wimvg
26-04-18, 17:39
Onze trip naar Denemarken werd afgesloten met het echte doel van deze reis: Legoland in Billund.
Na onze eerdere bezoeken aan Bakken en Tivoli, reden we westwaarts, waar we enkele nachten overnachtten in Lalandia, een enorm subtropisch zwemparadijs. Denk aan Centerparcs, maar dan dubbel zo groot.
Ook hier werden we weer bijna in snelheid genomen door de Deense winterperiode, want het oorspronkelijke plan om Legoland op woensdag en donderdag te bezoeken moest worden bijgesteld, omdat het park dan nog gesloten was. Daarom hebben we ons verblijf verlengd tot zaterdag, zodat we op vrijdag en zaterdag Legoland konden bezoeken.
Ook hier was het weer heel rustig op vrijdag: geen vakantie in Denemarken, dus de aanwezige wachtenden waren bijna allemaal toeristen.
Met het oog op geplande bezoeken aan Heidepark en Berlijn later dit jaar, hadden we beslist om een abonnement op Legoland te nemen. Online was alles besteld en betaald, dus we zouden gewoon even ons pasje moeten laten maken en een foto nemen.
Helaas, ‘door een wijziging van IT-systeem’ bleek onze bestelling niet automatisch in te scannen zijn. Na een paar keer over- en weer te lopen wist de dame aan de balie ons te vertellen dat we op de ouderwetse manier met pen en papier een formulier moesten invullen. Daar ging mijn positieve mening over het digitale Denemarken.
Na ruim een half uur hadden we eindelijk alle vijf ons abonnement met foto, en konden we het park verkennen. We beslosten om direct naar het uiteinde van het park te gaan, omdat de meeste mensen met kleine kinderen eerst de kleinere attracties aan de ingang deden.
We startten met de Draak: een achtbaan in een prachtig kasteel, die heel rustig begon, langs enkele mooie Lego taferelen liep, om dan even te versnellen en terug binnen te lopen. Hier hadden we toch wel meer van verwacht.
Vervolgens ging het richting Canoes: de klassieke boomstammetjes, maar dan fraai gedecoreerd. Ook hier weer: heel mooi, weinig thrill.
Na een lasershooting in the Temple (wel één van de betere versies die ik al gedaan heb, ook weer dankzij de decoratie en de gekleurde bollen die een betere aanduiding geven van waar je nu eigenlijk op aan het schieten bent), pikten we de brandweerwagens mee: een heerlijke familieattractie, waar je tegen de andere auto’s moet racen (door middel van een hefboom), om dan zo snel mogelijk een ‘brand’ te blussen en terug te racen. Ik vond het een geweldige (en vermoeiende) attractie, met de nodige competitie en bewegin. Atypisch voor een gewoon pretpark, maar eigenlijk zou ik er zo wel meer willen zien!
Daarna kwamen we in de Polar zone, waar we eerst de achtbaan Polar X-plorer deden: deze start als een gewone familieachtbaan. Halverwege de rit rijd je een loods binnen, sluiten de deuren, en gaat de volledige trein in een (korte) vrije val. De eerste keer was deze goed voor het nodige gegil!
Hiernaast stond de Ice Pilots school: een soort van robotarmen, met twee stoelen. Deze zwieren je naar alle mogelijke kanten. Het leuke is, dat je de bewegingen zelf kan ‘programmeren’: je krijgt een badge, selecteert een ‘intensieve’ modus van 1 tot 5, waarna je uit een 12-tal bewegingen er een 5-tal kan kiezen, en ook de volgorde bepaalt. Daarna neem je je badge, wandelt naar de robot en neemt plaats, de operator stopt je badge in het apparaat, en de robot draait je in het rond, ondersteboven, net zoals jij het beslist hebt.
