Eindbalans 2019

[Earlyspencer]

Opnieuw bleef ik heel het jaar netjes binnen de Europese buitengrenzen. Zeven 'nieuw-bezochte' parken vind ik in die optiek en na 10 onafgebroken pretpark-gekke jaren een buit om trots op te zijn, Al is er misschien eentje bij dat je niet 100% als pretpark kan beschouwen. Alle zeven werden in een TR gegoten. Aan die parken heb ik dus al genoeg tekst en beeld besteed. Dat blijkt ook uit één verslag dat nog steeds troosteloos wacht op een eerste reactie. Daarom focus ik hieronder vooral op andere bezochte parken.

(De) Efteling moet ik als eerste vermelden, want à ratio van 2 bezoeken per maand staat m'n persoonlijke teller voor 2019 op 24. Wie zich echt de tering verveelt, kan in mijn where-abouts nagaan hoeveel halve woensdagen daarbij zijn. De positieve uitschieter was de laatste hittegolf-dag eind juli. Voor de poort nabij het Spookslot mocht ik aan ene S. Sandbrook mijn wedervaren in Engelse parken vertellen. De weinige bezoekers in combo met een late 9-Pleinen-opening resulteerden in ruim 40 rides: o.a. de drie versies van Symbolica, 5 JedD's, 3 DVH's en 3 deels verschillende Aquanura's (ééntje vanuit het kebab-resto, eentje partieel vanuit Pagode en de finale Tiësto-versie van nabij). Efteling lijkt me dus vooralsnog een park dat het voorlopig moet hebben van dag-bezoekers, die bij minder aangenaam weer hun tripje uitstellen.

Dankzij supermakt-vrijkaarten in NL, een vertrouwelijke aanbieder op Marktplaats en een goed gemikte verjaardag, betaalde ik 4 x € 10 om gedrieën en later getweeën Toverland te bezoeken. Sorry, het is o.a. door mij dat het park de investeringen minder snel daan verhoopt zal kunnen terugbetalen ... Vooral het bezoek op zaterdag (!) 25 mei zal me eeuwig bijblijven: 4 keer front (!) op de B&M, 2 x links & 2 x rechts, in een gezamenlijke wacht- en rijtijd van nog geen 70 minuten.

Het record voor de meeste kortste wachttijden werd gehaald in Jardin d'Ac, dat overigens ... serieus tegenviel, daags na het ook al vrij kalme Parc Astérix. Het langste aanschuiven deed ik waarschijnlijk toen ik brandend Parijs achter me liet, in Futuroscope. Anderhalf uur voor de vliegende cinema, nog eens zoveel voor een zaal waar je virtueel rally rijdt en nog eens van dattum voor zo'n robot-arm-geval dat je ook kent van de Legolanden. Gelukkig hadden we de tegenvallende slotshow al eens eerder gezien, en konden we daardoor meerdere top-attracties later op de avond sneller doen. De thematisch grootste verrassing viel me dit jaar te beurt in een walk-through van Puy du Fou. Allez-voir ...



Een beetje oneerbiedig noemde ik het in een TR-addendum de ideale wachtrij voor Taron.

Als neurotische planner heb ik toch twee vliegreisjes relatief last-minute geboekt. In m'n eentje naar twee parken in zuid-Rome, had ik niet gedaan zonder de gelegenheid om de eeuwige stad middels een voettocht van 12 km te bewonderen.

Eerder had ik totaal geen Brexit-stress ondervonden tijdens onze bezoeken in de UK aan park 1 (waar veel tijdelijk of definitief out of order was) en park 2. Daarom besliste ik - ook laattijdig voor mijn doen - om begin juli nog eens de Noordzee over te vliegen. Dankzij een gratis terugkom-ticket wegens een beetje regen en een Efte-abo, viel ons in Blackpool Pleasure Beach driedaags plezier te beurt voor de prijs van één dag. De zoo, de Tower (meer dan enkel uitzicht: ook historiek en een beetje show) en Sandcastle waren aardige fillers.



