@Michielsken en Nielsje: ik ben terug van een week vakantie in het buitenland en zie dat er tijdens mijn afwezigheid prachtige verhalen geschreven zijn! Mijn complimenten aan Michielsen om zo'n lange tekst helemaal uit te typen, en dat van Nielsje vond ik helemaal niet te luguber maar juist goed voor dit topic

De wens van Nielsje komt uit: je krijgt een stuk grond toegewezen om naar eigen inzicht het grootse pretpark ter wereld te bouwen. Het terrein dat men ter beschikking stelt, is in oppervlakte dan ook gigantisch. Het eerste wat je doet, is aan je geldschieters vragen om een parktreintje en een monorail te financieren. Hiervoor krijg je meteen toestemming en beide worden zonder problemen of vertraging gebouwd. Maar wanneer je aan de rest van het park wil beginnen, gaat het grondig mis. Vanuit de overheid komt de eis om 90 procent van je park als groene zone in te richten, wat in de praktijk betekent dat er niets gebouwd mag worden. Je realiseert je dat je pretpark zal bestaan uit grote stukken onbenut terrein met hier en daar enkele attracties, die echter allemaal heel ver van elkaar zullen liggen. Toch wil je de moed niet meteen opgeven. Je besluit om voor een combinatie safaripark/pretpark te gaan. Helaas: de overheid wil dat die groene zones ongerept blijven, wat betekent dat ze afgesloten moeten zijn en er geen wandelpaden of wegen doorheen mogen lopen. Bovendien krijg je geen vergunning om als dierentuin exotische dieren te houden. Je bezoekers krijgen dus niets te zien, behalve enkele inlandse konijnen en reeën die onmiddellijk het bos inschieten zodra ze het treintje of de monorail horen naderen. Ten einde raad besluit je om op de schaarse locaties waar dit mag enkele absolute topcoasters neer te zetten. Maar wat is dat nu? De bouw van het trein- en monorailnetwerk kostte zoveel geld dat er bijna geen budget overblijft en je geldschieters blijken types te zijn die absoluut niet van wilde attracties houden. Zelfs een rapid river of boomstambaan bestempelen ze als "te gevaarlijk en niet leuk voor jonge kinderen". Achtbanen en vrijevaltorens zijn uiteraard helemaal taboe. Hoe erg je ook je best doet om uit te leggen dat fabrikanten hun attracties heel veilig maken, het helpt allemaal geen zier. Je eindigt dus met een quasi leeg park waar je bezoekers in de praktijk bijna nooit dieren zien, en waar buiten een paar draaimolens, één piepkleine kiddiecoaster, een simpele bootrondvaart en een schietkraam niets te beleven valt. Uiteraard keldert het bezoekersaantal al snel en sluit je het seizoen af met zware verliezen. Je doet nog een allerlaatste poging om de zaak te redden met een reuzenrad of klassieke darkride, maar het eerste beschouwen de geldschieters als te hoog en dus te eng, en het tweede blijkt veel te duur te zijn voor het weinig geld dat nog over is. Je had een pretpark dat in oppervlakte veruit het grootste ter wereld was, maar het sluit nu definitief zijn deuren ...

Ik wens dat er nabij Lichtaart een scheur in het ruimte-tijd-continuüm ontstaat, waardoor het gebied binnen de parkgrenzen van Bobbejaanland terugkeert naar de jaren negentig van de twintigste eeuw.