Hoewel het uitzicht er heel spectaculair uitziet - je hebt echt het gevoel alsof je door een robot als een speelgoedje in het rond wordt gegooid – is de rit zelf enorm prettig om te doen. We waren alle vijf heel de tijd aan het schateren, ook na enkele re-rides. Tip: ga niet per sé voor level 5, maar selecteer level 3 of 4 voor meer pret!
De volgende must-do attractie was Ninjago – The ride: denk aan Maus au chocolat of Ratatouille, maar in plaats van het traditionele schiettuig moet je ninja-gewijs met je handen bewegen om de slechterik neer te schieten. Het vergt wat handigheid, en kinderen zijn er in ons geval vlotter in dan volwassenen, maar het geeft wel een spectaculair beeld. De geluidseffecten hadden misschien wat minder luid gemogen, om toch een puntje van kritiek te geven.
Uiteraard bezochten we ook het Sea Life Aquarium, een heel mooie versie, waar mooie aquariums gecombineerd worden met Lego-mannetjes: de vissen zwemmen als het ware langs duikboten, vissers, duikers, ... die volledig in Lego zijn gemaakt. Heel mooi en heel kindvriendelijk opgebouwd!
Het meeste spektakel hadden we intussen achter de rug, maar Legoland bezoek je niet voor het spektakel, wel voor de sfeer en de omgeving: werkelijk achter elk hoekje vind je wel een pareltje in Lego, groot en klein, maar steeds ‘net echt’ nagebouwd. Hier moeten werkelijk uren en uren werk zijn in gestopt (en waarschijnlijk ook in het onderhoud, want die steentjes staan gewoon in weer en wind). We spendeerden ruim 1,5 uur in Legoland, stapten in de safari, namen de Legotrein, de bootjes, de rupsmolen en de monroail, enkel en alleen om een beter zicht te hebben op de Lego figuren.
Alle attracties sloten om vijf uur, maar het park is wel open tot zes uur, zodat de meeste gezinnen de tijd namen om door Miniland te kuieren, of één van de restaurants te bezoeken.
Dankzij ons abonnement hadden we korting op eten en drinken: koffie, water, hotdogs in de kraampjes zijn aanzienlijk goedkoper, kinderen met abonnement eten gratis in de buffetrestaurants, al viel de kwaliteit in het restaurant aan de ingang wat tegen.
Op zaterdag zouden we de terugweg naar België aanvatten, maar we wilden eerst nog een paar bisnummers doen. Hoewel iets drukker dan de dag voordien, was de maximum wachttijd voor ons niet meer dan 10 minuten, bij de nieuwe attractie Flying Eagle. Deze zou later oplopen tot zo’n 40 minuten.
De baan zelf is een typische familieachtbaan, die heel soepel loopt, niet superspectaculair of snel is maar precies goed: door het baanverloop (met o.a. een leuk klein knikje dat echt een ‘vlieg’ gevoel geeft) is deze een ideale instapper voor de hele familie. Je doet de rit twee keer, wat nefast is voor de wachtrij: er is een heel ingenieus systeem met dubbele poortjes bedacht, dat ervoor zorgt dat het dispatchen véél te lang duurt. Ik neem aan dat hier nog wel wat gefinetuned zal worden als de attractie helemaal klaar is: men was nog bezig met definitieve aanplantingen en afwerking van de wachtrij, waardoor deze op vrijdag gesloten was. Het pleit dan wel voor de klantvriendelijkheid van Legoland om deze in het weekend toch te openen!
Na nog gauw de toppers van Legoland opnieuw te doen (Ninjago, Temple, Polar, Robots en natuurlijk de brandweerwagens) genoten we van een heel goed pizza- en pasta buffet in de polar zone achteraan het park, met zicht op de pinguins, en stapten we naar de auto.
Conclusie van Legoland: dit is echt wel een park om op je bucket list te zetten. Je bezoekt dit niet omwille van de thrill of de spanning, maar wel omwille van de sfeer en de inkleding. De Legofiguren overal zijn ronduit indrukwekkend.
