Earlyspencer
22-07-24, 21:55
6 juli: St-Catherines & Niagara Falls (Canada)
Toen de inhoud van het schoolvak aardrijkskunde nog niet gedicteerd werd door geitenwollensokken- en oogkleppendragers, leerde ik de kindertjes dat de Grote Meren in Noord-Amerika niet alleen natuurpracht en tonnen vangklare vis genereren, maar ook een belangrijke transportader vormen voor allerlei goederen. Om het hoogteverschil van ca. 100 meter tussen Lake Erie en Lake Ontario te overbruggen, werd op Canadees grondgebied het Wellandkanaal aangelegd met een achttal sluis-segmenten. Opgave: bereken het gemiddeld hoogte-interval per sluis.
https://i.imgur.com/q2jjQ4s.jpeg
Bij één van de sluizen bevindt zich het St-Catherines Museum. Om niet ruim voor incheck-tijd aan te komen op ons volgende verblijf, maakten we hier een educatieve tussenstop. Het museum mag dan wel gratis te bezoeken zijn, een ‘vrijwillige’ gift wordt er als vanzelfsprekend beschouwd. Hier wordt de geschiedenis van het kanaal in haar verschillende versies en de impact ervan verwoord en verbeeld.
https://i.imgur.com/LfaGeZw.jpeg
Een waarschuwende tempering: het tentoongestelde wordt eerder statisch en weinig interactief gepresenteerd.
https://i.imgur.com/5teFA5P.jpeg
Dat geldt ook in grote mate voor de kleine exporuimte waar de geschiedenis van de sport lacrosse uit de lendendoeken wordt gedaan.
https://i.imgur.com/MURE8xs.jpeg
Maar een leuke uitzondering hierop vormt een afgeschermd speelveld waar je je eigen skills kan uittesten zonder een direct of indirect gevaar te creëren voor andere bezoekers.
https://i.imgur.com/n1lvbKY.jpeg
Buiten heb je via een verhoogd uitkijkplatform een ruim zicht op het kanaal en kan je schepen een stijgende of dalende beweging zien maken … als die toevallig voorbijvaren natuurlijk. Dat was helaas niet het geval tijdens ons bezoek.
https://i.imgur.com/IEuT6Ec.jpeg
Ons verblijf in het Canadese deel van Niagara Falls bevindt zich gelukkig op een dikke tien minuten wandelen van het hectische centrum. Geen enkele straat is er autovrij en dat moet je zo letterlijk mogelijk nemen, temidden van duizenden wandelende toeristen. Stilstaand verkeer, meerdere near misses en toeterende en gesticulerende chauffeurs kan je met heel veel goede wil opvatten als gratis straatentertainment. Entertainment van een andere soort – ook wel wat agressief maar dan steeds met een economisch motief – concentreert zich in Clifton Hill. Deze straat vol toeristenvallen – en auto’s – helt af naar de nabijgelegen klif boven de Niagararivier. Las-Vegas-van-den-A… is hier geen overdrijving.
https://i.imgur.com/LQ6AFYl.jpeg
Omdat dit nog altijd een pretparkwebsite is, ziet u hierboven de Frank ’n Coaster a.k.a. de Burger King Coaster. Om Leon wat te jennen noemde ik de achtbaan trouwens “Den Ullek boven de MacDo”. We hebben ‘em niet gedaan om verschillende redenen. 1° Het is maar een prutscoastertje dat alleen al daarom twee rondjes rijdt. 2° 15 CA-dollar + taks p.p. vind ik aan de hoge kant waardoor ik gerust Leon alleen wou laten gaan. 3° Je moet wellicht eerst door een stukje spookhuis – het volledige spookhuis is extra te betalen – en dat zag mijn zoon niet zitten. 4° Ik had online veel negatieve kritieken gelezen. Sommige waren tegelijk grappig, zoals (doelend op de thematisering van de treinwagons) “Ik was bang om neer te storten maar een voordeel is dan wel dat je al in een doodskist ligt.” Er viel ook zeldzame positieve kritiek te lezen, hoofdzakelijk over het zicht dat je vanop het dak hebt. Maar natuurlijk zijn er betere uitkijkpunten en daar heb ik niet op beknibbeld. Sommige zijn gewoon gratis en vanaf de Canadese zijde bieden deze een meer frontaal zicht op de watervallen dan vanaf de Amerikaanse (VS) zijde.
