X

Privacy Statement (GDPR)


Beste bezoeker,

In het kader van GDPR hebben wij een privacy statement gelanceerd waarin wij uitleggen hoe wij omgaan met jouw persoonlijke data. Je kan het privacy statement hier terugvinden.

Uw Pretparken.be-team


Nog geen lid? Maak hier je gratis account aan!

Resultaten 1 tot 7 van de 7

Hybride Weergave

Vorig Bericht Vorig Bericht   Volgend Bericht Volgend Bericht
  1. #1

    [TR] Tripsdrill 31 oktober 2018

    Na een zomerdag in 2016 en een lentedag in 2017, boden we ons voor de derde keer als zuinige fake-Hollanders aan met (hernieuwde) Efte-abo’s. Ik deed dit über-charmante park na ons eerste bezoek een beetje oneer aan door het samen met drie andere Zuid-Duitse parken te combineren in één multi-TR. Dat overleefde de pp.be-crash niet, zodat ook niemand nog weet dat ik de parknaam toen vond klinken als een medicijn. Heilzaam is een bezoek aan Duitslands oudste – en wat mij betreft: op twee na beste – pretpark zeker. De TR-rubriek telde voorafgaand aan deze publicatie 199 topics, doch geen enkel over dit alom gesmaakte park. De hoogste tijd dus voor een relaas van een Tripsdrill-trip.



    Net voor de parkingang kondigt het park zichzelf aan door te verwijzen naar de award “Beste park van Europa met < 1.000.000 bezoekers”. Ik krijg de wubbes van Duitse parken die oftewel overbodig (EP, PHL) oftewel overschat (MPG) naar awards verwijzen. Bij Tripsdrill is zo’n verwijzing m.i. ook overbodig en getuigt het addendum “< 1.000.000” van (valse) bescheidenheid om zich niet te moeten meten met de Grote Twee.



    Vanaf 09:00 is het park al operationeel, m.u.v. de zone achteraan met de grotere attracties. Wij deden als park-leken meteen de eerste attractie die in beeld kwam: Maibaum.



    De betaalattractie-rondrit lieten we spreekwoordelijk links liggen.



    Probeer hier maar eens niet aan Bokrijk te denken:





    Omdat het deel met de grotere en wildere attracties pas om 10:00 zou openen, begleden m’n kinderen de zakglijbaan binnenin dè oer-attractie van het park: de Altweibermühle.



    Weinig volk zo vroeg, dus deden we een attractietype met een niet zo hoge capaciteit. Al ligt deze wel dubbel zo hoog bij Seifenkisten-Rennen door het duellerend karakter.





    Echtig waar: ik had nu pas door dat sturen hier totaal geen functie heeft.

    Geen heilige vuurspuwende berg op de achtergrond, maar deze wijngaardheuvel is toch ook niet mis:



    Hoewel er meer lege dan bevolkte boomstammen – of beter: bloemzakken – ronddobberden, mocht ik als derde persoon niet in Mühlbach-Fahrt. “Nur für die kleinen Kinder” waarbij Florian (°2002) als begeleidende oudere wel werd toegelaten.





    Onbetamelijk snel gingen we in de ‘middenzone’ langs animatronics met zo mogelijk een nog hoger Bokrijk-gehalte. Dit is namelijk de snelste weg naar het coastergeweld. Toch even laddertje op bij Fensterln am Bauernhaus, al lees ik nu pas dat dit eigenlijk een soort Tinder-avant-la-lettre is.



    Dat Tinder-gedoe gaat blijkbaar gewoon door binnenin het gebouw, waarvan we de verborgen zijingang nu pas hadden ontdekt: Tripsdriller Eheinstitut. Ik schat hier ruim tien vitrines, stuk voor stuk te activeren. Je krijgt er telkens belichting en een vertellement van ruim één minuut bij. Wij gaven er als Duits-onkundigen na drie stuks de brui aan.



    Kandidaat 1: een Zwabische Bourgondiër



    Kandidaat 2: een overbelichte Conon McGregor-van-den-Aldi-Süd

    Ook aan openlucht-theater-animatronics geen gebrek, maar ook daarvoor hielden we oneerbiedig de neus op:



    Begrijpelijk, als je via deze Hängebrücke



    … in het plaatselijke Ruigrijk belandt.

