Ignace
29-04-20, 19:39
Dolphins have returned to Italy
Meanwhile on Pretparken.be...
Na een achtdaagse trip naar Italië in juli had ik de smaak van Pizza, Pasta en Tiramisu goed te pakken. Dat riek naar meer - dus ging ik in augustus gewoon terug, ditmaal op mijn eentje en slechts vier dagen. De bestemming was Pisa, een klein stadje aan de tyrreense kust, vooral bekend om zijn gebrek aan rechtstaande torens.
https://i.imgur.com/cqXrQFb.jpg
Het was best een grappige reis. Vanuit de kleine luchthaven van Pisa, kon ik te voet naar mijn hostel vlakbij het centraal station van de stad - op slechts een kwartiertje wandelen! Het hostel was belachelijk goedkoop en had 's avonds steeds een all you can eat buffet voor 8 euro, één drankconsumptie inbegrepen. Mijn kamergenoten waren net zo'n grote hipsters als je zou verwachten en het kleine koertje tussen het hostel en de achterliggende spoorweg dat voor tuintje moest doorgaan was een heerlijke plek om te vertoeven met een boek. Maar natuurlijk is er niemand geïnteresseerd in een verhaal over hoe ik een boek las op een tuinstoel...
In plaats van eerst de stad te ontdekken, koos ik ervoor de eerste halve dag een achtbaan te doen, zoals het een goede pretparkfan beaamt. Zoals het een goede credithoer beaamt was dit de elfendertigste Big Apple die ik deze roemrijke zomer zou doen. Het park? Parco Pitagora. De locatie? Een dik uur op de trein vanuit Pisa. De afstand tussen het station van Camaiore Lido Capezzano en het park? 2.2 kilometer enkel. De weg tussen het park en het station? geen voetpad, Italiaanse bestuurders en de geur van avontuur, als een niet te blussen vuur.
https://i.imgur.com/StEqyA7.jpg
De verbazing was dan ook groot toen ik de heentocht overleefde en dit sympathieke parkje open aantrof. Dat is geen sinecure, gelukkig had ik de uren op voorhand opgezocht. Parco Pitagora is open van tien tot half één, van drie tot half acht en van negen tot half twaalf.
https://i.imgur.com/INBPJch.jpg
Het is een typisch Italiaans Getoni-parkje, maar dan niet met Getonis maar met Pitagorino's (ook bekend als billetis). Naast de attracties was er ook een rollerskatebaan.
https://i.imgur.com/xLZvcV0.jpg
https://i.imgur.com/hN6nnlA.jpg
De achtbaan was een standaard Big Apple, maar ik herinner me nog goed hoe ik me een volkomen gelukzalig mens voelde tijdens de rit.
Na de rit heb ik me terug naar het station gehaast, want als ik de hele klus -wandelen, achtbaan, wandelen - op een uur en een klets kon afronden had ik nog tijd genoeg om Pisa te ontdekken 's avonds. Uiteindelijk was die tijdsdruk pas spannend toen ik mijn ticketje moest kopen aan het Italiaanse treinticketautomaat. Die dingen zijn heel consistent over heel het land: voordat je je ticket kan beginnen kopen, moet je eerst naar een uitgetrokken uitleg over pickpockets luisteren.
Castagneto
https://i.imgur.com/boWRfTH.jpg
De eerste volledige dag begon met een treinrit van een uurtje, naar het charmante Castagneto. Ik was zoals gewoonlijk veel te vroeg, dus genoot ik van een ontbijtje in een plaatselijk bakerijtje. Het was een heel gedoe de procedure van een bestelling afhandelen te leren, maar daardoor heb ik er uiteindelijk alleen maar extra hard van kunnen genieten.
https://i.imgur.com/XP1Acy9.jpg
Ik vind letterlijk niets zo prettig als naar een nieuw pretpark gaan met de combinatie treinen en wandelen, en gelukkig voor mij stond dit vandaag weer op het programma. Dit keer moest ik de 2.4 kilometer tussen het station en het pretpark overbruggen tussen de velden met op de achtergrond het bos waarin ik mijn pretje van de dag zou vinden...
https://i.imgur.com/6o574fO.jpg
https://i.imgur.com/1pxNpkQ.jpg
https://i.imgur.com/IttCClH.jpg
Ondanks een spannende ontmoeting met een vrachtwagen op een smalle modderweg en een iets minder spannend stel ontmoetingen met bejaarde Italiaanse joggers/mandenvlechters, was ik een halfuur voor de opening van Cavallino Matto al ter plaatse. Braaf ging ik als eerste in de rij voor de nog gesloten kassa staan, en uiteindelijk begon er achter mij een wachtrij te vormen. Uiteindelijk was het elf uur, gingen de luikjes omhoog en had ik na vriendelijk bediend te zijn mijn ticketje in handen. Ik had best hoge verwachtingen - Zo'n gevoel dat Cavallino Matto wel eens zo'n underdog-park zou kunnen zijn dat oponverklaarbare wijze mijn pretparkfan-gen helemaal ophitst - en de kleurrijke en propere ingang temperde die geenszins.