https://i.imgur.com/un0RIdu.jpeg
Een bijkomend voordeel om de watervallen op een zomernamiddag of avond van deze kant te bewonderen, is de stand van de zon. In de rug zorgt deze voor een betere belichting. Om dezelfde reden vertoef je best in de voormiddag aan de USA-zijde. Toegegeven: daar had ik als aardrijkskundige vooraf niet aan gedacht maar het zou ons wel mooi uitkomen.
https://i.imgur.com/0RrYVRF.jpeg
Vergeet het K3-gejank over watervallen. Veel mooier en toepasselijker: "Somewhere over the rainbow …"
Voor adrenaline-junkies met geld teveel: je kan hier ook zip-linen (https://i.imgur.com/J5rRWMP.mp4) maar reken voor die halve minuut kinetisch plezier wel de toegangsprijs van een dagje Europa-Park. Wist je dat … er een sterke historische connectie is tussen de Niagarawatervallen en België?
https://i.imgur.com/9ejlFl0.jpeg
Fallsview Incline Railway is een korte funiculaire nabij de Horseshoe Falls. In tegenstelling tot het geval in Montmartre, Parijs kan je deze niet in de directe omgeving skippen door wat trappen op of af te lopen. Voor 3 CA-dollar p.p. werden we vlakkundig (sic) omhoog geschoven.
https://i.imgur.com/mVMIXem.jpeg
Strategisch op één van de hoogste punten heeft men de Skylon Tower neergepoot. Daar had ik thuis voorverkooptickets zonder datum à 16 CA-dollar p.p. voor gekocht.
https://i.imgur.com/4uzwvKv.jpeg
Aan een geringe meerkost kan men de toren een tweede keer binnen 48 uur bestijgen en een nabije 4D-cinema-vertoning meepikken. Wegens unisono slechte online kritieken over die film en ook wel wegens tijds- en interessegebrek om dezelfde toren twee keer te bestijgen, heb ik het maar zo gelaten. En gelukkig maar, want in tegenstelling tot de snelle bediening opwaarts – het obligate fotomoment voor groen scherm hebben we vierkant geweigerd – was het best lang aanschuiven … voor de lift terug naar beneden. Maar laat me de aandacht vestigen op de geslaagde hoofdbedoeling van deze panoramatoren: adembenemende vergezichten.
https://i.imgur.com/jUGxQRK.jpeg
Wie scherp kijkt, ziet rechts ‘boven’ de Horseshoe Falls een witte toren. Die leek ons quasi een kopie van de multi-valtoren uit Paque Warner Madrid. Marineland (https://www.marineland.ca) heet het pret- en dierenpark aldaar. Maar dit seizoen doen ze het daar wegens overname(perikelen) hoofdzakelijk met een beperkt aantal beesten, de rides zijn er minstens het hele jaar niet operatief. Liefhebbers van kinetische pret en/of bezitters van een dikke portefeuille kunnen richting Clifton Hill hun gading vinden in groot casino, een reuzenrad en een ferme multi-storage karting-baan. Verderop is er nog een tweede Casino en een groot indoor waterpark. Ik kreeg er een beetje een geitenwollen Jezus-in-de-tempel opwelling van: “Het gaat hier om natuurpracht en jullie maken er een speelhol van!” Blijkbaar heeft een lokale ondernemer het verhaal van de tempelreiniging totaal anders geïnterpreteerd …
https://i.imgur.com/jz625GW.jpeg
Terug naar de essentie van ons bezoek: na zonsondergang worden beide watervallen met lichtstralen in variërende kleurenschema's bestraald. En om 10 pm start het dagelijks vuurwerk. Ik durf te wedden dat de zuiderlingen aan de overkant een beperkter zicht op het spektakel hadden dan 'wij' noorderlingen.
