X

Privacy Statement (GDPR)


Beste bezoeker,

In het kader van GDPR hebben wij een privacy statement gelanceerd waarin wij uitleggen hoe wij omgaan met jouw persoonlijke data. Je kan het privacy statement hier terugvinden.

Uw Pretparken.be-team


Nog geen lid? Maak hier je gratis account aan!

Resultaten 1 tot 3 van de 3
  1. #1

    [TR] Terra Botanica – 19 april 2019

    Nee, we hadden er nog geen genoeg van, na achtereenvolgens de mooiste zoo van BeNe, onze beste dag ooit in het beste pretpark van Frankijk, een doodkalme tegenvaller in een stadspretpark, een pokkedrukke 1e halve dag en een doenbare 2e halve dag in een technologisch pretpark en een absolute topdag in een historisch spektakelpark.

    Terra Botanica koos ik als hooikoortslijder niet meteen omwille van het thema, als wist ik dat een bezoek bij zonnig weer fraaie plaatjes kon opleveren. We kozen deze stop om geostrategische redenen, versta: een beetje noordwaarts richting de Opaalkust en Belgenland. En toegegeven – ik had bijna het ongepaste ‘stiekem’ gebruikt – om de nieuwsgierigheid van de forumlezer te prikkelen als was dit TR een graspol in de neus of de ogen van een hooikoortslijder. Je mag altijd in een reactie laten weten indien je wèl al van dit park nabij Angers had gehoord.



    Andere redenen om het park te bezoeken, leest u hierboven in ’t Frans. Sta me toe meteen één reden te geven om van een bezoek af te zien, of beter: om een bezoek op de correcte manier aan te vatten. Door de aankoop van wat picknick en een 50-tal péage-kilomters, kwamen we pas na 10:30 aan op de gratis parking. Zo nauw nemen ze het er dus niet met ecologie. Nog voor de kassa werden onze tassen gecontroleerd. Daar werd ons verdere toegang geweigerd wegens in het bezit zijn van … picknick. Ik viel niet helemaal uit de lucht wegens een eerdere gelijkaardige ervaring: http://board.pretparken.be/showthrea...vr-7-juli-2017



    Eigen voedsel dien je hier te verorberen, tussen de parking en de park-ingang.

    In afwachting moesten we de eetwaren opbergen in onze geenszins beschaduwde auto. Hierdoor verloren we op een zonnig-drukke dag kostbare (gouden) tijd, zo zou niet veel later blijken.



    Een tweede rariteit: aan de kassa was ik zo wat de enige zonder kortingsbonnen. Nu vind ik € 20 voor mezelf en 2 keer € 15 niet overdreven, de geldwolven van het Parijse stadspark indachtig.

    Terechte vraag van de lezer: waar blijven die fraaie foto’s? De hoogste tijd voor een teasertje, al betreft onderstaande wel een namiddag-foto.



    We gingen meteen voor de top-attractie Terra vu du Ciel.



    Behalve nog een select groepje binnendeurs, was dit de totale groep wachtenden voor ons. Een simpel analoog bordje gaaf 1 uur wachten aan, op de ommezijde stond 1,5 uur. Da’s niet echt van flexibiliteit getuigen, maar helaas was de getoonde wachttijd vrij accuraat.

    Dat het hier € 3 p.p. bijbetalen is, kon me niks schelen, het tergend traag vorderen van de wachtrij des te meer. En met (bijna) niks in de rugzak om te knabbelen, duurt dat wachten schijnbaar nog langer. Kinderen worden verondersteld mee aan te schuiven, hoewel je de tickets voor de vlucht pas koopt meteen voor het betreden van de binnen-wachtkamer. Extra jammer als je weet dat zich niet ver daarvandaan een aardige speeltuin bevindt.



    Gedurende enkele minuten werd de wachtrij geëntertaind door dit beplaasterde heerschap vooraan, dat o.a vroeg wie de taal van mammoeten machtig was.



    Toen de flauwe plezante was verdwenen, toverde ik enkele mini-donuts uit m’n zonnebrillen-doos. Binnenin – na het betalen en voor de ter hemel stijging – wordt nog een filmje getoond over de Franse historiek van ballonvaarten.



    Voorts trof ik deze decoratie aan, waarvan onderstaande foto in m’n lessen nog van pas kan komen om eolische erosie etymologische toe te lichten.



    Time to rise, volgens de piloot / gids van dienst tot 125 m hoog, al had ik niet dat hoogtegevoel.



    Anno 2012 ondernamen we al eens een poging om op gelijkaardige manier van de grond te komen, toen in Hamburg. De spreekwoordelijke vlieger ging toen niet op wegens "te veel wind" – het was die dag windstil! Omdat die Fesselballon enkele maanden later definitief werd verwijderd, durf ik hier en nu van een welverdiende Wiedergutmachung gewagen.



    Onveilig voelt zo’n bekabelde vlucht zeker niet aan. En had ik geen mooie plaatjes beloofd?





