De reis was tot nu toe vooral een herbezoek aan oude favorieten. Afsluiten zouden we doen met twee grotere parken die ik nog nooit bezocht, maar eerst nog een park dat ik al kende en dat ergens bovenaan mijn favorietenlijstje staat: Liseberg!



De candinavische parken zijn bijna allemaal top, maar Liseberg was voor mij vier jaar geleden het toppunt van alle Scandinavische kwaliteiten. Betalen per attractie (wat ervoor zorgt dat alles zo vaak mogelijk open is en met hoge capaciteit draait), horeca die mensen die niet in attracties willen probeert te lokken, handige locatie niet ver van een stadscentrum, maar dan ook gebouwd tegen en op een heuvelwand. Alleen al rondkijken in Liseberg is spectaculair en dan ben je nog nergens op geweest. De goesting van vier jaar geleden was bij dit herbezoekje net zo groot!



Hoewel Liseberg vandaag vooral bekend is om zijn moderne toppers, vind je hier en daar nog wel een stuk antiek terug dat niet moet onderdoen voor de snotneuzen. Het lijkt wel alsof Liseberg de laatste jaren enkel investeerd in thrill, maar Lisebergbanan is een compensatie van formaat voor de familie; Ooit de grootste coaster van Europa, ooit de favoriet van de grootste achtbaanlegende aller tijden. Nog steeds een steengoede achtbaan met kwaliteiten die we vandaag té weinig terug zien: afwisseling, een lange ritduur en een eeuwigdurende soepelheid. Goed nieuws is dat het beestje binnenkort nieuwe treinen van Zierer krijgt, hiermee lijkt het voortbestaan van deze prachtige witte spaghetti verzekert.







De 'berg' in Liseberg is niet alleen thuis van één van de grootste en beste familiecoasters van Europa, ook een absurd geniale Log Flumeride claimt zijn portie. Slechts weinig attracties kennen zo'n lange spanningsopbouw en zo'n geniale finale!



Liseberg kent eigenlijk té veel attracties om comfortabel op een dag af te werken, maar we hebben toch de meeste attracties comfortabel kunnen afvinken. We testen op de heuvel de geniale Atmosfear en Rush, twee attracties waar de locatie op de heuvel de ritervaring dramatisch versterkt. Aerospin heeft dit effect minder, maar het attractietype blijft geniaal dus we klagen niet. De laatste memorabele thrillride in dit deel van het park is Virvelvinden, een nostalgische Waltzer waar je nogal snel per ongeluk voorbij loopt. Het is nogal saai om dit over elke attractie in het park te zeggen, maar ook dit is een toppertje.





Over toppertjes gesproken: de bekendste attractie van Liseberg ligt ook op de heuvel en daar hebben we het nog niet over gehad. Vier jaar geleden bekroonde ik Helix nog als mijn favoriete achtbaan, dus de verwachtingen lagen toch best hoog op dit herbezoek. Ik ben er nog steeds niet uit of ze wel of niet zijn ingelost: feit is dat Mack héél veel in de layout van Helix heeft gestoken, en dat niet alles even geslaagd is. Sommige inversies zijn maar gewoon 'oké' en de lanceringen zijn niet echt spannend. Toch hangt de weegschaal ferm door naar de wow-zijde van de coaster: de airtime is voortreffelijk - ik zou zelfs bijna ongeëvenaard zeggen, maar RMC is een ding tegenwoordig - en de meeste inversies zijn echt wel goed. Het is een meer dan waardig paradepaardje voor een toppark op wereldschaal, maar ondertussen heb ik toch een aantal achtbanen leren kennen die ik beter vind. (en ze noemen bijna allemaal Katun).







Dan is er ook nog die andere grote coaster die ik kan over-analyseren. Balder is een jammerlijk huwelijk van een enthousiaste bende airtimeheuvels met een ongeïnteresseerde troep negentig-graden-bochten. De priester, een waanzinnige first drop, is zowat het enige dat het huwelijk kan redden van zijn ondergang in de middenmoot der achtbanen. Jammer dat Balder een baan van zulk contrast is: mijn twee favoriete woodies zijn nog een stuk compacter, dus daar ligt het niet aan.





Het grote kwartet van Liseberg werd in 2014 nog volledig gemaakt door de koddige kanonen, maar dit jaar moesten we de zure pil slikken. Liseberg kwam namelijk met het heldere idee een put te graven vlak naast een rivier en kwam er laat achter dat dit geen ideale situatie is. Geen traantjes, want hier kom ik hoe dan ook nog eens terug en het is niet alsof we nog nooit een Dive Coaster gedaan hebben. De achtbaan ziet er wel prachtig uit is een fantastische eyecatcher; hij haalt de aandacht niet weg van de andere attracties, maar vult het plaatje perfect aan. Wauw!









Voor het type mensen dat graag kinderachtbaantjes doet gewoon om ze te tellen is er een Liseberg een dubbele beloning. Ik pas voor het kleinste van het duo en koop mijn liefje een groen konijn met roze oren. Ietsje kleiner dan dat van bovenstaande foto.







Liseberg heeft eigenlijk serieus veel nieuws gebouwd, maar één attractie die er vorige keer nog niet stond torent er (letterlijk) boven uit. Loke leek me nu niet bepaald een hoogvlieger: ik ben altijd van mening geweest dat alle Frisbee-achtige attracties minder leuk werden naarmate ze groter werden. Tot afgelopen zomer was mijn favoriete exemplaar namelijk Anubis in Coevorden. Loke is echter heel andere pap: wat een geschifte attractie! Zelden voelde ik me tegelijk zo bang en zo euforisch. Dankzij enkele handige fastpass-tickets doen we hem zelfs twee keer. Wat een dijk van een attractie.



De nabijgelegen Mechanica laten we voor wat het is - best bizar dat Liseberg twee attracties bouwt die eigenlijk niet extreem verschillend zijn - maar we genieten nog wel van het spookhuis waarvan ik geen foto heb. Ook dit spookhuis is één van de allerbeste in zijn soort en heeft een flinke upgrade gehad sinds vorig bezoek. Ook als je moet bijbetalen is dit echt een must-do in liseberg.



Tenslotte deden we nog de rapid en die is... fantastisch. Daarzo, het is gezegd.

De avond vulden we met fastpasstickets op proberen krijgen in Helix. Wanneer we de baan wel gezien hebben en nog een kwartier hebben voor het park sluit, spurten we naar Balder in de hoop daar de laatste rit te kunnen meepikken langs de fastpassrij. Na heel het park doorgelopen te hebben blijkt dat we het zowaar gehaald hebben! Euforisch mogen we in een halfvolle trein plaatsnemen voor de zwakste achtbaanrit sinds mensenheugenis: blijkbaar kruipt de trein van Balder letterlijk over zijn sporen als de trein niet vol zit, wat een anticlimax!

Behalve dat ene ritje op een normaal gezien min of meer geweldige woodie, hebben we een topervaring gehad in Liseberg. Een klein puntje van kritiek is dat de capaciteit niet zo extreem geweldig was als ik me meende te herinneren, maar dat kan een momentopname geweest zijn. Nadat we van RF ineens een waaier fastpassen kregen toegestopt maakte het toch niet meer uit, waarvoor uiteraard veel dank. Liseberg is een fantastische plek met bijna uitsluitend attracties die topervaringen bieden. Als een man uit Goteborg ergens anders in de wereld een pretpark bezoekt, kan het bijna niet anders of het is voor hem aan teleurstellende ervaring. Met Valkyria erbij is Liseberg een statussymbool rijker en ik kan niet wachten om ook dit te gaan ontdekken - bedankt voor het lezen!