28 april stonden we op Zaventem klaar om op te stijgen richting de Costa Dorada. Salou, here we come!
Naar jaarlijkse gewoonte verbleven we opnieuw in 1 van de H10 hotels voor een weekje zon, zee, strand en uiteraard pikken we dat parkje dat daar toevallig naast ligt dan ook mee, nu we daar toch in de geburen zijn...

Ik ga geen volledig stap voor stap verslag schrijven, maar veeleer een opsomming bieden van mijn algemene indrukken en overzicht van hoe onze dag eruit zag.

We hadden op voorhand met een mooie kortingsactie in januari al 3 dagen/2 parken tickets gekocht aan de democratische prijs van ?64,80 pp. Hiervoor kregen we 3 dagen toegang in Port Aventura waarvan we op ??n dag ook in Ferrariland binnenmochten. Deze zijn vrij te verdelen over een periode van 7 dagen.
Aangezien wij in oktober ook terug deze richting uittrekken voor een weekje, heb ik maar gelijk 2 sets van bovengenoemde tickets gekocht. Het kwam allemaal n?t goedkoper uit dan een season pas of de Chuppa Chupps kortingsacties ter plekke.

Als doorgewinterde pretparkfanaat lag het uiteraard al ruim op voorhand vast dat we PA en omgeving gingen mijden als de pest op 1 mei (jup, dat kennen ze daar in Spanje ook als een feestdag, zo weten we inmiddels uit ervaring van vorige jaren). Onder het motto een ezel stoot zich geen 2 keer aan dezelfde steen trokken we bijgevolg op dinsdag 30 april voor onze eerste dag richting het Spaanse park.
Ons hotel (H10 Salauris Palace voor de ge?nteresseerden) ligt op wandelafstand, met een goede 10 minuutjes doorstappen staat de Woody Woodpecker fontein je tegemoet te lachen.

Het was ongeveer 10u20 toen we in het park aankwamen. Normaal gezien ben ik ??n van de die-hards die bij parkopening gelijk dat park in wil, maar ik heb intussen al geleerd dat dat in Port Aventura verloren moeite is. Tenzij je een halfuur durende fotoshoot wil houden bij de ingang aan Mediteranea, is er namelijk toch nog niks geopend!
En daarmee komen we al aan de eerste dikke vette buis van onze 3 dagen PA: gefaseerd openen van attracties.
Geopende attracties op dit tijdstip:
Street mission (met een respectabele wachttijd van 1u30min) en Grand Canyon Rapids (met een luttele 20 minuten wachttijd aangezien geen ??n van die in michelin frak gehulde spanjaarden bij 18?C in een waterattractie wilt kruipen).

Shambhala opende om 10u30 (met onmiddelijk een wachtrij van 30min en 10min later ??ntje van 1u), samen met Dragon Khan (onmiddelijk 40min) en Furius Baco (direct naar 1u20min voor de instant hernia machine). Zo ergens tussen 10u30 en 12u besloten ze dan dat dat toch maar wat weinig was, en ging de rest van het park geleidelijk aan open.
Hurakan Condor had last van een ochtendhumeur om u tegen te zeggen en hebben we pas rond 13u de eerste keer naar beneden zien kelderen.

Needless to say dat er tegen dat alles ein-de-lijk open was bij de reeds geopende attracties sinds 10u30 zodanige monsterwachtrijen hadden gevormd waarvoor PA noch moeite noch effort doet om deze weg te werken. Integendeel: Shambhala met een wachtrij van 1u30min (op een doordeweekse school-dinsdag!) met ??n trein, ahja h?. Toch geen 2e trein opzetten voor dat rijtje tot op de trap om de rij te betreden zeker?

Verkoop express max passen de hoogte in jagen: check. Happy customers: minder check.

