[TR] Nigloland wo. 5 juli 2017

[Earlyspencer]

https://www.youtube.com/watch?v=gOkiKpv31Hs Klik beter niet op deze kleffe link. Je zou – als een opgejaagde zigeuner tijdens WO II – schattige ‘niglos’ als overlevingsvoedsel kunnen gaan beschouwen. Of erger: van oprechte colère EGELS in mekaar gaan rammen, à la Kabouter W.

Van woede gesproken, één van de parkbaas-broeders zou zelf ook een stekelig karakter hebben, blijkens http://www.lefigaro.fr/flash-actu/20...-agression.php Ter vergoelijking: van terroristen of losse handen hadden we op deze laatste woensdag van het aflopend Frans schooljaar geen last.

Op de parking staan borden die picknick niet toelaten. Gelukkig voor armoedzaaiers als wij sloeg dit enkel op het parkeerterrein zelf, dat trouwens gratis ten dienste staat van de bezoekers.



Voorbij de ingang werden we enthousiast begroet door deze gozer. Toen we onze herkomst kenbaar maakten, gaf hij te kennen nog in Bobbejaanland te hebben gewerkt.

Een simpel touw voor twee bruggen en telkens een bruggenwachter hielden de vroege vogels tot 10 uur tegen. Ik interpreteerde dit fout alsof er een massa wachtenden voor één welbepaalde attractie stond aan te schuiven. Vrouw en kind vingen de dag aan met de rondrit Le Train, vader en oudere zoon snelden naar één van de verst afgelegen attracties.



Correctamundo! We waren net niet de allereerste bij Alpina Blitz dus gingen we back. De thematisch geklede operator van dienst wachtte gelukkig niet tot de trein volledig gevuld was. Deze Mack is een absolute topper qua … zitcomfort en baansoepelheid. Geef toe, dat klinkt zoals een filmbespreking die lovend is over de kostuums en de belichting. En over belichting gesproken, bij ‘Blitz’ verwacht ik ofwel optische effecten (zie Höllenblitz) of een flitsende start. Geen van beide, dus voelde ik me een beetje … eh opgelicht, ook al omdat de airtime wat tegenviel: een dèjà vu van Piraten in Djurs. Sorry folks, maar doe mij maar Wal.Hol.’s Goliath.

We hoefden niet heel het station te verlaten voor een bisnummer, gewoon even onder/over de balustrade in het aardige Seilbahnstation. We schoven dubbel aan voor front, maar dat is hier niet toegelaten. Je passeert immers een aftellende tourniquet.



HINT: Bij ons trisnummer bleven we wijselijk staan voor die tourniquet en kregen enkele minuten later aldus een frontrit. Ik ervoer zo waar meer airtime vooraan, misschien louter omdat ik m’n handen wat meer los had. Of misschien moet ik dringend op dieet.

Nog twee to do’s op onze lijst: attracties waar de jongste niet in mag en die mogelijk niet uitblinken in capaciteit. Dat laatste was geen zorg: we hadden in tegenstelling tot enkele dagen eerder in Plailly quasi heel de dag een fastpass-ervaring, gratis! Please meet the Air Meeting. M’n eerste beurt draaide (nou ja) uit op een zoveelste fiasco, bij m’n tweede beurt spinde ik maar liefst 13 keer (zoonlief +/- 3 keer zoveel). Dat dit nog steeds een ongeluksgetal is, hoef je m’n schouders niet te vertellen.



Over Donjon de l’Extrême kan ik niet anders dan lovend zijn: deze biedt dankzij z’n gyro en z’n serieuze hoogte een prima 360° uitzicht over de omliggende heuvels. Deze topper in meerdere betekenissen bevindt zich in een prachtig en beschutting biedend kasteelcomplex: zo goed als zeker de beste / best gethemede buitenvaltoren van Europa.



Bovendien is deze eyecatcher een makkelijk herkenningspunt, wat onze gezinshereniging bevorderde.



Na een bisnummer werden de ouderlijke rollen even omgeruild, waardoor ik ook de kiddietoren Tour des Petits Fantômes (helaas net buiten beeld) een beurt kon geven.



En passant had ik al de fraaie zone américaine ‘Village Rock ’n Roll’ waargenomen. De glimmende late 50’s sfeer wordt hier zo waar beter geëvoceerd dan in de twee Zweedse topparken. Als scandofiel die als kind in een ketel onverdunde rock ’n roll is gevallen, kan ik geen mooier compliment bedenken voor een themazone. Centraal prijkt Le Juke Box. Misschien iets minder hevig dan in Göteborg, maar met Gene Vincent door de boxen maakt dat niet uit.



Be-Bob-A-Lula!



Nodige verkoeling vind je hier binnendeurs. In de speelhal Hollywood Boulevard kon de jongste zonder extra kosten botsen op de Bumper’s Car.



