X

Privacy Statement (GDPR)


Beste bezoeker,

In het kader van GDPR hebben wij een privacy statement gelanceerd waarin wij uitleggen hoe wij omgaan met jouw persoonlijke data. Je kan het privacy statement hier terugvinden.

Uw Pretparken.be-team


Nog geen lid? Maak hier je gratis account aan!

Resultaten 1 tot 7 van de 7
  1. #1

    [TR] Universal Studios Japan 07-08/08/2018

    31/05/2018: Tokyo Dome City
    01/06/2018: Sea Paradise
    01/06/2018: Yokohama Cosmoworld
    01/06/2018: Tokyo Joypolis
    02/06/2018: Tobu Zoo Park
    02/06/2018: Hanayashiki
    03/06/2018: Yomiuriland
    04/06/2018: Nagashima Spa Land
    05/06/2018: Parque Espana
    05/06/2018: Sea Train Land
    06/06/2018: Lagunasia
    06/06/2018: Higashiyama Zoo
    07/06/2018: Universal Studios Japan
    08/06/2018: Misaki Park
    08/06/2018: Universal Studios Japan
    09/06/2018: Himeji Central Park
    09/06/2018: Hirakata Park
    10/06/2018: Ikoma Skyland
    11/06/2018: Fuji-Q Highland
    12/06/2018: Tokyo Disneyland
    13/06/2018: Tokyo DisneySea
    14/06/2018: Tokyo Disneyland
    14/06/2018: Tokyo DisneySea
    15/06/2018: Toshimaen
    16/06/2018: Fuji-Q Highland

    Tot nu toe werd ik vooral verwend door godverlaten parken. Je zou op deze manier niet zeggen dat Japan maar liefst vier pretparken heeft die in de top 25 van de drukst bezochte parken van de wereld staan. Daarmee is het land van de rijzende zon zelfs het land met de meeste notities op deze lijst na de Verenigde Staten.
    Uiteraard zouden we alle vier deze parken aandoen op de trip door Japan. Nagashima Spa Land (nummer 19) hadden we al achter de kiezen, en Tokyo Disneyland (nummer 2) en Tokyo DisneySeay (nummer 5) zouden later volgen. Eerst zouden we twee dagen willen genieten van het best bezochte niet-Disneypark ter wereld: Universal Studios Japan!



    We zouden het park op donderdag en vrijdag bezoeken, maar dat betekend bij het op drie na best bezochte park ter wereld nog steeds een drukte van jewelste. De centrale ligging van onze hotels vlakbij het station van Osaka betekend dat we slechts er slechts een kwartiertje over doen om in het station van Universal City staan. We zien meteen dat we op de juiste trein zitten, want de buitenkant is volledig bekleed met een Harry Potter-print.



    We laten Universal City voor wat het is en lopen meteen door naar de ingang van het park. Online tickets kopen voor Japanse parken is ronduit een nachtmerrie: we hebben het geprobeerd, maar uit frustratie hebben we beslist de tickets op locatie te kopen. Dat ging in Universal vlotjes: een halfuur voor parkopening staan we met onze tweedagen-pass voor de ingang te wachten. Dat is ook nodig, want voor ons staat er al een bende mensen, en achter ons staat er een nog veel grotere bende mensen. Zo ongeveer de helft van de bezoekers die we zien zijn ook mooi in thema: verkleed als Minions of studenten van Zweinstein, je kan het zo gek niet bedenken of de Japanners doen het aan. Zelfs Sammy deed mee met een Jurassic Park T-shirt, iets wat hij zich al snel zou beklagen.



    Ik moet toegeven dat Universal in Osaka niet de meest zinsbegoochelende entree ter wereld neerzette. Zelfs met mooi weer voelt het allemaal kaal en koud aan. Pas wanneer de sterachtbaan (hoewel...) van het park begint te testrijden, komt er echt wat leven in de zaak. Een mooie manier om het volk warm te krijgen voor de dag.









    Wanneer de poorten openen en het volk aan wat op het moment de traagst mogelijke manier leek binnengelaten word, hebben we nog maar weinig oog voor de saaie entree en de fraaiere overdekte mainstreet die erachter ligt. Alsof we de grootste schapen van de kudde zijn volgen we half Japan richting Hogsmeade. Het beetje opzoekwerk dat ik gedaan had vertelde me dat je voor toegang tot dit themagebied een speciaal ticketje moest reserveren, maar gelukkig bleek dat op deze 'rustige' dagen niet nodig. We laten alle attracties even links liggen en stuiten op een verbazend lange weg tussen de bomen, die je al goed in de harry Potter-sfeer brengt nog voor je in het eigenlijke gebied aankomt.