    Karacho – blijkbaar uit te spreken zonder t-klank, zoals ‘echo’ – reed met twee wagens en was 5 à 10 min. aanschuiven. We deden ‘em dus terstond 2 keer, telkens vooraan gezeten. De splitsing in het station ‘front of back’ lijkt me niet zo goed doordacht, al kan je daar zoals wij natuurlijk ook je voordeel mee doen (soms minder volk voor front). Er had in het parcours wel een airtime-heuvel voor mensen > 100 kg in gemogen. Maar voor het overige: een puike, soepele en mooi thematisch afgewerkte baan met prima launch. M.a.w. toch wel één en ander wat Anubis niet is / niet te bieden heeft. @ Alle Gerst-bashers: dringend naar Tripsdrill (of Hansa Park).



    Na de rit word je nog steeds opgewacht door Bob de Spouwer:



    Vliegende brommers met een benaming die aan ovens refereert? Misschien draait Tripsdrill echt wel hallucinogene pillen. We moesten iets voor 11:00 maar een half rondje geduld uitoefenen in de wachtrij van Heißer Ofen.



    Ons volgende target laat zich raden: de stille maar o zo soepele woodie Mammut.



    @ Al wie het 'foute' Rotterdam een beetje kent: de buttplug die deze kabouter hanteert lijkt me nog pijnlijker (ik spreek NIET uit ervaring).



    In het station gaat het er iets gemoedelijker aan toe, hoewel dreigende zaagmachines nooit veraf zijn. Bemerk trouwens het parkplan met toch enig Anton Pieck-gehalte. De coaster werd wegens zeer korte wachttijd voorspelbaar gebist. Een goede reden voor een tweede buiten-foto van het houten gevaarte, met ook oog voor de Halloween-decoratie:



    Natuurlijk volgde G’sengte Sau (@ Azmidiske: ‘Verschroeide Zeug’). Hier was het rond de middag toch zo’n 20 minuten wachten. De coaster heb ik pas veel later die dag nogal vaag en zeer partieel vereeuwigd.



    Tussen 12:00 en 16:00 waren de natte attracties in deze zone operatief. De wachtrijen hier waren even prachtig als onbevolkt. We vingen de nattigheid aan met twee keer Badewannen-Fahrt zum Jungbrunnen. Volgens mij nog steeds de beste oldschool logflume van Europa. De bouwkraan in de achtergrond verraadt de locatie van de nieuwe attractie(s) voor 2019.



    Minder scherp maar daarom niet minder fraai:



    De darkride-elementen zijn zeker een meerwaarde voor zelfverklaarde tettenhekken als mezelf …



    … en anderen https://www.youtube.com/watch?v=1LW9vt6wG2o

    Betaal-föhnen, daar doen wij lekker niet aan mee:



    Next: de rapid Waschzuber-Rafting waarvan de wachtrij – een wasserij midden 20e eeuw – minstens even leuk is.



    Terug in de ‘middenzone’ werd de coaster-bingo verzekerd met een ritje op Rasender Tausendfüßler. Deze moet het ondanks een fraaie interactie met een vijvertje in dit relaas helaas zonder foto stellen, es tut mir Leid. Een must voor Florian was onze zoveelste vlieger-attractie van Gerstlauer. Höhenflug was immers nog niet voltooid bij ons vorige parkbezoek. Vraag me niet waarom, maar hier spinde ik +/- 50 keer minder dan enkele maanden geleden in Blackpool, een dikke ronde nul, dus! En verdammt: hier was nu wel een scorebord, dat Florian als winnaar aanduidde. Hieronder een plaatje van deze attractie vanuit zo mogelijk de slechtst denkbare positie:



    Om de hoek is er met klokvaste regelmaat straatanimatie van het type waar de lokale vakbond wellicht niet zo blij om zal zijn:



    Een van de grootste buiten-attracties in de ‘middenzone’ is Weinkübelfahrt, zeg maar een spinning-coaster-avant-la-lettre. Deze attractie liet ons meteen ook de animatronics bewonderen die we voorheen voorbijgesneld waren.



    Merkwaardig genoeg heeft het park nog een tweede, zeer gelijkaardige attractie. Die lieten we net als de koffietassen-attractie onaangeroerd.

    Nabij de park-ingang zijn er nog drie fraaie attracties. In m’n verdwenen TR riep ik op om Spritztour für Seefahrer onder geen beding te associëren met de Engelse benaming voor dit attractie-type. Bij deze herhaal ik m’n oproep. Veel strijd komt er trouwens niet aan te pas, deze ‘interactieve rondvaart’ moet het vooral van z’n originaliteit en z’n omgevingsfactoren hebben.



    Eén van de elementen op de achtergrond is Doppelter Donnerbalken, al functioneerde deze ‘andersvalide valtoren’ - ik bedoel dit geenszins beledigend – net zoals bij onze vorige bezoeken maar in enkeltrer Betrieb.

