Het is een jaarlijkse gewoonte waarvan ik niet eens wist dat ik hem had: begin februari de Efteling bezoeken. Dat komt er nu eenmaal van als je vaak trips met studenten plant, die willen na een harde examenmaand in hun lesvrije week ontspannen en veel opties liggen voor een pretparkfan die periode niet open. Ik ben doorgaans tegen die periode de pretparkstop al meer dan moe en zelfs in de Eteling geraken lijkt dan een kleine moeite.
Voor al diegenen die met de bus naar de Efteling proberen te gaan - arme zielen - het busstation van Tilburg is door om mij onbekende redenen vanaf nu aan de andere kant van het station. Het vorige is er nog wel, maar lijkt niet meer gebruikt te worden. Wij waren alvast totaal verrast hierdoor en wisten niet zeker waar we onze aansluiting naar de Efteling moesten vinden, want erg duidelijk is het nieuwe perron niet, maar uiteindelijk is het toch (nipt) gelukt. De tram en drie bussen dat het neemt om in het grootste park van de Benelux te geraken zijn nog steeds iets te veel van het goede wat mij betreft, zeker mijn slaap leid er té veel onder voor een park dat nog geen honderd kilometer ver ligt. Dat de Efteling in de winter pas opent om elf uur is een vloek en een zegen.



De Efteling! We hadden lang getwijfeld of we wel zouden gaan: het park opent pas om elf uur, we zouden waarschijnlijk niet tot sluit kunnen blijven en dan is die entreeprijs van 38 euro toch wel een beetje weggegooid geld als het zou blijken dat het druk is en/of het halve park niet opent. Dat zijn toch allemaal dingen waar je je geen zorgen over zou moeten maken bij een Europees toppark. Vooral het late openingsuur vind ik echt niet verantwoord als je ziet hoe groot het park is. Veel mensen hebben hun biologische klok op zeven à acht uur 's morgens staan: wat moeten die verblijfsgasten in hemelsnaam zo lang doen als het park nog niet open is?
We hadden gelukkig wel enkele Eurotjes korting dankzij het abonnement op de Zoo van Antwerpen (lang geleden kreeg je bij een jaarpas nog een gratis ticket voor het park), het weer viel nog wel mee toen we het huis van de vijf zintuigen naderden en de parking was opvallend leeg. Goede voortekens!



Ik ben een grote Eftelingfan, maar niet zo'n Eftelingfan-fan zoals je die soms op het internet tegenkomt. Efteling is voor mij zoals de Bomma: oud, racistisch, vol met zogenaamde levenswijsheid en het spreekt nog in het Oud-Nederlands, maar wie kan er ondanks dat alles nu niet houden van zijn Bomma? De geschiedenis van het park is één van de mooiste succesverhalen in het pretparklandschap en daar horen ook de nodige flaters bij. Totaal irrelevant is de foto van het Spookslot hierboven. Mensen die de essentie van het park niet begrijpen, zullen ook nooit het Spookslot kunnen appreciëren voor wat het is. Voor mij zal het in ieder geval nooit een gedateerde attractie zijn, maar eerder een stiekeme favoriet. We hebben hem helaas niet gedaan afgelopen vrijdag - toen we tegen de avond voorbijliepen was het ding kapot! Van alle attracties in het park is dit wel de laatste waar je een storing verwacht aan te treffen, maar zie, het gebeurd wel degelijk.



Natuurlijk was er wel wat meer dicht, dat is onoverkomelijk met de jaarrondopening. Gelukkig kom ik vaak genoeg in de Efteling - twee keer per jaar gemiddeld - om er niet om te hoeven treuren. Python ondergaat zoals bekend een renovatie, Ravelijn hield zijn poorten ook gesloten en voor de Pirana en de Vliegende Hollander was het te koud. De andere buitenachtbanen waren na de middag ook open, wat héél flink was van de Efteling. Op de Bob na dan natuurlijk: ook deze baan staat al even stil en dat vind ik zeer, zeer jammer. Hoewel ik soms denk dat ik de baan niet zou missen mocht hij weggaan, besefte ik dat de attractie één van de weinige opvul-attracties vormt die het park rijk is. Sinds de komst van de Single Riders Line zitten we er steeds in een wip in (vaak genoeg naast elkaar), de attractie is fijn genoeg voor meerdere keren maar vormt ook geen grote inspanning van je concentratievermogen zoals veel andere attracties in het park wel doen. Hoe veel ik ook van de darkrides, de sprookjesvertellingen en de voorshows houd: het word op den duur vermoeiend om de vertellingen, de muziek en de details op te nemen en te appreciëren. Als je dan voorbij de Bob loopt is dat een welkome afwisseling zo tussendoor. Over de Python kan je net hetzelfde zeggen. Ik zeg niet dat de Bob zo goed is omdat hij nauwelijks thema heeft: ik zeg dat de Bob goed is omdat hij hersenloos plezier met zich teweeg brengt.