    Terwijl we door Hogsmeaede lopen, geraak ik snel onder de indruk van het themagebied. Er is meer te zien dan mijn ogen kunnen volgen, maar toch noem ik het niet het beste themagebied dat ik ooit zag. De sneeuw op de daken is ongetwijfeld goedbedoeld, maar komt nogal fake over. Ook oogt de zone nogal eentonig... niets van deze kritiek beïnvloedde echter mijn enthousiasme. We haasten ons verder.





    En we lopen recht de wachtrij van de kiddiecoaster in, die we nu vijf minuutjes wachten kunnen aanvinken. Een facepalm van jewelste of gewoon zo'n typisch Ignace-en-Sammy-momentje? We vonden het eigenlijk gewoon een goed idee om de dag hier te starten omdat we geen zin hadden veertig minuten te wachten bij een Vekoma Rollerskater, want dat is feitelijk alles wat Flight of the Hippogriff is. Als eerste Universal-attractie die ik ooit doe is het nogal een afknapper, maar de dag kan er enkel beter op worden.



    Zelfs in onze creditroes is het even slikken als we zien dat de wachttijd van de topattractie op 120 minuten staat. We besluiten er gewoon voor te gaan. De wachtrij van Harry Potter and the Forbidden Journey staat bekend als één van de mooiste ter wereld, dus zo'n straf kunnen die twee uur niet zijn. Er was goed nieuws en slecht nieuws: goed is dat bijna alle wachtrijen in Universal feitelijk minder dan de helft van de aangegeven tijd bedroegen, slecht nieuws is dat het grootste deel van die mooie wachtrij in Zweinstein nu als walkthrough-attractie word gebruikt. Het gevolg is dat we zo'n vijftig minuten staan te schuifelen in een bos van één boom breed en een nogal magieloze plantenkas. Gaap.




    De afwerking is prima: achter dit stukje kasteel zit waarschijnlijk de basketbalzaal?

    Een klein uurtje wachten voor één van de meest bejubelde rides ter wereld is een goede deal. Wat ik echter niet wist, was dat we eigenlijk aanschoven voor een krappe, chaotische zaal waarin iedereen zijn spullen in een piepkleine locker moet rammen. Hier loop je ook rond tussen het volk dat uit de attractie komt, dus je moet goed oppassen dat je de boarding pass die je eerder kreeg niet kwijtspeelt en niet per ongeluk de shop inwandelt. Als dat gelukt is - en dat is al heel wat - sta je in het laatste stukje van de wachtrij. Ik wist wel het één en het ander van de rit, waaronder het ritsysteem en dat de attractie nogal veel schermen had, maar wat er precies ging gebeuren was voor mij een verassing. Positief was alvast dat ik geen brilletje moest opzetten. Wat er vervolgens gebeurd ga ik hier niet in detail uit de doeken doen, maar WOW! Dit zit écht op de top qua attracties. De schermen zitten zo naadloos (letterlijk) in de attractie dat ik ze niet eens erg vind en er ten volle van kan genieten, maar de fysieke scènes zijn ook allen uitzonderlijk sterk. Het wisselt vaak af tussen die twee en het vult elkaar ook mooi aan, werkelijk verbluffend. Zoals Olympia Looping ook met me deed zeven jaar geleden, sta ik na mijn eerste rit te trillen op mijn benen. Valt dit nog te overtreffen?



    Wanneer we de tweede dag 's avonds nog eens terugkomen voor een wachtrijloos ritje, ben ik nog steeds onder de indruk, al besefte ik toen wel opeens dat de attractie voor een darkride best wel kort was. Dit is voor mij samen met de niet zo spectaculaire wachtrij het grootste nadeel van de rit. Ook raar, maar niet echt storend: na elke rit was ik een klein beetje misselijk. De rit is zodanig desoriënterend dat ik vermoed dat dit de meeste mensen wel overkomt.



