Citaat Oorspronkelijk geplaatst door wimvg Bekijk Berichten
Om hierover voort te bomen:
- mijn ouders (ondertussen ruim de 70 voorbij) namen ons 30 jaar geleden 1x per jaar mee naar een pretpark. In een 'spannende' attractie, genre looping star of python durfden ze niet, omdat dat toen werd gepositioneerd als 'voor de echte durvers', dus werden wij ook onbewust een beetje bang gemaakt door die attractie.
-Toen we pubers waren, begonnen we die attracties wel uit te proberen, en vielen die al bij al best mee, en vonden we ze wel prettig.
-Nu we zelf kinderen hebben van een jaar of 10, willen we dat plezier delen met onze kinderen. Uiteraard vinden zij dat ook spannend, zijn ze wat onwennig, zijn er onbekende geluiden, maar wij stellen hen gerust en focussen op het plezier, waardoor ze sneller in de attracties durven en er vooral het plezier van herinneren, waardoor ze hun eigen grens telkens wat kunnen verleggen.

Met andere woorden: het zit in de opvoeding, en in de ervaring die je zelf wil doorgeven aan je kinderen.
Als je als volwassene bang bent in een attractie, is de kans volgens mij dus groter dat je kinderen ook niet in die attractie durven.

Maar dit is uiteraard geen 'feit', eerder mijn proefondervindelijke ervaring, en zullen er heel veel proefondervindelijke ervaringen zijn die net het tegendeel beweren.
Ik moet zeggen dat ik het volledig eens ben met jouw analyse! Als je mijn TR gelezen hebt over die ene keer dat ik op schoolreis naar de Efteling ging, dan zal je ongetwijfeld snappen waarom

Uiteraard mag je kinderen nooit onder druk zetten om ergens in te gaan, maar het tegenovergestelde vind ik ook altijd jammer: kinderen die niet meer durven omdat ze allerlei wilde verhalen horen of omdat de ouders zeggen dat zulke attracties toch niet leuk zijn.

Zelf heb ik geen kinderen. Maar moest ik met kinderen voorbij een achtbaan wandelen, dan zou ik hen nooit vragen "Durven jullie daarin?" Ook al zeg je het niet letterlijk, met deze vraag suggereer je dat de attractie eng of gevaarlijk is. In plaats daarvan zou ik vragen "Hebben jullie zin om daar eens in te gaan?" En als het antwoord is "Nee ik durf dat echt niet" dan zou ik geen verdere druk zetten.

Kortom, het is de kunst om iemand zo veel mogelijk aan te moedigen zonder daarbij echt over zijn/haar grenzen te gaan.