramaplatform, tijd voor het echte werk! Ik merkte noch een duidelijke overgang, noch enige controle bij het betreden van het resterende park, één en twee verdiepingen lager gelegen.
De powered-mijntrein-coaster is sinds enige tijd een VR-ding. Dat zou resulteren in lang wachten. Dat was effectief al zo kort na het middaguur. We hadden geen goesting in opnieuw langdurige stilstand, dus begaven we ons naar de enige andere coaster. Wachtend op het vliegtuigje oogde Montanya Russa veelbelovend: een reliëfcoaster met twee treinen in bedrijf ondanks de opvallend veel lege plaatsen tussen front en back. Wij moesten bij beurt 1 net geen 10 minuten overdekt wachten, wat best klantvriendelijk is, want het zal hier regelmatig nog heter en soms ook veel natter zijn.
https://i.imgur.com/bC8hFhY.jpg
Natuurlijk waren er nu geen lege plaatsen meer. En minder klantvriendelijk: geen vrije plaats-keuze. M’n eerste lumbago-coaster sinds Huracan in Belantis viel niet tegen qua soepelheid. Het parcours maakt optimaal gebruik van het reliëf, zo heb je er toch niet veel in Europa (Tusenfryd en Fort Fun hebben die kans nog niet gegrepen). Je kan deze Vekoma best niet te veel gaan vergelijken met de onovertroffen Lisebergbanan, hoewel … op gebied van panoramisch zicht scoort deze Nederlandse Spanjaard misschien wel beter dan de Duitse Zweed. Al is dat niet zo’n grote verdienste van het park of de constructeur. Jammer dat het tunneltje bij de optakeling eigenlijk geen tunnel was maar een even korte als noodzakelijke overkapping.
https://i.imgur.com/TYHV5dD.jpg
Hoewel de uitgang mooi uitkwam bij de ingang van de enige waterattractie in het park, besloten we terstond om Montanya Russa te bissen. Voor het geval jij ooit wel de keuze krijgt: achteraan gezeten voelde deze coaster intenser aan.
https://i.imgur.com/31mQ5dZ.jpg
Een kleine 20 minuten later was het dan toch de beurt aan de flume Mina d’Or. Het betreft zo’n old-school langgerekte badkuip op lelijke poten. En vermoedelijk was wat werk- en reservemateriaal langs het parcours niet decoratief bedoeld. Maar hé, prima interactie met het reliëf en met de rode coaster maken wel heel veel goed, net als een kunstmatig gegenereerde waterval en natuurlijk de twee drops. Onderstaande foto doet de attractie een beetje oneer aan.
https://i.imgur.com/C0Xfa2f.jpg
Een functionele dubbele schoonheidsfout is de neppe rots die passanten moet beschermen nabij de finale splash. Vloekend met de echte rotsen en … het zicht op die splash belemmerend.
https://i.imgur.com/dbSnrTg.jpg
Door de drukte en ons vroege vertrekuur richting Salou was al duidelijk dat we met moeite heel het park rond zouden geraken. Later op de dag nog eens terugkeren voor een gesmaakte attractie zouden we ook al niet kunnen, dus werd de rode coaster en passant getrist, frontaal deze keer. Ook het schommelschip Piratta werd louter omdat die ons pad kruiste vereerd met een rit. De overijverige operator wrong zo veel mogelijk mensen aan boord, waardoor wij gedrieën verrassend wel nog mee konden met de eerstvolgende beurt. Al zaten we dan niet alle drie naast elkaar en moesten we vrede nemen met plaatsen dicht bij het midden.
https://i.imgur.com/IhLTHZG.jpg
Ook de VR-coaster passeerden we opnieuw. En opnieuw was de wachtrij me te lang. Dan maar een verdieping hoger naar wat sommigen de absolute park-topper noemen en wat thematisch ook wel past eind oktober. Maar bij het spookhuis stonden de niet zo massaal veel wachtenden tot bijna aan een statisch analoog bordje dat 110 minuten aangaf.
https://i.imgur.com/PaNlMf6.jpg
De Crash Cars daar tegenover rijden met velen in een erg grote arena. M’n kinderen moesten maar één beurt wachten, ik ging uit lijfelijk zelfbehoud niet mee.
https://i.imgur.com/A9TM54M.jpg
Hulde aan de beide operatrices – dat zie je toch niet vaak in meervoud. Al duurde de gordelcontrole wel erg lang met zo veel auto’s. Halverwege werd de beurt trouwens kort onderbroken door een gevallen zonnebril in het spel, attent waren de dames dus ook.
Een automaat naast Hotel Krüeger verkocht fast-tickets voor het spookhuis. Daar had ik wel zin in: tijdbesparend en Leon kon dan kortelings aan de kant blijven. Helaas: het masjien was uitverkocht. En nog meer helaas: ook hier weer zo’n parallelle wachtrij voor ‘specialen’. De wachtrij was nu iets korter en in 15 minuten schoven we gedrieën op vanaf het bordje met ‘90’ naar het bordje met ‘60’. Opnieuw helaas: een acteur die bij elke doorlaat het klokje voor de volgende doorlaat 5 minuten verder zette, kondigde nu een pauze van 15 minuten aan. Alle begrip hiervoor, ook al is de attractie maar in 2 tijdslots (13:00 – 15:30 en 17:00 – 19:30) te bezoeken. 80 uiteindelijke minuten wachten moet ongetwijfeld een record zijn voor een attractietype dat ik doorgaans weiger met het lelijke woord ‘maze’ te benoemen.
https://i.imgur.com/JG1K7R3.jpg
Leon moest mee, al waren opvallend veel gezinnen met kindertjes in de wachtrij. Wie m’n Italiaanse en Zweedse avonturen heeft gelezen, kan al raden dat ik hier opnieuw voor locomotief speelde, gelukkig zonder polonaisehouding deze keer. Het verhaal bij het begin ontging me grotendeels en een kenner van spookhuizen ben ik ook al niet. Maar wat permanente versies betreft is dit een absolute topper. Is het een spoiler als ik meld dat o.a.Dit gedeelte bevat spoilers. Klik op onderstaande knop om het gedeelte open te klappen.erbij betrokken wordt? O ja, sorry Leon voor het opgelopen trauma.
