[TR] Tripsdrill 8 en 9 juni 2020

[ExpeditionGeForce]

Normaalgezien hadden we een trip met de tent naar Europa-Park gepland, maar omdat we initieel maar 1 keer per maand met ons abonnement het park mochten betreden, hebben we besloten om ons abonnement op te zeggen en ons geld terug te vragen. Hierdoor zaten we plots met een gat in onze planning. We hebben dan redelijk last minute beslist om EP te vervangen door een dag Holiday Park (hier ga ik geen TR over schrijven) en daaropvolgend twee dagen Tripsdrill. Omdat we het park nog nooit bezocht hadden en geen idee hadden over de drukte, namen we het zekere voor het onzekere en hebben we besloten om twee dagen te gaan. Overnachten zouden we onsite doen, in een zogenaamde Schäferwagen van het Natur-Resort. Een extra reden om te gaan zijn de recent geopende achtbanen Hals-über-Kopf en Volldampf.
Nadat we ingecheckt hebben, gaan we via de parking naar de ingang van het park. Aangezien het park reeds 45 minuten open is (het park opent reeds om 9 uur), besluiten we om niet naar de nieuwe achtbanen te gaan, maar eerst de rechterkant van het park te ontdekken.



De eerste attractie die we doen is Höhenflug, de SkyFly van het park. Van alle attracties van dit type die ik al gedaan heb, is dit veruit de mooiste die ik al gezien heb. Minpuntje: veel van de zitjes draaien niet of zeer slecht. Gelukkig heb ik na enkele ritten een zitje gevonden dat wel redelijk draait. Uiteindelijk ben ik er toch nog in geslaagd om een score 41 omwentelingen te behalen. Voor bij wie het net zoals mij toch gelukt is om omwentelingen te maken, zorgt best dat hij niet te zat is na de rit, want voor je het weet zit je naast het platform en val je in het water.



Dan is het hoogtijd voor een achtbaan. De eerste achtbaan van de dag is Rasender Tausendfüßler, een standaard Zierer Tivoli (waar ik spijtig genoeg geen foto van heb). Deze is slechts een opwarmertje voor hetgeen erna komt: Karacho. Voor de middag reed deze achtbaan met twee treinen en bedroeg de wachttijd 15-20 minuten. Bij een reride in de namiddag reed men met drie treinen en bedroeg de wachttijd ook ongeveer een kwartier. Wij deden onze eerste rit front. Karacho is een leuke en vrij soepele achtbaan met vier inversies, een prima launch en een mooi afgewerkte wachtrij. Dankzij de Infinity-treinen (zoals die van Fury in Bobbejaanland) voelt alles comfortabel aan. De airtimemomenten zijn met momenten vrij krachtig (zeker de eerste twee voor de launch als je backrow zit). Persoonlijk vind ik dit een van de betere Gerstlauer banen die ik al gedaan heb.





Al bij al dus een heel leuke baan, maar het beste blijft voor mij toch de kotsende animatronic aan de uitgang van de attractie:





Daarna is het tijd voor Heißer Ofen. Om hoger te gaan dien je aan het gashendel te draaien waarna de motor ook meer lawaai maakt. Wie in de zijspan plaatsneemt, kan de claxon bedienen door op een knopje te duwen.



We stappen vervolgens door naar de houten achtbaan Mammut. Vanuit de wachtrij is het duidelijk zichtbaar dat bepaalde delen van de baan nog vrij recent geretracked zijn. Op sommige plaatsen kregen we wel enkele schokken te verwerken. Dankzij de treinen van Gerstlauer is de rit al bij al nog vrij comfortabel aan.



Hierna wandelen we meteen door naar G'sengte Sau. Een Bobsled Coaster, opnieuw van Gerstlauer. Een leuke familieachtbaan, die ook mooi interageert met onze volgende attractie: Badewannen-Fahrt zum Jungbrunnen. Hier staat meteen ook de langste wachtrij (ongeveer 30 minuten) van de twee dagen. Waar de meeste wildwaterbanen boten hebben die lijken op boomstammen of iets dergelijks, hebben deze boten de vorm van een badkuip. Zoals de naam al doet vermoeden, worden we meegenomen naar een fontein waar rijpere dames terug jong en springlevend worden.





Aangezien we toch al nat zijn, besluiten we om meteen naar de andere waterattractie te gaan: Waschzuber-Rafting. Deze rapid heeft hetzelfde type boot als El Rio in Bobbejaanland, en de wachtrij stelt een wasserij uit de vorige eeuw voor.

Hierna besluiten we om het even wat rustiger aan te doen en doen we de familieattracties. We beginnen met Wiegen-Hochbahn, een soort monorail die naar mijn mening nogal redelijk veel naar links en naar rechts schommelt.



We doen ook een ritje in Hochzeitsreise, een tocht met een oldtimer. Wie geluk heeft, mag het rondje afleggen met paard en kar in plaats van in een klassieke oldtimer.