https://i.imgur.com/ENgfOVv.jpeg
7 juli: Niagara Falls (USA) & Waldameer (USA)
Dat de Rainbow Bridge haar naam niet heeft gestolen, mag blijken uit één van bovenstaande foto’s. Ik heb geen idee of het ginder vaak onweert, maar de ‘Bliksembrug’ zou – flauwe woordspeling op komst – een brug te ver zijn. Zelfs op een strategisch tijdstip zoals zondagochtend 7.45 am deden wij er een uur over om de brug over te rijden. We waren dus niet alleen en in onze rijrichting moesten we langs een grenscontrole-post van de VS. Onze documenten – paspoort + ESTA + nog iets – waren in orde, het obligate interview verliep vlot en een aangelijnde (!) snoopdog vond geen drugsporen in onze huurauto. We waren voor de allereerste keer in de US of A en welke Europeaan kan zeggen dat hij/zij dat per vierwieler realiseerde? Als bij wonder vond ik een gratis parkeerplaats nabij het opgedoekte infocenter iets ten noorden van de Regenboogbrug. Al even gratis namen we bij het voormalige Schoellkopf Power Station de lift naar beneden tot quasi op het niveau van de rivier. Deze lift diende vroeger voor passagiers van de boottrip Maid of the Mist. De startplaats van die toeristentrap bevindt zich ondertussen wat meer stroomopwaarts.
https://i.imgur.com/PX0cOWF.jpeg
Interessanter is dat hier een powerplant stond die in 1956 door natuurgeweld grotendeels werd verwoest.
https://i.imgur.com/lyYAPSV.jpeg
Terug opgehesen wandelden we onder de Regenboogbrug door en kwamen in een parkje uit. Daar bevinden zich de loketten voor de hedendaagse Maid of the Mist-trip. Ik kocht hier à 1,5 USD p.p. tickets voor enkel het uitkijkplatform en de lift, dus niet voor de boottrip. Het platform steekt een beetje uit boven de rivier waardoor een zijdelings zicht op de American Falls en een semi-frontaal zicht op de Horseshoe Falls worden gefaciliteerd. Puik werk!
https://i.imgur.com/0g8FRVc.jpeg
https://i.imgur.com/mUzLD8y.jpeg
Na de lift-afdaling kan je vlakbij de American Falls via trappen een eindje omhoog. Poederdroog blijf je daar niet bij. Deze lage zone moet je wel opnieuw via de opwaartse lift verlaten. Het kan hier druk worden. Over drukte gesproken: bemerk de volgepakte boot vol leden van de socialistische vakbond. Het is me niet duidelijk of deze boot tot de Maid of the Mist-vloot behoort of dat deze in Canada af- en aanmeert. De rood-witte vlag doet het tweede vermoeden.
https://i.imgur.com/22oQLDw.jpeg
Nog meer lof voor de Yankees: alle hyper-commerciële brol is langsheen de klif-oever grotendeels aan het zicht onttrokken. Eigenlijk betreft heel de zone op de klif een smalle, groene wandelstrook. Via een voetgangersbrug bereikten we twee eilanden, dichter bij de Horseshoe Falls. Omdat de camerafunctie van mijn telefoon onbedoeld op selfie-stand stond en ik dit door het felle zonlicht niet kon zien, zijn mijn meeste foto’s aldaar mislukt. Maar ik heb er wel nog eentje waar ik aan de vinger van Nicolas Tesla trek, die gozer van Voltron in Europa-Park, inderdaad. Ter informatie: de geleerde voerde hier hydro-elektrische proeven uit en heeft ook aan de Canadese zijde een standbeeld. Dat van de USA is natuurlijk wat groter.
https://i.imgur.com/DZb0uKz.jpeg
We reden vier mijl noordwaarts naar het Niagara Power Vista Visitors Center. Naast een stuwdam is hier een bezoekerscentrum gebouwd met o.a. panoramische uitzichten. De parking en toegang zijn hier gratis.
https://i.imgur.com/KZZvtEI.jpeg
Binnen waren meerdere Hidrodoe-achtige activiteiten. Om de klantvriendelijkheid te illustreren: speciaal voor ons drieën werd de 4D-cinemazaal geactiveerd. Traditiegetrouw heb ik wederom keine Ahnung waar die over ging, ik vermoed iets met water en energie …
https://i.imgur.com/iCtVjNE.jpeg
Leerrijk, verkoeling biedend en vlakbij de oprit van een snelweg. Een snelle tussenstop bij een op zondag geopende Aldi zal hier wellicht niemand boeien. Onze volgende stop – 130 mijl verderop – is meer relevant op deze webstek. Waldameer is een pretpark gelegen in de stad Erie aan de zuidrand van het Eriemeer. Dat de parknaam Duits klinkt hoeft niet te verbazen, we zijn hier in schietgraag Pennsylvania, ook wel bekend van de Amish. Misschien moet u nu denken aan de zeer geslaagde parodie van Weird Al, ik moet met kriebelend gevoel terugdenken aan de ontblote borsten van Kelly McGillis in de film Witness uit 1985.