Eindelijk dan de eerste geopende attractie van de dag! Als dit een Aanvalsplan was geweest hadden we het zo in de vuilbak in geflikkerd, maar gelukkig werden we nergens in het park met wachtrijen geconfronteerd dus konden we gewoon gaan waar onze voeten ons heenbrachten. En dat was mijn favoriete attractie in de Efteling en waarschijnlijk zelfs heel continentaal Europa: Fata Morgana. Net als goede wijn word deze bootvaart beter naarmate hij ouder word. Alle parken, Efteling inclusief, kunnen goede lessen trekken uit de ritervaring van deze inmiddels meer dan dertig jaar oude darkride. Een enkel ritje op Fata Morgana zorgt ervoor dat ik me gezegend voel met zo'n attractie op slechts een kleine vier uur pendelen (het lijkt plots niet meer zo lang)! Het beste aspect van de Efteling is dat je het park erop kunt vertrouwen dat dit soort pracht de tand des tijd zal overleven en nooit zijn glorie zal verliezen. Enkel die bedelaar die om een Duitse Mark vraagt mag misschien wel eens een update krijgen: Misschien wel het enige Duits dat een animatronic in het park sprak bij ons bezoek en het is een referentie die de Duitse jeugd waarschijnlijk niet eens meer snapt.




Met een gesloten Bob en pirana, en onze halsstarrige weigering in Pandadroom te gaan, besloten we de nieuwste attractie van het park te bezoeken. Een echte wachtrij voor Symbolica was er niet, het was steeds aansluiten in een groep die net de voorshow mocht binnengaan. Toen ik de attractie vorig jaar voor het eerst deed, had ik gemengde gevoelens. Dat is geenszins veranderd nu de ervaring bezonken is en ik de attractie ietsje objectiever kan bekijken, maar het helt steeds meer naar de positieve kant: het storende interactieve element is ietwat teruggeschroefd, veel effectjes die het vorige keer niet deden brachten het nodige leven in die rommelkammer-scene die ik eerst niet volledig kon smaken en ik kan niet ontkennen dat de eerder klassieke darkridescenes die de attractie kent van een geweldig niveau zijn. Zowat alle scenes waren een tikkeltje sterker dan ik me kon herinneren en dat is al een héél staaltje.

Na Symbolica en een passage in het Diorama volgde iets waarvan ik al wel lang wist dat het een heilige traditie is: eten in het Witte Paard. Soms twijfel ik nog steeds of het Witte Paard nu ofwel één van de beste pretparkrestaurants in de Benelux is, of gewoon een gepimpte Lunch Garden. Maar twijfelen om er te gaan eten doe ik nooit. Kippensaté en Pindasaus. I rest my case.



Een probleem dat ik heb met pretparken vaak te bezoeken op rustige dagen, voornamelijk parken als de Efteling en Phantasialand, is dat als ik er toevallig op een drukke dag ben mijzelf er niet aan toe kan zetten om aan te sluiten in een wachtrij en nauwelijks attracties doe. Op een rustige dag negeer ik dan weer soms grote toppers om te profiteren van wachtrijloze opvullers zonder capaciteit: en zo belanden we vervolgens in de Monorail. Waarschijnlijk de minst goede manier om iets van het zo goed als uitgestorven lavenlaer te zien, want ondanks een verdwaalde laaf en een brede panorama van de Europalaan is het interessantste tijdens heel de rit een duo meiden die zich een aap schrikken als de bel van het schooltje luid terwijl wij erboven tuffen.