https://i.imgur.com/kbhsfhk.jpg
https://i.imgur.com/eZcu1tR.jpg
In veel parken zij de boomstamattractie de populairste van alle attracties. Wat ook waar is, is dat dit in alle parken de meest awkward attractie is om alleen in te gaan. Dusgevolg ging ik bij opening meteen naar Jurassic River, een Log Flume met Dinothema uit 2018 die om één of andere reden zijn weg tot op rcdb heeft gevonden. Mij hoor je niet klagen, niet over zijn twijfelachtige achtbaanstatus, noch over de werkelijk sublieme attractie dat dit eigenlijk is. Ik deed enkele maanden later eindelijk zijn voorganger in Islands of Adventure, Florida, maar ik ben oprecht als ik zeg dat ik Jurassic River misschien zelfs indrukwekkender vind. De pacing is net zo goed (en waarschijnlijk afgekeken): eerst een rustig tochtje tussen schattige planteneters en baby dino's. Op de eerste lifthill word het wat spannender met van die vliegende scharminkels. Een airtimeheuveltje in de eerste drop verbergt handig de gigantische dino die over de vaargeul van het einde van de drop staat - een geslaagd schrikmomentje - en vanaf dan word de attractie net dat beetje minder kindvriendelijk.
https://i.imgur.com/QDKdRZo.jpg
https://i.imgur.com/AZAl1bK.jpg
De themazone 'Dino's' word verder bijgevuld met het minder geniale Raptor Ship en... dit:
https://i.imgur.com/VT2LWHJ.jpg
https://i.imgur.com/ZGHEMbd.jpg
Het was tijd voor wat écht achtbaanplezier en gelukkig voor mij stonden er nog vijf coasters op het menu. Het paradepaardje was nog even dicht, maar om eerlijk te zijn is bijna alles in Cavallino Matto een paradepaardje. Zo ook Speedy Gonzales. Nu denk je misschien, dit is maar een kinderbaantje en ja, dat is het: maar let wel, een kinderbaantje gemaakt door L&T Systems. Dit bedrijf bestaat niet meer, maar was qua achtbanen bouwen second to GOD only. Noem het gerust de Italiaanse Schwarzkopf, want letterlijk elke coaster die ik van dit bedrijf al deed vind ik een meesterwerk, ondanks dat het allemaal bescheiden banen zijn. Voor de kenners: de wilde muis en kiddiecoaster in Mirabilandia zijn van hun hand en ook Joyride in Powerland kwam ooit uit de fabriek rollen. Het is een kopie van de kiddie in Mirabilandia dat ik hier aantref en wat een verrijking van mijn dag is dit toch: niet alleen is dit ding na 16 jaar nog steeds botersoepel, op één of andere manier weet dit zes meter hoge scharminkel er nog een geslaagde airtimeheuvel uit te persen! Goed nieuws voor wie net zoals ik fan is van dit model: het is nog steeds op de markt dankzij Preston & Barbieri, die het gemoderniseerd hebben en in bijvoorbeeld Kinderstad Heerlen hebben geplaatst. Niet exact hetzelfde, maar zeker goed genoeg!
https://i.imgur.com/g4kcVwJ.jpg
https://i.imgur.com/61MrhwA.jpg
Ondertussen was het tijd voor de hoofdvogel. In 2016 ging ik voor het eerst verder dan Europa en belande ik zo in het honderdste park dat ik ooit bezocht: Canada's Wonderland. Met de nodige bravoure haalde ik daar de coasterbingo, maar er knaagde iets: ja, ik had alle achtbanen van het park gedaan... Maar ik had niet de Historische coasterbingo. De bingo die je haalt wanneer je alle achtbanen in de geschiedenis van een park gedaan hebt. Dus hier was ik dan, in het nieuwe huis van die ene achtbaan die het Canadese land der wonderen had verwijderd. Klaar om die historische bingo binnen te halen! (ware het niet dat ze ginds in Vaughan een nieuwe dikke vette B&M hebben gebouwd, dat terzijde).
https://i.imgur.com/dMeU89A.jpg
Nog mooier dan de felle kleur die deze baan kreeg en zijn speelse naam - Freestyle - is de bouwer van deze attractie, second to GOD only, Togo! Serieus, slechts weinigen zijn klaar voor de waarheid dat Togo één van de meest baanbrekende achtbaanbouwers aller tijden is. Zelden kwam ik uit een achtbaan uit hun stal zonder het gevoel te hebben niet uit een meesterwerk gewandeld te zijn. Tja, de schouderbeugels die te pas en te onpas door hun worden gebruikt zijn niet altijd een pretje, maar hun airtime is uniek in zijn brutaliteit. Ik keek heel erg uit naar mijn ritje op Freestyle, ondanks dat de andere Togo Stand Up die ik al deed - een veel ouder model in Japan - niet meteen de beste Togo aller tijden was.