    Na een vijftal minuten op top-hoogte begint de afdaling. Terug op de begane grond kunnen de kinderen de technische kant van zo’n vlucht nog eens herbeleven.



    Hiermee was het hoofddoel van de dag al bereikt, maar het was ondertussen wel al een flink stuk voorbij 12:00. Zelden zo’n trage pretparkdag-start meegemaakt, maar ach …



    Vlakbij bevindt zich de interactieve tuin Le Jardin Malin maar wij wilden onze kostbare tijd niet verdoen aan deze veredelde doorwandel-tuin.



    Op weg naar de cinema negeerden we een archeologische zandbak en bewandelden we een meer spectaculaire attractie, met name Les Racines de la Vie.







    Zeg maar een soort Jurassic Park, met veel meer aandacht voor de flora van weleer dan voor de uitgestorven fauna.



    Voor de scherpzienden: zoek hierboven de dino!

    Dit bracht ons tot bij de wachtzaal voor L’Aventure 4D. Die is qua thematisatie best eng



    … en mooi, tot op zekere hoogte althans. De binnen-fontein is misschien moeilijk waar te nemen op onderstaande foto.



    Na één beurt in de wachtrij – waarin we voorgangers meegebrachte chips zagen eten – betraden wij de vrij kleine zaal voor de vertoning ‘Voyage au Centre de la Plante’. Hierin wordt een waterdruppel gevolgd, vallend uit een wolk, aangeraakt door dieren en opgenomen door een plant. In de namiddag zou een andere film spelen, die we niet hoefden te zien wegens eerder bekeken in o.a. Tayto Park en PortAventura. Voor de nieuwsgierigen: ‘Safari Dino’. Ook voorbij de uitgang van de filmzaal houdt de theming nog even aan:



    Graines d’Aventures is een ruime binnenspeeltuin waar ze in Bellewaerde stikjaloers op zouden zijn.







    Opvallend, zeker met hun picknick-beleid in het achterhoofd: hierbinnen geen resto of eetkraampje, enkel dit geestige drankenautomaat:



    Een vol uur – met enkel een verrekijker en wat water in de rugzak – op het heetst van de dag aanschuiven voor de fietsende monorail Voyage en Coquille de Noix, daar moet je wel een beetje nuts voor zijn. Maar goedmakertjes zijn hier de grotendeels beschaduwde wachtrij



    … en enkele interactieve bezigheden uit het niet-digitaal tijdperk.





    De rit zelf klopt thematisch voor 100%



    … en heeft wel een onverwacht schrik-effectje in petto. Leons over-reactie kostte me bijna een nieuwe phone.



    We besloten om met het naamloze treintje-rond richting parkingang – en belangrijker: richting parking – te tuffen. We moesten wel één beurt wachten, dus na 40 minuten betraden we één van de drie wagons van de nep-trein, getrokken door een tractor.



    Volgens het parkplan zouden we nu vooral langs die park-helft passeren waar we nog niet geweest waren. Dat klopte … maar half, want het treintje reed een groot deel gewoon buiten het parkterrein. En zelfs het fraaiste park ziet er langs achteren vaak maar heel ordinair uit, vraag maar aan de zure buren in Brühl. We passeerden wel een station met kinderboerderij en stapten één halte verder af.



    De picknick werd nog even uitgesteld, het was nu wel zeker dat we niet heel het park zouden kunnen bezoeken. Dus deden we maar meteen wat in de buurt lag, ons het meest attractief leek en waar niet te lang voor moest worden aangeschoven. Voldoend aan al deze criteria was Le Trésor de la Pérouse.



    Jawel, die oude bekende van daags tevoren, zie de update van http://board.pretparken.be/showthrea...o-19-juli-2017 Het was hier kort wachten in een informatieve binnenkamer



    … die ten dele een oude haven voorstelde.





    Vervolgens viel ons in de filmzaal – je raadt het nooit – een film te beurt over die dramatische ontdekkingsreis eind 18e eeuw. Een waterval-effect gaf ons een Futur-du-Fou-gevoel. Maar het kan ook aan de warmte, honger of vermoeidheid gelegen hebben, natuurlijk.



    Uiteindelijk was dit allemaal maar voorgerecht voor het hoofdgerecht: een serre vol exotische flora. Het was er niet verschrikkelijk heet, waarvoor mijn dank.



    Voor botanisten en zoetebekken:



    Zonder voorshow – mogelijk omdat we hier langs de uitgang naar binnen gingen en vice versa – betraden we de Serre aux Papillons. Best fotogenieke beesten, die vlinders.



    Pas rond 16:00 hielden we een schranspartij van onze gratis opgewarmde kost.



    Bij het her-betreden van het park was er geen tassencontroleur meer, en dus ook geen tassencontrole. Om even thematisch te blijven: ze kunnen met hun non-beleid wat mij betreft de hoogste boom in!

    Met een volle maag doorwandelden we L’Allée des Grands-mères. Daar wordt meermaals een link gelegd tussen planten en recepten.