Afgaande op de getallenreeks van mijn foto’s waren we rond 16:15 in dit park aangekomen en kort na 17:30 al weer weg. De enige reden voor dit veel te korte bezoek is een vlijmscherpe check-in deadline in de stad Huron, Ohio, dat een beetje verwarrend ook gelegen is aan Lake Erie. @Wie de verwarring niet snapt: neem er eens een kaart bij van alle grote meren.
De toegangspoorten kan je voorbij lopen: de parktoegang is hier net als de parking geheel gratis. Aan deze kassa’s verkopen ze uitsluitend tickets voor het aanpalende waterpark Waterworld. Iets verderop bij de infostand hou je best wel even halt. We kregen hier – ook al gratis – het enige papieren pretparkplan van heel onze Noord-Amerika-trip. De ritten zijn natuurlijk tegen betaling. De prijs wordt uitgedrukt in credits. Losse credits kosten 1 USD het stuk maar voor 25 USD koop je een kaart met 27 credits. Je kan ook een willekeurig extra bedrag toevoegen bij de aankoop in ruil voor extra credits. Ik had mijn huiswerk maanden op voorhand gemaakt: Leon en ik zouden samen genoeg hebben aan 37 credits. Opgave: hoeveel USD betaalde ik dan voor ons gemeenschappelijk rittenkaartje?
https://i.imgur.com/KyL07L0.jpeg
Ons top-target was de houten achtbaan Ravine Flyer 2. Die lag op het verste punt van de parkingang en vereiste toch wel twintig minuten wachten. Onze allereerste attractie in de VS was dus nikske Europees maar authentiek home-made by Philadelphia Toboggan Coasters. Met 2008 als bouwjaar was het ook nog eens een relatief soepele baan.
https://i.imgur.com/Pi2Ak0P.jpeg
Ik was het al vergeten maar onderstaande foto illustreert dat we (semi-)back hebben gereden.
https://i.imgur.com/8dGvWmV.jpeg
Wel in Europa gemaakt en dan nog wel door één van mijn minst favoriete fabrikanten was ons target nummer twee: Steel Dragon.
https://i.imgur.com/SfbuJXT.jpeg
Normaal heb ik geen boon voor oude meuk darkrides. Enkele weken tevoren in Blackpool en ook al uit tijdsgebrek – schandalig geopend van 11 am tot 5 pm – skipte ik het spookgeval en de naburige Alice in Wonderland-darkride. Whacky Shack behoort tot dezelfde categorie al deed-ie me meer denken aan de Blauwe Trein in Gröna Lund. Praktisch probleempje: de wachtrij stond behoorlijk vol oprechte nostalgici want deze attractie zou na dit seizoen worden opgedoekt.
https://i.imgur.com/5hMEjcD.jpeg
Leon is niet tuk op deze dingen, dat had ik al ingecalculeerd. Ik leende hem de kaart en hij bereed solo Ravine Flyer 3. Voor foto’s: zie rcdb (https://rcdb.com/654.htm). Na zijn rit snelde hij naar de darkride-wachtrij en nam ik de kaart in ontvangst. Mijn rekenwerk klopte en de prijzen waren niet gewijzigd. Zo konden Leon en ik stijlvol maar toch ook wat gehaast ons blitsbezoek afronden met een ritje op een houten achtbaan uit 1951. Ook Comet werd ontworpen en in elkaar geknutseld door het bedrijf uit Philly.
https://i.imgur.com/JekfmtR.jpeg
De verblijfplaats waar we een half uur later dan voorzien toekwamen, ligt 16 mijl van een ander pretpark aan het Eriemeer. Het mag logisch klinken dat we in dat park veel meer tijd hebben doorgebracht. Maar qua prijs/kwaliteit/gespendeerde tijd was Waldameer een schot in het oo … in de roos!