https://i.imgur.com/uIgj5kG.jpg
Tip voor als je van Freestyle wil genieten: doe hem niet frontseat. Daar is de baan eerder botbrekend dan baanbrekend. Met name de helix die op hoge snelheid word genomen is allesbehalve soepel en geen ervaring die ik mijn ergste vijand toewens. De ervaring backseat op deze baan is wens ik mijn ergste vijand trouwens ook niet toe, want dit is pure godelijkheid. Op meerdere momenten word je hier met hevige ejector airtime omhoog geduwd en laat me nog eens zeggen wat ik al wist van in La Ronde: airtime is op zijn minst tachtig keer beter op een stand-up coaster dan op een sit down. Je zweeft niet, je vliegt. Het is niet je maag die omhoog komt in je lichaam, het is je lichaam dat in zijn volledigheid lollig naar boven slingert. De stukjes van de baan die geen airtime genereren - de vlotte looping, onnozele tricktrack, zelfs die Helix-doe-hem-niet-front-of-je-sterft, zijn backseat een prachtig aanvulling op het airtimefestijn. Stiekem is dit gewoon één van de beste banen van Europa. Het mooist van al? Heel de dag geen wachtrij en de jollige operators laten je overal zitten/staan waar je wil!
https://i.imgur.com/YaNNk0R.jpg
De volgende attractie was weer iets om naar uit te kijken. Wild Mine is een wilde muis... Van L&T systems. Gelukkig heb ik de loftrompetten nog niet opgeborgen. Wie al in Mirabilandia is geweest, kent het gevoel misschien. Na de kick van Ispeed, de goddelijkheid van Katun, denk je even uit te kunnen blazen in de plaatselijke standaard muis. Nou, vergeet het maar. Aan de muis van Mirabilandia is niets standaard want het is een motha.Fokin.L.&.T. L&T muizen geven niets om schadeclaims voor letsel: L&t muizen kennen enkel de weg van de agressie. En laat me nu net van hondsdolle muizen houden.
Dus- dat waren de verwachtingen. Ik had een maandje eerder nog kunnen genieten van de wilde muis in Mirabilandia, maar in de realiteit is de Wild Mine in Cavallino Matto een kleiner model. Guess what? Dit ding is nog heftiger dan zijn grote broer!
https://i.imgur.com/luCtOwc.jpg
https://i.imgur.com/HFZ78k5.jpg
Echt uitblazen deed ik op een charmant boottochtje. Leuke en originele aankleding, seven thumbs up.
https://i.imgur.com/VRqrIoC.jpg
https://i.imgur.com/EQdl0n0.jpg
De laatste achtbaan van formaat die ik nog moest afvinken, was een standaard kermisbaantje. Veel tijd had ik niet, want binnen vijf minuten zou de duikshow beginnen en die wilde ik graag meepikken. Gelukkig waren er heel de dag in het hele park geen wachtrijen te bekennen en was het meteen aan mij.
Zij ik standaard kermisbaan? Laat me dat even bijstellen: Project 1 is de derde en laatste baan in het park uit de hand van L&T systems en een kopie van de eerder vermelde Joyride@Powerland. Groot is die niet, maar... tjah, de layout lijkt een beetje op een looping star zonder looping, en de rit is dan ook bijna net zo goed als de gemiddelde Schwarzkopf. Heerlijk genieten van een soepel en verrassend intens baantje dat niet zou misstaan naast de grootste thrillcoaster ter wereld, gewoon als statement dat hij net zo leuk was maar een veel groter publiek heeft - zowat iedereen
https://i.imgur.com/nMtZ8el.jpg
https://i.imgur.com/lIMFyv9.jpg
Het was tijd voor de duikshow en die was echt WILD. Niet op vlak van stunts ofzo, maar de opkomst! Freddy Mercury! Lady Gaga! Batman! Catwoman! Indiana Jones! Elvis! En maar allemaal meezingen met de tophits van Queen!
https://i.imgur.com/7Zv7Ypk.jpg
Een beperkt aantal Italiaanse parken - bij mijn weten dit en Mirabilandia - heeft wat nu mijn favoriete horecaconcept is omarmd. Een restaurant met een balie, een diepvries en minstens twintig microgolfovens waarin de medewerker jou bevroren pasta in klettert na het bestellen. En het smaakt nog ook. Ik ging voor de Gnocchi met Tomatensaus.