    Le Monde des P’tits Lutins is een zone met twee kinderattracties: een klein cirkelvormig fiets-spoor en deze draaimolen:



    Le Potager – vertaald: de moestuin - is hier een verzameling tuintjes, met (soms uitvergroot) tuingereedschap als ornament. In de Jardin d’Acclimataion hebben we een gelijkaardig iets gemist, daarom ter compensatie deze veelheid aan foto’s.









    Kent u deze nog?



    Met nog anderhalf uur te gaan, tijd voor nog eens een bewegende attractie: de rondvaart L’Odyssée Botanique.



    In de wachtrij stond verrassend weinig volk. Maar de piraat-operator van dienst begon een twee minuten durende uitleg nadat je al was ingestapt. Gevolg: vier stilstaande boten achter je en de wetenschap dat je daar straks zelf ook enige tijd zou stranden. Maar dat kon ons enthousiasme niet onderdrukken.



    De tocht zelf moet de Loire voorstellen. Iets hoger zag u al een mini-wijngaard, hieronder ziet u een nagemaakte tolpoort.



    Eindelijk uitgestapt, kwamen we via een bospad op een verzamelpleintje voor Le Colporteur des Rêves. Eenmaal binnen krijg je een dromerig verhaaltje te zien op het scherm, met daarrond statische 3D-ornamenten en een soms wijzigend 2D-decors. Het niveau van dit alles verbaasde me op positieve wijze.



    Na de vertoning kom je nog in een zaal terecht met bekijkenswaardige attributen.





    We maakten een kort ommetje langs La Symphonie du Chêne, a.k.a. de lokale Sprookjesboom.



    Wij dachten dat achter deze vegetatieve gevel een doolhof huisde.



    Dat klopt ook wel, maar bij Le Jardin des Légendes moet je – opnieuw – eerst een filmvertoning zien.





    Gelukkig betrof het een best spannend verhaal, met oog voor legendes en historische sites in de regio. Om een reden die u wel kan raden, hoefde ik de term ‘loup garou’ niet te vertalen.



    En er volgde inderdaad een doolhof, met onderweg zoekopdrachten die we niet begrepen



    … en een nooduitgang die we niet gebruikten!



    De speeltuin op het centraal gelegen Île des Lutins mag ook eens in z’n volledigheid in beeld komen.



    En gedurende toch wel 10 seconden hebben we gezocht naar amber (voor de leken: versteend hars van miljoenen jaar geleden, zie de mug in Jurassic Park 1).



    Was de mammoet een carnivoor of herbivoor? De slagtanden doen alvast het eerste vermoeden, al zaait onderstaande foto wat twijfel.



    Om 17:50 was de doorloopattractie À l’Épreuve des Extrêmes afgesloten. Hier zou met hologrammen worden gewerkt. Wij zagen vanop enige afstand enkel een hoop stenen, maar dat kan je ook van het Forum Romanum zeggen (of van het Colosseum, en dan krijg je een ontspoorde discussie: touché!).



    Voor een waterspelletje was het nog niet te laat:



    En we sloten deze warme park-dag af met een zeepgeurtje.



    Maar echt afsluiten doe je natuurlijk met besluiten.

    We dachten hier maar enkele uren te spenderen. Door de drukte, het onnozel tijdverlies bij de start maar ook door de onderschatte hoeveelheid en kwaliteit van de attracties, hadden we best een gevulde dag. O ja, er waren nog educatieve voorstellingen her en der, maar daar zagen wij van af wegens tijdsgebrek, desinteresse en een te beperkte kennis van het Frans.

    Met vier ongewone filmvertoningen - 5 als je de alternerende 4D dubbel telt - vist dit Terra Botanica wel een beetje in het vaarwater van Futuroscope. En met hier en daar een historische verwijzing, hebben ze ook duidelijk leentje-buur gespeeld bij Puy du Fou. Maar de kleinere schaal van dit plant-aardige park maakt er een charmant en harmonieus geheel van. Ik wens ze nog een fleurig gethematiseerd reuzenrad zoals dat van het Poolse Legendia toe. Of zou dat vloeken met de luchtballon? Een coaster behoeft dit park voor mij niet meteen. Het zou dan immers een kiddie- of bescheiden family-versie zijn die op dagen als deze snel tegen z'n capaciteitslimiet zou botsen. En bovendien lijkt dit park niet gebaat te zijn bij lawaaierige buitenattracties.
    Laatst gewijzigd door Earlyspencer; 23-04-19 om 21:09.

  2. #2

    Re: [TR] Terra Botanica – 19 april 2019

    Dit park was mij geheel onbekend, en heb ik inderdaad nog nooit van gehoord. Leuk om zo weer eens iets nieuws te ontdekken, dus wederom bedankt voor je TR!

  3. #3

    Re: [TR] Terra Botanica – 19 april 2019

    nooit van dit park gehoord, maar het lijkt me best wel het bezoeken waard. Dank je wel voor je (alweer geestige) TR ..

Forum Rechten

  • Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
  • Je mag geen reacties plaatsen
  • Je mag geen bijlagen toevoegen
  • Je mag jouw berichten niet wijzigen
  •