[TR] Walibi Holland - 13/05/2018

[Ignace]

Eén van Walibi Holland's grootste onvolmaaktheden is dat er een zekere coherentie mist. Iedereen die er al geweest is zal begrijpen wat ik bedoel: De zone rond Lost Gravity, het absurde niveauverschil in thematisatie tussen attracties, het absurde verschil van niveau tussen attracties onderling. Veel eigenaren en veel restylingen helpen het park ook niet op zijn zoektocht naar een rode draad.

Laten we het park een riem onder het hart steken en in dit TR wél een rode draad steken. Het park heeft dit jaar een richting gekozen, alweer; fijn. Vanaf nu gaan we ons eraan houden. Ik heb het natuurlijk over het vernieuwde kiprestaurant. Cock-a-doodle-Doo. Een naam die rolt over de tong. Het eten daar rolde vandaag ook over onze tong, maar de andere richting uit. We vonden het redelijk fantastisch. Het park is duidelijk de juiste weg ingeslagen.


Laten we beginnen aan het TR. Eerst een beetje context. Ik bezocht het park voor het eerst in 2006, toen er nog wat meer attracties stonden - thanks, Mer de Sable - en deed toen niet heel veel omdat ik misselijk was geworden van de smerige rommel die ze daar 'oliebollen' durven noemen. Met slechts drie nieuwe credits ging ik die druilerige dag naar huis. Pas op mijn tweede bezoek, in 2013, schaarde ik de rest naar binnen. Dat was ook, tot vandaag, meteen mijn laatste bezoek aan het park. Ondertussen is er weer heel wat veranderd; hoog tijd om dat allemaal te gaan ontdekken. Maar natuurlijk ook tijd om tegen oude bekende coasters te zeggen: How do you Cock-a-doodle-do?



Walibi Holland heeft een vreemde, vreemde mainstreet. Niet zozeer vanwege de restyling, maar vooral omdat hij maar langs één kant echt is afgewerkt en omdat hij zo snel eindigt in een shoppingcenter/achtbaaningang. Ik vond deze restyling op foto's trouwens best twijfelachtig ogen, maar in real life begonnen mijn oogbollen niet te bloeden en te jammeren. Integendeel: het maakte van een saaie standaardmainstreet toch een klein feest. Nu ik mijn eigen foto's herbekijk deel ik die mening niet meer echt, maar dit was voor mij echt zo'n geval van je-moet-het-zien-om-het-te-appreciëren. Ik denk dat het park wel weet waar ze mee bezig zijn... Hun uitdaging is nu gewoon vasthouden aan de ingeslagen richting.






Net nadat we binnen zijn is het tien uur Clock-a-doodle-doo, en dan kan je gokken dat er één van drie dingen gaat gebeuren. We rennen als übern00bs de ingang van Xpress: Platform 13 in, we gaan als belezen coasterjunkies richting Goliath of we gaan als de credithunters die we zijn recht naar Lost Gravity, de enige achtbaan die we allemaal nog moesten doen. What happens next will surprise you...



We gingen zoals we al eerder afspraken rechtstreeks naar Robin Hood. Dit was zelfs min of meer de reden van ons bezoek. Voor de helft van het gezelschap was het de eerste keer Walibi Holland, en zei wilden graag kennis maken met Nederlands oudste Woodie. De meer ervaren connaisseurs wilden eerst naar Robin Hood om een andere reden: om de tijd te nemen de baan een waardig afscheid te geven. Ik heb de baan de laatste jaren vaak in dat denkbeeldige stoffige hoekje geplaatst waar alle 'achtbanen die op zich niet slecht zijn, maar ook zo weinig interessant dat ik ze heel laag rangschik' uiteindelijk naartoe gaan. Deze degradatie was gebaseerd op één totaal onoverdonderende rit in 2013, en vandaag ben ik erachter gekomen dat dit ietwat negatieve beeld van Robin Hood misschien niet terecht was. Robin Hood is een pijnlijke rammelbak. Het is ook een topbaan. Of het is gewoon best een saaie rammelbak, die niet zoveel pijn doet. Het was ook wel eens een rammelbak die pijn deed maar toch top was. Lang verhaal kort: we hebben best wat ritjes gemaakt, en bijna elke keer was de ervaring totaal anders. Ik heb het gevoel dat het eerder lag aan hoe goed de trein gevuld was dan aan onze plaats in de trein, maar damn: wat kan deze baan leuk zijn! Of net niet: het is een beetje Russische roulette. Ik ben de baan er wel om beginnen appreciëren en het doet een beetje pijn dat dat gevoel pas nu komt... Robin Hood, ik zal je missen!





