Hoe was 2023?

[Earlyspencer]

Fijn dat aan het vooruitblik-topic 2023 wordt gerefereerd. Als ik het even herlees, heb ik een Leekensiaanse 90% van de doelstellingen behaald. En wat ik niet haalde, werd ruim gecompenseerd door allerlei extraatjes. In die categorie: geen PHL met kerst maar wel een tweede keer in het voorjaar, geen vernieuwd Aqualibi maar wel een tweede keer Walibi B. in het najaar en even veel keer Bellewaerde zonder Aquapark. O.a. Toverland als afsluiter van een noordelijke roadtrip, een derde bezoek aan MPG en een winters bezoek aan Slagharen stonden begin 2023 nog niet op de planning.

Wel beoogd maar niet gehaald: Pairi Daiza op de heen- of terugweg naar P.Ast. begin november. Op de enige dag met doenbaar weer - remember een storm met onuitspreekbare naam - bevonden we ons even toevallig als gelukkig ... BIJ TOUTATIS! Ook niet gehaald: Tivoli-bis rond de kerstperiode. Een decemberstorm stuurde ons vaarschema naar Noorwegen met 20 uur vertraging en 500 km omleiding een beetje in de war. Veel zin om hierover - 0,0 compensatie van de rederij voor een extra hotelovernachting, 3/4 brandstoftank en € 37 voor een tolbrug - op dit forum te klagen, zie ik niet. Tivoli deden we overigens succesvol op de laatste julidag.

Wel klagenswaardig en mogelijk informatief: vermijd Legoland Billund in de eindejaarsperiode. De thematisch-klimatologisch wel passende polaire achtbaan is er dicht. Ja, dat staat netjes op de webstek vermeld. Maar heel het themagebied daar met dus ook nog de brandbluscompetitie, de binnen(!)attractie met robotische stoelen en de ondertussen verwijderde pinguïns is een no-go-zone. Het was heel de dag koud, iets boven 0 - waardoor de Eagle achtbaan ook dichtbleef en de Racer en de Draak pas des namiddags open gingen. Alle begrip dat de Viking rapid, de piraten-splashbattle en de boomstammen dicht waren. Maar dat geldt ook voor relatief droge waterattracties: de piratenrondvaart en de jetski waren gedemonteerd. Ter compensatie was er een onoverdekte mini-ijspiste van heel slechte plastic-kwaliteit. De grootste ontgoocheling was evenwel het vliegend theater. Die attractie was wel geopend, maar wat een thematisch-inhoudelijk gedrocht in tegenstelling tot de erg gesmaakte exemplaren in Poitiers, Salou, Amsterdam, Rome en Rust. De vliegtuigjes-ondersteboven-draaimolen was het enige lichtpuntje op die duistere dag.



Noorwegen en storm (bis), dat brengt me bij één van vijf made in 2023 achtbanen die ik al in hun eerste operationeel jaar heb kunnen berijden. Op dat gebied was 2023 persoonlijk een absoluut topjaar. Qua voor-het-eerst-bezochte parken in 2023 maak ik de simpele som 1 + 1 + 0,5 + 0,5. = 3. Twee volwaardige nieuwelingen bezocht ik in april in Oostenrijk en werden in een TR gegoten. Één van beide parken is nog niet opgenomen in de Parkgids ... waar wachten jullie op? Onze Oostenrijkse avonturen werden vooraf gegaan door een bezoek aan een trio Duitse parken. Twee maanden later zou ik - nu met m’n oudste zoon - als niet-voorspeld extraatje Tripsdrill bij wijze van abo-afscheid herbezoeken.

Flashback naar de april-trip met veel treinen, enkele bussen en metro’s en maar één vliegtuig. Het dessert ofte dolce speelde zich af in Italië en fungeerde als goedmaker voor een geannuleerde paasreis (2020) en zomerreis (2021). Halfgeslaagde bezoeken aan de twee grootste Italiaanse pretparken - laat openen en vroeg sluiten is daar een nationale sport - zorgden ervoor dat we onze hoogtepunten letterlijk bereikten in Bologna en Venetië. Maar ook in Ravenna en Verona werd onze culturele honger meer dan gestild. Ter info: de scheve torens van Bologna zijn momenteel niet meer te bezoeken wegens instabiliteit.



Wie kan tellen en het lezen nog niet beu is, weet dat er nog een half nieuwbezocht parkje ontbreekt. Namsskogan Familiepark moet het zonder reportage stellen. In dat Noorse wildpark scoorden we zoals voorspeld (één van) de noordelijkste credit(s) in Europa. Het betreft wel ’maar’ een alpine coaster. Voor de betaal-deathride aldaar woog ik iets te veel, mijn jongste zoon deed ’em wel.



Niet dat we in juli speciaal voor deze attractie en een verzameling Scandinavische wildebeesten zo ver noordwaarts waren gereden ... we reden nog veel noordwaartser naar de Lofoten. Het grijze weer was niet altijd een bondgenoot. Het lied ’The sun always shines on TV’ van de bekendste Noorse popgroep zou een update mogen krijgen ”... and on online images”. Desalniettemin beleefden we daar - met twee steile hikes, een fantastisch Vikingmuseum en wat orka-spotten in de even vrije als overweldigende natuur - ons reishoogtepunt van het jaar.



