Eindbalans 2018

[Earlyspencer]

Ik doe niet aan coaster-count en heb Europa nog nooit verlaten. Mogelijk is er een verband tussen beide gedragsgebonden feiten. Met een 7-tal TR's en > 10 verticale posts in de rubriek 'Hoeveel keer 2018' ga ik dan ook niet te veel bloemlezen over het voor mij bovenmiddelmatig pretparkjaar 2018.

- Weinig nieuwe parken, de verklaring kon je al lezen in de openingszin. Bakken en Ferrariland tel ik dan nog maar half (Bakken wegens kortstondig verblijf en Ferrari wegens nog maar half voltooid). Daarbij komen nog 2 Polen en de uiteindelijke topper als nieuwbezocht park voor mij: Blackpool PB.

- Wel wat nieuwe missers dit jaar, vaak op maar enkele dagen na: o.a. de kinderzone in Ferrariland, Hyperion, Tiktak in Kopenhagen, de VR in Bonbon en een meerschermige waterglijbaan in Bø Sommarland. Daar hoorde initieel ook Tiki Waka bij, maar eind augustus kwam alles nog goed voor ons in Wavre.

Kärnan deed ik al eerder in kale versie. De aangeklede - en nu met rollback - beviel me meer, maar wat een ka-u-té-capaciteit: janken! Wel 100% nieuw voor mij was Redforce, toch een beetje een one-trick-pony. Van het koppel Polen zal me de kwantiteit in Energylandia bijblijven. Het aanschuifloos glijden in het waterpark is wel een aardige troost voor de grote gemiste ginds. In Legendia deden de marteltuigen echt pijn, maar misschien hebben ze er wel de beste Europese Vekoma uit de middenklasse (dus effe Big TM en Stuntfall niet meegerekend). Fata Morgana aka Condor 2.0 kon me als relatieve nieuweling wel bekoren in Tivoli. Maar de beste Deense nieuwigheid vond ik Dragekongen in een beregend en extreem kalm maar full operative Djurs. De kleine en nog nieuwere coaster daar vlakbij kreeg ook een beurt.

Geen enkele nieuwe VR blies me van m'n sokken: niet Warner, niet in BJL en niet in Tusenfryd. Ook de herwerkte rapid van MPG vind ik maar weinig soeps. Dan kunnen ze toch beter toveren in Sevenum. Cancan ervoer ik ook ondermaats, zeker voor zo'n top-park. Van Voletarium ben ik wel fan, al ligt dat vooral aan het attractietype. Want wat zien ze zichzelf zo graag in Rust (remember de slotscène) ...

Warner Madrid is op het goede moment toch ook een topper, zo bleek opnieuw. Misschien is Warner Beach wel het beste aan een pretpark grenzend waterpark dat ik al bezocht had ... na Caneva dan.

De aangenaamste verrassing viel me eh ... verrassend in Slagharen te beurt. Omdat we dat park sinds 2013 bijna jaarlijks aandoen, viel er dus niks nieuws te rapen. Maar het was er ongewoon erg kalm ... op de laatste zaterdag van juli. Ter herinnering: de eerste dag waarop het iets minder ondraaglijk heet werd. Multi-re-rides op Goldrush, m'n eerste keer de flume - alle voorgaande keren was het me er te druk - en lekker weinig volk in Aqua Mexicana, zelfs toen het begon te druppelen. Ik probeer dit komende zomer nog eens over te doen.

Fun fact: een doos cornflakes in een Noorse supermarkt deed me beslissen Heide Park op de terugweg te bezoeken. Het Ghostbusters-ding kon me maar matig bekoren en zonder Colossos blijft het een verminkt park voor mij. Maar mijn vertrouwen in een wedergoedmaking volgend jaar mag blijken uit de pre-aanschaf van Duitse Merlinpassen.

Sneller dan verwacht kochten we opnieuw Efte-abo's. Dat resulteerde met kerst in een 5e keer PHL in één jaar. Ik was bij aanvang van 2018 te ongeduldig / optimistisch en dacht toch wel één keer F.L.Y. te kunnen berijden. Ach... ik ben ondertussen de tel kwijt op Taron, toch nog steeds m'n beste coaster ooit bereden. Tripsdrill stelt natuurlijk nooit teleur en een onverwachte apotheose was dat Valkyria open was met kerst. Voor Florian (16 jaar) was het een passend verjaardagscadeau en voor Leon (8 jaar) was het z'n 4e B&M dit jaar.

Qua nagelnieuw topstaal in Europa haalde ik dus 3 op 4 met Icon, Fenix en Valkyria. Daar valt best mee te leven.