https://i.imgur.com/a96F5oH.jpg
Eenmaal bijgetankt was het tijd om te zien welk tweedehandsje dit park nog had weten op te scharrelen en warempel: daar is de Schwarzkopf Octopus uit Liseberg! Laat Schwarzkopf, Octopus en Liseberg nu net drie van mijn favoriete woorden zijn, en met reden. Na heel wat slechte ritten te hebben gehad in park-octopussen was dit gelukkig een verademing. Heerlijk genieten.
https://i.imgur.com/FjyO893.jpg
https://i.imgur.com/tzScLT5.jpg
De laatste achtbaan die nog op mijn palmares ontbrak was Topo Zorro en als je de bui voelt hangen, is het tijd dat je van weerman veranderd. Rcdb kent de bouwer van deze achtbaan niet maar mij is het duidelijk: NIET L&T of Togo, want dan zou de baan nog ietwat memorabel geweest zijn wat nu niet het geval is.
https://i.imgur.com/DFAKRQH.jpg
https://i.imgur.com/xbqhrKm.jpg
De hoogste attractie van het park is de freefall, en deze mag je beslist niet overslaan. Niet omdat de rit geniaal is (is het niet), maar omdat het uitzicht - als je aan de juiste kant zit althans - onvergetelijk is. Dat zit namelijk zo. Cavallino Matto ligt in een zeer dicht bos met bomen waarvan de kruinen heel dicht tegen elkaar groeien, waardoor het van bovenaf (bijvoorbeeld in deze freefall) op een eindeloze groene zee lijkt. Dat is al mooi op zich, maar als je dan op een paar honderd meter afstand een gifgroene Togo als een legendarische zeeslang hier en daar boven deze boomgrens ziet uitsteken, dan besef je dat dit één van de allermooiste pretparkskylines ooit moet zijn. Een beeld zegt meer dan duizend woorden, dus natuurlijk had ik mijn fototoestel niet mee in de freefall.
Ik deed nog wat re-rides en toen het uiteindelijk tijd werd om de trein terug te halen, ging ik overstag en stapte ik in de autorit waar ik al een paar keer was voorbij gelopen. Dat bleek een goede keuze, want de theming langs de kant van de weg deed me denken aan de speelse Jungle-bananenboten van Djurs. Eerder een toffe openluchtdarkride dan een autorit, grote fan hier!
https://i.imgur.com/BXnf8TA.jpg
En terwijl ik terug naar het station wandelde daagde het me: dit was één van de meest perfecte dagjes pretpark die ik al mocht meemaken. Geen rijen en geen peperduur ticket: maar wel overal vriendelijkheid, steengoede rides, en een park dat erbij ligt alsof alles elke avond een nieuw laagje verf krijgt. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik denk dat Cavallino Matto zich op zowat elk vlak tot de Europese top mag rekenen qua ervaring en geld/kwaliteit. Jammer dat dit park niet wat meer aandacht krijgt!
https://i.imgur.com/0H6FckF.jpg
Terug in Pisa wilde ik 's avonds aan credit gaan halen aan de kust, maar al wandelend ontdekte ik nog iets interessants: een poster die een kermis beloofde! Leuk, want deze kermis zou plaats hebben halverwege de busrit van Pisa naar de credit aan de kust. Ik vertrok en stapte vrolijk uit de (nogal dure) bus, om dit aanlokkelijke kermisplein aan te treffen:
https://i.imgur.com/fBU5c15.jpg
Tot de dag van vandaag weet ik nog niet waarom die poster mij zo zou willen misleiden. Het was nog een zevental kilometer van het lege plein tot aan het pretparkje in Tirrenia, en gezien ik tijd genoeg had dacht ik dat deze fikse wandeling er nog wel bij kon.
https://i.imgur.com/LYldHzH.jpg
https://i.imgur.com/8dvNvjN.jpg
Uiteindelijk was ik veel te vroeg - daar hebben we het, het mantra van mijn leven, op een dag wandel ik naar mijn graf en ga ik daar lekker liggen wachten - en las ik nog wat in mijn boek terwijl het parkje langzaam ontwaakte en het ook steeds donkerder werd. Bizar dat parkjes met attracties gericht op kinderen tot tien jaar pas opengaan als het donker is, maar dat is de Italian way baby.
https://i.imgur.com/5RWRLct.jpg
https://i.imgur.com/0KkI3XW.jpg
Mij hoor je niet klagen, want in het donker heb ik wel wat weg van een loslopende kale peuter en dan is het meteen minder gek om in de Big Apple te gaan. Zo begon het creditgedeelte van het tripje waar het begonnen was: die vreemde gelukzaligheid die alleen maar naar voren komt op een achtbaan die al dan niet door een oversized appel rijd.
Op de derde dag ging ik naar Florence, maar daar heb ik blijkbaar geen foto's van. Dat maakt dat het weer eens tijd is om af te sluiten met een Punt gemaakt, doei!