Aangezien wij een beetje te koppig waren om op een doordeweekse dinsdag zo'n express pas aan te schaffen, trokken we dus vrij noodgedwongen naar het S?samoAventura Station waar we op de stoomtrein opstapten voor een ritje rond het park. Na 30 minuten kwam de (enige rijdende) trein aan en konden we instappen. Hierbij viel het nogmaals op hoe doodkalm het eigenlijk in het park was, en besefte je nog meer hoe ongelofelijk kunstmatig gecre?erd die absurde wachtrijen eigenlijk zijn. Leave it to Port Aventura om op een kalme dag wachtrijen te cre?ren waar ze zelfs bij Disneyland Parijs de nekharen van voelen overeind komen!

Pijnpuntje 2: Bij de stop in Estacio Del Nord vraagt een Brit in zijn meest opgekuiste, accentloze Engels hoelang het duurt voor de trein zo'n ritje rond het park gedaan heeft aan de jongedame die de poortjes komt sluiten. Madam staart hem even onbegrijpend aan, waarop meneer zijn tactiek wat aanpaste aan het kennelijke niveau en met een duidelijk wijsgebaar naar de trein, het maken van een cirkeltje met zijn hand in de richting van het park en de woorden "Train. round park." en vervolgens een tik op zijn horloge "How long? 30mins? 1 hour?" een tweede poging waagt.
Dame in kwestie kijkt zo mogelijk met een nog meer gepuzzelde blik, haalt haar schouders op, mompelt iets van "no speak English." en tikt de oudere collega die even verderop staat op de schouder ? la, lost het nekeer op.
Mevrouw was ergens in de jonge 20-er jaren, als uw Engels zo slecht is, sorry, maar in welk hol hebt ge dan gewoond?
Het leek me meer wel kunnen maar niet willen. Collega nummer 2 bracht het er overigens niet veel beter vanaf waarop meneer Engelsman duidelijk ging voor een let's go with the flow tactiek en maar gewoon opstapte.

We besluiten de attracties met de steeds hoger oplopende wachttijden maar voor onze overige bezoekdagen te houden, en gaan naar de vogelshow aka. "Aves del Para?so" kijken. De show is volledig in het Spaans, maar is al enkele jaren hetzelfde. Wij kunnen hem intussen zo wel ongeveer van voor naar achteren vertellen (namen van de papegaaien inclusief, toch Lolita?) en kennen intussen de humor die erin zit ook al wel. Ondanks het feit dat wij buiten de woorden Por favor, gracias en la quenta por favor geen letter Spaans spreken of begrijpen, kunnen wij dus wel goed volgen wat er gezegd word. Het is dan ook altijd hilarisch als de acteur er een Brit of Rus uit het publiek uitpikt om eens goed den draak mee te steken. Diene staat die dus echt vierkant uit te lachen en die mensen lachen gewoon mee want ze weten toch niet wat er gezegd word. En die Spanjaarden vinden het al helemaal geweldig natuurlijk.
Op zich een toffe show, intussen voor ons een beetje afgezaagd en stilletjes aan vernieuwing toe maar je ziet wel wat mooie dieren.

Om het opkomende hongerke te stillen, trekken we naar onze vaste stek "The Old Steakhouse" voor kipsat? met frietjes (echt, beste sat?kes ever!) en een stevige burger voor mijn wederhelft.
Hier lopen we onmiddelijk tegen buis nummer 3 aan. Waar wij voorgaande jaren altijd niks dan lof waren over de catering in PA, waren we dit keer wat minder enthousiast. De madam die de frieten moest uitscheppen, werd denk ik nen euro minder uitbetaald per friet die ze teveel op een bord durfde scheppen. Waar je hier tot vorig jaar nog royale porties kreeg, kreeg ik nu een hoofdschotel met 18 (ja, ik heb die effectief geteld, zonder zeveren!) frietekes op. En dan tel ik de kleine is-in-??n-hap-binnen frietjes mee... Bon, wederhelft had al direct zo'n blik opstaan ? la "euh. ister hier ne mcdo, want daar hebkik nie mee gegeten eh seg" waardoor ik al maar direct een portie frieten bijvroeg. Ah nee, da moest ik betalen dan, was het antwoord. ok, mij best, maar geeft ze toch maar want ik ga niet graag met honger van tafel en mijn vriend nog minder...

