X

Privacy Statement (GDPR)


Beste bezoeker,

In het kader van GDPR hebben wij een privacy statement gelanceerd waarin wij uitleggen hoe wij omgaan met jouw persoonlijke data. Je kan het privacy statement hier terugvinden.

Uw Pretparken.be-team


Nog geen lid? Maak hier je gratis account aan!

Resultaten 1 tot 3 van de 3
  1. #1

    [TR] Disneyland 14/02/2019

    Ofschoon ik geboren ben in het jaar dat er nabij Parijs een plaats de deuren opende waar dromen uitkwamen, ben ik steeds een koele minnaar geweest van Europa’s eerste Disneyresort. Het attractieaanbod leek los van zijn decors vrij middelmatig, de mix van Amerikaanse zelfverheerlijkingscultuur en een alles bedekkende zeemzoete vernislaag scheen afstotelijk en als kers op de taart deed de prijszetting me terugdeinzen met de grandeur van Sneeuwwitjes bosvlucht.

    Dat er sinds opening bizar weinig wijzigde in het attractieaanbod, maakte een bezoek ook allesbehalve een dringende zaak.
    Dat Disney de laatste jaren oorspronkelijke ontwerpen ook begon in te ruilen voor recentere en ingekochte IP voerde de druk voor een bezoek op. Toen wie ik zelfs geen make-up-winkelbezoek kan ontzeggen een bezoekje voorstelde ging ik dan ook overstag. Onze dubbele Disney-ontmaagding werd in de tweede week van februari ingepland en ik sloeg op slinkse wijze twee vliegen in één klap door het relatief nieuwe ‘Villages Nature’ voor te stellen als verblijfplaats.


    12/02/2019 – Village Nature
    13/02/2019 – Walt Disney Studios land
    14/02/2019 – Disneyland
    15/02/2019 – Village Nature Paris

    De derde dag startte andermaal met een spurt naar de bus: de helft van ons deed dat zelfs zonder ontbijt. Dit keer haalden we wel de geplande bus en waren we het resort binnen rond tien voor negen. Vandaag straalde de entree van Disneyland zo mogelijk nog meer als in de avond en ook de woonst van la belle au bois dormant noopte in een winters ochtendzonnetje tot selfietoerisme. Ons plan om eerst Frontierland te bezoeken sneuvelde toen dat gesloten bleek.
    In plaats daarvan dwaalden we naar Discoveryland om daar te ontdekken dat zowel Orbitron als Buzz Lightyear logen over hun wachttijd en de effectieve temps d’attente het sop de kool niet waard zou zijn.



    Vervolgens investeerden we ons magical hour nuttig in een bezoek aan Le Château de la Belle au Bois Dormant en Le Passage Enchanté d'Aladdin. Maleficent is dan ook een van de meest charismatische slechterikken uit het disneyportfolio en zelden zijn de mannen in datzelfde portfolio zo stomend heet als die Midden-Oosterse spetter. Jammer genoeg ging er te veel aandacht naar enerzijds een dom wicht dat niet met een spinnenwiel overweg kon en anderzijds de serpenten waar Aladdin zich mee inliet.





    Vervolgens zetten we alsnog koers naar Big Thunder Mountain in het inmiddels geopende frontierland. Daar sloegen we eerder verworven fastpass advies in de wind en kozen toch voor de stand-by wachtrij die slechts 15 minuten zou duren. Zoals gewoonlijk was dat een leugen en bleken we 25 minuten te moeten doorbrengen in een chaotisch slalommend veehok dat om onbegrijpelijke redenen ergens opsplitste in twee om een kwartier later gewoon terug te worden samengevoegd.

    De setting van deze coaster is prachtig en de coaster onder een waterbassin naar een eiland laten rijden voelt ook vandaag nog verfrissend innovatief aan. Big Thunder trakteert ook op een degelijke ritlengte met netjes afgewerkte decors. Afgezien van die begin en eindduik vind ik de rit die de coaster uiteindelijk aflegt iets te tam en spoort big thunder ook stroever dan ik had verwacht.

