Brief van een (blonde) moeder aan haar zoon :
Dag grote jongen,
Ik schrijf je een paar woordjes opdat je zou weten dat ik iets geschreven heb. Dus, als je deze brief leest wil dit zeggen dat je hem goed ontvangen hebt. Zo niet, verwittig mij dan even, dan schrijf ik hem wel opnieuw.
... ... ... Ik schrijf wel traag omdat ik weet dat je niet zo snel kan lezen.
Je vader heeft gelezen dat uit onderzoek blijkt dat het overgrote deel van alle ongevallen gebeuren op minder dan 10km van je huis. Daarom hebben we besloten om wat verder te gaan wonen.
In verband met de jas die je graag zou hebben : je oom Jef heeft gezegd dat ik hem het beste kan opsturen zonder de knopen. Ze zijn nogal zwaar dus de verzending zou te duur uitkomen. Ik heb ze er dus afgehaald. Moest je ze niet vinden, ze zitten in de rechter-jaszak.
Je zus Ellen, die ondertussen getrouwd is, blijkt zwanger te zijn. We kennen het geslacht niet dus ik kan je nog niet vertellen of je nu nonkel of tante gaat worden. Als het een meisje wordt gaan ze het naar mij noemen. Wel een beetje raar om die kleine "mama" te gaan noemen, maar soit.
Je broer had onlangs ook een probleem. Toen we met hem meegereden waren had hij zijn wagen afgesloten en de sleutels op het contact laten zitten. Hij is 10km naar huis moeten wandelen en weer terug voor de reserve-sleutels. Het heeft wel een tijdje geduurd maar daarna kon hij ons toch weer uit de auto laten.
Moest je je nichtje Julie nog tegenkomen, doe haar dan de groeten van mij. Als je ze niet ziet, zeg dan ook maar niks, da's makkelijker.
Je moeder.
Ps : ik wilde nog wat geld meesturen maar ik had de enveloppe al dichtgeplakt