Meanwhile on Pretparken.be...
Na een achtdaagse trip naar Italië in juli had ik de smaak van Pizza, Pasta en Tiramisu goed te pakken. Dat riek naar meer - dus ging ik in augustus gewoon terug, ditmaal op mijn eentje en slechts vier dagen. De bestemming was Pisa, een klein stadje aan de tyrreense kust, vooral bekend om zijn gebrek aan rechtstaande torens.
https://i.imgur.com/cqXrQFb.jpg
Het was best een grappige reis. Vanuit de kleine luchthaven van Pisa, kon ik te voet naar mijn hostel vlakbij het centraal station van de stad - op slechts een kwartiertje wandelen! Het hostel was belachelijk goedkoop en had 's avonds steeds een all you can eat buffet voor 8 euro, één drankconsumptie inbegrepen. Mijn kamergenoten waren net zo'n grote hipsters als je zou verwachten en het kleine koertje tussen het hostel en de achterliggende spoorweg dat voor tuintje moest doorgaan was een heerlijke plek om te vertoeven met een boek. Maar natuurlijk is er niemand geïnteresseerd in een verhaal over hoe ik een boek las op een tuinstoel...
In plaats van eerst de stad te ontdekken, koos ik ervoor de eerste halve dag een achtbaan te doen, zoals het een goede pretparkfan beaamt. Zoals het een goede credithoer beaamt was dit de elfendertigste Big Apple die ik deze roemrijke zomer zou doen. Het park? Parco Pitagora. De locatie? Een dik uur op de trein vanuit Pisa. De afstand tussen het station van Camaiore Lido Capezzano en het park? 2.2 kilometer enkel. De weg tussen het park en het station? geen voetpad, Italiaanse bestuurders en de geur van avontuur, als een niet te blussen vuur.
https://i.imgur.com/StEqyA7.jpg
De verbazing was dan ook groot toen ik de heentocht overleefde en dit sympathieke parkje open aantrof. Dat is geen sinecure, gelukkig had ik de uren op voorhand opgezocht. Parco Pitagora is open van tien tot half één, van drie tot half acht en van negen tot half twaalf.
https://i.imgur.com/INBPJch.jpg
Het is een typisch Italiaans Getoni-parkje, maar dan niet met Getonis maar met Pitagorino's (ook bekend als billetis). Naast de attracties was er ook een rollerskatebaan.
https://i.imgur.com/xLZvcV0.jpg
https://i.imgur.com/hN6nnlA.jpg
De achtbaan was een standaard Big Apple, maar ik herinner me nog goed hoe ik me een volkomen gelukzalig mens voelde tijdens de rit.
Na de rit heb ik me terug naar het station gehaast, want als ik de hele klus -wandelen, achtbaan, wandelen - op een uur en een klets kon afronden had ik nog tijd genoeg om Pisa te ontdekken 's avonds. Uiteindelijk was die tijdsdruk pas spannend toen ik mijn ticketje moest kopen aan het Italiaanse treinticketautomaat. Die dingen zijn heel consistent over heel het land: voordat je je ticket kan beginnen kopen, moet je eerst naar een uitgetrokken uitleg over pickpockets luisteren.
Castagneto
https://i.imgur.com/boWRfTH.jpg
De eerste volledige dag begon met een treinrit van een uurtje, naar het charmante Castagneto. Ik was zoals gewoonlijk veel te vroeg, dus genoot ik van een ontbijtje in een plaatselijk bakerijtje. Het was een heel gedoe de procedure van een bestelling afhandelen te leren, maar daardoor heb ik er uiteindelijk alleen maar extra hard van kunnen genieten.
https://i.imgur.com/XP1Acy9.jpg
Ik vind letterlijk niets zo prettig als naar een nieuw pretpark gaan met de combinatie treinen en wandelen, en gelukkig voor mij stond dit vandaag weer op het programma. Dit keer moest ik de 2.4 kilometer tussen het station en het pretpark overbruggen tussen de velden met op de achtergrond het bos waarin ik mijn pretje van de dag zou vinden...
https://i.imgur.com/6o574fO.jpg
https://i.imgur.com/1pxNpkQ.jpg
https://i.imgur.com/IttCClH.jpg
Ondanks een spannende ontmoeting met een vrachtwagen op een smalle modderweg en een iets minder spannend stel ontmoetingen met bejaarde Italiaanse joggers/mandenvlechters, was ik een halfuur voor de opening van Cavallino Matto al ter plaatse. Braaf ging ik als eerste in de rij voor de nog gesloten kassa staan, en uiteindelijk begon er achter mij een wachtrij te vormen. Uiteindelijk was het elf uur, gingen de luikjes omhoog en had ik na vriendelijk bediend te zijn mijn ticketje in handen. Ik had best hoge verwachtingen - Zo'n gevoel dat Cavallino Matto wel eens zo'n underdog-park zou kunnen zijn dat oponverklaarbare wijze mijn pretparkfan-gen helemaal ophitst - en de kleurrijke en propere ingang temperde die geenszins.
