31/05/2018: Tokyo Dome City
01/06/2018: Sea Paradise
01/06/2018: Yokohama Cosmoworld
01/06/2018: Tokyo Joypolis
02/06/2018: Tobu Zoo Park
02/06/2018: Hanayashiki
03/06/2018: Yomiuriland
04/06/2018: Nagashima Spa Land
05/06/2018: Parque Espana
05/06/2018: Sea Train Land
06/06/2018: Lagunasia
06/06/2018: Higashiyama Zoo
07/06/2018: Universal Studios Japan
08/06/2018: Misaki Park
08/06/2018: Universal Studios Japan
09/06/2018: Himeji Central Park
09/06/2018: Hirakata Park
10/06/2018: Ikoma Skyland
11/06/2018: Fuji-Q Highland
12/06/2018: Tokyo Disneyland
13/06/2018: Tokyo DisneySea
14/06/2018: Tokyo Disneyland
14/06/2018: Tokyo DisneySea
15/06/2018: Toshimaen
16/06/2018: Fuji-Q Highland

Na Sea Paradise nam ik de trein terug richting Tokyo. Ik nam echter voor het langste stuk een boemeltreintje, want deze nam een halte vlakbij het stadspretpark van Yokohama. Yokahama is, voor diegenen die het niet weten, de tweede grootste stad van Japan. Toch word deze stad vaak overschaduwd door het bekendere Osaka en de enige grotere haven van het land, Nagoya. Het helpt ook niet veel dat Yokohama deel uitmaakt van de metropool groot-Tokyo. Anyway, er was een pretpark en de trein stopte er vlakbij.



Vanuit het station was het, zoals eigenlijk heel vaak op de trip, meteen duidelijk welke richting ik uit moest. Yokohama zelf zag er eigenlijk ook heel erg indrukwekkend uit!





Na een paar honderd meter wandelen (grapje: er was een brug met zo'n luchthaven-rolweg) stond ik in het park, dat wederom gratis te bezoeken was. Dat moet ook wel: het park is verspreid iover verschillende schiereilanden. Om bij de grootste attracties te geraken moest ik een brug over. Ik besliste in dit park geen polsbandje te nemen, omdat één ritje op de achtbanen me wel voldoende leek.



De eerste baan die ik tegenkwam: mijn eerste Japanse kiddie! Hier kijk je als credithunter wel een beetje naar uit natuurlijk. De creatief genoemde Family Banana Coaster had best een originele layout, maar stelde me wel flink teleur: ondanks dat je betaald per rit, kreeg ik maar één rondje! Dit leek me wel heel zuinig, maar ik zou er deze reis achter komen dat dit heel gewoon is in Japan.





In dit deel van het park was er wel een beetje aandacht geschonken aan thematisatie, maar het zag er allemaal niet heel erg fris meer uit.


Grootste enterprise die ik ooit gezien heb!





De meest interessante attracties vind je op een ander deel van het park, waarvoor je dus een brug over moet. Hetgeen het meest opvalt, naast het reuzenrad dat ook als klok dient natuurlijk, is de roze track van Diving coaster: Vanish, wat toch best een bekende coaster is. Vanwege zijn duik-in-het-water-element 'duikt' de baan vaak op in lijstjes op lekenwebsites van 'achtbanen die je écht gedaan moet hebben!!!'. Dit leek me altijd een overstatement dat gemaakt werd omwille van één niet eens heel bijzonder element, maar na mijn eerste Japanse baan die morgen had ik wel zin in meer.



Helaas, Senyo Kogyo is Togo niet. In tegenstelling tot Leviathan had deze baan schouderbeugels, wat al onmiddellijk een domper is op elke achtbaan wat mij betreft. Bijna direct nadat we de lifthill af waren besefte ik dat schouderbeugels op zo'n baan een afschuwelijk idee zijn. De coaster is niet soepel, de track is niet vrij van knikken en de schouderbeugels zorgen ervoor dat je dit allemaal goed voelt. Het moment dat je in de tunnel bent die na de legendarische drop volgt, is werkelijk een ramp voor mijn lichaam. Op het einde van de baan zit er wel zo'n typische Japanse helix die heel intens is en maar blijft duren, maar dit red de achtbaan helemaal niet. Wat een rotding!




Afschuwelijke foto, maar ik had er geen andere van dit legendarische stukje achtbaan...



Net als Tokyo Dome City, is dit deel van het park extreem moeilijk om te navigeren. Attracties liggen op verschillende verdiepingen en daartussen zijn tal van winkels en eetstandjes. Uiteindelijk vind ik op de dak van dit complex de laatste achtbaan van het park. Ik was bijna opgelucht een Europese baan te zien waarvan ik dacht te weten wat ik kon verwachten, maar nee hoor: ze hebben deze Spinning Coaster volgens mij helemaal verkeerd in elkaar gezet. Waar je in Europa normaal gezien begint te spinnen op het eerste rechte stuk van het onderste 'zigzagverdiep', gebeurt dit hier pas tegen het laatste rechte stuk. Het allerleukste deel van de rit - waar je vaak als een waanzinnige ronddraait - ontbreekt hier dus. Ietwat verward en wederom enkele honderden yens armer kom ik ook uit deze baan ietwat teleurgesteld.

Yokohoma Cosmoworld was een prima tussenstop en ik ben blij dat ik de bekende Vanish op mijn teller heb kunnen zetten. Echter had ik nooit verwacht te moeten toegeven dat het wasproduct beter was dan de coaster. Als je niet echt achter de credits jaagt is het helemaal niet de moeite om naar Cosmoworld te komen: Met Tokyo Dome City heeft Tokyo een superieure versie van het park, en eigenlijk vond ik ook Sea Paradise een stuk leuker. Na dit korte bezoek aan Yokohama sprong ik weer de trein op voor het derde en laatste park van de dag, ditmaal weer in Tokyo zelf. Bedankt voor het lezen!