Uiteindelijk hebben we dik 37 a 38? betaald voor elk een hoofdschotelke, 1 cola van 50cl die we gedeeld hebben en een dessertje dat we ook gedeeld hebben. Punt 1: de prijzen die ze aanrekenen kloppen dus NIET met hetgeen er geafficheerd staat. Ze passen hier vrij smerige truucjes toe: de kipsat?s staan geafficheerd m?t frieten bij, de burgers dan weer niet. Dit staat echter nergens duidelijk aangegeven of opgelijst. Op de prijsborden zie je dus je burger aan 8,50? staan wat een vergelijkbare prijs is met de kipsat?s, maar vergis je niet, dit is dus zonder frietjes of bijgerecht, die rekenen ze apart aan. Die losse portie frietjes, kostte overigens meer dan de cola die we deelden. 'k had begot beter een hoofdschotel extra genomen juist voor de frieten alleen, het was goedkoper geweest!

Ik zaag niet rap dat mijn eten te duur is, als de kwaliteit en kwantiteit ok? is, vind ik het niet erg om wat meer te betalen. In een pretpark, verwacht ik ook niet gesteld te zijn voor de prijs van een big mac menu'ke bij de Mcdo. Maar als jaarpashouder van Disneyland, kan ik het echt niet laten om de vergelijking te maken en dan komt PA toch echt wel als de slechtste uit de test. Waar je in het Noordelijkere house of mouse een menu hebt met voorgerecht, hoofdgerecht ?n bijgerecht, 50cl frisdrank en een dessert en een - naar mijn mening - royale portie voorgeschoteld krijgt voor 15-17? bij de gemiddelde counterservice (en zelfs 13-14? als een dessert en/of voorgerecht niet hoeft), hebben wij hier in Woody's casa wel efkes m??r betaald voor dan nog geeneens elk een eigen drankje, gewoon omdat die menu's nog duurder uitkwamen en we daarom wat losse zaken genomen hebben, en qua portiegrootte was de vergelijking ook vrij snel gemaakt... Toch ook even bijvermelden: het was wel degelijk lekker, warm en qua kwaliteit dik ok?.
Dat, in combinatie met een heel ontransparante prijspolitiek wekt frustratie op bij mij.

Punt 2: Geen rietjes. Olez, we stappen mee op de rage van deze week; themeparks go green! Plastic rietjes? Ah nee mevrouw, die hebben we nie meer sorry, da mag niet voor het milieu h?. Ok?, geen probleem, maar welk alternatief hebt ge voor mij? Ah geen h? madam... conclusie: je krijgt zo'n kartonnen slappe beker met cola en crushed ijs die vanboven bijeen floept als je de beker oppakt. Zonder deksel, en zonder rietje (neen ook geen papieren). Good luck drinking!

Ik ben zelf absoluut niet voor de groene, dus nee, ik ben niet pro al die go green maatregelen en de plastic nazi's. Ik ga er echter ook geen probleem van maken. Dat ik een plastic of papier of bamboe rietje krijg zal mij een worst wezen, daar ga ik echt niet over zagen dus dat die pretparken allemaal gerust maar doen met hun papieren rietjes enzo, maar dat ge potverdekke de rietjes afschaft en de mensen het maar laat uitzoeken met die prullenbekers zonder enige vervanging van het milieu onvriendelijke materiaal met een alternatief dat w?l milieuvriendelijk is, d??r fret ik dan mijn kas aan op h?!
Dat kwam bij mij zooo hard over van, we willen mee op die trein stappen en de kudde volgen, maar we hebben hier to-taal niet over nagedacht!

We hadden er op dit punt efkes genoeg van, en zijn gaan zonnebaden in ons hotel!

3 mei 2019. Een ganse dag gietende regen voorspeld. En ge zijt op vakantie op Spanje, wat doen we dan? Ah hop richting Port Aventura tiens!