    We bezochten op de tweede dag ook de Castle Walk, de attractie die Universal van een wachtrij heeft gemaakt. Geen slecht idee omdat je nu op je gemak kunt genieten van het inderdaad fantastische decor. Mooi ook dat dit stukje pretpark zo ook toegankelijk is voor mensen die niet in de attractie durven, maar het is toch ergens jammer dat je nu hoe dan ook staat te wachten in een wachtrij die qua afwerking sterk aan The Forbidden Caves doet denken.



    Tegen dat we uit het kasteel waren, was het al bijna elf uur: het ideale moment om als jetlaglijdende, tijdmanagementsbewuste Europeanen te gaan eten. We genoten van de stilte voor de storm in de horeca en aten in the Three Broomsticks, het restaurant in Hogsmeade uit de boeken. Tot onze grote verbazing vallen de prijzen hier ook nog eens goed mee. De kost die we voorgeschoteld krijgen is geen topniveau maar voor een pretpark gewoon prima. Uiteraard proberen we het iconische [I]Butterbeer[/B] en komen we tot hetzelfde besluit: veredeld bruiswater met daarop een schuimlaag gemaakt van chemische brol. De dag erop dronken we er nog één, omdat het kon.



    Ik schreef je al hoe de wachtrijen bijna altijd de helft waren van wat aangegeven was. Steven Spielberg is de reden dat ik 'bijna' erbij heb gezet: voor Jaws moeten we veertig minuten geduld hebben in plaats van de geafficheerde twintig. Naar ons gevoel kwamen er wel duizend fastpassers per minuut door (wat wil je, als je iedereen wijsmaakt dat elke topper meerdere uren wachten is...) en stonden er ook iets te weinig boten op het parcours. Gelukkig is wachten hier best doenbaar. We kuieren gestaag door een museumpje in Amityville waar alles in het Engels staat uitgelegd en niet in Japans: prachtig om eens in de blikken van de Japanners te zien hoe we ons zelf al een week voelden.



    De minuten tikten alsnog maar traag voorbij, want ik had érg uitgekeken naar deze attractie. Tijdens het plannen van de trip moest ik ook de keuze maken tussen deze of Jurassic Park: the ride missen, maar dat was geen grote opgave voor mij. Ten eerste omdat Jaws inmiddels uniek is en Jurassic Park niet, maar toch vooral omdat Jaws een film is die me een nog steeds voortdurende schrik van haaien heeft bezorgd en ik mijn lef hier eens in wilde uittesten. De attractie begint als een sightseeing tour door de wateren van Amityville, waar een enthousiaste Japanse ons tekst en uitleg geeft. Sammy deed de attractie nog in Amerika en weet me te vertellen wat er ongeveer gezegd word, maar veel woorden heeft deze attractie niet nodig. Doorheen de rit worden we continu aangevallen door een gigantische haai, en elke keer dat we het beest dood proberen te krijgen, komt de kwade vis gewoon terug. Op het einde heeft het beest zoveel moordpogingen overleefd dat het eruit ziet als een monsterlijke fishstick, echt prachtig. De attractie barst van de special effects en wist me volledig te overtuigen. Het enige dat stoorde was de vrouw achter ons die met haar selfiestick in de weer bleef, waarop de operatrice de hele rit lang haar verhaal moest onderbreken in een tevergeefse poging haar te doen ophouden.







    De iconisch Jurassic Park Spillwater was dan wel gesloten, maar Universal Studios Japan heeft ervoor gezorgd dat er wat leven in de zone blijft. En anders is elk ander excuus goed voor het neerplanten van een flinke B&M Flying coaster. Sammy vond dat de baan de sfeer van de zone ietwat verstoorde, maar Sammy telt liever achtbanen dan dat hij erop zit. Ik vond The Flying Dinosaur meteen een streling voor het achtbaanliefhebbersoog: een gigantische Flying zonder MCBR, enkel maar die sierlijke elementen verspreid over een flink deel van het park... Je openstaande mond zou voor minder in een waterval veranderen. Het bord aan de ingang gaf 110 minuten wachtrij aan, maar gelukkig voorzag het park een prachtige wachtrij bestaande uit een enorme betonnen vlakte zonder enige vorm van theming. Dit is Universal echt niet waardig!



