Na Bayern Park brengen we een viertal uurtjes door in één van de grootste zwemparadijzen van Duitsland: Galaxy Erding. Ik ben geen superfan van zwembaden en glijbanen en ga dan ook geen TR schrijven, maar op zich raad ik het zwembad wel aan iedereen toe en had ik er een goede tijd.

Dag drie van de trip focuste zich op de langste rodelbaan van Duitsland. Alpsee Bergwelt is gebouwd op een berghelling nabij de Alpsee (wie had dat durven raden) en bied behalve de Alpine coaster ook een kabellift, speeltuin en allerhande horeca aan. Als je van de Alpine Coaster wil, moet je eerst boven geraken. Dit is namelijk één van die rodelbanen die zo belachelijk lang is dat er geen bemande lifthill is en je zowel boven- als onderaan de baan horeca kunt vinden. Typerend aan dit soort grotere rodelbanen zijn ook langere wachttijden, dure prijzen en een zekere garantie dat je ook naar beneden kan glijden in de regen.



Eerst naar boven dus! Ietwat jammer dat je heel de tijd de berghelling op kijkt, maar op den duur word je beloond door over de koeien heen te vliegen. Als je achteruit durft te kijken, heb je een adembenemend zicht op de heuvels en in de verte de echt bergen. Wauw!







Bovenaan kan je genieten van de horeca, een speeltuin (waar je klaarblijkelijk vijf euro voor moest bijbetalen - veel andere opties voor je zeurende kinderen zijn hier niet!) en enkele beestjes. Je merkt wel dat ze overal geld proberen uit te knijpen, maar voor ons is dat geen probleem; wij zijn hier tenslotte enkel om iets te eten en de rodelbaan te doen. De afdaling kost 6.5 euro, wat eigenlijk zeer goed meevalt, maar met de skilift naar boven erbij word het 11.5 euro. Nog steeds best acceptabel, in Amerika betaal je snel vijftien dollar voor een kleine, niet eens heel erg goede Alpine Coaster.



Misschien belangrijk om te weten is dat je niet met je rugzak van de rodelbaan mag. Bon, we hebben het zien gebeuren, maar ze wijzen je hier toch op aan de skilift onderaan. Zodoende zagen we onderweg naar boven af en toe een heleboel rugzakken zorgvuldig naar beneden gebracht worden.



De rodelbaan zelf dan! Wij deden twee ritjes; eerst eentje toen het nog droog was en dan ééntje in de gietende regen. Voor dat tweede ritje moesten we bijna een uur geduld hebben, dus wees gewaarschuwd.
Het droge ritje op de Alpsee Coaster was verrukkelijk: een lekker lange rodelbaan met hier en daar een stevig bochtje om de spanning erin te houden. Ik zou hem echter niet mijn favoriete klassieke Rodelbaan noemen, die eer gaat nog altijd naar de Hasenhorn toe. Het natte ritje was dan weer pure waanzin die elke andere Wiegand-ervaring ver oversteeg. Je kon bijna niet remmen, als we dat al wilden! Wat een geschift ding. Natuurlijk kan ik die ervaring niet vergelijken met andere rodelbanen die ik nog niet in de regen heb gedaan, maar op deze manier was het een gigantische topper.





We reden verder naar Konstanz, waar we zouden genieten van een heerlijke pizza en zodoende vervolgens de stad een beetje ontdekten. We reden hiernaartoe door Zwitserland, een leuk voorproefje op hetgeen ons op de laatste dag van de trip te wachten stond... Ik ben me ervan bewust dat Alpine-TR's niet de meest interessante zijn, dus bedankt voor het lezen!