De Q-parking is niet goedkoop, niet overdekt en even sfeerloos als het stukje wandelen van hieruit naar de ingang van het dierenpark. Niet dat thematische parkings voor mij een conditio sine qua non zijn, maar in pakweg Beekse Bergen of Planckendael verkeer je al vanaf het auto-uitstappen in zoölogische sferen. De postmoderne kantoorwijk waar je in Emmen nog even doorheen moet, heeft wel iets pretpark-achtigs: de ontwerpen in deze wijk zullen er ongetwijfeld meer belovend hebben uitgezien dan de uiteindelijke realisaties. Spoiler alert: hiermee heb ik meteen al het negatieve vermeld van ons driekwart-dagje in Wildlands.
Aan een toegangspoortje werden Leon (11) en ikzelf die zondagochtend vriendelijk verwelkomd en mochten we passeren … zonder eigenlijk ticket. We hadden wel een reservatie-bevestiging om met onze BJL-abo’s ter plaatse tickets te kopen aan halve prijs. Dat moest evenwel gebeuren voorbij de tourniquets in een klein kantoortje waar je wegens je-weet-wel maar met max. één volwassen persoon in mag. Achter de rug van de ijverige tourniquist hadden wij dus ongemerkt de zoo in kunnen wandelen. Maar zo zijn onze manieren niet, natuurlijk. Ik betaalde maar al te graag twee tickets die me elk nauwelijks meer kostten dan de parking.
Als je net voorbij de ingang enige hoogte opzoekt en wat scheef kijkt, blijkt het dak van een kiosk een kompas te zijn. Maar dit beestje in kleine-zeemeermin-pose had meer bekijks.
Bron: https://www.wildlands.nl/uploads/dow...6-2021_NL1.pdf
Met Nortica, Jungola en Serenga heeft het park één beperkt en twee grote themagebieden. Hoewel ze alle drie open waren voor het publiek, kon je achter het kompas-gebouw enkel opteren voor één van de twee grote. Wij kozen zonder voorkennis voor Serenga. Verder in dit TR lees je dat dit wellicht de beste keuze was. Geen idee of het park ook zonder pandemie vaste looproutes hanteert. Die maatregel reduceert een kompas in elk geval tot een overbodig ding.
Geen Black Mamba achter deze poort, maar een gebied waar bezoekers en andere beesten heel veel ruimte hebben. Al zorgde strategisch rondgestrooid voedsel ervoor dat de afstand tussen mens en dier soms heel gering was.
Voor dit voorlichtingsfoutje kneep Leon een oogje dicht …
Om zich uit te leven op een eerste speeltuin.
De paden zijn doorheen het hele park erg afwisselend en de theming mag er ook zijn.
Altijd leuk wanneer je dieren vanuit diverse posities (binnen-buiten , boven-onder) kan observeren.
Een zijpad leidt naar een groot gebouw met o.a. een enorme binnenspeeltuin. Onderstaande foto toont ongeveer 1/4e van de speeltuin.
In hetzelfde gebouw hebben ze naast een resto en sanitair ook nog een leuk genaamde lift,
… visjes achter glas,
… en reptielen in een iets vrijere kruipruimte.
Ik val in herhaling: de paden zijn divers, de theming zit snor en de buiten-beesten hebben doorgaans een zee aan bewegingsvrijheid.
Ik val in herhaling: ook in dit stukje savanne kan je de zoogdieren op verschillende manieren bewonderen. In een wagon van de Serenga Safari zal je niet per sé meer dieren zien, maar wel van veel dichterbij en gelukkig niet vanachter een venster.
Diersoorten die het mogelijk niet zo goed met andere diersoorten kunnen vinden, worden hier van elkaar gescheiden door waterpartijen. Dat oogt erg natuurlijk, creëert nog meer visuele ruimte en levert enkele letterlijk spetterende momenten op tijdens de rondrit.
Een ritje (of meerdere) op de Serenga Safari is inclusief de toegangsprijs, er waren – denk ik – drie voertuigen met elk twee wagons in bedrijf en dit van 10:00 tot 18:00 u. Nee, wij hebben ons dat kwartiertje wachttijd geenszins beklaagd.
Als de architectuur van Pairi Daiza Superleague-niveau is, dan is dit Bavianenverblijf in Emmen minstens Champions League.
De foto ergens hierboven van de neushoorns maakte ik op zeer aangename weg naar een volgend hoogtepunt.
Wandel eventjes virtueel met ons mee langs niet al te opdringerige sociale en ecologische bewustmaking,
… een mijnschacht,
… passende buiten-theming,
… en een schizofreen dilemma.
Toen we op de Serenga Safari zaten, hoorden we voor het eerst mensen vanuit de verte joelen op deze Tweestryd. Rond aperitieftijd was het hier nog dermate kalm zodat Leon en ikzelf elk een ritje of vijf hebben kunnen maken, soms met elkaar en soms tegen elkaar. Het viel me op dat steeds dezelfde trein won en een overall scorebord bevestigde dat dit geen toeval kon zijn.