We blijken dan toch eerder coasterjunkies te zijn, want de volgende stop was Goliath. Oké, ik heb gelogen, we hebben onderweg ook nog dat S&S-geval gedaan; maar niemand heeft dit TR opengeklikt om daarover te lezen dus Goliath it is. Zoals de traditie het vereist, was er ook tijdens mijn derde bezoek aan het park geen kat in het park dus schoven we meteen aan voor een ritje frontseat. Het Poldermonster liet zoals gebruikelijk een gemengde indruk na bij mij: ik ben fan van een groot stuk van de baan, maar zowat alles tussen de stengel dive en de bunny hops vind ik eigenlijk geen meerwaarde aan de rit hebben. Ondanks dat ik hier de airtime beter vind dan ik me van GeForce herinner, zou ik die laatste daarom hoger plaatsen. Natuurlijk moet je zo'n kritiek, over zo'n goede coaster met heel wat zout nemen: ik vergelijk tenslotte met 'Die beste achterbahn der welt, en dan kan je op elke achtbaan wel een mankement aanduiden. Als iemand me aanbood een ritje te maken op Goliath zou ik dat altijd Cock-a-doodle-doen.
Het grote probleem van Goliath is trouwens geen oninteressante helix of twee, maar het ellenlange doodlopende pad dat je moet volgen om bij de coaster te geraken. Als Walibi Holland mijn thuispark zou zijn, zou ik deze route al héél snel beu worden...





Terwijl Alton Towers één van de meest magnifieke achtbanen op aarde afgewerkt had, knutselde Vekoma bij onze noorderburen gemoedelijk en naar ik vermoed met materialen uit het stenen tijdperk een gelijkaardige coaster in elkaar. Het resultaat is een Condor, wiens naam alleen al de alarmbellen doet rinkelen in de hoofden van menig coasterfan. Dan toch een beetje consistentie, niet alleen in Biddinghuizen maar over de hele wereld heen: of het nu in Kentucky, Toronto, Garda of Flevoland is: een SLC is een baan waarop je nog niet Cock-a-doodle-Dood wil gevonden worden.

Ik zou toch niet zeggen dat Condor de pijnlijkste SLC is, maar hij staat daar ergens in de top vijf.



Op alle vlakken behalve fysiek heeft Walibi Holland recent afscheid genomen van een waterattractie. Wat ik al zag aankomen is jammer genoeg bevestigd: met het vervangen van de oude boten van Rio Grande is ook de pret van de attractie teniet gedaan. Van een rit die niet super, maar best oké was schiet er niets meer over. Dit is geen Rapid meer, maar een boottochtje à la Rotonde. Mocht Bellewaerde ooit gelijkaardige plannen koesteren: Cock-a-doodle-doe maar niet.





We gingen eten (in de Cock-a-doodle-doo!) en dan kwam de hoogmis voor de Madhouseliefhebbers. Merlin's Magic Castle, ook voor mij al zo lang geleden dat het een herontdekking was. Ik herkende niet bepaald veel tijdens de hele show, maar het werd me wel duidelijk waarom: het is geen erg boeiende of sterke madhouse. Dat word wel erg duidelijk als we enkel maar met complimentjes over de verlichting blijven strooien, makkelijk het beste deel van de rit. Uiteindelijk was het verhaal me niet helemaal duidelijk; is die uil nu ooit nog teruggekeerd? In Walibi weten we na een rit tenminste dat Babas ook populair bij de vrouwtjes is en in Bellewaerde was het blijkbaar een Illusie. In Walibi Holland krijg je enkel een vechtscheiding tussen een uil en een seniele tovenaar.



Wie had er enkele jaren geleden ooit bedacht dat ik mijn eerste twee nieuwe credits van 2018 ging scoren in de Walibi parken in de lage landen? Wat neemt het lot toch vreemde sprongen. Ons land kreeg Pulsar, Holland kreeg Lost Gravity. Dat leek me na mijn eerste rit Pulsar nogal oneerlijk tegenover Holland, maar na al één rit moet ik dat vooroordeel toch grondig bijschaven. Ik heb van bijna elk element kunnen genieten in deze Mack-meets-Gerstlauer: de best gestoorde first drop, taloze airtimemomentjes en die heerlijke Zero-G zijn heerlijke topmomentjes en zowat elk ander element is tenminste smooth en leuk. Enkel op de laatste bocht van de baan rammelt het karretje meer dan dat het nog iets anders doet; gelukkig zit de rit er daarna al snel op.

