31/05/2018: Tokyo Dome City
01/06/2018: Sea Paradise
01/06/2018: Yokohama Cosmoworld
01/06/2018: Tokyo Joypolis
02/06/2018: Tobu Zoo Park
02/06/2018: Hanayashiki
03/06/2018: Yomiuriland
04/06/2018: Nagashima Spa Land
05/06/2018: Parque Espana
05/06/2018: Sea Train Land
06/06/2018: Lagunasia
06/06/2018: Higashiyama Zoo
07/06/2018: Universal Studios Japan
08/06/2018: Misaki Park
08/06/2018: Universal Studios Japan
09/06/2018: Himeji Central Park
09/06/2018: Hirakata Park
10/06/2018: Ikoma Skyland
11/06/2018: Fuji-Q Highland
12/06/2018: Tokyo Disneyland
13/06/2018: Tokyo DisneySea
14/06/2018: Tokyo Disneyland
14/06/2018: Tokyo DisneySea
15/06/2018: Toshimaen
16/06/2018: Fuji-Q Highland

Iedereen die al meer dan een paar honderd euro heeft gespendeerd aan een pretparktrip kan het waarschijnlijk bevestigen. Totdat de trip gedaan is, zijn er duizend-en-één doemscenario's in je hoofd gepasseerd. De topachtbaan was gesloten. De vlucht is geannuleerd. Het hotel is ontploft. Je komt Donald Trump tegen. Enzovoorts. Ik heb altijd redelijk veel geluk gehad - een gesloten 'the Ultimate' is het pijnlijkste dat ik op trip al meemaakte - maar het moet er ooit eens op zitten.

Fuji-Q Highland

Thrill- en coasterfans over heel de wereld kwijlen al bij de naam. Met zijn vier grote achtbanen hebben zelfs veel leken al wel eens van het park gehoord: het park heeft een hele reeks records gebroken in zijn bestaan. Of het nu de grootste, hoogste, langste of steilste achtbanen ter wereld zijn: Fuji-Q heeft dit alles minstens één keer gehad, met als kers op de taart het record dat ze nu al meer dan vijftien jaar hebben. De krachtigste lancering ter wereld. Naar geen enkele achtbaan in heel Azië heb ik ooit meer uitgekeken.
In het park geraken is een helse opdracht. Zelfs voor het fantastische openbaar vervoer van Japan is Fuji-Q één groot vraagteken terwijl ik mijn trip plan. Het ligt niet aan het gebrek aan opties: er zijn bussen die vanuit Tokyo naar het park reizen, maar de prijs is redelijk hoog en de getuigenverslagen daarvan maken dat ik dit als de laatste optie zie. Dan blijft er de trein over. Dat kan, maar... Ondanks dat het park niet ver van Tokyo ligt, ben je al makkelijk drie uur (!) kwijt om in het park te geraken. Een park waar je vanwege zijn reputatie echt wel bij opening wil zijn om negen uur 's morgens. Lang verhaal kort: ik moest om vijf uur 's morgens opstaan om er te geraken, en dat terwijl die jetlag er eindelijk opzat. Hopelijk was het het waard.



Natuurlijk niet! Daar gaat heel dit TR over. We kwamen aan bij het park in de zeer lichte regen, heel goed beseffend waarmee we geconfronteerd konden worden. We hadden na enkele dagen twijfelen besloten het park gewoon op de geplande dag te bezoeken op goed geluk, om de rest van de trip niet onnodig ingewikkeld te maken. Het resultaat was een mooi bordje aan de kassa dat zei dat de achtbanen niet open waren in de regen. Toen Sammy vroeg of de achtbanen zouden openen als het stopte met regenen, kregen we het legendarische antwoord dat 'de tracks dan moesten drogen'. Met stomheid geslagen betalen we toch maar entree, maar uiteraard zonder een polsbandje erbij. En ja: de Spillwater was, net als de Rapid Raft, wel gewoon geopend.











We deden één attractie, waar we afzonderlijk voor betaalden. Fuji-Q Airways is een vliegend theater waarvan het thema één of andere berg is waar je vanuit allerlei standpunten heenvliegt. De rit was zo slecht nog niet, de voorshows vond ik zelfs memorabel omdat de Japanse acteurs in de filmpjes zichzelf duidelijk niet serieus namen. Een klein lichtpuntje van de dag, maar bij lange niet hetgeen we hoopten te doen na al die uren reizen.





We namen een koffie'pauze' in Thomas Land - de enige gezellige zone van het park. Hier speelde het liedje 'Patience is a virtue'.



Vervolgens aten we nog pizza met frieten. De weersvoorspelling zag er op dit punt van de dag nog niets beter uit, dus verlieten we het park vroeg na de middag. Ik bracht Sammy naar Joypolis waar hij de Gekion-credit kon scoren en daarna gingen we naar het Tokyo Disney Resort om onze tickets te kopen.

Het was één van de meest teleurstellende dagen in mijn pretparkcarrière, maar dat zat er ooit aan te komen. Ik zou na de driedaagse Disney (oorspronkelijk als vierdaagse ingepland) nog twee volle dagen in Tokyo zijn, dus ik had nog een herkansing. Dat telde jammer genoeg niet voor Sammy, die na Disneyland het vliegtuig naar huis zou nemen.
Bedankt voor het lezen.