Een niet-vooziend extraatje scoorden we later die maand in Stockholms Skistar Hammarbytoppen op opnieuw een alpine coaster. Nog even informatief meegeven dat je best geen dubbele tickets koopt voor het o.v. met in het achterhoofd een laattijdige terugrit. Die tering-tickets starten hun anderhalf uur durende geldigheid al meteen vanaf het moment van aankoop, ook al moet je ze later nog scannen. Uit protest zijn we de avond voordien 5 km teruggewandeld uit Gröna Lund en hebben we daags nadien gewandeld naar de wintersport-site... en terug.



Sorry voor de chronologische sprongen: onze veertig-dagen-trip begon in Slagharen, waar we net te vroeg waren voor storm Poly. Twee dagen later voorspelde men vliegende storm nabij Fårup maar de talrijke bomen aldaar bewezen hun niet alleen ecologisch nut. Daags nadien was het grijs maar vooral superkalm in full operative Liseberg. Balder verdient hier een eervolle vermelding. Waar die houten baan me voorheen niet zo veel deed, voelde die nu veel intenser aan zonder aan soepelheid in te boeten. Op de terugweg uit Scandinavië ontsnapten we net op tijd aan de storm Hans. Bijna terug in Belgenland maakte ik een verwaarloosbaar ommetje van ca. 100 km. Zo scoorden we nog een niet-voorziend extraatje, deze keer in in Aquamagis Plettenberg. Voor ons was dit een first-visit en dat op een lokale schooldag. Beter en goedkoper dan het overgehypte Aquapalace in Praag, dat ik in maart tijdens een schoolreis bezocht.



Waterpret lieten we aan ons voorbijgaan in een immer snikheet Madrid. De Spaanse hoofdstad bezocht ik ondertussen voor de vierde keer maar nu voor het eerst niet aan het begin van de zomervakantie. De grote trigger bevindt zich natuurlijk in Parque Warner, waar we dus ook voor het eerst niet naar the Beach gingen. In het Escorial en het Museo de América deden we aan culturele verrijking. Maar meer passend op deze webstek is het Parque de Europa in een oostelijke suburb. Een beetje als ons mini-Europe op de Heizel maar dan vele malen groter, veel gratiser en met o.a. een deathride à € 4 de rit. Wie er des zomers lang genoeg vertoeft, riskeert een vlotte terugrit met het o.v. naar het stadscentrum te missen maar maakt wel een gratis klank- en lichtspectakel mee. Wij opteerden voor logistieke zekerheid maar al even zeker is dit park een aanrader voor wie enkele uren vertier zoekt in een groene omgeving. Zie anders de zonnige prentjes meteen hieronder.







Het langstdurende extraatje scoorden we eind augustus in Berlijn, waar we ondanks de pandemie voor het vijfde jaar op rij naar city-tripten. Geef toe: nog geen € 20 / enkele rit voor vader en kind samen, comfortabel en gereserveerd in een HST vanuit Essen Hbf is geen geld. Iets minder comfort was er op de Flixbusrit zurück maar zonder bommelding ga ik daar geen zaag over spannen. De Gretussen en Ananussen van deze al dan niet bedreigde wereld kunnen me dus niet verwijten opnieuw Tropical Islands te hebben bezocht en voor de eerste keer het Pergamonmuseum. Dat verzamelgebouw vol antieke roofkunst van wereldfaam is al jaren in ombouw en is sinds kort ... langdurig gesloten wegens renovatie. Rare jongens, die Germanen!



Één van laatste extraatje betreft een zonnig dagje Walibi Holland op de laatste zondag voor de mij-niet-geziene F(r)ight Nights. Wel volop in de Halloweenperiode gingen we ook een beetje last minute naar Plopsa De Panne. Op de uitgekozen maandag bleven de mazes gesloten en hield het park ’maar’ open tot 19:00. Typisch een park-dag met vooral jonge gezinnen, ideaal voor ons om die ene wereldtopper te kwanten. Ook mooi meegenomen: de dinoboomstammen in het donker, dubbele ritten op de Draak en afsluitend vuurwerk. Een mooie compensatie voor een operationeel tegenvallend bezoek in de krokusvakantie. En gemixte gevoelens bij de nieuwe Bumba darkride. Natuurlijk geen thematische spek voor onze bek maar minder tweedimensinaal en gelukkig een stuk langer dan de niemendal-darkride in Lego Discovery Centre Brussels. Helaas is de nieuwste grote attractie van het park meteen dè absolute capaciteitsdraak. De wagens zijn vierzitters, maar op de eerste van beide zitrijen mogen enkel kleine kinderen plaatsnemen, ik schat tot max. 8 jaar. Wij met z’n drieën, 13, 20 en 47 jaren oud, moesten daarom in twee aparte wagens de rit beleven. Ik dus solo en in totaal 5/8 van beide wagens onbezet. Het was er dus behoorlijk lang aanschuiven. Advies voor wie deze attractie absoluut wil doen: begin er je dagbezoek mee.

Nog meer Halloween in eigen land: na zowat 120 ’gewone’ bezoeken aan BJL heb ik er eindelijk eens een nocturne bijgewoond. Een half uur in de regen bij Fury aanschuiven mèt Speedy Pass en geen slotvuurwerk (wegens zure buren?) waren kleine dompertjes. Maar de feestvreugde overheerste, met de kleurrijke belichting in het duister waande ik me enkele nanoseconden in Liseberg. Maar genoeg ge-avond-droomd over één van de laatste grote parken in BeNe dat zich nog niet waagt aan een winter-opening. Misschien iets voor in 2025? Ik kijk alvast uit naar de opstart van het topic ’Wat verwacht je van 2024?’