https://i.imgur.com/kbhsfhk.jpg
https://i.imgur.com/eZcu1tR.jpg
In veel parken zij de boomstamattractie de populairste van alle attracties. Wat ook waar is, is dat dit in alle parken de meest awkward attractie is om alleen in te gaan. Dusgevolg ging ik bij opening meteen naar Jurassic River, een Log Flume met Dinothema uit 2018 die om één of andere reden zijn weg tot op rcdb heeft gevonden. Mij hoor je niet klagen, niet over zijn twijfelachtige achtbaanstatus, noch over de werkelijk sublieme attractie dat dit eigenlijk is. Ik deed enkele maanden later eindelijk zijn voorganger in Islands of Adventure, Florida, maar ik ben oprecht als ik zeg dat ik Jurassic River misschien zelfs indrukwekkender vind. De pacing is net zo goed (en waarschijnlijk afgekeken): eerst een rustig tochtje tussen schattige planteneters en baby dino's. Op de eerste lifthill word het wat spannender met van die vliegende scharminkels. Een airtimeheuveltje in de eerste drop verbergt handig de gigantische dino die over de vaargeul van het einde van de drop staat - een geslaagd schrikmomentje - en vanaf dan word de attractie net dat beetje minder kindvriendelijk.
https://i.imgur.com/QDKdRZo.jpg
https://i.imgur.com/AZAl1bK.jpg
De themazone 'Dino's' word verder bijgevuld met het minder geniale Raptor Ship en... dit:
https://i.imgur.com/VT2LWHJ.jpg
https://i.imgur.com/ZGHEMbd.jpg
Het was tijd voor wat écht achtbaanplezier en gelukkig voor mij stonden er nog vijf coasters op het menu. Het paradepaardje was nog even dicht, maar om eerlijk te zijn is bijna alles in Cavallino Matto een paradepaardje. Zo ook Speedy Gonzales. Nu denk je misschien, dit is maar een kinderbaantje en ja, dat is het: maar let wel, een kinderbaantje gemaakt door L&T Systems. Dit bedrijf bestaat niet meer, maar was qua achtbanen bouwen second to GOD only. Noem het gerust de Italiaanse Schwarzkopf, want letterlijk elke coaster die ik van dit bedrijf al deed vind ik een meesterwerk, ondanks dat het allemaal bescheiden banen zijn. Voor de kenners: de wilde muis en kiddiecoaster in Mirabilandia zijn van hun hand en ook Joyride in Powerland kwam ooit uit de fabriek rollen. Het is een kopie van de kiddie in Mirabilandia dat ik hier aantref en wat een verrijking van mijn dag is dit toch: niet alleen is dit ding na 16 jaar nog steeds botersoepel, op één of andere manier weet dit zes meter hoge scharminkel er nog een geslaagde airtimeheuvel uit te persen! Goed nieuws voor wie net zoals ik fan is van dit model: het is nog steeds op de markt dankzij Preston & Barbieri, die het gemoderniseerd hebben en in bijvoorbeeld Kinderstad Heerlen hebben geplaatst. Niet exact hetzelfde, maar zeker goed genoeg!
https://i.imgur.com/g4kcVwJ.jpg
https://i.imgur.com/61MrhwA.jpg
Ondertussen was het tijd voor de hoofdvogel. In 2016 ging ik voor het eerst verder dan Europa en belande ik zo in het honderdste park dat ik ooit bezocht: Canada's Wonderland. Met de nodige bravoure haalde ik daar de coasterbingo, maar er knaagde iets: ja, ik had alle achtbanen van het park gedaan... Maar ik had niet de Historische coasterbingo. De bingo die je haalt wanneer je alle achtbanen in de geschiedenis van een park gedaan hebt. Dus hier was ik dan, in het nieuwe huis van die ene achtbaan die het Canadese land der wonderen had verwijderd. Klaar om die historische bingo binnen te halen! (ware het niet dat ze ginds in Vaughan een nieuwe dikke vette B&M hebben gebouwd, dat terzijde).
https://i.imgur.com/dMeU89A.jpg
Nog mooier dan de felle kleur die deze baan kreeg en zijn speelse naam - Freestyle - is de bouwer van deze attractie, second to GOD only, Togo! Serieus, slechts weinigen zijn klaar voor de waarheid dat Togo één van de meest baanbrekende achtbaanbouwers aller tijden is. Zelden kwam ik uit een achtbaan uit hun stal zonder het gevoel te hebben niet uit een meesterwerk gewandeld te zijn. Tja, de schouderbeugels die te pas en te onpas door hun worden gebruikt zijn niet altijd een pretje, maar hun airtime is uniek in zijn brutaliteit. Ik keek heel erg uit naar mijn ritje op Freestyle, ondanks dat de andere Togo Stand Up die ik al deed - een veel ouder model in Japan - niet meteen de beste Togo aller tijden was.
