[TR] Kolmården 17 aug. 2017

[Earlyspencer]

De stadsferry, de sneltrein en de stadstram waren de voorgaande dagen allemaal even klokvast en faciliteerden zo onze pret in ’s lands twee voornaamste attractieparken. Dat gold die ochtend ook voor de lijnbus, al deed die wel 40 min. over nauwelijks 20 km tussen Norrköping en deze zollegie. Iets na tienen kochten we onze toegang à 30% rabatt. Info: zie http://board.pretparken.be/showthrea...=4030#post4030



Drie keer raden wat onze eerste attractie was… Fout, maar het was wel een coaster: Godiståget of vrij vertaald: de Snoeptrein. Onze main target lag immers nog ruim één wandelkilometer verder. Natuurlijk reed deze Zierer twee opeenvolgende rondjes per beurt, wel jammer dat er geremd werd bij de station-doortocht.



We deden dit niet uit kredietjacht maar om tactische reden. Op deze zonovergoten laatste donderdag van de lokale schoolvakantie verwachtte ik vooral gezinnen met kindertjes. Alzo geschiedde, het was dus geen domme zet om meteen ook de recentste nieuwigheid mee te pikken. De operatrice deelde enthousiast mee dat Flygande Matta met ons aan boord z’n allereerste ritje van de dag zou rijden / vliegen.



Ik ken een parkje waar het gemiddeld een uur wachten is voor een identieke rit, tenzij je er een gratis Fastpass aan verprutst.



De rest van de fraaie kinderzone ‘Bamses Värld’ lieten we ongemoeid. Kort voor sluitingstijd vond ik er zelfvoldaan bevestiging van m’n meesterzet.



Ook de kamelen en de apen verderop gunden we niet meer dan enkele haastige blikken richting ...

Wildfire! https://www.youtube.com/watch?v=ccRBWnc5f-k BRANDEN van verlangen is nog een understatement van ons gemoed, zeker na dat onheilsbericht eind oktober 2016. Zeven opeenvolgende keren hebben we de vurige merrie een beurt gegeven: voorwaarts, achterwaarts, middenin, links en rechts. De jeugdige operatoren verboden me om het ook eens langs vanonder of lepeltje-lepeltje te proberen. Hoogste tijd voor enkele quoteringen:

- Uitzicht onride: 10/10. Toegegeven, de fjord Bråviken is noch de verdienste van Parks and Resorts, noch van bouwer RMC. Maar zouden ze zonder die natuurpracht ook een 360° bocht geïntegreerd hebben meteen na de optakeling?

- Uitzicht offride: 8/10, te wijten aan de noodzakelijke en dus functionele ijzeren supports her en der. Hier is geen behoefte aan een vergaap-plein zoals bij Baron 1898.

- Theming: 7/10, dan heb ik het wel vooral over het station. In de kalere buitenwachtrij hoefden we die dag niet te staan Roest als decoratie vind ik hier bij wijze van uitzondering wel een geslaagd concept:







Geen humor van het niveau Parc Astérix. Met bijlen en zagen kan het best grappiger:https://www.youtube.com/watch?v=2Qj8PhxSnhg

- Zitcomfort: 8/10. De scheenbeenbeugels ervoer ik hier nooit pijnlijk zoals op Sky Scream. De drempelverhoging op het onderstel gaf iets te weinig ruimte voor m’n maatje 47.

- Ritcomfort: 10/10. Met blinddoek en oordopjes – opnieuw niet toegelaten – zou je je op een recente Mack of B&M wanen. Voor de duidelijkheid: dit is een souplesse-compliment van een woodie-gekkie.

- Eerste drop: 10/10. Wie z’n handen los houdt, wordt uit z’n stoel getrokken. Achteraan gezeten natuurlijk nog heftiger.



- Inversies: 8/10. De eerste was m’n beste inversie ooit, alle attracties meegeteld. Tussen de halve kurkentrekker en de terugkeer zit voldoende tijd om de natuurpracht ondersteboven te observeren. Stom dat de tweede inversie ook een ruk naar rechts is, waardoor de rit links gezeten stukken heviger is. De derde draait linksom maar ervoer ik zelfs rechtsgezeten als vrij zwak en dus overbodig. Ik wed dat de ontwerpers resoluut voor drie inversies gingen omdat dit wel nog enige tijd een Europees record zal blijven.

- Near misses / interactie met het reliëf: 7/10: Het tunneltje halverwege creëerde geen angsteffect maar kon ik om aromatische redenen wel pruimen. Was er tussen de supports en naast echte rotsen niet meer mogelijk? Ik had de coaster iets meer op dan naast de rots verwacht, al wil ik hierover nu ook niet te veel klagen. De achterzijde van het parkplan toont geen enkele foto van dit houten gevaarte en bij de attractie zelf op het plan wordt de lezer/bezoeker verzocht naar de actuele toestand te informeren op de parkwebstek. Het besef van een near very huge miss kwam even terug.

- Airtime: 3/10: de ontgoocheling van de dag! Na die magistrale afdaling werd ik niet meer met verticale component richting Walhalla getrokken. Kon er echt niet één kamelenbultje in het parcours?