Het park is niet zo groot, dus neem gerust de tijd om te genieten van al dat moois terwijl je er rondkuiert.
Na onze eerdere bezoeken aan Bakken en Tivoli, reden we westwaarts, waar we enkele nachten overnachtten in Lalandia, een enorm subtropisch zwemparadijs. Denk aan Centerparcs, maar dan dubbel zo groot.
Ook hier werden we weer bijna in snelheid genomen door de Deense winterperiode, want het oorspronkelijke plan om Legoland op woensdag en donderdag te bezoeken moest worden bijgesteld, omdat het park dan nog gesloten was. Daarom hebben we ons verblijf verlengd tot zaterdag, zodat we op vrijdag en zaterdag Legoland konden bezoeken.
Ook hier was het weer heel rustig op vrijdag: geen vakantie in Denemarken, dus de aanwezige wachtenden waren bijna allemaal toeristen.
Met het oog op geplande bezoeken aan Heidepark en Berlijn later dit jaar, hadden we beslist om een abonnement op Legoland te nemen. Online was alles besteld en betaald, dus we zouden gewoon even ons pasje moeten laten maken en een foto nemen.
Helaas, ‘door een wijziging van IT-systeem’ bleek onze bestelling niet automatisch in te scannen zijn. Na een paar keer over- en weer te lopen wist de dame aan de balie ons te vertellen dat we op de ouderwetse manier met pen en papier een formulier moesten invullen. Daar ging mijn positieve mening over het digitale Denemarken.
Na ruim een half uur hadden we eindelijk alle vijf ons abonnement met foto, en konden we het park verkennen. We beslosten om direct naar het uiteinde van het park te gaan, omdat de meeste mensen met kleine kinderen eerst de kleinere attracties aan de ingang deden.
We startten met de Draak: een achtbaan in een prachtig kasteel, die heel rustig begon, langs enkele mooie Lego taferelen liep, om dan even te versnellen en terug binnen te lopen. Hier hadden we toch wel meer van verwacht.
Vervolgens ging het richting Canoes: de klassieke boomstammetjes, maar dan fraai gedecoreerd. Ook hier weer: heel mooi, weinig thrill.
Na een lasershooting in the Temple (wel één van de betere versies die ik al gedaan heb, ook weer dankzij de decoratie en de gekleurde bollen die een betere aanduiding geven van waar je nu eigenlijk op aan het schieten bent), pikten we de brandweerwagens mee: een heerlijke familieattractie, waar je tegen de andere auto’s moet racen (door middel van een hefboom), om dan zo snel mogelijk een ‘brand’ te blussen en terug te racen. Ik vond het een geweldige (en vermoeiende) attractie, met de nodige competitie en bewegin. Atypisch voor een gewoon pretpark, maar eigenlijk zou ik er zo wel meer willen zien!
Daarna kwamen we in de Polar zone, waar we eerst de achtbaan Polar X-plorer deden: deze start als een gewone familieachtbaan. Halverwege de rit rijd je een loods binnen, sluiten de deuren, en gaat de volledige trein in een (korte) vrije val. De eerste keer was deze goed voor het nodige gegil!
Hiernaast stond de Ice Pilots school: een soort van robotarmen, met twee stoelen. Deze zwieren je naar alle mogelijke kanten. Het leuke is, dat je de bewegingen zelf kan ‘programmeren’: je krijgt een badge, selecteert een ‘intensieve’ modus van 1 tot 5, waarna je uit een 12-tal bewegingen er een 5-tal kan kiezen, en ook de volgorde bepaalt. Daarna neem je je badge, wandelt naar de robot en neemt plaats, de operator stopt je badge in het apparaat, en de robot draait je in het rond, ondersteboven, net zoals jij het beslist hebt.
Hoewel het uitzicht er heel spectaculair uitziet - je hebt echt het gevoel alsof je door een robot als een speelgoedje in het rond wordt gegooid – is de rit zelf enorm prettig om te doen. We waren alle vijf heel de tijd aan het schateren, ook na enkele re-rides. Tip: ga niet per sé voor level 5, maar selecteer level 3 of 4 voor meer pret!