    Na wederom een uurtje staan we in het fraaie station en is deze ergernis vergeven. Als ik het goed heb mochten we ineens frontseat, en dat is een mooie cadeau op een B&M Flying, zeker in Japan waar zoveel mensen met hun blote voeten in de achtbaan gaan. Aangezien deze vliegende dino al mijn vierde flying van de Zwitsers was dacht ik wel te weten wat te kunnen verwachten: een relaxe rit, hier en daar gekruid met een zéér intens hoogtepunt. De vliegende dino geeft echter geen zier om wat de andere Flyers doen en neemt je na de lift op meteen een steile drop in die de toon aangeeft voor heel de rit: bliksemsnel en mega-intens. Na deze pittige start vlieg je een soort Zero-G-Roll in, die na de initiele inversie nog eens half omdraait zodat je weer op je rug ligt. Dit gebeurd allemaal veel te snel om goed te kunnen bevatten, maar is alsnog het 'braafste' element van heel de baan. Je duikt namelijk meteen op je rug tegen de grond, en dat voelt exact hetzelfde aan als een flinke Pretzel Loop. Een gigantische halve looping helpt je uit deze aanranding op je borstkas, maar flikkert je direct weer in een échte Pretzel loop die nog intenser is dan het Wannabe-element enkele seconden eerder. Als dat achter de rug is word de baan pas écht smerig: een heuveltje volgt en vormt het levende bewijs dat airtime op een Flying perfect mogelijk is. De trein gaat door een misselijkmakende kurkentrekker en trekt je een veel te intense helix in die maar blijft duren. Als je dan weet dat er nog een laatste draai moet volgen, bid je god dat die niet te snel op dit intense stukje coaster volgt... Maar natuurlijk gebeurd dat wel.





    Het mag duidelijk zijn dat ik enorm onder de indruk was van deze achtbaan. Het is met gemak de meest intense baan die ik ooit heb gezien en één van de weinige waarvan ik overtuigd ben dat ik er geen drie ritten op een rij op zou kunnen uithouden. Achteraf gezien vind ik het vooral bizar dat er nog zo'n lange rij voor de coaster stond. Zelfs voor een coasterfan is deze baan moeilijk om uit te houden gedurende één rit, hoe moet dit zijn voor iemand die slechts af en toe een achtbaan doet? Doorheen deze en de volgende dag zou ik er nog twee ritten op maken, maar het besluit blijft krak hetzelfde: fantastische baan die flirt met de grens van wat té intens is. Een absolute topachtbaan in Japan en ver daarbuiten.









    Geheel per toeval lopen we op de volgende attractie, waar we wonderwel niet eens voor moeten wachten. Ik had geen idee wat ik moest verwachten van Backdraft, en het antwoord is: enkele saaie voorshows die voortvloeien in een hoofdshow die me toch wel zal bijblijven. Ik heb hem nooit gedaan, maar ik vermoed dat het concept van deze hoofdshow sterk lijkt op die Europese Universal-klassieker,Templo del Fuego. Dit soort attracties maakt van Universal toch meer dan het zoveelste pretpark. Wederom een attractie waarvan ik grote fan was!




    Drie keer raden wat onze volgende opdracht was...


    Juist, Hotdogs!

    Van Harry Potter had ik al veel goeds gehoord en waren de verwachtingen echt heel hoog. Hetzelfde kan je echter zeggen over een oudere, maar evengoed iconische Univeral-attractie: The Amazing Adventures of Spiderman. Behalve het ritsysteem wist ik totaal niet wat te verwachten, maar een teleurstelling was het allesbehalve. Het eerste goede nieuws was dat de wachtrij aan de korte kant was en behoorlijk goed vooruitschoof, het tweede goede nieuws was dat de rit puur genieten is. Eén van de laatste scènes - degene die de attractie deden weten vast wat ik bedoel - is zo zinsbegoochelend dat ik op het einde ervan er even écht mee weg was dat we met zijn allen gingen neerstorten. Wauw!
    Dat gezegd zijnde moet ik wel toegeven dat ik de darkride weliswaar erg knap vond, maar zeker niet veel beter dan de Justice League-rides die Six Flags in hun parken bouwt. Dat doet geen afbreuk aan Spiderman natuurlijk, maar het viel me nu pas op hoe indrukwekkend de Justice League-rides eigenlijk zijn voor 'coasterparken' als Six Flags.