- Capaciteit: 7/10. We moesten bijna nooit langer dan één rit wachten, dus geen verwijt dat ze maar met één trein reden. Ook positief: eenzamen voor de duo-poortjes werden verzocht naast elkaar te zitten. Het controleren gebeurde iets minder tijd- en gewricht-efficiënt. Eerst worden de gordels gecontroleerd. Wie dan al per vergissing z’n beugel heeft toegetrokken, moet die terug openen. Daarna moeten de arme operatoren middels twaalf diepe buigingen elke manueel gesloten beugel aan hun kant controleren.

- Geluid: 10/10. Beloofd: voor de laatste keer keer een opgestoken middelvinger naar de Svenska trädkramare. Op weg naar Wildfire hoorden we’m niet en nergens deed-ie pijn aan de oren, wat over het tunnelmoment bij Cú Chulainn niet gezegd kan worden, zie http://board.pretparken.be/showthrea...-Park-11-04-17



“The greatest wooden rollercoaster in the world” Eerlijk, dat kan ik moeilijk geloven. Maar omdat airtime-monster Colossos me vorig jaar twee dagen in de steek liet, verklaar ik Wildfire wel tot m’n nieuwe houten nummer één. Landgenoten mogen me melden of ook Florian en ikzelf gedeeld de eerste plaats bekleden … wat het aantal ritten betreft. Verspreid over de rest van de dag deden we’m nog vijf keer, onze teller staat dus op twaalf! Zoek er geen numerieke vorm van bijgeloof achter.



Hierboven enkele objectieve statistieken: moet er nog hout zijn!



Echt waar: die verbodstickers zie ik nu pas. De verkoopster kon wel lachen toen ik haar vroeg m’n Lisebergbandje door te knippen omdat Wildfire > Balder.

Na rit N°7 verkenden we het mariene deel van het park. Eerst gaven we Sjörövarskeppet een achterwaartse beurt …



… gevolgd door de Vekoma junior Delfinexpressen



Na onze picnic – het was amper 12:00! – betraden we zonder aanschuiven de absolute topper voor de gemiddelde bezoeker aan Kolmården: de kabelbaan Safari. Passeren de revue (tenzij ze ergens verstopt liggen te slapen): o.a. leeuwen, gnoes, giraffen, beren, bizons en elanden.



Origineel om deze dieren vanuit de geringe hoogte rustig (rijtijd ruim een half uur) te kunnen observeren. Extra voordeel is dat de beestjes ongeveer evenveel leefruimte hebben als in de Beekse Bergen. Wat ik me wel afvraag: wat als Safari door weersomstandigheden of een storing niet rijdt en wat met mensen die er niet in durven? Kunnen de bezoekers dan anderszins ook genieten van deze fauna?



En omdat ik als kind in een ketel azijn ben gevallen, een daadwerkelijk minpunt: het ecologisch gezwets door de onride speakers, inclusief een oproep om elkaar niet te bully’en in de virtuele wereld. Wat is dat met de hypocriete bekeerdrift in enkele Europese (top-)parken? Zie ook al http://board.pretparken.be/showthrea...o-19-juli-2017 Zal ik volgende keer hun verzameling onvrije dieren per fiets bezoeken? Met alle tijd die ik in het lezen, vertalen en publiceren van Wildfire-artikels heb gestoken, kan ik geheid heen en terug fietsen vanuit schietgraag Schoten. Nu wel nog degelijke fietspaden aanleggen, a.j.b.

Later die dag bisten we Safari. Door de drukte konden we dan wel de aardig gedecoreerde wachtrij rustig observeren. We deelden de gondel met een Zweeds gezin, waardoor nu Zweeds door de speakers weerklonk. De beren en masculiene leeuwen gaven bij wijze van desinteresse verstek. Slimme beesten!



Na nog een houten vluggertje (of twee) waren we eigenlijk net te laat voor de Dolfijnenshow. Natuurlijk mochten we om 13:03 nog binnen, maar we moesten wel tevreden zijn met een staanplaats achteraan. Omdat hypocrisie mezelf niet vreemd is en ik dit vertier wel een beetje als beestenmisbruik ervaar, heb ik geen enkele keer geapplaudisseerd. Alsof die waterzoogdieren baat hebben bij mijn dapper protest, ik weet het. Dieptepunt van de show was een dans op de tonen van een (gelukkig instrumentaal) Celine Dion-liedje.



Je hoeft geen pretparkoloog te zijn om te beseffen dat tot anderhalf uur na de tweede en laatste show van 14:00 het best wel druk zou zijn in het marinedeel en bij Safari. Dus konden we de eindelijk het overige 2/3 van het park gaan exploreren. Het tijgerverblijf met twee verdiepingen voor de toeschouwers is wel het vermelden waard (helaas geen foto). Voor de enige vogelshow die dag waren we veel te laat, wel jammer dat de gevleugelden na hun kunstjes nergens te bezichtigen waren.



Diervriendelijk vertier kan ook: de familie De Beer ging op zoek naar strategisch verstopt voedsel, hopelijk zonder fipronil.



Nabij een nagebouwde kerkruïne krijg je bovenstaand uitzicht. Fijn dat de pakketjesboot speciaal voor ons even langs voer.



Met o.a. nog een kinderboerderij en een ruime speeltuin, is Kolmården een kinderparadijs. De jongste zoon, thuisgebleven, werd erg gemist die dag omdat hij op alle attracties toegelaten was. Zijn beurt komt nog wel … wie weet met de fiets? Hopelijk is de stralende zon dan opnieuw van de partij en/of heeft het park wat meer binnenaanbod.