Gewapend met sweater en paraplu de zebber door richting het park. Dankbaar dat PA dit jaar opteerde voor het bouwen van een indoor attractie! De wachtrij kon ons al niks meer schelen, de enige prioriteit was op dit punt een dak boven onze kop en uit de regen staan, op naar Street Mission dus.
Na een uurtje aanschuiven mogen we dan eindelijk instappen. Wat vinden we van deze nieuwe aanwinst? Tof! Niet ge-moet-onmiddelijk-boeken-en-naar-daar-gaan-tof, maar wel leuke-opvuller-eens-het-nieuwe-eraf-is-en-ge-geen-uur-meer-moet-wachten-tof. 'k zou er nooit nog zolang voor in de rij gaan staan, maar ik ben blij hem gedaan te hebben. Zeker voor kids een schot in de roos, heel amusante attractie met leuke effecten. Klein minpuntje: het weergeven van de scores loopt nog niet helemaal soepel. De kleurtjes en camera's staan wat door elkaar dus de foto waar je op staat en het kleurtje van je geweer en de bijbehorende score komen niet overeen. Maar soit, we vergeven het!
Al bij al is het echt wel een leuk ding, al werd ik van de "main scene" door de vele beweging wel wat duizelig. Ik had het gevoel dat het daar ietske teveel van het goede was met al dat 3D, maar dat kan ook aan mijn zeer gevoelige evenwichtsorgaan liggen.

Shambhala en Dragon Khan in de gietende regen, dat hebben we in voorgaande bezoeken al eens geprobeerd (voor degene die het zich afvragen: ge ziet niks vanaf de top van de lifthill tot in de laatste rem, en nee, ze zetten diene splash niet af. AH, en vooral: AUW) dus daarvoor bedanken we. Ondanks het snertweer en opnieuw een weekdag, klimmen de wachttijden op de wachttijdborden alweer pijlsnel naar 1u minimum voor de kleintjes en 1u30-2u voor de toppers. Zelfs op een dag als deze laat PA de kans niet aan zich voorbij gaan om expres passen te verkopen. Zeer spijtig. We pikken nog even El Diablo mee, die maar een 20 minuten wachttijd heeft. Het bleek uiteindelijk meer iets van een 30-40min te zijn maar we stonden opnieuw droog dus het stoorde ons niet eens.

Waterattracties leek ons nu ook niet het beste plan, dus besluiten we onze pijlen te richten op Ferrariland om daar eens te gaan kijken of de wachtrijen wat acceptabeler zijn. Daar aangekomen, blijkt onze hoop tevergeefs. Red Force met 1 trein en een wachtrij van 1u30, 1u20 voor Racing Legends, 1u voor Flying Dreams en 2u voor de Maranello Grand Race. Nop, daar hadden we geen zin in. Met het idee in het achterhoofd dat we in oktober toch terugkomen, trekken we terug naar het hotel voor een droge outfit.

Eigenlijk hadden we onze kop erbij neergelegd dat we het bij 2 dagen zouden houden omdat we geen zin hadden om express passen te gaan kopen en in oktober toch terugkwamen. De coasterfanaat in mij echter, kreeg zo die dag voor vertrek toch wel efkes een krop in de keel bij het zien van Shambhala en Dragon Khan met bijbehorende skyline vanop het terras van onze hotelkamer. Wederhelft kent mij intussen goed genoeg, en zag al aan mijn blik dat er een idee'ke begon te vormen. Het was hem op dit punt al duidelijk dat hij mij niet diene vlieger op ging krijgen, zonder die lifhtill afgeknald te zijn...

