[Foto TR] Phantasialand 24/07/2012

Deze zat nog volledig met code in de krochten van mijn archieven. Copy Paste!
http://i584.photobucket.com/albums/s...d201200094.jpg
Aan allen die gekomen zijn proficiat, aan allen die niet gekomen zijn…
maakt dat ge als de bliksem hier zijt! Tenzij je geen zin hebt in het zoveelste verslag over Phantasialand, het (vrij recente) verslag van een ervaren phantasialandganger al achter de kiezen hebt of gewoon betere dingen te doen hebt dan (lange) tekst lezen op het web.

Het begon allemaal op een avond in een bruine kroeg waar de cognac en het zware bier iets rijkelijker vloeide dan goed is voor de hartslag van de gemiddelde alcoholfluit van de arm der wet. Gelukkig voor ondergetekend zieltje vloeide bij hem uitsluitend frisdrank, wat hem in staat stelde netjes in te pikken op het gesprek tussen twee andere zieltjes (in wat volgt zoeltje en zooltje genoemd) waarin de termen ‘phantasialand’ en ‘zou ik nog eens willen doen’ waren gevallen. Binnen geen tijd was de ‘eens’ via ‘deze zomer’ tot ‘eind juli’ omgesmolten en een vierde zieltje (zeeltje) om praktische en sfeermakende reden toegevoegd aan het Phantasialandplan.
Vierentwintig juli werd vastgelegd en de weergoden gaven iets te nadrukkelijk hun zegen; parken bezoeken zonder volkstoeloop is mij blijkbaar niet meer gegund.

We werden de parking ingeloodst door vier parkeermedewerkers waarvan de laatste twee (beduidend energieker en knapper) ons met een zwierig gebaar de parkeerplaats aanwezen. De volksstroom leidde naar een eerder kleinschalige ingang voor een park met zulke grootschalige prijzen; Ik vermoed dat de mystery ingang niet de hoofdingang is?

MEXICO
Onze eerste stop werd Colorado Adventure. De ingang vinden bleek geen sinecure (Een eerste poging liep bijna uit op een startritje Tikal) , maar nadat phantasialand orde kwam scheppen in de dwaas voor zich uit starende menigte, vorderde de (net aangelegde) wachtrij goed. Een Klein paniekaanval overviel ons toen we na vijf minuten goed doorschuivende rij een bord tegenkwamen met “vanaf hier 45 minuten wachttijd”. Gelukkig was dat een overschatting en zaten we tien minuten later in onze eerste attractie van de dag.
De term ‘mine train’ bleek schromelijk onderschat en het enige vergelijkpunt (calamity mine) even goed vergelijkmateriaal als swiffer voor een exotische papegaaiensoort. Dit was een lange -3 lifthills ! - baan vol goedheid, waaronder een gestoorde compleet in duisternis gehulde duik. Meer meerwaarde nog voor zeeltje, gezien hij groot fan is van Michael Jackson.
Ons volgende zoek-de-ingang-moment deed zich voor bij talocan: Je had talocan in een put met rechts talocanesk thema en links een compleet atalocanesk thema. Toen bleek dat de enige optie via talocaneske omgeving van de kliffen springen was kozen we toch voor de afdaling via atalocaneske omgeving. Talocan van op grondniveau is zo mogelijk nog indrukwekkender dan vanuit het foto-punt. De zinderende hitte die op elke vuurbal volgt maakte de “epicness” af. Nostalgisch momentje voor ondergetekend zieltje toen bleek dat de soundtrack van “ The Chronicles of Narnia” –love it- gebruikt werd. De liefde voor Talocan was bij mij dus compleet.
Jammer genoeg laat de god van het water zijn toorn vooral goed onder de gordel voelen; goed voor het verhaal van de attractie, iets minder goed voor het nageslacht. Zieltje en Zeeltje zijn geen aanhangers van dit soort toorn. De liefde voor Talocan waaide zwakte flink af.