https://i.imgur.com/uIgj5kG.jpg
Tip voor als je van Freestyle wil genieten: doe hem niet frontseat. Daar is de baan eerder botbrekend dan baanbrekend. Met name de helix die op hoge snelheid word genomen is allesbehalve soepel en geen ervaring die ik mijn ergste vijand toewens. De ervaring backseat op deze baan is wens ik mijn ergste vijand trouwens ook niet toe, want dit is pure godelijkheid. Op meerdere momenten word je hier met hevige ejector airtime omhoog geduwd en laat me nog eens zeggen wat ik al wist van in La Ronde: airtime is op zijn minst tachtig keer beter op een stand-up coaster dan op een sit down. Je zweeft niet, je vliegt. Het is niet je maag die omhoog komt in je lichaam, het is je lichaam dat in zijn volledigheid lollig naar boven slingert. De stukjes van de baan die geen airtime genereren - de vlotte looping, onnozele tricktrack, zelfs die Helix-doe-hem-niet-front-of-je-sterft, zijn backseat een prachtig aanvulling op het airtimefestijn. Stiekem is dit gewoon één van de beste banen van Europa. Het mooist van al? Heel de dag geen wachtrij en de jollige operators laten je overal zitten/staan waar je wil!
https://i.imgur.com/YaNNk0R.jpg
De volgende attractie was weer iets om naar uit te kijken. Wild Mine is een wilde muis... Van L&T systems. Gelukkig heb ik de loftrompetten nog niet opgeborgen. Wie al in Mirabilandia is geweest, kent het gevoel misschien. Na de kick van Ispeed, de goddelijkheid van Katun, denk je even uit te kunnen blazen in de plaatselijke standaard muis. Nou, vergeet het maar. Aan de muis van Mirabilandia is niets standaard want het is een motha.Fokin.L.&.T. L&T muizen geven niets om schadeclaims voor letsel: L&t muizen kennen enkel de weg van de agressie. En laat me nu net van hondsdolle muizen houden.
Dus- dat waren de verwachtingen. Ik had een maandje eerder nog kunnen genieten van de wilde muis in Mirabilandia, maar in de realiteit is de Wild Mine in Cavallino Matto een kleiner model. Guess what? Dit ding is nog heftiger dan zijn grote broer!
https://i.imgur.com/luCtOwc.jpg
https://i.imgur.com/HFZ78k5.jpg
Echt uitblazen deed ik op een charmant boottochtje. Leuke en originele aankleding, seven thumbs up.
https://i.imgur.com/VRqrIoC.jpg
https://i.imgur.com/EQdl0n0.jpg
De laatste achtbaan van formaat die ik nog moest afvinken, was een standaard kermisbaantje. Veel tijd had ik niet, want binnen vijf minuten zou de duikshow beginnen en die wilde ik graag meepikken. Gelukkig waren er heel de dag in het hele park geen wachtrijen te bekennen en was het meteen aan mij.
Zij ik standaard kermisbaan? Laat me dat even bijstellen: Project 1 is de derde en laatste baan in het park uit de hand van L&T systems en een kopie van de eerder vermelde Joyride@Powerland. Groot is die niet, maar... tjah, de layout lijkt een beetje op een looping star zonder looping, en de rit is dan ook bijna net zo goed als de gemiddelde Schwarzkopf. Heerlijk genieten van een soepel en verrassend intens baantje dat niet zou misstaan naast de grootste thrillcoaster ter wereld, gewoon als statement dat hij net zo leuk was maar een veel groter publiek heeft - zowat iedereen
https://i.imgur.com/nMtZ8el.jpg
https://i.imgur.com/lIMFyv9.jpg
Het was tijd voor de duikshow en die was echt WILD. Niet op vlak van stunts ofzo, maar de opkomst! Freddy Mercury! Lady Gaga! Batman! Catwoman! Indiana Jones! Elvis! En maar allemaal meezingen met de tophits van Queen!
https://i.imgur.com/7Zv7Ypk.jpg
Een beperkt aantal Italiaanse parken - bij mijn weten dit en Mirabilandia - heeft wat nu mijn favoriete horecaconcept is omarmd. Een restaurant met een balie, een diepvries en minstens twintig microgolfovens waarin de medewerker jou bevroren pasta in klettert na het bestellen. En het smaakt nog ook. Ik ging voor de Gnocchi met Tomatensaus.