    De derde noemens- en belevenswaardige attractie hier heet Altmännermühle. Deze half-binnen-half-buiten-attractie gemakshalve een cake-walk noemen, doet weinig goeds aan mijn taal-overgevoelige zenuwen. Flo & Leon bisten de Oudeventenmolen en gleden aansluitend nog eens in de Oudewijvenmolen.



    Nog dichter bij de parkingang – omstreeks 14:30 kan je dit bezwaarlijk de parkuitgang noemen – merkten we dit staaltje van vergankelijke straatkunst op:



    Terwijl Florian wat ging solo-coasteren en Leon ging ‘binnenspelen’ in Gaudi-Viertel, probeerde ik daar drie kwartier tot rust te komen. De link met de Catalaanse architect ontgaat me totaal en is volgens deze uitleg ook naast de kwestie: https://tripsdrill.de/de/erlebnispar...gaudi-viertel/ Hier huist ook de kindervaltoren Murmelturm, meteen ook het onderwerp van m’n minst geslaagde foto die dag.



    Na nog een ritje op de ‘brommer-oven’, verbroederden de gebroeders voor een gezamenlijke herhaling op de drie grote coasters. We hadden nu maar minder dan een uur over om een aantal geskipte attracties in de ‘middenzone’ alsnog te doen. Hochzeitsreise bereden we gezeten in een oldtimer. Met iets meer mazzel doe je dit vanop een schommelend paard. De fraaie vegetatie valt hier niet zo op, omdat heel het park één groene oase is. De golfplaten tunnel zie ik als een lelijkheidsvlek. De lezer zal moeten surfen of beter: zelf het park bezoeken om te oordelen, want ik heb hier geen foto’s genomen.

    Vier platte ritten volgden in snel-tempo: 1° de rups Schlappen-Tour:



    2° de kettingmolen Wirbelpilz, 3° de fotogenieke maar hier helaas foto-loze waltzer Gugelhupf-Gaudi-Tour en 4° Wäschekorb-Rundflug. Daarna volgden de trappende monorail Schmetterlingsflug en een dolle rit op de Wackelräder.

    Eigen video-link: https://i.imgur.com/ujD8wzx.mp4

    Die operator-loze attractie hadden we beter uitgesteld, want iets voor 17:00 werd de ‘wiegebed-monorail’ voor onze neus afgesloten. In het Vinarium kregen we gratis en voor niets ons 7e, 8e, 9e en 10e parkglas – nu met enkele attractie-updates. Eén gezinslid vond bij het eerste bezoek z’n park-ticket niet meer, nodig voor het verkrijgen van een glas. En één glas is ondertussen gesneuveld.



    Voor het wijnmuseumpje an sich waren we te laat. Ook het indoor-Tinder-gedoe was niet meer toegankelijk. Dit betekende evenwel geen ‘Trexit’ voor ons. In het najaar is het park enkel op 30 en 31 oktober geopend tot 21:00. Vanaf 17:00 is alles wel te doen in de zone achteraan het park, de rest werd afgesloten.

    De sfeer was prima in het duister, maar behalve gegrimde kinderen zagen we geen monsters. Spookhuizen waren er al evenmin. Zo sleep je makkelijk de award van meest familie-vriendelijk park in de wacht. Wat op de verschillende podia – vaak te laag om goed te kunnen aanschouwen – gebeurde, was evenwel van bedenkelijk niveau. Na een fonteinshow volgde de vuurspuwer-act die je kan zien op m'n avondlijke foto van G’sengte Sau. Die coaster skipten we trouwens wegens veel te lang naar onze verwende goesting aanschuiven. De twee andere kregen wel een beurt, na telkens ca. 25 min. wachten. Het park was zo slim om op beide coasters een extra trein in te zetten. De wachtrij van Karacho was natuurlijk al langer gehalloweeniseerd maar omdat we er nu moesten stilstaan, kon ik onderstaand plaatje schieten:



    De jeugdige acrobatieshow was – met alle respect – van het niveau van de lokale turnvereniging. Misschien sympathiek als je een deelnemer kent, wij kregen er honger van.