Zot als we zijn, trekken we dan maar op zondagochtend terug richting PA, met een transfer richting Reus luchthaven die gepland staat om 12U30.
Shambhala doet ons geen plezier door te openen om 10u, opnieuw wachten tot 10u30 dus. Ipv te staan vingertjes draaien, gaan we dan maar voor een reride in Street Mission. Op een 20 minuutjes konden we dit keer instappen. Daarna in 7 haasten naar Shambhala, waar we nog ??n van de eerste ritten konden meepikken. Uiteindelijk zaten we hier ook op een kwartiertje in, in tegenstelling tot de wachttijden van +2u voorgaande dagen.
Ik blijf erbij; beste coaster in Europa. Ter info: ik ben nog niet in Europa Park geweest. Mogelijk stel ik mijn mening dan bij, maar momenteel, topt er voor mij helemaal niks aan die airtime en dat gevoel als je die eerste lifhtill afdondert en vervolgens terug omhoog schiet, met daartussen een tunnel waarbij je zou denken dat je ertegen gaat knallen.
Ik wist gelijk weer w??rom ik toch die tickets voor zowel mei als oktober zonder aarzelen gekocht had zodra ze online kwamen.

We hebben nog wat tijd over, en bij Dragon Khan staat maar een rij van een trein of 2,3, dus pikken we deze ook nog maar mee! Ondanks zijn leeftijd die stilletjes aan toch ook omhoog gaat, nog steeds een pareltje. Doorheen de jaren ietsje ruwer geworden, maar ik vind daar op zich niets mis mee. Een coaster mag best pit hebben in mijn bescheiden mening.


Daarna opnieuw in 7 haasten maar dan richting ons hotel om onze transfer te nemen (die we overigens netjes gehaald hebben, met zelfs nog tijd genoeg om even wat anders aan te trekken voor we vertrokken).

Conclusie: PA heeft werkpunten, serieuze werkpunten. Dat hele ik gooi wachtrijen later open en laat mijn gasten express wachten om betalende voorkruippasjes aantrekkelijk te maken systeem is wansmakelijk en kost hen volgens mij enorm veel bezoekers die nu ontevreden naar huis gaan en niet terugkeren. Niet iedereen is bereid om die klik te maken om zo'n pas te kopen en als je het niet doet mag je van een dag PA echt niet veel verwachten. Zo'n systemen zijn prima als ook de gewone stand by rij werkt zoals het hoort, maar hier wordt deze opzettelijk gesaboteerd om de passenverkoop te verhogen en dat kan in mijn ogen niet door de beugel.
Qua horeca ook wat pijnpuntjes zoals aangegeven, opnieuw iets wat zich uit bij het tevredenheidsgevoel van de klant. Ze hebben hier duidelijk nog niet door dat je een klant eens binnen in het park nog niet voor je gewonnen hebt, maar pas wanneer die klant na een dag tevreden huiswaarts keert en dat ook zo gaat verkondigen.

Is PA de moeite waard om te bezoeken? Ja, absoluut. Wij hebben voor onszelf vrij bewust tijdens ons bezoek de klik gemaakt dat we in oktober wel dubbel en dik zullen genieten van het park en dan de expres passen aanschaffen, en dat we dit bezoek wel zouden kijken wat we gedaan kregen zonder die snertdingen. Het lijkt daarom misschien alsof het park niet veel te bieden heeft, maar da's meer omdat wij met al de lange wachtrijen geen zin hadden om een express pass te kopen en ook geen zin hadden om ons daar een hele dag te lopen ergeren aan de sabotage van de stand by rijen.

De airtime op Shambhala en de launch van Red Force alleen al zijn redenen om het vliegtuig op te springen. Ben je iemand die echter geen expres passen wil kopen (zij het vanwege financi?le of principele redenen) dan raad ik aan om ver weg te blijven, want onze Spaanse vrienden doen hun uiterste best om het bloed onder je nagels vandaan te halen tot je je gedwongen voelt om zo'n pas aan te schaffen.
Een zeer verkeerde mentaliteit, en heel spijtig want dit park heeft ?cht potentieel. De attracties staan er, de theming en locatie is top, maar het management moet dringend eens zelf een dag in dat park als gast doorbrengen om de pijnpunten er met eigen ogen te zien (en deze dan ook aan te pakken).