Toen de inhoud van het schoolvak aardrijkskunde nog niet gedicteerd werd door geitenwollensokken- en oogkleppendragers, leerde ik de kindertjes dat de Grote Meren in Noord-Amerika niet alleen natuurpracht en tonnen vangklare vis genereren, maar ook een belangrijke transportader vormen voor allerlei goederen. Om het hoogteverschil van ca. 100 meter tussen Lake Erie en Lake Ontario te overbruggen, werd op Canadees grondgebied het Wellandkanaal aangelegd met een achttal sluis-segmenten. Opgave: bereken het gemiddeld hoogte-interval per sluis.
https://i.imgur.com/q2jjQ4s.jpeg
Bij één van de sluizen bevindt zich het St-Catherines Museum. Om niet ruim voor incheck-tijd aan te komen op ons volgende verblijf, maakten we hier een educatieve tussenstop. Het museum mag dan wel gratis te bezoeken zijn, een ‘vrijwillige’ gift wordt er als vanzelfsprekend beschouwd. Hier wordt de geschiedenis van het kanaal in haar verschillende versies en de impact ervan verwoord en verbeeld.
https://i.imgur.com/LfaGeZw.jpeg
Een waarschuwende tempering: het tentoongestelde wordt eerder statisch en weinig interactief gepresenteerd.
https://i.imgur.com/5teFA5P.jpeg
Dat geldt ook in grote mate voor de kleine exporuimte waar de geschiedenis van de sport lacrosse uit de lendendoeken wordt gedaan.
https://i.imgur.com/MURE8xs.jpeg
Maar een leuke uitzondering hierop vormt een afgeschermd speelveld waar je je eigen skills kan uittesten zonder een direct of indirect gevaar te creëren voor andere bezoekers.
https://i.imgur.com/n1lvbKY.jpeg
Buiten heb je via een verhoogd uitkijkplatform een ruim zicht op het kanaal en kan je schepen een stijgende of dalende beweging zien maken … als die toevallig voorbijvaren natuurlijk. Dat was helaas niet het geval tijdens ons bezoek.
https://i.imgur.com/IEuT6Ec.jpeg
Ons verblijf in het Canadese deel van Niagara Falls bevindt zich gelukkig op een dikke tien minuten wandelen van het hectische centrum. Geen enkele straat is er autovrij en dat moet je zo letterlijk mogelijk nemen, temidden van duizenden wandelende toeristen. Stilstaand verkeer, meerdere near misses en toeterende en gesticulerende chauffeurs kan je met heel veel goede wil opvatten als gratis straatentertainment. Entertainment van een andere soort – ook wel wat agressief maar dan steeds met een economisch motief – concentreert zich in Clifton Hill. Deze straat vol toeristenvallen – en auto’s – helt af naar de nabijgelegen klif boven de Niagararivier. Las-Vegas-van-den-A… is hier geen overdrijving.
https://i.imgur.com/LQ6AFYl.jpeg
Omdat dit nog altijd een pretparkwebsite is, ziet u hierboven de Frank ’n Coaster a.k.a. de Burger King Coaster. Om Leon wat te jennen noemde ik de achtbaan trouwens “Den Ullek boven de MacDo”. We hebben ‘em niet gedaan om verschillende redenen. 1° Het is maar een prutscoastertje dat alleen al daarom twee rondjes rijdt. 2° 15 CA-dollar + taks p.p. vind ik aan de hoge kant waardoor ik gerust Leon alleen wou laten gaan. 3° Je moet wellicht eerst door een stukje spookhuis – het volledige spookhuis is extra te betalen – en dat zag mijn zoon niet zitten. 4° Ik had online veel negatieve kritieken gelezen. Sommige waren tegelijk grappig, zoals (doelend op de thematisering van de treinwagons) “Ik was bang om neer te storten maar een voordeel is dan wel dat je al in een doodskist ligt.” Er viel ook zeldzame positieve kritiek te lezen, hoofdzakelijk over het zicht dat je vanop het dak hebt. Maar natuurlijk zijn er betere uitkijkpunten en daar heb ik niet op beknibbeld. Sommige zijn gewoon gratis en vanaf de Canadese zijde bieden deze een meer frontaal zicht op de watervallen dan vanaf de Amerikaanse (VS) zijde.