… of koninklijk heupwiegen

Aanpalend wachtte Le Spatiale Expérience ons op. We zagen een dubbele rij wachtenden bij front, dus gingen we maar voor back. Bij het binnenrijden van de enige trein, bleek dat back front was en omgekeerd. Jammer dat de broers niet naast elkaar mochten zitten. Ik was tijdens de rit doodsbenauwd dat ik de jongste door een combinatie van (over)gewicht en zijdelingse G-krachten zou pletten. De schade viel achteraf nog mee en later bisten we deze indoorcoaster. Was het nu links of rechts, maar gezeten aan één welbepaalde kant oefende ik veel minder druk uit.



HINT ter verduidelijking: het poortje vlakbij de toegang tot het station is voor een plaats achteraan de trein.

Het veel te kleine parkplan vermeldt veel te subtiel de themazones. Alpina Blitz is blijkbaar geen Einzelgänger in ’Village Suisse’. Onze jongens zwierden op L’Apple Flight waarvan de wachtrij eindigt in een Alpenchalet.



Deze matcht mooi met de agrarische taferelen van La Ferme D’Antonin (nicht aus Tirol), ook al lieten we die attractie ongemoeid. La Grande Roue moet – dankzij z’n Edelweismotiv – m’n allereerste gethematiseerde reuzenrad zijn.



Hieronder twee panoramische sfeerbeelden:





Zelfs de halve wilde muis Le Schlitt Express ontsnapte in het station niet aan het Zwitsers thema.



We verlieten even de fictieve Alpen voor ’Le Village Merveilleux’ met een trio kinderattracties. Op de kidiecoaster Le Chénille was mijn présence gelukkig niet obligatoire.





… en evenmin op Les Hérissons de la Forêt Magique

Vanop de bovenliggende monorail Les Dragons Volants kon ik tot m’n aangename verbazing zien dat het Alpenthema zich nog verder manifesteerde middels fraaie cateringpunten ...



en natuurlijk ook La Course de Bobsleigh. Hier hetzelfde minpuntje als bij de indoorcoaster: vader en jongste moesten hier samen zitten, met als bijkomend bezwaar vader verplicht vooraan. Het kostte me letterlijk heel wat ellenboogwerk tijdens de rit, maar we bisten ‘em meteen in mogelijk z’n laatste levensjaar (van de Schwarzkopf, voor alle duidelijkheid en volgens https://rcdb.com/936.htm).



Ondanks meerdere pretpark-transfers vond ik ‘em aardig thematisch ingewerkt. Benieuwd of er een nieuwigheid komt want veel plaats neemt L.C.d.Bobsleigh niet in.

Terug aux États-Unis mocht Leon rondtuffen op La Route 66, terwijl broer Florian nog wat pirouettes draaide in z’n stuntvliegtuig.



Le Circuit de Nigloland was de enige attractie waar het die dag wat wachten was. Sorry voor de herhaling, maar wat mis ik dit soort attractie in de grote parken in BeNe.



Een slinkse omzeiling van het verbod op tabaksreclame door zogezegd te verwijzen naar de oorsprong van het park, of een eerbetoon aan de machtigste chansonnier? https://www.youtube.com/watch?v=YdW7XJ0J5Wk Klik best wel aan voor de sfeerbevordering.



Enter ’Le Village Canadien’. Ik kan nog altijd de bezochte pretparken zonder westernzone op één hand tellen. Veel soeps is hier niet te beleven. La Rivière Canadienne is een old-school logflume met maar één drop en meteen ook de enige natte attractie in dit park. Ondanks de hitte was het hier nauwelijks aanschuiven.



Eigenlijk geen foto waard, maar het enkelvoudig gespetter was zeer welgekomen. Dat gold ook voor de industriële ijsjes en de flesjes water, allen ondemocratisch geprijsd à bijna € 4/stuk!

Nog altijd maar klokslag 14:00, toch wou niemand van m’n gezin mee naar het poppentheater. Dit hebben we klaarblijkelijk gemist: https://www.youtube.com/watch?v=eBctD0wPnBg



Ik betwijfel of er die dag trouwlustigen waren opgedaagd in deze nabijgelegen kerk.



De powered Train de la Mine meandert aardig met de logge fluim. De wachtrij mocht wel gezien worden, al ging dat moeilijk bij gebrek aan wachtenden voor ons.



Langsheen de boottocht op de zeer frequente King of Mississippi viel driewerf niks te beleven.



Gelukkig zorgden twee animatronics voor een vrolijke noot aan boord. Zou het kunnen dat hun fabrikant de parknaam verkeerd had begrepen … Negroland anyone?



