Op het oude forum stonden er al wat meer tripreports, maar van de Deense parken vond ik niets terug.
Aangezien we in de voorbije paasvakantie een trip naar Denemarken gepland hadden, heb ik maar besloten om mijn persoonlijke meningen even neer te pennen, voor degenen die later dit jaar nog een tripje naar het noorden hebben gepland!
Momenteel lukt het niet om foto's op te laden, ik probeer het later nog.

Onze reis bestond niet enkel uit pretparkbezoekjes: ook een bezoek aan bv Kopenhagen, de kliffen, Odense, Roskilde, ... stonden op het programma. Daarnaast dus een bezoek aan Bakken, Tivoli en Legoland! Oorspronkelijk stond ook Bonbonland op het programma, maar dat blijkt deze periode van het jaar nog niet eens open te zijn. Het lijkt trouwens alsof de Denen allemaal nog in winterslaap waren, want ook de openingstijden van Bakken en Legoland bleken een probleem te zijn.

De verwachtingen voor Bakken, het oudste pretpark van Europa (gesticht ergens in de 16de Eeuw om het volk ‘brood en spelen’ te bezorgen – er is nog weinig veranderd), lagen niet heel hooggespannen bij ons gezin (mezelf, echtgenote en drie tienerdochters) op deze zondagmiddag. Na een bezoekje aan de stad Roskilde reden we verder richting de noordkant van Kopenhagen. Het park opende pas om 12u (en was dan wel open tot 22u ’s avonds).

Dankzij de eerste mooie lentedag in Denemarken stond er al een goed gevulde parking toen we er aan kwamen. We hadden op voorhand al ticktes besteld (Turpas, een all-in ticket dat je online kan bestellen met korting. Hiervoor betaal je ongeveer 30 Euro inkom, terwijl de meeste attracties ongeveer 4.5 Euro per rit kosten). In ruil kregen we een armbandje, dat op elke attractie werd ingescand. Er is een limiet van 10 keer dezelfde attractie doen, al waren we niet van plan om dat te halen.

Bakken zelf is eigenlijk een gewoon park, waar je gratis binnen kan. Er liepen dus ook veel gezinnen en gepensioneerden rond, die rustig een wandeling kwamen maken, of iets drinken. Vergelijk het voor de rest met een wat uit de kluiten gewassen kermis, met leuke muziek, veel eet- en drankkraampjes, kermisattracties en enkele grotere attracties.
We begonnen relatief rustig, met de waterroetsjbaan (heerlijk woord!), en de mijntrein, die langer bleek te rijden dan op het eerste zicht gevreesd. Nadien zouden we nog een bis doen, waarbij er een gillend jongetje van een jaar of acht op de bank achter mij doodsangsten leek uit te staan in wat volgens mij zijn eerste achtbaanrit ooit was. Het kan maar een foutief idee zijn, maar het leek me dat de gemiddelde Deen niet zo veel ervaring heeft met de spectaculairdere banen?
Verder waren er ook nog heel leuke kangoeroes, die een pak minder saai waren dan ze er op het eerste zicht uitzagen.
Nadien deden we de houten achtbaan (ook heel inventief ‘roetsjbaan’ genoemd). In tegenstelling tot de houten toppers genre Wodan, Troy, JEDD, ging deze eerder in volle vaart naar beneden, om dan af te remmen, een langzame bocht te nemen om dan terug snelheid te maken om de volgende helling op te raken. Hoewel dus niet heel intens, vonden we het toch een aangename baan, met een paar volledig foute versieringen (of wat dacht je van een tunnel waar je door de open benen van een naakte dame moet rijden, helaas geen foto beschikbaar).

Langs o.a. de Double Shot, wilde muis, het spookhuis, en de octopus kwamen we aan een volgend achtbaanje: ‘Racing’, waarbij je met z’n tweeën achter elkaar in een race wagentje moest gaan zitten, om via een lawaaierige metalen baan naar beneden te glijden. Op het einde van de rit zorgde een jobstudent alias remmer er voor dat je op tijd tot stilstand kwam.
Vervolgens kwamen we bij Tornado, de spinning coaster van het park. De wachtrij was hiervoor al heel de dag zo goed als leeg, en we zouden snel weten waarom: de operator kon nog net zeggen: ‘hoofd naar achter houden’, en we zoefden al weg. Wat volgde was zonder twijfel de meest intense spinning coaster die we ooit gedaan hadden. Voor dochters en echtgenote te intens, blijkbaar, want ze stapten allemaal met een behoorlijk beduusd en pijnlijk gezicht uit. ‘Deze nooit meer’, was de algemene tendens. Jammer, want met iets minder kracht en hevigheid zou dit een heel leuke baan zijn.
Nadien was het tijd voor een terrasje in de zon, een ijsje, een bisronde, en nogmaals een hapje en een drankje. Het was nog niet donker, dus de ongetwijfeld sfeervolle verlichting hebben we niet gezien. Conclusie was wel dat we een heel aangename namiddag hadden gehad: het park heeft een heel relaxte, rustige sfeer met oud en jong die rustig kuierend af en toe een attractie meepikken. De attracties zijn niet de grote toppers, maar heeft wel een aantal charmante klassiekers.
Ongetwijfeld een aanrader als je eens in de buurt bent. Probeer dan ook een zonnige zondag, of een zomeravond uit te kiezen om ten volle van de sfeer te genieten!