https://i.imgur.com/un0RIdu.jpeg
Een bijkomend voordeel om de watervallen op een zomernamiddag of avond van deze kant te bewonderen, is de stand van de zon. In de rug zorgt deze voor een betere belichting. Om dezelfde reden vertoef je best in de voormiddag aan de USA-zijde. Toegegeven: daar had ik als aardrijkskundige vooraf niet aan gedacht maar het zou ons wel mooi uitkomen.
https://i.imgur.com/0RrYVRF.jpeg
Vergeet het K3-gejank over watervallen. Veel mooier en toepasselijker: "Somewhere over the rainbow …"
Voor adrenaline-junkies met geld teveel: je kan hier ook zip-linen (https://i.imgur.com/J5rRWMP.mp4) maar reken voor die halve minuut kinetisch plezier wel de toegangsprijs van een dagje Europa-Park. Wist je dat … er een sterke historische connectie is tussen de Niagarawatervallen en België?
https://i.imgur.com/9ejlFl0.jpeg
Fallsview Incline Railway is een korte funiculaire nabij de Horseshoe Falls. In tegenstelling tot het geval in Montmartre, Parijs kan je deze niet in de directe omgeving skippen door wat trappen op of af te lopen. Voor 3 CA-dollar p.p. werden we vlakkundig (sic) omhoog geschoven.
https://i.imgur.com/mVMIXem.jpeg
Strategisch op één van de hoogste punten heeft men de Skylon Tower neergepoot. Daar had ik thuis voorverkooptickets zonder datum à 16 CA-dollar p.p. voor gekocht.
https://i.imgur.com/4uzwvKv.jpeg
Aan een geringe meerkost kan men de toren een tweede keer binnen 48 uur bestijgen en een nabije 4D-cinema-vertoning meepikken. Wegens unisono slechte online kritieken over die film en ook wel wegens tijds- en interessegebrek om dezelfde toren twee keer te bestijgen, heb ik het maar zo gelaten. En gelukkig maar, want in tegenstelling tot de snelle bediening opwaarts – het obligate fotomoment voor groen scherm hebben we vierkant geweigerd – was het best lang aanschuiven … voor de lift terug naar beneden. Maar laat me de aandacht vestigen op de geslaagde hoofdbedoeling van deze panoramatoren: adembenemende vergezichten.
https://i.imgur.com/jUGxQRK.jpeg
Wie scherp kijkt, ziet rechts ‘boven’ de Horseshoe Falls een witte toren. Die leek ons quasi een kopie van de multi-valtoren uit Paque Warner Madrid. Marineland (https://www.marineland.ca) heet het pret- en dierenpark aldaar. Maar dit seizoen doen ze het daar wegens overname(perikelen) hoofdzakelijk met een beperkt aantal beesten, de rides zijn er minstens het hele jaar niet operatief. Liefhebbers van kinetische pret en/of bezitters van een dikke portefeuille kunnen richting Clifton Hill hun gading vinden in groot casino, een reuzenrad en een ferme multi-storage karting-baan. Verderop is er nog een tweede Casino en een groot indoor waterpark. Ik kreeg er een beetje een geitenwollen Jezus-in-de-tempel opwelling van: “Het gaat hier om natuurpracht en jullie maken er een speelhol van!” Blijkbaar heeft een lokale ondernemer het verhaal van de tempelreiniging totaal anders geïnterpreteerd …
https://i.imgur.com/jz625GW.jpeg
Terug naar de essentie van ons bezoek: na zonsondergang worden beide watervallen met lichtstralen in variërende kleurenschema's bestraald. En om 10 pm start het dagelijks vuurwerk. Ik durf te wedden dat de zuiderlingen aan de overkant een beperkter zicht op het spektakel hadden dan 'wij' noorderlingen.