Toen was het de beurt aan Droomvlucht, in de volksmond ook wel bekend als 'vijf charmante darkridescenes die bij lange niet allemaal aan elkaar te linken zijn, maar afzonderlijk wel van een meer dan bovengemiddelde kwaliteit zijn en bovendien verbonden worden door fameuze sterrentunnels'. Ik ben grote Droomvluchtfan. Het is een attractie die zo in Europa-park zou kunnen staan, maar behalve daar en in de Efteling zou het in geen enkel ander Europees park werken volgens mij.
na twee ritjes volgde Villa Volta, de attractie die iedereen doet twijfelen aan zijn reine geweten. Dat Eftelinglegende Ton van de Ven dit als zijn meest geslaagde creatie zag verbaasd me niet: het is een schouwspel van klank, optische illusies en storytelling die gewoon de nagel op de kop slaagt. Die dubbele voorshow zijn voor mij geen last waar ik me doorworstel, maar een geschenk. Tis ne godelozen Doerak die anders beweerd! - na ons bezoek aan Hugo renden we naar de Stoomtrein, kwestie van onze benen toch nog wat te sparen op deze lange dag.





Hoog tijd voor de eerste achtbaan van het jaar! Joris en de Draak waren de uitverkorenen en dat heb ik me toch moeten bekopen met redelijk wat ergernis aan het park. Hoewel ik fan ben van de coaster zelf, is dit ook de attractie waarin de gaten in het beleid van de Efteling het meest opvallen. Allereerst moeten we heel de wachtrij doorlopen - beslist geen kleintje - omdat de shortcut-deur gewoon potdicht zit op deze dag waar je in het treintje kunt stappen. Vervolgens blijkt zelfs in het treintje stappen een heel gedoe te zijn, waardoor dispatches op Joris en de Draak nog zeldzamer zijn dan geslaagde rethemings aan de hand van Karel Willemen. Ik pleit heus niet voor twee treinen op de baan bij zo'n kalmte, maar er vijf minuten over doen om je trein te controleren en klaar voor vertrek te krijgen: serieus?
Als klap op de vuurpijl ontbreken er bij beide treinen massa's van die Joris/Draak paneeltjes en zijn de treinen voor een flink deel kaal zo. Echt slordig en lelijk! De baan is gelukkig nog steeds genieten, zelfs toen de lichte sneeuwval begonnen was. De laatste honderd meter gaat aan een echt slakkengangetje, maar net het dueling-effect maakt ook dit best nog spannend.




Als we bij Joris nog geërgerd waren dat we heel de wachtrij moesten uitlopen om in een verlaten station aan te komen, was dit bij de Baron omgekeerd! De wachtrij was gewoon niet geopend en men kon steeds gewoon een ticketje aannemen en doorwandelen naar de deuren voor de eerste pre-show. Ook de bagagedienst werd niet gebruikt, en dat was natuurlijk ook helemaal niet nodig. De Efteling toont hier een souplesse in zijn regeltjes die ik niet van het park had verwacht maar een zeer welkome afwisseling op hun normale beleid vormt. Ook knap dat ze de baan gewoon open kregen natuurlijk: ook hier deden we uiteindelijk enkele ritjes in de sneeuw, wat een tikkeltje onaangenaam was. Gelukkig compenseert de geniale coaster die de Baron nog steeds is dit ruimschoots. Ik heb het vaker gezegd, maar aangezien dat een TR van het oude forum is: de Baron is een baan waar in mijn ogen elk element lijkt te kloppen, er zit gewoon geen enkel minder stuk in. Dat kan ik over enkel een handjevol achtbanen zeggen! Dat en het sublieme thema zorgen ervoor dat de Baron met een grote voorsprong mijn favoriete Dive Coaster is.





Mijn favoriete plekje in het park is het Sprookjesbos, jammer genoeg is het gezelschap het er niet mee eens en is het al veel te lang geleden dat ik het hart van het park de nodige aandacht heb gegeven. Zoals wel vaker begonnen we aan de tour om (in mijn geval noodgedwongen ) af te haken aan de tweede poort die op de Pardoes Promenade uitkomt. Niet teveel getreurd: enkele van de knapste sprookjes kom je al tegen op dit stukje!


De Wolf van Roodkapje vind ik het gruwelijkste figuur in heel het sprookjesbos



En daarmee sluiten we het TR af. We vertrokken al rond half zes, maar niet met het gevoel dat we iets gemist hadden (nouja, buiten misschien de grote helft van het Sprookjesbos dan).De Efteling liet eigenlijk een erg goede indruk na, het is lang geleden dat ik zo positief was over het park. Tussen de kleine ergernissen door staan heel wat topattracties en geweldige thematisatie, en daar ben ik het park dankbaar voor.

Het is geen TR als anders, vooral omdat ik het totaal niet gewoon ben om over parken te schrijven waar ik al geweest ben. Maar met de crash van het forum bedacht ik me dat elk park wel een nieuw TR kon gebruiken - bij deze! Bedankt voor het lezen.