Elke ouder droomt er wel van om met zijn kinderen de Efteling eens te bezoeken. Vorige week vrijdag was het dan zover. We hadden een verjaardagskorting en die dag was het park open tot 23u, dus daar neem ik graag een extra dag vakantie voor.
Voor onze zoon van 6 zou het de eerste keer worden. Onze dochter, die in September 9 wordt, was er al eerder met een vriendinnetje geweest. Toen hadden ze alles gezien, behalve het sprookjesbos, dus dat mocht vandaag zeker niet ontbreken.
Mijn eerste keer was toen ik 5 jaar was. Dat moet ergens in 1980 geweest zijn. Toen was er buiten het sprookjesbos, enkel maar het spookslot, de stoomtrein en een enorme fontein die ergens in een grote vijver achterin het park was.
De laatste keer dat mijn vrouw en ik er waren, was in December 2008. Dus ook voor ons was er nog veel te ontdekken.
Iets voor 10u namen we de afrit. Ik had me aan een file verwacht, maar die bleef gelukkig uit. De parkings bleken wel al goed gevuld te zijn en er trok nog heel wat volk naar de ingang.
Het was zeer verleidelijk om meteen het sprookjesbos in te trekken, maar we besloten om eerst naar Droomvlucht te gaan. Het is wel een flink eind stappen maar daar aangekomen, troffen we een bijna lege wachtrij aan. Enkele minuten later konden we dan al genieten van deze prachtige darkride. Onze zoon vond het ook superleuk. Ik zat met mijn dochter in het achterste gondeltje. Minder goed zicht in de gangen dus. Tijdens de scenes draaien de gondels en zit je gezellig naast elkaar.
Daarna maar meteen Vila Volta gedaan, ook zonder wachtrij en met een halfgevulde attractie. We hadden vorige jaar al eens een soortgelijke attractie gedaan in Bellewaerde, dus de kinderen waren niet meer zo onder de indruk. Ikzelf vind deze toch veruit de beste.Dit gedeelte bevat spoilers. Klik op onderstaande knop om het gedeelte open te klappen.
Open spoilers************ Spoilergedeelte ************
Vooral helemaal in het begin als de gondel samen met de muren opzij draait. Je ziet het niet, maar je krijgt een heel onbehagelijk gevoel, het gevoel van “geen rust vinden”.
http://i.imgur.com/tGq7fwV.jpg
(Foto: https://forums.planetcoaster.com/sho...ng-recreation))
Toen besloten we om Pandadroom te doen. Weer een hele wandeling dus waar we opnieuw Symbolica passeerden en besloten om hem nog niet te doen. De app gaf immers 35 minuten aan.
Bij Pandadroom was het ook meteen doorlopen naar de Wondergrot, waar een handje vol mensen op de grond zat. Rustig kijken naar de film en wachtend op de voorstelling. Even later was het dan zo ver. We gingen langs de Linkse deur naar binnen, dus zaten we vrij vooraan. Volgens mij is het effect toch beter achteraan. Maar het blijft een leuke attractie, waar je de handjes van de kinderen steeds ziet grijpen naar de pootjes van die schildpad. Het effect van de slang die op je schoot valt, werkte ook deze keer niet. Maar wat erger was, de boom komt ook niet meer naar beneden. Gelukkig voel je nog wel steeds die zware tak op de bank vallen. Bij het buiten gaan kom je in de shop terecht waar de kinderen toch wel genoten van de glijbaan in die ijs grot en alle andere dingen die ze daar kunnen ontdekken.
Toen we van het pad aan de uitgang van Pandadroom kwamen, kwam Langnek net over het muurtje kijken aan de Pardoes promenade. Mijn zoon merkte hem het eerst op en was hiervan erg onder de indruk. Hij blijft nog steeds het icoon van het sprookjesbos. Ik heb spijt dat ik er geen foto van genomen heb, ook op internet vind ik geen soortgelijke foto terug van Langnek vanop die plek gefotografeerd.
De Bobbaan was trouwens nog gesloten, dus het was heerlijk rustig in de omgeving.