Wat nu volgt zijn twee attracties die iets minder rustig zijn dan dat ze eruitzien. De eerste attractie is Suppenschüsselfahrt, waarin je in grote soepkommen plaatsneemt. De attractie ziet er misschien rustig uit, maar op bepaalde momenten beginnen deze plots redelijk snel rond te draaien.



Voor wie de soepkommen nog niet genoeg zijn, zijn er ook nog wijnemmers. Weinkübelfahrt is een gelijkaardige attractie waarbij je in grote wijnemmers plaats neemt.



Wat opvalt bij deze attracties is dat men duidelijk geprobeerd heeft om zo veel mogelijk track op zo weinig mogelijk plaats te krijgen als je kijkt naar de layout van al deze attracties.
Hierna was het tijd om de nieuwste aanwinsten van het park te ontdekken: Hals-über-Kopf en Volldampf. We beginnen met Hals-über-Kopf, oftewel Ooievaarkak: The Ride. Het viel op dat er al op verschillende supports zeer veel uitwerpselen te vinden waren.



De schuldigen hiervan, zijn deze ooievaars die zo tam zijn dat je ze op de parking gewoon naar je toekomen als ze zien dat je eten vast hebt.



Gelukkig werden deze uitwerpselen op de avond dat we er waren verwijderd en werden een pinnen op enkele supports geplaatst zodat deze vogels er niet meer konden gaan op staan. Spijtig genoeg hadden de ooievaars al een andere support gevonden om op te gaan staan.





Over de baan zelf dan: de treinen voelen comfortabel aan en rijden botersoepel over de baan. Alleen voelen we dat deze wel een klein beetje trilt op sommige plaatsen, maar dit is verre van de schokken die je normaal krijgt op een SLC. We vergeten zelfs even dat we in een Vekoma zitten omdat deze zo soepel rijdt. Als een Vekoma SLC een kindje maakt samen met een B&M, dan zou dit het resultaat hiervan zijn. Toen wij hem in de namiddag deden bedroeg de wachttijd ongeveer 10 minuten en reed men maar met 1 trein.
Het station ziet er wel nog uit als een bouwplaats, zo zijn de houten planken gebruikt om een tijdelijke wachtrij te maken. Maar als ik zie hoe het park aan alle andere attracties inzet op theming, ben ik ervan overtuigd dat dit geheel er prachtig gaat uit zien eens het helemaal af is.











Dan is er nog één achtbaan die we moesten doen om onze coasterbingo te vervolledigen: Volldampf, oftewel Ooievaarkak: The Ride 2. Deze baan was namelijk ook al op verschillende bedekt met uitwerpselen. Waar andere banen gebruikt maken van meer klassieke middelen om een trein te doen stoppen als deze te ver komt, gebruikt men bij Volldampf een levende ooievaar om de trein te stoppen in geval van nood.



Volldampf is een baan die echt wel gericht is op families met (kleine) kinderen waardoor deze mij iets minder kon bekoren dan Hals-über-Kopf. De theming van het station is hier al wel verder gevorderd dan bij Hals-über-Kopf, al is het voornamelijk de buitenkant van het stationsgebouw dat al aangekleed is.



De laatste noemenswaardige attractie die we gedaan hebben is Doppelter Donnerbalken. Deze attractie ziet er misschien uit als een onschuldige kindervaltoren, maar dat is deze zeker niet. De Donnerbalken zijn op bepaalde momenten best wel intensief en zijn niet echt geschikt voor mensen met een gevoelige rug. Vlak voor de ‘grote’ drop wacht er nog een verrassing (zie spoiler).

Dit gedeelte bevat spoilers. Klik op onderstaande knop om het gedeelte open te klappen.

Open spoilers

************ Spoilergedeelte ************

Vlak voor het naar beneden vallen kantelen deze balken naar voor, om dan naar beneden te donderen. Tijdens de val komen deze balken terug in een normale positie, wat wel wat extra schokken met zich meebrengt.

Voor de rest biedt dit park nog een collectie aan flatrides (waar ik geen foto’s van heb) en nog enkele elektronische theaters. Ook een groot voordeel vind ik het feit dat een groot deel van de wachtrijen overdekt zijn, wat niet onaangenaam was bij temperaturen van om en bij de 30 °C. Wat ik dan weer wel jammer vond is dat bepaalde attracties (vooral in het rechtse deel van het park) later opengaan en vroeger sluiten. Zo gingen de waterattracties pas open om 10 u en sloten deze al om half 5 (terwijl het park van 9 tot 6 open was), wat echt wel spijtig is aangezien het vrij warm was en de zon de hele dag scheen.
De tweede dag zijn we begonnen met een bezoek aan het wildpark (ik heb hier ook geen foto’s van). Het wildpark zit standaard in een ticket voor het attractiepark inbegrepen. Verblijfsgasten hebben sowieso tijdens heel hun verblijf toegang tot het wildpark. Als je alles in het wildpark gezien wil hebben zonder overal echt lang stil te blijven staan, ben toch wel gemakkelijk 1 uur onderweg.

We hebben twee dagen genoten van dit mooi en gezellig park. Qua drukte viel alles heel goed mee. Zo hebben we maximaal 30 minuten moeten wachten.

Bedankt voor het lezen!