Een vergelijking met Gerstlauer dringt zich op. Lost Gravity is bijna volledig vrij van Geschok-a-doodle-doo en kent meerdere topmomentjes, afgewisseld met comfortabele overgangen. De gemiddelde gelijkwaardige Gerstlauer (ik denk; Junker, Saw, Karacho) moet het bijna steeds hebben van één top-element en de rest ervaar ik als ondergaan tegen een beperkt comfortniveau. Het is ironisch, maar als Lost Gravity een Eurofighter was geweest (waar de baan, laten we eerlijk zijn, best wat van weg heeft) was het volgens mij ook zowat de beste. Toch zeker van de banen die ik al deed. Eén minpunt, als het dat al is: de plaats uiterst links in de trein is zoveel beter dan alle andere, vooral in de first drop, dat een ritje op een andere plek bijna jammer is. Op de andere plekken is de first drop best gestoord, maar uiterst links word je gewoon in een mooie boog en met veel kracht naar beneden gegooid. Fantastisch, 13/12.





Dan, de thematisatie. Lost Gravity is de vleesgeworden olifant in een porseleinwinkel en vloekt net zo hard met zijn omgeving als Neurogen. Ten eerste past geen van beide attracties in het bos. Ten tweede, en belangrijker: geen van beide attracties past in het voormalige Noord-Amerikaanse themagebied. Had beide attracties toch gewoon op de plek van die kartingbaan gezet! Heel de coherentie van het park was - wel, niet gered, maar toch een beetje minder verkracht.
Maar toch: ik vond het thema eigenlijk geniaal. Er zit meer originaliteit en detail in dan waar Baron van kan dromen. Afwerkingsniveau is een ander verhaal, maar in de wachtrij van lost Gravity bleef ik héél lang nieuwe dingen ontdekken waarvan ik dacht: dit is écht heel goed gevonden. Niet alles is even geniaal, maar veel dingen zijn dit zeker wel. Wat me vooral aanspreekt is dat het zichzelf totaal niet serieus neemt.



Er was ook een Boomerang. Vijf jaar geleden ervaarde ik hem als de pijnlijkste in zijn soort, vandaag vond ik hem niet zo pijnlijk maar nog steeds niet aangenaam. Nee, geen fan van deze vekomatreintjes! Wanneer zullen de parken leren dat Boomerangtreintje bestellen = Sunkid bellen?



De grootste verassing (of zou ik zeggen: Shock-a-doodle-doo) van de dag was toch wel Xpress: Platform 13. Niet de baan zelf natuurlijk. Ik zal nooit fan worden van dit ontwerp van Vekoma. Ze vroegen zich volgens mij zo hard af hoeveel track ze op een kleine footprint kwijt konden, dat ze vergaten te bedenken wat voor elementen effectief tof en spannend zijn. De vernieuwde wachtrij daarentegen is een attractie op zich en schept eigenlijk totaal verkeerde verwachtingen voor de outdoorrit die volgt. Ik juich deze ombouw natuurlijk heel hard toe, en hoop dat ze deze lijn voorzetten. Maar door de attractie van zo'n indrukwekkende wachtrij te voorzien creëer je weer een attractie met het Vliegende Hollander-Syndroom: de definitie daarvan mogen jullie raden!

Ik heb geen foto's van Xpress: Platform 13 genomen: stel je een hoop grijs en zwarte staal voor

We deden ook nog wat opvulattracties, de autootjes zelfs twee maal. Het park kan meer van dit soort ontspannende attracties gebruiken, en dit rondritje lag er trouwens piekfijn bij! Ik zou het toch jammer vinden mocht het park ooit Thorpe-gewijs al zijn rustigere attracties verwijderen. Het park heeft zoveel potentieel, ook als familiepark!



Dan zeg ik nu Cock-a-doodle-Doei, want dit TR zit er weer op. Ik neem aan dat de meeste lezers het park wel kennen, dus heb ik geprobeerd niet te ver uit te wijden over details en dergelijke. De eindconclusie is dat Walibi Holland eigenlijk een heel fijn park is met vriendelijk personeel en enkele zeer leuke rides. Qua sfeer, consistentie, aanbod, horeca ( Cock-a-doodle-doo though...), gemiddeld attractieniveau, weersbestendigheid, bereikbaarheid, prijs-kwaliteit, evenwicht in het aanbod en toekomstvisie kunnen ze natuurlijk nog wel een beetje leren van Walibi belgium. Maar hey, het is natuurlijk makkelijk om naar een superieur park te verwijzen - Walibi Holland is ook supertof. Op zijn manier.