Het Spookslot is zo één van die parels waar ik reeds van kinds af erg van onder de indruk was. Dus ik keek er enorm naar uit om dit met de kinderen te delen. Toen we door de gang liepen zag ik dat de show op het plafond bezig was, mijn favoriet in het Spookslot. Daar aangekomen was hij net voorbij, dus hadden we de keuze, ofwel wachten op de volgende ofwel gewoon doorlopen. De kinderen hadden echter al voor het laatste gekozen en voor we het wisten stonden we voor de poorten met schuin achter ons de enorme schaduw van de heks Visculamia. En meer gebeurde er daar ook niet, de 2e voorshow dus ook niet kunnen zien. Gelukkig was de hoofdshow wel in orde, al waren de pepperghosts in de catacomben van de graaf die achter zijn dochter aan rent, niet zo goed zichtbaar. De viool was dan weer wel goed zichtbaar. Het viel me op hoe uitzonderlijk lang die strijkstok is. Mijn favoriete gedeelte blijft toch die witte gewaden die zo door die gang schrijden.
https://encrypted-tbn0.gstatic.com/i...5lyXgrRv_uiCIQ
©2006 - Michel Van Marrewijk
Via het spookslot kwamen we op een verlaten pleintje uit met de eeuwig zeurende Holle Bolle Gijs. De ideale plek om onze picknick te nuttigen. Maar we besloten nog even door te stappen en kwamen aan bij een gezellig bankje met uitzicht over Piraña en aan de linker kant de drop van Baron 1898.
Toen we klaar waren met lunchen, was het 14u. De slechts mogelijke moment om Piraña te doen op een hete dag, maar we sloten toch aan in de wachtrij die volgens de app 25 minuten bedroeg. De verleiding was te groot. Ik moet toegeven dat ik de werkelijke wachttijden niet gemeten heb, maar het wachten viel best wel mee. Behalve dan het feit dat dit voor het grootste gedeelte in de zon is. Hier en daar stonden kleine party tentjes over de wachtrij, maar dat maakte dan weer dat bezoekers daar een tijd bleven onder staan alvorens aan te sluiten. Tijdens het wachten had ik voldoende tijd om de kinderen te waarschuwen dat dit eigenlijk de 2e gevaarlijkste attractie is (met op de eerst plaats de stoomtrein) en dat ze ten allen tijde moesten blijven zitten en de ring vasthouden.
Wat verderop wordt dit ook geïllustreerd via korte animatie filmpjes die boven de wachtrij getoond worden. Een hele goede zaak van de Efteling om er op die manier de aandacht op te vestigen.
Even later zaten we dan in een volledig gevuld bootje samen met nog een koppel. Iedereen is gedurende de hele rit netjes blijven zitten met de handen aan de ring. Dat bleek ook nodig want af en toe botst het bootje wel tamelijk hard. We hadden geluk, want we bleven telkens voldoende ver uit de buurt van de watervallen, wat niet wil zeggen dat we niet nat werden. De golven in die stroomversnellingen zijn echt nat. De eerste keer werd het koppel volop getrakteerd en even verderop was het mijn beurt. Ook een Inca beeld heeft ons lelijk te pakken gekregen.
Het was al een eeuwigheid geleden dat ik hem nog gedaan had. Om precies te zijn, in het jaar dat hij voor het eerst geopend werd. Ik heb er dan ook enorm van genoten om hem nog eens te doen. Ik moet zeggen dat, van alle rapids die ik gedaan heb, dit toch wel mijn favoriet is.
https://ewrdb.com/pics/nl/efteling/pirana_b2.jpg
Daarna begaven we ons op een smal pad richting Joris en De Draak. Het pad dat onder de track van de Vliegende Hollander door loopt. Dit is echt een aanrader. Je bent omgeven door de natuur en door achtbaantrack. Met rondom, de track van de Vliegende Hollander. Wat verderop de machtige houten constructie van Joris en De Draak met daarachter de loopings van de Python. Een lust voor het oog van elke Rollercoaster fan.