    Nadat we onze fast pass voor Peter Pan hadden gescoord trokken we eindelijk naar de attractie van het park waar ik al van bij opening om zat te jengelen: Blanche Neige et les Sept Naines. Het liep danig storm voor Blanche Neige en er moest een extra wachtrijdeel worden geopend om alle enthousiastelingen netjes weg te bergen. Uiteindelijk wachtten we twintig minuten voor deze subtopper.



    Daarbij kreeg ik uitgebreid de tijd om me mateloos te ergeren aan de vele voertuigen die onderbezet uitreden en het feit dat er liefs vier Cast Members bij deze attractie stonden, waarvan drie naast elkaar aan een bediening die duidelijk slechts door één van hen werd aangeraakt.
    Gelukkig loste Blanche Neige met haar blacklight decors de verwachtingen van stiekeme topper helemaal in. De opbouw is geweldig en de attractie neemt telkens voldoende tijd om je in een nieuwe sfeer onder te dompelen. Bijna driekwart van de rit voelt aan als een waar spookhuis en de heks passeert liefst vijf keren de revue. Zes keer als we ook haar koninginnenvorm meetellen in een van de meest geniale Disney transformaties.
    Blanche Neige is een feest en iedereen die anders beweert dwaalt! Het was ook één van de drie attracties waar mijn mededisneymaagd mij er telkens op wees dat ‘the smaller geusts first’ moesten instappen.



    De tijd tot ons fast pass slot was te krap om ook de buur af te vinken dus besloten we in de plaats it’s a small world met een bezoekje te vereren. Daar stond een hoeveelheid volk waarvan ik nooit geloofde dat het slechts tien minuten zou duren om die te doorkruisen, maar het cast member van dienst verzekerde me dat die mensenmassa zelfs onder de tien minuten verzwolgen zou worden.
    Ze kreeg gelijk en niet veel later voeren wij naar de ergste oorwurm van het resort, waar we in levende lijve konden ervaren waar Efteling haar Carnaval Festival op gebaseerd had. Anders dan bij die laatste worden hier etnische verschillen eerder weggegomd dan uitvergroot: kleur, kapsel en kleren daargelaten heeft iedereen exact hetzelfde gezicht en ik weet niet of ik dat beter vind. Ook wat ergerlijk is dat vrijwel de helft van de rit aan de VS gewijd is.
    Afgezien van deze kanttekeningen levert de rit je exact de feelgood vibe die je van een dergelijke attractie mag verwachten. Bovendien kan je de reis rond de wereld moeilijk over het hoofd zien gezien de klok over héél fantasyland weergalmt en voorzien is van een duizelingwekkend drukke gevel. Dat de klok op schijnbaar willekeurige tijdstippen ook nog eens al haar bewoners laat passeren is een leuke extra.

    Aansluitend haalden we onze fast pass voor space mountain op om vervolgens via het kasteel terug naar Fantasyland te sluipen voor Peter Pan's Flight. Door de parade moesten we voor dat manoeuvre wel een mensenzee trotseren.
    Peter Pan was op zich een geinige darkride in een iets subtielere versie van de blacklight techniek. Dat je ook andere wagentjes door het luchtruim ziet zoeven is zowaar een meerwaarde. Maar de rit bleek zo kort dat we spontaan medelijden kregen met iedereen die hier wél vijftig minuten voor had moeten schuifelen. Zoiets is maximaal tien minuten waard en bij elke minuut langer voel je volgens mij meer bekocht. Ook hier moesten trouwens ‘the smaller guests first’.