BERLIN:
Daar Tlalocs toorn niet iedereen even lekker zat kozen we voor iets rustigs: phantasia’s wellenflug. Een mooi uitgewerkte vorm van de kettingmolen met oogstrelende rugzakbergplaats. Jammer genoeg is de fijne stijl daarvan niet doorgetrokken naar de rest van de molen waardoor de beschildering ietwat plomp oogt en de elegantie net niet de toppen bereikt die hij zou kunnen halen.
De fonteinen gaven tijdens de rit een fijne nevel af met een aangename –lees: broodnodige- verfrissing als resultaat.
Werkkledij van het personeel was wel… appart…
http://i584.photobucket.com/albums/s...d201200033.jpg
Mause au chocolat lieten we links liggen wegens zijn lange wachttijd, maar voor Das Verrückte Hotel Tartüff kwamen we terug toen de wachtrijschermen er plots 0 minuten voor aangaven. Natuurlijk was die 0 een vergissing en floepte het bord aan de attractie zelf voor onze neus op 20 minuten. De rij schoof echter goed door, de liftboy deed enkele verdienstelijke pogingen tot entertainen en -belangrijkste overhalingspunt- het hotel scheen over airco te beschikken! Tartüff had alles wat een deftig funhouse moest hebben met uitzondering van onverantwoord snelle loopbanden en luchtkanonnen. Na extra glijbaanplezier voor Zoeltje spuwde Hotel Tartüff ons weer de hitte in via onderstaand koepelgebouw.
http://i584.photobucket.com/albums/s...d201200031.jpg

FANTASY
Zooltje was al eens in het park geweest en toen fan geworden van de spinnings daar. Na de Wellenflug trokken we dus naar Winja’s voor de ergste wachtrij van de dag. Ik had al gehoord dat de wachttijden hier wel eens konden oplopen, maar wij hadden ook nog eens de pech dat Force dicht was: capaciteit gehalveerd. Er was te veel volk en temperatuur en te weinig zuurstof. Dat gecombineerd met zigzagrijen en weinig afwisselend decor. Zorgde voor een ware marteling. Marteling kwadraat toen na zaal 1 zigzagrijen ook nog een zaal 2 zigzagrijen opdook. Marteling tot de derde macht toen bleek dat fast-passers op regelmatige basis capaciteit wegkaapten. Puntje van troost: de baan was leuk. Vliegende start, leuk bochtendraaiwerk, snelheid in de ruime helix rond de tittle tattle tree gevolgd door een zorgwekkende knik in de baan. Tegen het einde van de rit ging het gewoon helemaal los. Winja’s Fear, das ist wahnsinn!

Schaftijd; anders dan gewoonlijk bezondigden we ons aan duur parkvoedsel. We kozen allen voor een curryworstmenu en splitsten op in afhaalteam (zieltje/zeeltje)en plaatsbezetteam (zoeltje/zooltje). Horror geschiedde: curryworst bleek geen curryworst.
Met gepaste ontzetting zag ik de horecamedewerker een braadworstachtig ding grijpen en in een opening vergelijkbaar met een sigarettenaansteker gooien die blijkbaar dienst deed als verhakselaar. De verhakselde worst werd opgevangen in kartonnetjes en overspoeld met een vloedgolf aan bruinige saus. Zeeltjes blik sprak ook boekdelen. Mijn eetmoment werd nóg experimenteler met ‘Lift’ het enige onbekende ding dat er tussen de frisdranken stond. Zeeltje waarschuwde me nog met “zou je dat wel doen? Straks is het met radijzensmaak” Maar ik negeerde deze wijze raad; Lift bleek te hard met bruiswater verdund appelsap of beter: met appelsap verontreinigd bruiswater. De spetterende finale van dit van slappe friet en verhakselde –eigenlijk nog best te eten- braadworst voorziene eetfestijn deed zich voor toen ik met zwier het afval van de plateau de vuilnisbak inslingerde. Het luide gekletter dat daarbij uit de vuilbak opsteeg vertelde me namelijk dat ik me niet alleen van het afval had gekwijt…