De volgende must-do attractie was Ninjago – The ride: denk aan Maus au chocolat of Ratatouille, maar in plaats van het traditionele schiettuig moet je ninja-gewijs met je handen bewegen om de slechterik neer te schieten. Het vergt wat handigheid, en kinderen zijn er in ons geval vlotter in dan volwassenen, maar het geeft wel een spectaculair beeld. De geluidseffecten hadden misschien wat minder luid gemogen, om toch een puntje van kritiek te geven.
Uiteraard bezochten we ook het Sea Life Aquarium, een heel mooie versie, waar mooie aquariums gecombineerd worden met Lego-mannetjes: de vissen zwemmen als het ware langs duikboten, vissers, duikers, ... die volledig in Lego zijn gemaakt. Heel mooi en heel kindvriendelijk opgebouwd!
Het meeste spektakel hadden we intussen achter de rug, maar Legoland bezoek je niet voor het spektakel, wel voor de sfeer en de omgeving: werkelijk achter elk hoekje vind je wel een pareltje in Lego, groot en klein, maar steeds ‘net echt’ nagebouwd. Hier moeten werkelijk uren en uren werk zijn in gestopt (en waarschijnlijk ook in het onderhoud, want die steentjes staan gewoon in weer en wind). We spendeerden ruim 1,5 uur in Legoland, stapten in de safari, namen de Legotrein, de bootjes, de rupsmolen en de monroail, enkel en alleen om een beter zicht te hebben op de Lego figuren.
Alle attracties sloten om vijf uur, maar het park is wel open tot zes uur, zodat de meeste gezinnen de tijd namen om door Miniland te kuieren, of één van de restaurants te bezoeken.
Dankzij ons abonnement hadden we korting op eten en drinken: koffie, water, hotdogs in de kraampjes zijn aanzienlijk goedkoper, kinderen met abonnement eten gratis in de buffetrestaurants, al viel de kwaliteit in het restaurant aan de ingang wat tegen.
Op zaterdag zouden we de terugweg naar België aanvatten, maar we wilden eerst nog een paar bisnummers doen. Hoewel iets drukker dan de dag voordien, was de maximum wachttijd voor ons niet meer dan 10 minuten, bij de nieuwe attractie Flying Eagle. Deze zou later oplopen tot zo’n 40 minuten.
De baan zelf is een typische familieachtbaan, die heel soepel loopt, niet superspectaculair of snel is maar precies goed: door het baanverloop (met o.a. een leuk klein knikje dat echt een ‘vlieg’ gevoel geeft) is deze een ideale instapper voor de hele familie. Je doet de rit twee keer, wat nefast is voor de wachtrij: er is een heel ingenieus systeem met dubbele poortjes bedacht, dat ervoor zorgt dat het dispatchen véél te lang duurt. Ik neem aan dat hier nog wel wat gefinetuned zal worden als de attractie helemaal klaar is: men was nog bezig met definitieve aanplantingen en afwerking van de wachtrij, waardoor deze op vrijdag gesloten was. Het pleit dan wel voor de klantvriendelijkheid van Legoland om deze in het weekend toch te openen!
Na nog gauw de toppers van Legoland opnieuw te doen (Ninjago, Temple, Polar, Robots en natuurlijk de brandweerwagens) genoten we van een heel goed pizza- en pasta buffet in de polar zone achteraan het park, met zicht op de pinguins, en stapten we naar de auto.
Conclusie van Legoland: dit is echt wel een park om op je bucket list te zetten. Je bezoekt dit niet omwille van de thrill of de spanning, maar wel omwille van de sfeer en de inkleding. De Legofiguren overal zijn ronduit indrukwekkend.
Het park is niet zo groot, dus neem gerust de tijd om te genieten van al dat moois terwijl je er rondkuiert.