    The smaller guest koos vervolgens Alice’s Curious Labyrinth uit, wat vermakelijk vlot vooruit ging. Vanuit design punt is het ook een verstandige keuze om ‘verdwalen’ in te ruilen voor ‘omlopen’. Het leukste voorbeeld daarvan is een in elkaar spiralende pad waar mensen verscheidene extra rondjes lopen in plaats van de hele omweg gelijk af te snijden. Punten voor disney ook omdat hun doolhof over heel de lijn dicht én groen blijft. In vele andere parken is zo’n doolhof al gauw een schim van wat het had moeten zijn. Aansluitend pikten we ook de theekopjes mee die we de dag ervoor hadden gerateerd.

    Onderweg hoorden we nog een flard van een klein gezinsdrama dat potentieel had voor disney-traantjes. De moeder van dienst maakte kordaat duidelijk dat ‘on va pas attendre deux heurs pour rêncontrer Blanche Neige’. Gezien de wachttijd voor de gelijknamige attractie zelden over het half uur reikte, veronderstelde we dat hiermee een ontmoeting met de real-life figuren werd bedoeld, die inderdaad steevast afklokten op hallucinant hoge wachttijden.



    Toen we snel via het kasteel wilden doorsteken om fast pass tickets bij Buzz te scoren bleek die weg niet langer bruikbaar omdat het alweer parade was en moesten we om via It’s a small world. Daardoor arriveerden we iets te laat bij buzz, waardoor de mogelijke fast-pass uren gevaarlijk dicht in de buurt kwamen van ons geboekte restaurant aan de andere kant van het park. We schoven dus meteen aan voor Hyperspace Mountain.
    Ik vind het Jules Verniaans steampunk kleedje dat in Discoveryland de norm is een streling voor het oog en Space mountain is op dat vlak de hoofdvogel inclusief de treinen. Maar ik hoop uit de grond van mijn hart dat dat Star Wars gedoe er snel verdwijnt. De rit was fijn en die opwaartse launch is een gimmick die ook nu nog werkt, maar die star wars projecties voelden vreselijk generisch, repetitief én ongeïnspireerd aan.
    Het is hard, maar Vogel Rok levert voor mij op dit moment een betere totaalervaring af.



    We bleven in Discoveryland door op te volgen met Star Tours. De eerste wachtrij die het voor elkaar kreeg om ons over de volledige lengte op een positieve manier onder de indruk te krijgen én houden. Het futuristisch jasje past als gegoten en de variatie in de projecties lijkt net voldoende om gedurende de tijd dat je in een bepaalde ruimte vertoeft geen of weinig herhalingen te zien.

    Verwijzingen naar Star Wars zelf doen mij op zich weinig, maar ook de simulatorrit bleek best te pruimen. Star tours scoorde hoge punten bij ons allebei. Ik weet niet hoe drastisch de attractie wijzigde bij zijn update in 2017. Maar in zijn huidige vorm is het een pareltje, inclusief de praatzieke robot halverwege de wachtrij.



    Voor we ons naar Agrabah café begaven voor een laat middagmaal konden we nog fast passen scoren voor Buzz Lightyear die we bij een drama van Chéz Remy-niveau zouden verspelen. In Agrabah konden ze gelukkig wél overweg met reserveringen en om 14u stipt konden we aan tafel.

    Het restaurant levert een all-you-can-eat buffet voor bijna de helft van de prijs van de rattenkeuken. Bovendien is er een uitgebreid aanbod én is het eten er minstens even lekker. Agrabah – Rémy: 1-0. Qua navigatie is het in het ‘café’ wel even wennen. Ik vond in eerste instantie niet meteen mijn weg naar het buffet, maar dat kan vanzelfsprekend ook aan mijn bedroevend oriëntatievermogen te wijten zijn.

    De kippenballetjes in tomatensaus waren onze gemeenschappelijke favoriet. De muntthee blijkt een afrader. Vier euro voor een thee met het formaat van een shotglaasje is niet oké, zelfs niet wanneer hij voor je neus wordt uitgeschonken in een stijlvol glaasje met een fancy theepot.