    Omdat het park nog niet veel aan ons had verdiend, wilden we eten in het resto nabij de nog steeds operatieve brommers. Daar was voor ons nog minder plaats dan voor Marja & Jef in een Palestijnse herberg destijds rond de kerstdagen. Het werd dus kraampjes-eten: een uit de kluiten gewassen broodje-warm-vlees met rauwkost maar zonder drank of frieten à € 8 p.p. En die van ons vond de structuur-arme vleesbrij nog niet eens te vreten. Deze culinaire sof was geenszins de reden waarom we iets voor 20:00 – en dus nog voor het vuurwerk – het park verlieten. Vermoeid en voor de derde keer op rij en over-voldaan … en opnieuw ondankbaar geen gebruik makend van de gratis toegang tot het Wildpark. Hopelijk wil het park ons in 2019 een vierde keer ontvangen. Zowel de lente, de zomer als het najaar zijn een optie. Misschien kunnen we beter wachten tot de nieuwe coaster er staat.

    Mijn stank voor dank voor het lezen bestaat uit politiek weinig correcte WC-ongein:





    Laatst gewijzigd door Earlyspencer; 05-11-18 om 17:12.

  2. #2

    Re: [TR] Tripsdrill 31 oktober 2018

    Topparkje, Karacho spreek je inderdaad Karago uit

  3. #3

    Re: [TR] Tripsdrill 31 oktober 2018

    Ik deel je mening over Karacho zeker niet. Anubis heeft voor mij een veel sterkere launch en een leukere rit. Soepel was Karacho voor mij ook niet (openingsjaar). Sindsdien heb ik hem ook niet meer gedaan, dus over het thema kan ik niets zeggen.

    Bedankt voor het TR, ik ben benieuwd naar de achtbaan van volgend jaar!

  4. #4

    Re: [TR] Tripsdrill 31 oktober 2018

    Toegegeven, bij de vergelijking Karacho vs Anubis treedt onvermijdelijk een beetje het groenere-gras-aan-de-overkant-effect op. Ik waardeer zeker de mening van iemand die ooit op één dag 50 keer (of meer) Anubis heeft bedwongen. Daarvoor is een zekere soepelheid van de attractie èn van de berijder noodzakelijk.

    Jedoch is er in het station van Karacho meer te beleven, tot en met net voor de rit. Je ziet er o.a. een mini-Karacho en een draaiende motor. En ook on track gebeurt er al wat spannends op Karacho voorafgaand aan de lancering, waar je bij Anubis gewoon naar de lancering toe bolt. En verder in het parcours van Karacho heb je wel een erg geslaagd tunnel-effect en near-misses.

    Daar komt nog bij dat de karretjes van Karacho naar mijn smaak mooier ogen en objectief meer passagiers kunnen meenemen. 50% daarvan zit trouwens front, bij Anubis 33%. En dan heb je nog die heerlijke, vrije, comfortabele heup-beugels genre 'Shambhala'.

    In voetbal- of andere sport-termen: Karacho - Anubis geen K.O. maar toch minstens 5-1.

  5. #5

    Re: [TR] Tripsdrill 31 oktober 2018

    Bedankt voor je TR! Ik bezocht dit park dit jaar voor het eerst en werd - zoals ik eerlijk gezegd op voorhand verwachtte - ook verliefd op de charme van het park. Ik hoop volgend jaar terug te kunnen keren, want zo te zien heb ik nog vele details gemist, al speelt die nieuwe coaster natuurlijk ook voor iets mee.

    De sky fly vond ik de grootste tegenvaller, waar ik exact nul keren over kop ben gedraaid. Karacho vond ik nog beter dan ik verwacht had, waardoor het mijn favoriete Gerstlauer is. Om in te spelen op de vorige berichten: ook voor mij staat hij ver boven Anubis, voornamelijk vanwege het comfort, de heupbeugels en de fantastische inversies.
    Coastercount: 611
    Live a life you will remember!

  6. #6

    Re: [TR] Tripsdrill 31 oktober 2018

    ik vind Karacho toch ook beter dan Anubis maar de beste, vind ik, die in Hansa park. Fluch von Novgorod (gewoon omdat het thema beter is).

    Bedankt voor uw tr-verslag.

  7. #7

    Re: [TR] Tripsdrill 31 oktober 2018

    Leuk om lezen. Ik vond het park al vrij fout, maar ik heb blijkbaar nog wel enkele foute details gemist. Jammer dat je het in het vitrinekot al na drie karakters hebt opgegeven: de laatste pop is zowaar een échte vitrinebewoonster.

    Ik vond karacho zeker aangenaam en qua thema en afwerking heeft ie meer punten dan Anubis. De launch van die laatste ervaar ik wel als krachtiger. Fluch von Novgorod steekt beiden uiteraard de loef af.

Forum Rechten

  • Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
  • Je mag geen reacties plaatsen
  • Je mag geen bijlagen toevoegen
  • Je mag jouw berichten niet wijzigen
  •