I found my thrill on Blueberry Hill…

De nabijgelegen Disk’O Grizzli betraden we – zonder voordringen, CDA’ers – na een halve beurt wachten. Hoewel we dicht bij de circustent waren, moesten we hiervoor het halve park door. Onderweg kwamen we dit tegen:



Dierenmishandeling en – onder de blakende zon – ook mensenmishandeling?

Op Franse fora was de teneur eerder terneergeslagen, toen rond Nieuwjaar bleek dat Nigloland z’n 30e verjaardag zou vieren met een circusshow. Sommigen hadden op een woodie of een rapid gerekend, en de verwachtingen lagen best hoog als je voor je 29e jezelf een fantastische valtoren cadeau doet. Ik was wel blij met de aankondiging van Circus Zavatta, zo zou m’n madam toch nog een beetje gemotiveerd zijn tijdens onze traditionele pretparken-Blitzkierg begin juli. Zavatta is een naam zoals bij ons Bouglione: een rijke geschiedenis met vandaag (te) veel familiale en aangetrouwde vertakkingen.



De voorstelling was hopelijk onze pretparkteleurstelling van het jaar. Het begon met weigerachtige Bengaalse tijgers die sprongetjes maakten die door hun soortgenoten in de vrije natuur op hoongelach zouden worden onthaald … in de veronderstelling dat tijgers kunnen hoonlachen. Tijdens een aanvaardbare acro-gordijn-act reed een ruiter daaromheen nutteloos rondjes op z’n schimmel. Een koppel acrobaten kon ons wel bekoren, net als de clown van dienst … jawel, die met BJL-ervaring. Dieptepunt in dit dieptepunt was een saaie paardendressuur, die in het honderd liep maar daardoor niet amusanter werd. Bij de tweede duo-acro-act moest ik moeite doen om niet aan de herenliefde te denken.

Deze desillusies spoelden we door op de beste parkattractie (nee: niet die Mack). Als eerste van ons slot-trio betraden we Le Manoir Hanté. Deze past mooi bij het valtoren-kasteel maar dateert qua interieur wellicht uit een vorig millennium.



Als voorlaatse de aardig verstopte wandeling Le Dinosaures Aventure. De voorshow verried al dat het hier om en verouderde attractie ging, de dino’s zelf bevestigden dit. Raar dat de enige speeltuin in het park zich hier bevindt.



Opnieuw old-school en nog minder een foto waard, was onze afsluiter: de rondvaart L’Africa Cruise.

Enkele locals hadden ons onafhankelijk van elkaar vooraf gemeld dat Nigloland “Frankrijks attractiepark nummer drie” is. Uit beleefdheid en wegens gebrek aan voldoende kennis van het Frans, heb ik mijn tegenargumenten “Disney Studio & Disneyland zijn twee parken” en “Zijn de twee drukbezochte spektakelparken in het westen van het land dan geen attractieparken?” maar achterwege gelaten. Ze bedoelden het ongetwijfeld enthousiasmerend, overgoten met regionaal chauvinisme. En met deze laatste foto wil ik dat enthousiasme zeker niet temperen. Het welslagen van alweer een topdag had meerdere oorzaken: het droge weer en de kalmte buiten beschouwing, verdient dit charmante park alle lof voor z'n gezinsvriendelijkheid en z'n weelderige flora in harmonie met theming van hoog niveau. Wie louter voor (rijdende en draaiende) attracties komt, kan zich de 450 autokilometers vanuit Brussel besparen.



À la prochaine!

[Ignace]

Nigloland vond ik vier jaar geleden een heerlijk park, het beste van Frankrijk zelfs. Ondertussen is er al heel wat bijgekomen, dus eigenlijk zou ik er weer eens heen moeten.

Ook ik vond de horeca toen een beetje te duur voor wat het was... In ieder geval bedankt voor je TR !

[Earlyspencer]

Nog geen traantje om een zoveelste Schwarzkopf richting ijzerboer, Ignace?

Om m'n favoriete Frans park aan te duiden, wacht ik nog twee weken, dan zijn we westwaarts getrokken.
Maar ondanks de enorme charme, zal Nigloland niet m'n Franse n°1 zijn.
- Iets te veel oude meuk (dino's, de twee rondvaarten en het spookhuis: eentje volstaat, bij voorkeur laatstgenoemde)
- Viervoudig dierenmisbruik (2 x in het circus, de berenshow en ze houden er blijkbaar ook een wolvenshow)
- Geen gebruik van de topografie (al is dat mogelijk geen verwijt: het is opvallend vlak in het park)

[Hanskuh]

Bedankt voor het TR.

Ik moet Ignace toch bijtreden in deze. Nigloland is ook voor mij het beste park van Frankrijk. Er hangt een gezellige sfeer en het attractieaanbod is toch best gevarieerd.