    Om onze fast pass voor Buzz Lightyear’s Laser Blast te kunnen verzilveren moesten we alweer de Parade zien te omzeilen. Waardoor ik Disney er bijna van verdacht ze stiekem te gebruiken als ode aan Monty Python’s versie van de spaanse inquisitie.
    Wat mij betreft botst Buzz thematisch met de steampunk van de rest van Discoveryland zoals ook Star Tours dat doet. Persoonlijk vind ik de Buzz-botsing dan het meest problematisch omdat die bij de ingang van het gebied ligt en dus geen schoonheidsfoutje in de achtergrond kan zijn. De attractie zou veel beter passen in het studios park.

    Buzz bleek een fijne shooter die er niet slechter op zou zijn geworden als men voor driezitters in plaats van tweezitters had gekozen. Het schieten vereist wel een verdraaid hoge precisie, waardoor ik vooral punten scoorde als de rit werd stilgelegd. Omdat het al een poos gelee was bisten we it’s a small world nog eens.



    Na afloop besloten we de kaart er eens bij te nemen om te kijken of we inmiddels het belangrijkste hadden gehad. Daaruit bleek dat we een volledig gebied nog niet hadden ontdekt en ons spoorslags naar Pays des contes de fée en Casey Jr. - Le Petit Train du Cirque moesten spoeden. Die laatste lokte met een wachttijd van 40 minuten een strijd uit tussen mijn innerlijke coasterhoer en mijn redelijke zelf. De hoer kreeg weinig steun van mijn metgezel en verloor, waardoor we in minder dan tien minuten inscheepten voor verscheidene sprookjes.

    Na afloop vroeg het cast member van dienst ons om de boot te verlaten, waarop ik droog antwoorde dat we liever zouden blijven zitten. In plaats van ons met een scherts alsnog naar de uitgang te verwijzen verkondigde ze doodleuk dat het in orde was en vertrokken wij tegen alle verwachtingen in meteen voor een bisrondje.

    Met het verstrijken van de tijd bleek de wachttijd voor de achtbaanbuur ook voldoende gedaald om de redelijkheid met de hoer te verzoenen en na vier rondjes van de baan reden we mee in een naamloze koets op de laatste rij. Ik had mijn zinnen eigenlijk op de tijgerkooi gezet, maar we zaten nog steeds in een koets én de laatste rij bleek het parcours ook achteruit af te leggen. Dat maakte het gemis van de tijgers een tikkeltje verteerbaarder en de rit ook iets funkyer dan verwacht.





    De vroegtijdige sluiting van Fantasyland in acht nemend zetten we het ook op een drafje naar Les Voyages de Pinocchio. Deze jokkende buurman van Blanche Neige gebruikt exact hetzelfde concept, dus ook hier werden privileges voor ‘the smaller guest’ opgeëist.
    Hoewel we ons al vrij vroeg in de wachtrij als welwillende vrijwilligers aanboden om overblijvende duozitjes op te vullen, maakte de operatrice van dienst ons met een ‘Vous ne pouvez pas doubler toute la file!’ snel duidelijk dat het goed geprobeerd was, maar het met haar rechtvaardigheidsgevoel botste om driekwart van de wachtrij te wippen.
    We wachten bijgevolg braaf de volledige dertig minuten en ontdekten dan pas wat voor een waardeloze attractie Pinokkio werkelijk was.

    Het verhaal was bijzonder fragmentarisch en de attractie was in zijn geheel duizend keer minder interessant dan Blanche Neige. Een begrijpelijke, maar belangrijke oorzaak was volgens mij de totale afwezigheid van de heks van Sneeuwwitje. Fundamenteler wordt er volgens mij te veel actie op korte tijd gepropt, waardoor niets voldoende blijft kleven om een indruk te maken. Helaas was het na deze tijdverspilling te laat voor een bisrondje op Blanche.