https://i.imgur.com/ENgfOVv.jpeg
7 juli: Niagara Falls (USA) & Waldameer (USA)
Dat de Rainbow Bridge haar naam niet heeft gestolen, mag blijken uit één van bovenstaande foto’s. Ik heb geen idee of het ginder vaak onweert, maar de ‘Bliksembrug’ zou – flauwe woordspeling op komst – een brug te ver zijn. Zelfs op een strategisch tijdstip zoals zondagochtend 7.45 am deden wij er een uur over om de brug over te rijden. We waren dus niet alleen en in onze rijrichting moesten we langs een grenscontrole-post van de VS. Onze documenten – paspoort + ESTA + nog iets – waren in orde, het obligate interview verliep vlot en een aangelijnde (!) snoopdog vond geen drugsporen in onze huurauto. We waren voor de allereerste keer in de US of A en welke Europeaan kan zeggen dat hij/zij dat per vierwieler realiseerde? Als bij wonder vond ik een gratis parkeerplaats nabij het opgedoekte infocenter iets ten noorden van de Regenboogbrug. Al even gratis namen we bij het voormalige Schoellkopf Power Station de lift naar beneden tot quasi op het niveau van de rivier. Deze lift diende vroeger voor passagiers van de boottrip Maid of the Mist. De startplaats van die toeristentrap bevindt zich ondertussen wat meer stroomopwaarts.
https://i.imgur.com/PX0cOWF.jpeg
Interessanter is dat hier een powerplant stond die in 1956 door natuurgeweld grotendeels werd verwoest.
https://i.imgur.com/lyYAPSV.jpeg
Terug opgehesen wandelden we onder de Regenboogbrug door en kwamen in een parkje uit. Daar bevinden zich de loketten voor de hedendaagse Maid of the Mist-trip. Ik kocht hier à 1,5 USD p.p. tickets voor enkel het uitkijkplatform en de lift, dus niet voor de boottrip. Het platform steekt een beetje uit boven de rivier waardoor een zijdelings zicht op de American Falls en een semi-frontaal zicht op de Horseshoe Falls worden gefaciliteerd. Puik werk!
https://i.imgur.com/0g8FRVc.jpeg
https://i.imgur.com/mUzLD8y.jpeg
Na de lift-afdaling kan je vlakbij de American Falls via trappen een eindje omhoog. Poederdroog blijf je daar niet bij. Deze lage zone moet je wel opnieuw via de opwaartse lift verlaten. Het kan hier druk worden. Over drukte gesproken: bemerk de volgepakte boot vol leden van de socialistische vakbond. Het is me niet duidelijk of deze boot tot de Maid of the Mist-vloot behoort of dat deze in Canada af- en aanmeert. De rood-witte vlag doet het tweede vermoeden.
https://i.imgur.com/22oQLDw.jpeg
Nog meer lof voor de Yankees: alle hyper-commerciële brol is langsheen de klif-oever grotendeels aan het zicht onttrokken. Eigenlijk betreft heel de zone op de klif een smalle, groene wandelstrook. Via een voetgangersbrug bereikten we twee eilanden, dichter bij de Horseshoe Falls. Omdat de camerafunctie van mijn telefoon onbedoeld op selfie-stand stond en ik dit door het felle zonlicht niet kon zien, zijn mijn meeste foto’s aldaar mislukt. Maar ik heb er wel nog eentje waar ik aan de vinger van Nicolas Tesla trek, die gozer van Voltron in Europa-Park, inderdaad. Ter informatie: de geleerde voerde hier hydro-elektrische proeven uit en heeft ook aan de Canadese zijde een standbeeld. Dat van de USA is natuurlijk wat groter.
https://i.imgur.com/DZb0uKz.jpeg
We reden vier mijl noordwaarts naar het Niagara Power Vista Visitors Center. Naast een stuwdam is hier een bezoekerscentrum gebouwd met o.a. panoramische uitzichten. De parking en toegang zijn hier gratis.
https://i.imgur.com/KZZvtEI.jpeg
Binnen waren meerdere Hidrodoe-achtige activiteiten. Om de klantvriendelijkheid te illustreren: speciaal voor ons drieën werd de 4D-cinemazaal geactiveerd. Traditiegetrouw heb ik wederom keine Ahnung waar die over ging, ik vermoed iets met water en energie …
https://i.imgur.com/iCtVjNE.jpeg
Leerrijk, verkoeling biedend en vlakbij de oprit van een snelweg. Een snelle tussenstop bij een op zondag geopende Aldi zal hier wellicht niemand boeien. Onze volgende stop – 130 mijl verderop – is meer relevant op deze webstek. Waldameer is een pretpark gelegen in de stad Erie aan de zuidrand van het Eriemeer. Dat de parknaam Duits klinkt hoeft niet te verbazen, we zijn hier in schietgraag Pennsylvania, ook wel bekend van de Amish. Misschien moet u nu denken aan de zeer geslaagde parodie van Weird Al, ik moet met kriebelend gevoel terugdenken aan de ontblote borsten van Kelly McGillis in de film Witness uit 1985.