Bedankt voor het lezen!

[Rickie97]

Met plezier dit TR gelezen. Bedankt voor het schrijven! Ik zou er graag ook nog eens heengaan om van Robin Hood afscheid te nemen, maar we zijn er nu al twee jaar op rij geweest dus dat zal er misschien niet meer van komen.

Vreemd hoe je El Rio ervaren hebt, vind ik. Wat jij zegt is namelijk exact wat ik op voorhand verwacht had, maar totaal niet hoe het er in realiteit aan toeging. Die Vekomarivieren hebben veel minder diepgang en veel minder hoge golven en zo, dus starre boten op zo'n rivier zetten zou een hele saaie vaart moeten geven. Wij kwamen er echter een pak natter uit dan we hadden gewild. Als ik er nu over nadenk is het aantal mensen in het bootje wellicht een belangrijke factor. Het was bij ons een drukke dag en de bootjes werden goed gevuld. Het lijkt me wel logisch dat als je lager hangt je meer water schept. Met hoeveel zaten jullie in een bootje? Misschien moeten ze hier ook eens bij hun zuiderburen afkijken: hun boten zo vol mogelijk proppen zoals ze (bij ons toch) in Walibi Belgium altijd doen.

Je wil niet uitweiden over de S&S-toren, maar ik zou er graag toch eens je mening over horen. Ik persoonlijk vond in de wachtrij staan voor dit exemplaar spannender dan voor Screaming Eagle, maar vond hem er uiteindelijk toch voor onderdoen. Misschien dat hij veel geleidelijker beweegt doordat hij op perslucht werkt?

Verder ben ik blij om eindelijk eens iemand te zien die de thematisatie van Lost Gravity kan appreciëren. Zoals je zegt: het neemt zichzelf inderdaad totaal niet serieus, wat ik een belangrijke reden voor de genialiteit vind, en de overvloed aan details.

Wat ik nog het geniaalste aan die wachtrij vind, is dat ik vorig jaar thuiskwam met foto's van bijvoorbeeld een fiets die tegen het plafond geparkeerd stond, waarop je gewoon niks speciaals kon zien. Toegegeven, ik had dat wel al bedacht voordat ik de foto nam en had dat misschien wel een klein beetje met opzet gedaan, voor het grappige effect.

Wat de baan zelf betreft: ik vind het ook een heel leuke baan. Hem vergelijken met Pulsar kan je niet echt doen, maar terwijl Pulsar niet echt mijn verwachtingen inloste, deed LG dat meer dan genoeg. Ik vind het zeker een baan om voor naar ginder te gaan, dus geslaagde toevoeging!

De locatie op zich vind ik niet zo slecht, hij ligt redelijk centraal. Hij vloekt inderdaad wel met de rest eromheen, maar als je puur naar de locatie in het park kijkt, vind ik dit wel een goeie keuze. De reden dat hij zo vloekt, is dat ze van die oude themazone af willen. Ze hadden hem perfect ook in het thema van de zone kunnen stoppen natuurlijk. Dus dat vind ik nu niet bepaald een argument om te zeggen dat ze een verkeerde plaats hebben gekozen.

[Nathan G]

Bedankt voor je TR!

Als je je afvraagt of er überhaupt iemand is die je cock-a-doodle-doo grapjes apprecieert, ik vind het best hilarisch

Ik ben er vorige zomer het laatst geweest, toen vond ik Robin Hood vooral een pijnlijke rammelbak met een saai ritverloop. Bij mij geen tranen of pijn omdat hij weggaat. Je mening over Speed of Sound verwondert me ook, ik vind die baan fantastisch.

Verder volg ik je mening over het park wel. Het is een tof park met goede attracties, maar een heel rare indeling, vreemde thematisering en op veel plaatsen sfeer die je alleen maar kan snappen als je bepaalde middelen genomen hebt. Eigenlijk heeft het park wel potentieel, maar hebben ze investeringen nodig zoals Walibi Belgium, een duidelijk plan. Het management van Walibi - dat elk jaar van gedacht veranderd - heeft dat verre van. Je eindconclusie vind ik dan ook geniaal:

Walibi Holland is ook supertof. Op zijn manier.