Qua zwemplezier was 2019 misschien wel mijn beste jaar. Het beste pretpark van Europa valt te combineren met aquna Würselen en met aqualand Köln. Jammer dat de 'lauch-slide' daar midden december buiten bedrijf was. Waterworld in Stoke (UK) was wat oubollig maar sinds ons lente-bezoek is het wel uitgebreid met wat slides. Ook niet het nieuwste van het nieuwste waren Arriba (bij Hamburg) en Avenida-Therme in de voormalige DDR. Doe dan maar liever het Aquapark in Oberhausen, met sinds dit jaar de nagelnieuwe drievoudige 'dueling'.



Naast het obligate Aqualibi werden alle Vlaamse Lago's bezocht m.u.v. het geval in Limburg. In Lier kwamen we twee keer en in Brugge zelfs drie keer. Al zal het niemand verbazen dat de vestiging in Kortrijk het meeste indruk maakte. Druk maakte ik me na een kalm half dagje PDP des namiddags over de slechte 'operaties' in Plopsaqua. Ter illustratie: de klepjesbaan werd beurtelings een half uur gesloten op een niet zo kalme zondagnamiddag. Bovendien was ik enkel in gezelschap van een jochie dat nog niet op deze glijbaan mag, dus zoek elkaar maar eens terug na 15 minuten! Gelukkig werd het mogelijk beste prijs-kwaliteit-zwembad van Duitsland opnieuw bezocht: Europabad Karlsruhe.

Ons eigen Walibi werd twee keer bezocht en al na het eerste bezoek als beste park van België gequoteerd. Aan een Bellewaerde-bezoek midden juli bewaar ik een eeuwige schrik, al kan het park daar niks aan doen. De versnellingen van m'n wagen schakelden niet meer, wat ik pas merkte op een afrit in Kortrijk.

Net als in Drayton was ook in Walygator de valtoren (of is het een lauch?) niet in gebruik. Meerdere gedemonteerde onderdelen deden me vermoeden dat dit wel eens langdurig zou kunnen zijn. EP op 1 dag beviel ons één keer geweldig begin nov. 2016 en was toch een beetje te druk / te kort (nov. 2018). Begin juli 2019 was het opnieuw best OK. Zeker als je kort erna al even gratis Tripsdrill betreedt, met als enige vernieuwing de grote buitenspeeltuin.



Wist je dat ... er een Anton Pieck Museum is ... in Hattem? Het ding is piepklein, je bent er op 30 min. wel uitgekeken. De pittoreske dorpskern is minstens even bekijkenswaardig.



In pretpark-termen ligt het nabij Walibi Holland, Hellendoorn, Coevorden en ... Slagheren. Dat PR-park was op de eerst zaterdag van augustus 2018 verrassend kalm, 364 dagen later was het vele drukker. Onderstaande foto lijkt dit te ontkrachten, maar pretpark-fanaten weten dat ochtendstond goud in de mond geeft.



In Heide Park waren we eerst 1,5 dagen en later nog eens een dag. Men misrekende zich hier door aan onze Black Friday Jahreskarten (€ 50 p.p.) amper € 10 toe te voegen voor een upgrade tot een Premium.



Leon (9 jaar) werd soms wel en niet toegelaten op de coasters die 1.40 m vereisen, o.a. bij instant bissen. Terecht reageerde het ventje dan wat zuur, maar uiteindelijk heeft hij hier toch de Grote Vier bereden. Colossos2.0 lijkt me iets minder snel dan voorheen maar de onride-theming maakt veel goed. Prima vergaap-plein ook.

Vorig jaar had ik gemengde gevoelens bij m'n score van 75%. Het betrof de vier belangrijkste stalen nieuwigheden in Europa. Of ik toen met Hyperion de beste van de vier op een haar van drie dagen heb gemist, kan ik - wegens het missen - dus niet weten. Typerend voor het gemis is wel dat ik die andere drie grote nieuwigheden van 2018 in 2019 nog eens overdeed. Dus werd er door ons andermaal gedoken in Liseberg, al was er net tijdens ons resto-moment een grote storing met evacuatie. Meer info in 't Zweeds. Nog meer info in 't Nederelands: een uur voor de late parksluiting ging Valkyria terug open. Wegens de hoge wachttijden aldaar verkozen wij Loke en wat rerides op Helix in de duisternis.