Wakobotareizigers leken zoveel leut te beleven, dat we de boel links liggen en naar de geniaalste baan van het park trokken: Temple of the Nighthawk (5’). Net als Colorado Adventure beschikte deze epische rollercoaster over 3 lifthills, met als verschil dat:
- er afgezien daarvan weinig tot niets spectaculairs gebeurde.
- alles buiten het station zich in volledige duisternis afspeelde
De coaster valt of staat dus met zelf-entertainement ==> enthousiast juichen/verbaast oooh-geroep bij elk hoogteverschil, elke bocht en vooral elke lifthil.
Na zo’n ervaring kom je mogelijk in de verleiding eender waar binnen te stappen voor een rit met meer inhoud of kan je je nieuwsgierigheid niet meer bedwingen omtrent dit gebouw. Een van beiden voert je gegarandeerd naar Race for Atlantis en dat is niet goed. Het begint met de gezellige wachtrij, komt op dreef met een voorshows die hoge toppen scheren in de categorie fout/brainwash en is op full speed wanneer de vreemde simulators zich hermetisch afsluiten en je een rit vol waardeloos beeldmateriaal met een eindeloos aantal virtuele botsingen bezorgen. Een goede raad: laat Atlantis waar het is.

MISTERY
Hij laat zich vanuit vrijwel elke plaats zien, nu eens prominent dan weer in een klein hoekje. Nooit is hij volledig weg. Het is alsof de erin huizende gekte steeds op de loer ligt. Wie dit bolwerk binnendringen wil, wordt omgeleid. Een steile klim en trappen, wie Mistery Castle durft bezoeken zal zwoegen. Over een hoge brug via een grote poort slokt de toren je op. Zijn gangen lokken je naar de diepste kerkers de sfeer wordt grimmig. Een deur gaat open en in witte jas gehulde ethanolaanhangers sluiten je op in harnassen. Het licht gaat uit.
De gekte schiet los.
http://i584.photobucket.com/albums/s...a/IMG_2934.jpg

Niet ver van dit proeflab met twijfelachtige legaliteit sleuren vleermuizen je mee door het kolkende water van River Quest .
In een dodenmars schuift een eindeloze mensenmassa aan voor ’s lands enige verfrissing. Plaatsen van het kasteel schuiven tergend traag voorbij, afval hoopt zich op in het decor. De mens komt in trance en krabbelt -in dodelijke verveling- wild steno neer. Telefoonnummers, Liefdesverklaringen, interesses, voorspellingen, alles komt aan bod. De mens wordt langzaam zot, maar zijn voorspellingen (ok) blijken geen los schot: deze wilde waterreis is meer dan banaal genot. Ik werd zeiknat vanaf zijn eerste shot.
Zeeltje Zooltje en zoeltje wachtte eenzelfde doorwaterd lot. http://i584.photobucket.com/albums/s...d201200058.jpg

http://i584.photobucket.com/albums/s...d201200056.jpg


CHINA TOWN
http://i584.photobucket.com/albums/s...d201200065.jpg
Een supermooi themagebied dat we in de loop van de dag vaak passeerden was China Town.
Attractie-gewijs valt hier niet echt veel –hoewel… geister rikscha…- te beleven, maar de overdadige chinese architectuur met veel frutsels maakt veel goed. Ook op vlak van entertainement is China een toppertje met zijn acrobatie-show en random chinezen -solicitatiediscriminatie- in traditionele klederdracht. Sommigen gaan zelfs gewillig mee op de foto –lees: loop bijna de kinderen omver waarmee ze net op de foto stonden-

http://i584.photobucket.com/albums/s...a/IMG_2985.jpg
http://i584.photobucket.com/albums/s...d201200091.jpg
Feng Ju Palace is een madhouse met veelbelovende verpakking dat jammerlijk karig aangekleed blijkt in de eigenlijke hoofdshow. Pluspuntje voor het brengen van een verhaal zonder woordgebruik, werkt vlotter voor meerdere talen. Minpuntje voor het niveau van het verhaal en het -zachtjes uitgedrukt- vage verband met de hoofdshow.

http://i584.photobucket.com/albums/s...d201200088.jpg