Voor zover ik me herinner, verliep het dispatchen hier als volgt: de eerste kiest front of back, de rest krijgt +/- vaste plaatsen aangewezen met steeds (minstens) een lege rij tussen verschillende huishoudens. Al waren de talrijk aanwezige operatoren best soepel als je een zitplaats-wens uitte. Creatief met touw: deze belemmeringen van overheidswege werden - althans bij geringe drukte - voorbij de poortjes overruled door het goedwillige personeel.
Dit leuke baantje verdient het dat de snelle doorstart na optakeling en het eindpunt halverwege hier in beeld worden gebracht:
Wellicht begrijp je nu onze gelukkige route-keuze net voorbij de park-ingang. Ik adviseer achtbaanliefhebbers dan ook om Tweestryd in de ochtend te kwanten. Later op de dag eventjes opnieuw passeren is niet eenvoudig met vaste looproutes en rekening houdend met de grote afstand en de eventuele namiddag-drukte. Na onze picknick volgde nog meer treinplezier, zij het niet op deze dubbele Vekoma.
Woestijnfauna kan je bewonderen tijdens een wandeling doorheen een lange trein. Da’s nog iets anders dan een wagonnetje als toevluchtsoord voor een ontsnapte leeuwin ergens in de zuidrand van Mechelen. Ik probeer om hier geen Molukken-referentie te plaatsen, maar wie treinlopen niet ziet zitten, kan gewoon een parallel pad volgen.
Beide wandeltrajecten leiden naar de polaire zone Nortica. Naast enkele interactieve dingetjes …
… kan je er ook naar de pinguïns gapen.
Dat kan je ook onder water, het ondergrondse deel is toegankelijk via een trap of één van de twee buis-glijbanen.
Verder op pad tref je nog o.a. wasberen in een Canada-theming.
De 4D-cinema was gesloten. Dat vermeldde de webstek en deze attractie stond niet op de parkplattegrond.
Niet getreurd, want het mooiste deel van het park moesten we nog bezoeken. Wel raar dat we voor de poort van Jungola door een operator werden opgehokt om dan collectief te worden binnen gelaten.
Deze themazone is immers grotendeels indoor. Maak zelf de Efteling-referentie:
Nee, deze boom kan niet praten.
Mag ik deze gevleugelde pracht nomineren voor de volgende editie van de Gouden Butterflies Award?
Een hapje verse lucht kan geen kwaad,
… evenmin als een hapje vers voedsel.
Maar het avontuurlijk hoogtepunt beleefden we in de volgende binnenzone.
In een ruïne-arena verlieten we naar slechte gewoonte oneerbiedig vroeg een educatieve show met o.a. reuzenspinnen. Dat Leon een beetje arachnofoob is, speelde misschien ook mee. Mezelf zou ik geen lyricus noemen, maar ik ben wel lange tijd lyrisch geweest over Bellewaerdes Jungle Mission. Awel, voor de beste bestiale rondvaart (sorry) in Europa moet je volgens mij in Emmen zijn. Rimbula River heet deze niet te missen shit.
Op bovenstaande foto zie je een deeltje van het avonturenparcours Jungle Trail. Wij deden toch een 20-tal minuten over het uitgebreide traject.
Af en toe wordt het netten-parcours onderbroken door een fraai avonturenpaadje.
Al pre-corona zag ik dat Pairi Daiza een groot deel van hun minder variërende parcours had afgesloten. Wie dus in tropische sferen wil apenkooien in de Nederlandse betekenis van het werkwoord: naar Emmen!
Terug in open lucht moeten angsthazen en andere foben niet te veel opluchting verwachten. Wie een zijpaadje neemt, wacht immers dit Koppensnellerspad. Omdat ik ooit al eens een link naar ‘Voodoo Chile’ in een ander TR heb geplakt, plaats ik nu een alternatief sfeerscheppend deuntje.
Leon had na ons jungle-avontuur geen zin meer om de Serenga-route nog eens volledig te bissen. Wellicht verkoos hij het camping-zwembad met de daar al eerder gemaakte nieuwe vriendjes. Ik neem het hem absoluut niet kwalijk dat we rond 15:00 dit prachtig zootje verlieten. Ik herkende nada van de hier geuite kritiek, wellicht heeft het park tijdig het roer omgegooid. Op FB meldde ik bloedserieus dat Wildlands kan wedijveren met Kolmården om de titel van Europa’s beste belevenisdierenpark. De prijs van beste all weather-zoo hebben ze volgens mij al lang op zak. Dank voor het lezen en excuses aan al wie bij een eerstvolgend bezoek nu minder aangenaam verrast zal zijn dan Leon en ik op die grijze augustusdag.