Noorwegen des zomers betekent voor ons behalve familiebezoeken ook het droge en het natte PR-park.



De terugrit liep o.a. langs Fårup en het enige echte Legoland. Daar vond ik de 1 jaar jonge kiddie-/family-coaster achteraf eigenlijk het wachten niet waard. We waren ook onaangenaam verrast dat het waterpret-deel er verdwenen was.

In Berlijn melkten we op vijf verschillende locaties onze Merlin Jahreskarte uit. Hieronder een leuk historisch weetje uit Little Big City Berlin



Als toemaatjes deden we de (gratis maar vooraf te reserveren) Reichstag, de Fernsehturm en Tierpark. Die laatste is niet de zoo nabij de Brandenburger Tor maar ligt een stukje in Oost-Berlijn. Ze beweren er dat het de grootste dierentuin van Europa is, wat ik durf te betwijfelen. Het niveau van Pairi Daiza, Beekse Bergen en Kolmården wordt wegens de verouderde infrastructuur niet gehaald. Onderstaande gitzwarte getuigenis ramt het er nog maar eens in dat het in (Oost-)Berlijn niet altijd een pretje was. Dierenliefhebbers mogen gerust de link maken met de actuele toestand ginds.



How bear you ?!



Over de twee bezochte DDR-pretparken lees je hier en hier.

In een gelijkaardige rubriek over 2018 beklaagde ik me over de zwakke make-over van de rapid in MPG. Nou, dan is wat ze met Area 51 (niet) hebben uitgevreten, nog veel triestiger.



Bobbejaanland en dan vooral Fury was sterk vertegenwoordigd in m'n where-abouts. Er viel natuurlijk nog een ander grote coaster-nieuwigheid te noteren in de Lage Landen. De klojo's van Walibi Holland hadden de eerste vier uur van die augustus-dag doodleuk wat onderhoud aan Untamed op de planning staan. Vijf ritten later werd deze RMC door mij uitgeroepen tot de beste ooit bereden (dat zij er voor mij maar twee). Volgende keer neem ik wel scheenbeschermers en voetbalsokken mee.



Dat Tikibad > de rest van Duinrell ondervonden we 's anderdaags voor de zoveelste keer. Ik hoop dat ze ooit van die rodelbaan een betaal-attractie maken zoals in Bayern Park. Het schuift daar voor geen meter.

Tibidabo werd helaas meer uitvoerig beschreven dan bezocht: we gingen er al in de namiddag vandoor. In Ferrari Land mocht Leon deze keer wel op Red Force. Toen we single aanschoven, mocht het ventje zelfs front. Die toevalstreffer viel ook mij na een 'gewone' aanschuif te beurt. De kiddie-versie en een soort Lambada-attractie waren nieuw voor ons na een eerder bezoek voorjaar 2018.



In tweeënhalve semi-drukke weekdag PortAventura eind oktober kreeg ik het bijna aan de stok met ongeoorloofde voordringers. Dit was mijn slechtste parkbezoek ooit qua operations, niet qua operators. We komen - zoals twee maal voorheen - ooit wel eens terug tijdens het kalmere voorjaar. De indoor-Sesamstraat-attractie werd wel gesmaakt, jammer dat het betalende en tot spookhuis getransformeerde Templo del Fuego - gesloten in het voorjaar - telkens niet open was toen ik er passeerde. Mogelijk hield het enkel open op de nog drukkere feest- en weekend-dagen.

Save the best for the last. Vier keer werd PHL bezocht en drie keer was het er opvallend kalm (= tekens o.a. 3 à 4 keer Taron incl. front en 2 keer het VR-ding). Die kalmte was logisch het geval op een dinsdag midden december, maar ook verrassend op de eerste vrijdag van juli en een grijze zondag in september. En hoewel ik van verrassingen - of beter: van variatie - hou, teken ik meteen voor een kopietje van 2019 in één van de komende jaren.