Afgaande op de getallenreeks van mijn foto’s waren we rond 16:15 in dit park aangekomen en kort na 17:30 al weer weg. De enige reden voor dit veel te korte bezoek is een vlijmscherpe check-in deadline in de stad Huron, Ohio, dat een beetje verwarrend ook gelegen is aan Lake Erie. @Wie de verwarring niet snapt: neem er eens een kaart bij van alle grote meren.
De toegangspoorten kan je voorbij lopen: de parktoegang is hier net als de parking geheel gratis. Aan deze kassa’s verkopen ze uitsluitend tickets voor het aanpalende waterpark Waterworld. Iets verderop bij de infostand hou je best wel even halt. We kregen hier – ook al gratis – het enige papieren pretparkplan van heel onze Noord-Amerika-trip. De ritten zijn natuurlijk tegen betaling. De prijs wordt uitgedrukt in credits. Losse credits kosten 1 USD het stuk maar voor 25 USD koop je een kaart met 27 credits. Je kan ook een willekeurig extra bedrag toevoegen bij de aankoop in ruil voor extra credits. Ik had mijn huiswerk maanden op voorhand gemaakt: Leon en ik zouden samen genoeg hebben aan 37 credits. Opgave: hoeveel USD betaalde ik dan voor ons gemeenschappelijk rittenkaartje?
https://i.imgur.com/KyL07L0.jpeg
Ons top-target was de houten achtbaan Ravine Flyer 2. Die lag op het verste punt van de parkingang en vereiste toch wel twintig minuten wachten. Onze allereerste attractie in de VS was dus nikske Europees maar authentiek home-made by Philadelphia Toboggan Coasters. Met 2008 als bouwjaar was het ook nog eens een relatief soepele baan.
https://i.imgur.com/Pi2Ak0P.jpeg
Ik was het al vergeten maar onderstaande foto illustreert dat we (semi-)back hebben gereden.
https://i.imgur.com/8dGvWmV.jpeg
Wel in Europa gemaakt en dan nog wel door één van mijn minst favoriete fabrikanten was ons target nummer twee: Steel Dragon.
https://i.imgur.com/SfbuJXT.jpeg
Normaal heb ik geen boon voor oude meuk darkrides. Enkele weken tevoren in Blackpool en ook al uit tijdsgebrek – schandalig geopend van 11 am tot 5 pm – skipte ik het spookgeval en de naburige Alice in Wonderland-darkride. Whacky Shack behoort tot dezelfde categorie al deed-ie me meer denken aan de Blauwe Trein in Gröna Lund. Praktisch probleempje: de wachtrij stond behoorlijk vol oprechte nostalgici want deze attractie zou na dit seizoen worden opgedoekt.
https://i.imgur.com/5hMEjcD.jpeg
Leon is niet tuk op deze dingen, dat had ik al ingecalculeerd. Ik leende hem de kaart en hij bereed solo Ravine Flyer 3. Voor foto’s: zie rcdb (https://rcdb.com/654.htm). Na zijn rit snelde hij naar de darkride-wachtrij en nam ik de kaart in ontvangst. Mijn rekenwerk klopte en de prijzen waren niet gewijzigd. Zo konden Leon en ik stijlvol maar toch ook wat gehaast ons blitsbezoek afronden met een ritje op een houten achtbaan uit 1951. Ook Comet werd ontworpen en in elkaar geknutseld door het bedrijf uit Philly.
https://i.imgur.com/JekfmtR.jpeg
De verblijfplaats waar we een half uur later dan voorzien toekwamen, ligt 16 mijl van een ander pretpark aan het Eriemeer. Het mag logisch klinken dat we in dat park veel meer tijd hebben doorgebracht. Maar qua prijs/kwaliteit/gespendeerde tijd was Waldameer een schot in het oo … in de roos!