    Het nadeel aan parken die jaarrond geopend zijn, is natuurlijk dat alle attracties ook eens in onderhoud moeten. Het gevolg is dat je niet alles kan doen, ofwel in de drukste periode van het jaar moet komen. En ik was eerlijk gezegd toch best teleurgesteld toen ik zag dat Space Fantasy: the Ride tot volgend jaar niet open zou zijn. Een gemiste credit én een attractie die uniek is voor het Japanse Universal-resort.
    Tot me op het parkplan opviel dat de hal waarin de attractie staat, toch gewoon als attractie aangegeven stond, maar dan onder een andere naam. Blijkbaar mag je de rit op deze Mack Spinning tegenwoordig met een VR-bril doen, en op zo'n occasies veranderd de naam van de coaster en gaat de 'originele beleving' als attractie in onderhoud op de site van het park. Leuk dat ik de credit kon halen, maar... Dat was ook al het leuke. De wachtrij hiervoor ging traag en moeizaam, ondanks dat het station functioneerde als een endless chain van coasterwagentjes. Hoe slaagt Universal daar in, vraagt u? Simpel: vul slechts de helft van de bakjes op. Je moet je VR-bril opzetten bij vertrek, en bijgevolg merk je dus niets van de (best legendarische) theming onderweg. De film ging over Final Fantasy, waar ik eigenlijk niets van weet. De achtbaan is ook allesbehalve spannend genoeg om veel van mee te krijgen met zo'n masker op je kop: ik voelde vooral veel lifthills en weinig coasteren. Leuk dat ik de credit heb, maar ik had helemaal niet het gevoel dat ik de achtbaan had gedaan... VR is best populair in Japan maar van mij mag het meteen afgevoerd worden.





    Qua achtbanen hadden we het hoogtepunt al gehad met de Flying Dinosaur, maar we hadden toch het toetje voor het laatst gehouden. Die andere B&M in het park is namelijk ook geen straf om op te zitten. De moeite die je voor een ritje moet maken is dat zeker wél. Ondanks dat er vier treinen op de baan staan en er zelfs een dubbel laadstation is, kruipt de rij tergend traag voorbij. Reden één: één van de vier treinen staat achterstevoren op de baan en heeft dus een aparte wachtrij. Reden twee: iedereen word gevraagd of ze niets in hun zakken hebben. Vervolgens word het bij het instappen nog eens gevraagd. Vervolgens mag je je spullen wegleggen, maar nog niet gaan zitten in de trein: iedereen word met van die draagbare metaaldetectors van top tot teen onderzocht. Zucht... Het kan toch niet anders dan dat de directeur van het park op een dag onder de baan heen liep en een aambeeld op zijn hoofd kreeg? Geen idee wat anders heeft geleid tot dit soort operations, dit heb ik werkelijk nergens gezien. Voor onze eerste rit worden we op de derde rij gezet, niet meteen de dankbaarste plaats.



    Of dat dacht ik toch: de rit was eigenlijk echt ongelofelijk. Ik ben sowieso fan van B&M Hypers, met Goliath (La Ronde) en Shambalah als koplopers in de categorie. Maar wat Hollywood Dream: the Ride doet is nog een heel andere klasse: heel de rit lang airtime om van te smullen en elke bocht is een intens stukje coasteren. Als zo'n baan op de derde rij al zo episch aanvoelt, had ik het graag eens backseat geprobeerd... Vanwege de lange wachtijd en een storm de tweede dag is dat er niet van gekomen.





    Wat er gelukkig wel van is gekomen: een ritje op Backdrop, de achterwaartse trein op de coaster. We overwogen eigenlijk om het te laten voor wat het was. Tenslotte word Sammy van elke coaster die geen kiddie is misselijk en vind ik achterwaarts gaan op achtbanen nooit een meerwaarde. Tot ik Backdrop deed dan. We zaten weeral op de derde rij, en de rit was nog een tikje straffer dan ervoor. Wat een intens machtige ervaring. Hiermee heb ik alle B&M modellen gedaan die je achterwaarts kon beleven (Swarm en Batman vullen het lijstje aan), en backdrop is in mijn ogen de enige waarop dat echt een meerwaarde is. Hoewel het qua thema en afwerking een vreemde eend in de bijt van Universal is, maakt de toprit dit ruimschoots goed.



    Om onze coasterbingo te verzekeren moesten we nog één kiddie afvinken. Die moesten we ergens in Universal Wonderland gaan zoeken, een kindergebied met IP's die niet van Universal zijn. Erg gezellig is dit deel van het park ook niet echt; het best gethematiseerde was op het eerste zicht de milkshakes.