    We besloten dat we fantasyland liefst werden buitengegooid langs de adventure-zijde en waren net snel genoeg om een van de befaamde witte koorden te ontwijken die ons dat zou verbieden. Net als driekwart van de ginds uitgebraakte mensen verdwenen we in de Pirates rij, die vanavond pas vanaf het indoor stuk startte en in verhouding tot eerder ook tien keer vlotter doorschoof, waardoor we om kwart na zes alweer buiten stonden. Why the fuck was it taking so long the first time?

    Mijn medereiziger voegde La Cabane des Robinson nog toe aan de verlanglijst voor de avond. Om de boom te bereiken vinkten we niet geheel gewild alle nog niet bezochte grotten af en bisten we daar bovenop enkele reeds verkende én de hangbrug. Om uiteindelijk voor de ingang van de boom af te haken wegens het in het verschiet liggende aantal traptredes. Het bezoek aan de Cabane werd ingeruild voor een goed plaatsje bij de avondshow van het park, wat hoger op het verlanglijstje stond.



    Disney Illuminations is een meer dan degelijke eindshow en dat soort shows is goud waard wanneer het goed uitgevoerd wordt. Enerzijds zijn ze het perfecte kumbaya-moment om nog eens terug te blikken op je geweldige dag. Anderzijds is het de ideale stofzuiger om je bezoekers uit het park te trekken en vervolgens en masse naar de uitgang te bonjouren. Door niet over de volledige 20 minuten vuurwerk af te schieten, maar deze kostelijke zaak te beperken tot enkele efficiënte accenten drukt Disney slim de kosten.

    De samenstelling van de huidige show inclusief opbouw en overgangen werkt meeslepend en dompelt je helemaal onder in de Disneysfeer. Persoonlijk vind ik tekenfilmfiguurtjes in deze context ook een pak overtuigender dan de geprojecteerde gezichten uit Star Wars, Pirates en Beauty & the Beast. Gelukkig krijgen die eersten nog voldoende aandacht. The Lion King krijgt liefst twee liedjes en gaat op een heerlijke manier van start. Publiekslieveling Frozen wordt helemaal tot het einde bewaard en doet nog beter met drie liedjes. Op het moment dat de sneeuwkoningin haar intrede maakte vielen mij voor het eerst de duizend en één lichtjes op die rond het verdeelplein oplichten.
    Aansluitend zingen we en français en uit volle borst de ‘Liberéeee, Delivréeee’s en de dramatischere ‘ça-serra-pire, tu-vas-souvrir’. Daarna schakelt de show een versnelling hoger met de apotheose van de show waarin er een songfestivalgewijze resumé wordt doorgejaagd. Disney illuminations sluit af met enkele welgemikte knallen en een veelheid aan vonken en iedereen kan met een blij gemoed huiswaarts.



    Wij startten nog een finale ronde souvenirshoppen en verlieten het park zo laat dat we geflankeerd door de security naar de uitgang werden begeleid. Omdat we nog steeds geen deftige T-shirt hadden gevonden vinkten we ook álle souvenirwinkels van Disney Village af, maar ook daar bleek het mannenaanbod ferm misdeelt in vergelijking met dat voor de vrouwen. Disney heeft een geweldig talent om zakken leeg te kloppen, maar als klanten al je winkels afschuimen om iets te kopen én het uiteindelijk niet kopen, blijkt er zelfs bij de Amerikaanse muis nog ruimte voor verbetering.

    Tegen de tijd dat we onze slaapplaats aan het waterkasteel bereikten, was ‘the smaller guest’ zo moe dat hij gelijk in slaap viel op de sofa voor de open haard. Ik besloot de schone slaper te laten waar hij was en zelf toch maar te koken wat we de eerste avond al gekocht hadden. De volgende dag zou de wekker om acht gaan en genegeerd worden tot half negen.