Open spoilers************ Spoilergedeelte ************
Chucky de creepy pop
Minstens even traumatisch: dan toch maar aanschuiven voor Virtual Express. Dat VR VR-tragend werkt heb ik al in de treure herhaald. Bovendien betreft het een powered coaster, dus een enkele trein die dan nog eens twee ronden rijdt. Wat ik met de rij voor ‘specialen’ bedoel, wordt hieronder geïllustreerd.
https://i.imgur.com/P6qHV7Z.jpg
De rij ‘gewone’ wachtenden puilde dan ook uit de voorziene wachtrij, zonder afrastering. Al viel het hier qua ongeoorloofd voordringen meer mee dan in PortAventura. We konden net niet mee met een trein, maar dat leverde de daaropvolgende rit geen front op (voor ‘specialen’) en ook geen back want verplicht serieel aanvullen op bevel van de operator.
https://i.imgur.com/aR9Go7t.jpg
De inhoud van het filmpje ben ik al vergeten, maar slecht was het eigenlijk niet. Wat ik wel nog heuglijk weet is dat je op het einde een virtueel panoramazicht over Barcelona krijgt. Al kan dat natuurlijk niet tippen aan een echt beeld, dus toch ook weer een beetje o-VR-bodig, zoals mijn flauwe VR-woordspelingen.
We schoven even aan bij een cakewalk die zich in een kasteel bevindt. Leuk dat je daar de VR-trein ziet passeren (sorry, geen foto). Minder leuk dat maar om de 5 minuten een 8-tal mensen wordt doorgelaten. Met een kleine 100 mensen voor ons en nog een half uur voor onze vroege terugrit, gaven we er de brui aan. Wie weet behoedde ik me hierdoor ook voor fysiek onheil.
https://i.imgur.com/c2EnfXf.jpg
Er stond nog één attractie hoog op m’n verlanglijstje. Dat was natuurlijk niet bovenstaande topspin. Dat marteltuig was – zoals keurig op de webstek was aangegeven – al enige tijd in onbruik. Ik mag hopen dat ze bij het (mechanisch) herstel ook de decoratie een hoognodige beurt geven, al is vervellen een natuurlijk proces bij reptielen.
https://i.imgur.com/5lEd3Ps.jpg
De onuitsprekelijke must-attractie is L'Embruixabruixes. Deze attractie was dubbel slecht aangeduid: een wegwijzer naar links leidde ons het park uit, terwijl we eentje hoger moesten. En ergens binnen zijn er twee wachtrijen. Het was daar niet meteen duidelijk dat er een tweede attractie was, iets met marionetten, dacht ik.
https://i.imgur.com/CtftFDr.jpg
Onze target betreft een hangende monorail half-binnen-half-buiten, denk aan een partiële buiten-Droomvlucht met opnieuw panoramische pracht maar ook met tenen-krommende binnen-effecten.
https://i.imgur.com/ih10fNR.jpg
Behalve de vermelde gemiste attracties hebben we ook nog o.a. een spiegelpaleis, een 4D-cinema, een filmvertoning over de ongetwijfeld boeiende parkgeschiedenis, een rijschool, draaiende theekopjes, een westerntreintje, een Lego-labo en het interieur en balkon van het imposante kerkgebouw gemist. Op het eerste zicht geen must-do-attracties. Dat we voor het zingen de kerk uitgingen, klopte dus in meerdere opzichten niet. Maar het is extra jammer dat we een groot deel van deze attracties niet eens gezien hebben. Behalve rides en vooral veel wachten hebben we niks kunnen doen: niet op een bankje of muurtje van het uitzicht genieten, niet kuieren, geen versnapering kopen, …
Voor exact hetzelfde bedrag deden we nu veel minder rides dan eerder dit jaar in het teleurstellende Jardin d’Acclimatation. Natuurlijk kan ik Tibidabo niet verwijten dat wij het park 4 uur voor sluitingstijd al moesten verlaten. De gemiste avondlijke sfeer inclusief verlichte vergezichten zijn wellicht ook enkele euro's waard. Daarom is mijn eindoordeel positiever dan wat je uit bovenstaand geschrijf zou kunnen opmaken. Ik denk dat we op de juiste plaats waren maar dan wel op het verkeerde moment. Enig verwijtje hieromtrent: het park was in deze periode enkel in het weekend volledig open, op de andere dagen beperkte het vertier zich tot het uitkijk-platform. Ruimere openingen zouden misschien voor iets minder zondagse drukte gezorgd hebben.
https://i.imgur.com/25bmqBd.jpg
De vergezichten, voldoende vegetatie en het optimaal benutten van het reliëf zijn ijzersterke punten, waardoor het vaak middelmatig niveau van de attracties ruimschoots wordt gecompenseerd. En zonder een beroepscategorie en een hobby-club te willen schofferen: ik had hier heel weinig een kermis-gevoel, wat ik als compliment bedoel. Tibidabo verdient een tweede kans … en wij eigenlijk ook. Adios!
https://i.imgur.com/e6agjJd.jpg