    De kiddie was echter ook best een mooi baantje, met tal van effectjes onderweg die zo'n nogal standaard Vekoma Rollerskater toch een stuk leuker maken. Het was pas na thuiskomst dat ik op rcdb zag dat Snoopy's Great Racer helemaal geen Vekoma was, maar heel erg geslaagde Japanse namaak. Oeps. Eigenlijk was deze kiddie zelfs leuker dan de iets grotere baan nabij Hogsmeade.







    Op het einde van de dag genoten we van de kalmte om Jaws en de vliegende dino nog eens te doen, en het was al bijna sluitingsuur toen we nog snel de niet-bestaande rij van Dispicable Me: Minion Mayhem indoken. De attractie is een gigantische simulator, maar erg speciaal vond ik hem niet. Ik vind het jammer dat ik de attractie nooit in het originele Back to the Future-thema heb kunnen doen, maarja: gele mannetjes die 'banaan' roepen is ook leuk zeker?



    Wat je nog wel in Universal Japan kan vinden is Terminator 2: 3D, een Universal-klassieker maar jammer genoeg ook de enige attractie in het park die ik aan de gedateerde kant vind. Het is de combinatie van een 3D-film en een show, maar zo goed ken ik het verhaal niet en in het Japans werd me nog minder duidelijk. Echt spectaculair vond ik het nergens. Het zal ook wel zijn publiek hebben want Sammy vond het prachtig.



    De rest van de tweede dag (want ja, daar zitten we al: ook zonder Back to the Future, kunnen we in dit TR tijdreizen) spendeerden we aan rerides en shows. Allebei wilden we graag de grootste show van het park, Waterworld gezien hebben. Ik moest even slikken toen ik de massa mensen zag die hiervoor te wachten stond, maar tot mijn verbazing geraakte iedereen vlotjes in het immense stadium. De show had niet veel woorden nodig om begrepen te worden: piew piew, WHAM, boks, wieeeeeuw Poef. Geweld is de taal van de wereld. Ik vond het best wel een leuke show trouwens, er gebeurde meer in dan ik had kunnen inbeelden. Spoiler alert: op een bepaald moment crasht er letterlijk een vliegtuig in het showbassin. Wtf?





    We bezochten ook nog een rock & roll-horrorshow met Beetlejuice, maar erg bijzonder vond ik hem niet. Het mooiste was het decor, de show voldeed maar niet meer dan dat.



    Overleefd mijn eerste Universal-park mijn strenge beoordeling? Ja, toch wel. Het park slaagt de plank flink mis door een misselijkmakend voordrinpasjesbeleid en mist het afwerkingniveau van Disney, maar de attracties maken veel goed. Ze hebben verschilde topervaringen in huis qua darkrides en shows, maar ik zou ook durven beweren dat ze met hun duootje B&M's twee van de beste achtbanen in de wereld aanbieden.
    Ik kan in ieder geval niet wachten om, wanneer de tijd daar is, de andere parken van de groep te gaan ontdekken. En ik kijk er ook al naar uit om ooit terug naar osaka af te reizen naar dit toch wel fantastische park. Bedankt voor het lezen!
    Laatst gewijzigd door Ignace; 18-07-18 om 10:33.

  2. #2

    Re: [TR] Universal Studios Japan 07-08/08/2018

    THX.

    Ik ben om enkele redenen (nog) niet overtuigd om dit park te bezoeken. Harry Potter en Terminator (als films) zeggen me niks, de dispatching had ik graag iets meer Europees/Amerikaans gezien en als in ooit in Japan ben, zal het in het overdrukke zomerseizoen zijn. Bovendien ligt Osaka wel een serieus eind weg van Tokyo/Fuji. Een culturele tussenstop in Kyoto zou me nog kunnen overhalen om Universal te bezoeken.

    Dat van die bodyscans in een coaster-station had ik nog niet gehoord, wel het volgende: polshorloges e.a. verplicht op te bergen in een locker. Dan krijg je de sleutel ... met armband voor op de coaster.

    Ook gehoord: Nipponezen zijn anti-lichamelijk (dat heb ik in beperkte mate ook, net als de Antwerpse burgemeester). Maar het impliceert ginds dat het gewoon not done is om een plaats naast een onbekende in te nemen op een attractie. Bestaan er überhaupt single-wachtrijen in Japan?