[Phadd-F]

Robin Hood heb ik nooit een rammelbak gevonden, zelfs niet zo saai als sommigen beweren. Vorige keren toch meermaals bereden en er veel plezier op gehad. Ok, er zijn veel betere woodies maar Robin Hood is gewoon ok. Toch ben ik enorm blij met de RMC conversie natuurlijk. Speed of Sound vind ik gemakkelijk de beste boomerang die ik heb gedaan, ook vond ik die echt niet pijnlijk dus daarin kan ik je niet volgen.

Net zoals over Lost Gravity. Over rammelen valt er inderdaad niets te zeggen, maar over het ritverloop... Na de first drop, gebankte heuvel en airtime heuvel houdt het plezier daar op voor mij. Na de remmen vond ik het ding zelfs (te) traag. Ik vind het maar een middelmatige baan, ik moet hard nadenken welke Gerstlauer baan slechter is dan LG. Typhoon is de overduidelijke keuze maar banen zoals Karacho, Fluch en laat staan Junker, steken zo hard boven dit ding uit.

[Earlyspencer]

De launchtoren, S.o.S., Robin H. en P.13 zijn allen toegankelijk vanaf 1m20 of 1m25. Als je weet dat het zelfs op drukke dagen zelden aanschuiven is bij de kinderattracties, ken je meteen het favoriete park van m'n jongste zoon. Kids tot 5 jaar kunnen / konden verniet binnen. Eat your heart out, Studio X!

Het parcours van de woodie vind ik wel wat boomerang-achtig: heen en dan terug. Ik hoop dat die make-over hier veel aan zal veranderen en niet enkel wat elementjes gaat toevoegen.

THX.

[Hanskuh]

Bedankt voor het TR. Het is al even geleden dat ik hier geweest ben. Maar met de huidige gezinssituatie is WH helemaal niet het park dat we moeten bezoeken. Ik kan me niet herinneren dat er heel veel kinderattracties waren, toch niet zoals in Wavre.

[Ignace]

Toch interessant dat iedereen zo'n uiteenlopende meningen heeft ...

De locatie op zich vind ik niet zo slecht, hij ligt redelijk centraal. Hij vloekt inderdaad wel met de rest eromheen, maar als je puur naar de locatie in het park kijkt, vind ik dit wel een goeie keuze. De reden dat hij zo vloekt, is dat ze van die oude themazone af willen. Ze hadden hem perfect ook in het thema van de zone kunnen stoppen natuurlijk. Dus dat vind ik nu niet bepaald een argument om te zeggen dat ze een verkeerde plaats hebben gekozen.

Ik vind de locatie, behalve dat hij met de zone vloekt, vooral slecht omdat ik het thema niet tot zijn recht vind komen tussen de bomen. Net als Dizz indertijd zijn containers, verkeerslichten en auto's niet iets dat je in een bos verwacht. Toch niet in de sfeer die Lost Gravity probeert neer te zetten. In de open(ere) lucht had dit thema volgens mij veel, veel beter gewerkt.

Omdat je er speciaal naar vraagt: ik vind die toren in Walibi Holland eigenlijk niet veel soeps, ik ben erin gegaan en ik moet moeite doen om me iets van de rit voor de geest te halen. Dat is het teken dat het bij mij geen indruk heeft nagelaten. Jammer, want sommige S&S torens - grotere, maar ook kleinere exemplaren - zijn meesterlijke freefallrides. Het exemplaar in gröna Lund is verreweg mijn favoriet op Europese bodem, maar ook het (zeer kleine) torentje in Silver Dollar City geeft eigenlijk een betere rit weg.

[simon]

Bedankt voor je TR.

Wat ik me nog afvraag, vond je het eten prijs-kwaliteit in orde?
Op de site met de 3 o's werd vooral geklaagd dat de prijzen extreem hoog zijn.

Zelf zal ik ook nog eens teruggaan om afscheid te nemen van Robin Hood, en ben ik ook wel benieuwd of de Main Street er toch beter uitziet in het echt dan op de foto's...

[knessel]

dank je voor je TR, en psst.... je hebt wel een foto van Speed of sound genomen hoor, hij staat mooi in de looping....

[Nathan G]

dank je voor je TR, en psst.... je hebt wel een foto van Speed of sound genomen hoor, hij staat mooi in de looping....

Hij bedoelt in dat zinnetje volgens mij Xpress: Platform 13

[knessel]

weet ik wel, maar juist is juist hé

[Ignace]

Sinds mijn eerste bezoek zijn op Robin Hood na al die Vekoma banen al wel eens van naam veranderd: gun me toch eens een foutje af en toe .