    Wie de moeite heeft genomen om deze enorme brok tekst tot dit punt door te spitten of er gewoon naartoe is gescrold geef ik graag nog een besluitende alinea mee.

    Disneyland park heeft geen enkele achtbaan die ook maar de ambitie heeft om een top tien coaster te zijn en met een volledige afwezigheid van zowel thrill rides als waterattracties, kan je het attractieaanbod bezwaarlijk compleet noemen. Maar Disney verstaat als geen ander de kunst om gedenkwaardige beelden te creëren en je volledig onder te dompelen in een sfeer. Bovendien is het park doorweven met massa’s ruimte om rond te struinen en om al dat moois op eigen tempo te aanschouwen. Met zo’n sterke visuele omkadering kan je je al eens permitteren dat je attracties gewoon degelijk zijn en niet per se perfect. Of ik die kijkervaring dan zo zijn geld waard vind dat ik er de bedragen voor wil ophoesten die gevraagd worden is een ander paar mouwen.

    Ik geloof wel dat het park te weinig attracties en shows heeft om ook bij grote drukte een dag te bezorgen die bezoekers doet terugkomen. Uiteraard wil Disney dollars en creëren fast passen de ideale soort ‘nutteloze tijd’ die je toelaat snel iets te knabbelen te kopen of even een souvenirshop in te schieten. Maar op drukke dagen zijn die passen sneller op en zal een bezoeker die slechts drie attracties deed voor de prijzige entree mokkend de vinger op de knip houden én belangrijker: geen goede reclame zijn voor je resort.

    Walt Disney Studios voelt aan als het achterlijke kleine broertje van het hoofdpark. Zelfs ondanks dat er de afgelopen jaren het meeste in werd geïnvesteerd. Er zijn goede attracties, maar ik mis er de samenhang van een goed park. Ik trap dan ook een open deur in als zeg dat het park op verschillende punten slecht ontworpen is en ik vrees dat het zelfs met de uitgebreide geplande make-over nooit de luister zal hebben van het hoofdpark.

    Ik denk dat wanneer de twee doodlopende eindjes zouden aansluiten op de ringweg rond het meer, de wegvoering er fel op verbetert. Tegelijkertijd lijkt de ratjetoe aan verschillende themagebiedjes die er op gaan komen, me op een bepaalde manier te vrijblijvend om het park er ook wat meer een eigen smoel mee te geven.
    Laatst gewijzigd door Pretparkfreak7; 22-02-19 om 13:13.

  2. #2

    Re: [TR] Disneyland 14/02/2019

    Blanche Neige is love, Blanche Neige is life <3.

    dit:

    Een begrijpelijke, maar belangrijke oorzaak was volgens mij de totale afwezigheid van de heks van Sneeuwwitje.
    Is prachtig. Alsof elke attractie in het resort, of zelfs de wereld, een veel betere ervaring zou worden door de toevoeging van deze twee figuren. Pinokkio. Hyperspace Mountain. Pirates. Die shooter in Mirabilandia. Het houd nergens op.

    Wederom met veel plezier gelezen, het brengt (nogal verse) herinneringen naar boven, bedankt !

  3. #3

    Re: [TR] Disneyland 14/02/2019

    Bedankt voor de TR's! Net zoals bij Ignace is het leuk vooruitblikken op wat voor mij over een kleine maand terug gaat gebeuren. Jullie ervaring met Agrabah Café is tweemaal positief, dus misschien dat wij er ook eens moeten eten... Ook een leuk weetje van Casey Jr., waar ik nog niet op gelet had (of gewoon vergeten ben).

    Persoonlijk vind ik de attracties in het Studios Park ook iets beter dan in het Kingdom, maar toch ontbreekt er inderdaad van alles om het geheel perfect te maken.

Forum Rechten

  • Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
  • Je mag geen reacties plaatsen
  • Je mag geen bijlagen toevoegen
  • Je mag jouw berichten niet wijzigen
  •