  3. #3

    Re: [TR] Universal Studios Japan 07-08/08/2018

    Hoe meer tripreports over je reis die ik lees, hoe meer ik besef dat ik ooit een reis naar Japan moet overwegen... Die flying kende ik al en zag er best interessant uit, had echter niet kunnen vermoeden dat die zo intens zou zijn. Verder leuk om eens wat positiviteit te lezen over een B&M hyper, die banen krijgen echt teveel stront over zich heen.

  4. #4

    Re: [TR] Universal Studios Japan 07-08/08/2018

    Bedankt voor dit TR! Opnieuw een pareltje dat ik ook wel eens zou willen ontdekken. Alhoewel ik niet weet of dit mijn eerste Universal Park zou worden

  5. #5

    Re: [TR] Universal Studios Japan 07-08/08/2018

    Citaat Oorspronkelijk geplaatst door Earlyspencer Bekijk Berichten
    THX.

    Ik ben om enkele redenen (nog) niet overtuigd om dit park te bezoeken. Harry Potter en Terminator (als films) zeggen me niks, de dispatching had ik graag iets meer Europees/Amerikaans gezien en als in ooit in Japan ben, zal het in het overdrukke zomerseizoen zijn. Bovendien ligt Osaka wel een serieus eind weg van Tokyo/Fuji. Een culturele tussenstop in Kyoto zou me nog kunnen overhalen om Universal te bezoeken.

    Dat van die bodyscans in een coaster-station had ik nog niet gehoord, wel het volgende: polshorloges e.a. verplicht op te bergen in een locker. Dan krijg je de sleutel ... met armband voor op de coaster.

    Ook gehoord: Nipponezen zijn anti-lichamelijk (dat heb ik in beperkte mate ook, net als de Antwerpse burgemeester). Maar het impliceert ginds dat het gewoon not done is om een plaats naast een onbekende in te nemen op een attractie. Bestaan er überhaupt single-wachtrijen in Japan?
    Er zijn wel Single Rider-wachtrijen ja, maar daar hebben we nergens gebruik van gemaakt. We hebben echter ook wel vaak naast andere mensen gezeten. Gek genoeg is de enige keer dat een (naar ik vermoed) Japanner moeilijk tegen mij deed over het naast zijn dochter zitten in een achtbaan niet in Japan geweest, maar in Canada twee jaar geleden.

    Citaat Oorspronkelijk geplaatst door Phadd-F Bekijk Berichten
    Hoe meer tripreports over je reis die ik lees, hoe meer ik besef dat ik ooit een reis naar Japan moet overwegen... Die flying kende ik al en zag er best interessant uit, had echter niet kunnen vermoeden dat die zo intens zou zijn. Verder leuk om eens wat positiviteit te lezen over een B&M hyper, die banen krijgen echt teveel stront over zich heen.
    Ik vind alle B&M Hypers eigenlijk gewoon supertoffe banen. Sommige halen niet al het potentieel uit hun hoogte (Behemoth en in mindere mate Silver Star) maar ik vind ze allemaal fantastisch. De twee kleintjes (Goliath en deze) en Shambalah zijn dan weer echt absolute toppers in mijn ogen.

    Thx voor de reacties!

  6. #6

    Re: [TR] Universal Studios Japan 07-08/08/2018

    Ignare,

    Een noob vraag : weet je elke aanpassingen er moeten gedaan(buiten de lift en het eerste karretje) worden voor achterruit te rijden... of is het gewoon karretje omdraaien en gedaan?

    Man ik mag er niet aan denken van een B&M achterruit te doen. Ik heb al een probleem met een boemerang... Moet wel iets speciaals zijn... Bedankt voor u TR-verslag.

  7. #7

    Re: [TR] Universal Studios Japan 07-08/08/2018

    Bedankt voor dit leuke TR! Eindelijk eens een park dat ik wel ken!

    Zelf werd ik trouwens ook wat misselijk van de Harry Potter ride. We kregen in Orlando een tweede ritje aangeboden omwille van een (kleine) technische storing, maar dat heb ik zelfs geweigerd omdat ik twee ritjes op rij niet zag zitten. Alleen al daardoor is Spiderman voor mij de leukste darkride van Universal!

Forum Rechten

  • Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
  • Je mag geen reacties plaatsen
  • Je mag geen bijlagen toevoegen
  • Je mag jouw berichten niet wijzigen
  •