https://i.imgur.com/a96F5oH.jpg
Eenmaal bijgetankt was het tijd om te zien welk tweedehandsje dit park nog had weten op te scharrelen en warempel: daar is de Schwarzkopf Octopus uit Liseberg! Laat Schwarzkopf, Octopus en Liseberg nu net drie van mijn favoriete woorden zijn, en met reden. Na heel wat slechte ritten te hebben gehad in park-octopussen was dit gelukkig een verademing. Heerlijk genieten.
https://i.imgur.com/FjyO893.jpg
https://i.imgur.com/tzScLT5.jpg
De laatste achtbaan die nog op mijn palmares ontbrak was Topo Zorro en als je de bui voelt hangen, is het tijd dat je van weerman veranderd. Rcdb kent de bouwer van deze achtbaan niet maar mij is het duidelijk: NIET L&T of Togo, want dan zou de baan nog ietwat memorabel geweest zijn wat nu niet het geval is.
https://i.imgur.com/DFAKRQH.jpg
https://i.imgur.com/xbqhrKm.jpg
De hoogste attractie van het park is de freefall, en deze mag je beslist niet overslaan. Niet omdat de rit geniaal is (is het niet), maar omdat het uitzicht - als je aan de juiste kant zit althans - onvergetelijk is. Dat zit namelijk zo. Cavallino Matto ligt in een zeer dicht bos met bomen waarvan de kruinen heel dicht tegen elkaar groeien, waardoor het van bovenaf (bijvoorbeeld in deze freefall) op een eindeloze groene zee lijkt. Dat is al mooi op zich, maar als je dan op een paar honderd meter afstand een gifgroene Togo als een legendarische zeeslang hier en daar boven deze boomgrens ziet uitsteken, dan besef je dat dit één van de allermooiste pretparkskylines ooit moet zijn. Een beeld zegt meer dan duizend woorden, dus natuurlijk had ik mijn fototoestel niet mee in de freefall.
Ik deed nog wat re-rides en toen het uiteindelijk tijd werd om de trein terug te halen, ging ik overstag en stapte ik in de autorit waar ik al een paar keer was voorbij gelopen. Dat bleek een goede keuze, want de theming langs de kant van de weg deed me denken aan de speelse Jungle-bananenboten van Djurs. Eerder een toffe openluchtdarkride dan een autorit, grote fan hier!
https://i.imgur.com/BXnf8TA.jpg
En terwijl ik terug naar het station wandelde daagde het me: dit was één van de meest perfecte dagjes pretpark die ik al mocht meemaken. Geen rijen en geen peperduur ticket: maar wel overal vriendelijkheid, steengoede rides, en een park dat erbij ligt alsof alles elke avond een nieuw laagje verf krijgt. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik denk dat Cavallino Matto zich op zowat elk vlak tot de Europese top mag rekenen qua ervaring en geld/kwaliteit. Jammer dat dit park niet wat meer aandacht krijgt!
https://i.imgur.com/0H6FckF.jpg
Terug in Pisa wilde ik 's avonds aan credit gaan halen aan de kust, maar al wandelend ontdekte ik nog iets interessants: een poster die een kermis beloofde! Leuk, want deze kermis zou plaats hebben halverwege de busrit van Pisa naar de credit aan de kust. Ik vertrok en stapte vrolijk uit de (nogal dure) bus, om dit aanlokkelijke kermisplein aan te treffen:
https://i.imgur.com/fBU5c15.jpg
Tot de dag van vandaag weet ik nog niet waarom die poster mij zo zou willen misleiden. Het was nog een zevental kilometer van het lege plein tot aan het pretparkje in Tirrenia, en gezien ik tijd genoeg had dacht ik dat deze fikse wandeling er nog wel bij kon.
https://i.imgur.com/LYldHzH.jpg
https://i.imgur.com/8dvNvjN.jpg
Uiteindelijk was ik veel te vroeg - daar hebben we het, het mantra van mijn leven, op een dag wandel ik naar mijn graf en ga ik daar lekker liggen wachten - en las ik nog wat in mijn boek terwijl het parkje langzaam ontwaakte en het ook steeds donkerder werd. Bizar dat parkjes met attracties gericht op kinderen tot tien jaar pas opengaan als het donker is, maar dat is de Italian way baby.
https://i.imgur.com/5RWRLct.jpg
https://i.imgur.com/0KkI3XW.jpg
Mij hoor je niet klagen, want in het donker heb ik wel wat weg van een loslopende kale peuter en dan is het meteen minder gek om in de Big Apple te gaan. Zo begon het creditgedeelte van het tripje waar het begonnen was: die vreemde gelukzaligheid die alleen maar naar voren komt op een achtbaan die al dan niet door een oversized appel rijd.
Op de derde dag ging ik naar Florence, maar daar heb ik blijkbaar geen foto's van. Dat maakt dat het weer eens tijd is om af te sluiten met een Punt gemaakt, doei!