We kwamen aan bij het station van de Vliegende Hollander en daar wachtte ons een teleurstelling. Onze zoon bleek namelijk net te klein om erin te mogen. De operator vertelde er wel onmiddellijk bij dat hij wel in Joris en De Draak mocht. Daar geldt immers een beperking van 110cm. Dus op naar de achtbaan die al een hele tijd naar ons lonkte.
Omdat het mijn zoon’s eerste houten achtbaan was, en ik gelezen had dat “water” net iets intenser is, kozen we voor “vuur”. Vuur heeft wel het voordeel dat je de draak vanuit het station kan zien, ook vanop de lifthill, maar dan ben je al redelijk hoog en lijkt hij plots niet meer zo imposant. Voor de rest heb ik hem eigenlijk niet gezien tijdens de rit en ook vanuit de wachtrij kan je hem enkel zien aan de andere kant van het hout.
Dan over de rit zelf. Ik had geen hoge verwachtingen en had eerder een rustige rit verwacht zoals Heidi in Plosaland. Hij bleek echter een pak intenser dan ik verwacht had. Vanaf de drop heeft hij dat “out of control” gevoel dat zo typisch is voor een GCI. Hij geeft ook wel wat airtime. Mijn vrouw, die samen met mijn zoon in het 5e karretje zat, haar eerste reactie was dan ook: “Was je niet bang?”. Waarop mijn zoon antwoordde “Ik niet, maar jij wel he.”.
http://vijfzintuigen.nl/photos/134510_forum.jpg
(Foto: vijfzintuigen.nl)
Mijn dochter keek er naar uit om samen met mij haar eerste ritje op Python te maken. Toen ze de trein echter door de kurkentrekker zag rijden, krabbelde ze toch terug. Mij vrouw zag het ook al helemaal niet meer zitten na haar ervaring met Joris en De Draak, dus maar weer even skippen en op naar het Reizenrijk voor de attractie waar mijn zoon het meest naar uitkeek.
Onderweg passeerden we de magische kijker. Ik had hem graag eens uitgeprobeerd en aan de kinderen getoond maar hij was al bezet en er stonden nog mensen te wachten. We konden ook mee aanschuiven, maar er zijn nu eenmaal leukere dingen te doen in de Efteling. Zoals bijvoorbeeld de traptreintjes van het Kinderspoor, waar de kindjes graag voor in de wachtrij gingen. Ondertussen konden wij wat uitrusten op de bankjes. Even later zaten ze beiden hevig te trappen in het treintje. Ik heb achteraf nog gevraagd of het zwaar trappen was. Volgens mijn dochter was het op sommige momenten wel wat zwaar. Nochtans, aan de snelheid te zien waarmee ze over het spoor raasden, leek het toch allemaal wel vlotjes te gaan. Hoogtepunt tijdens de rit was toch wel dat mannetje dat de slagbomen sluit en, als ze gepasseerd waren, terug opendraait.
https://pretparkvergelijker.nl/wp-co...lijker.nl_.jpg
https://pretparkvergelijker.nl/efteling/kinderspoor/
Uiteindelijk, na het grote panorama restaurant gepasseerd te zijn, was de attractie eindelijk in zicht. Mijn zoon had ze direct herkent. Even later stonden we dus in de wachtrij van Carnaval Festival. Het betrof enkel de trappen van waarop je de eindeloze ketting van gondels duidelijk kan zien. Het blijft toch nog steeds een leuke attractie om te doen. Mijn zoon vond het dan ook fantastisch en wou hem gerust 10 keer na elkaar doen. Wij hadden echter nog iets anders interessant gezien, dus gingen we met zijn vieren naar Vogel Rok. We vreesden er al voor en inderdaad, onze zoon was net te klein. Dan maar terug naar Marerijk.
https://i.ytimg.com/vi/ifkJerRM1H8/maxresdefault.jpg
De beentjes van onze kinderen begonnen al wat moet te worden, dus liepen we maar meteen door naar de ingang waar we een kinderwagen huurden. Je krijgt naast de kinderwagen ook een bonnetje mee. Als je hem verliest, dan mag je met het bonnetje altijd een nieuwe komen halen. Je hoeft dus niet borg te staan voor de kinderwagen. Ik vind dat wel een goed systeem, de wagens blijven immers in het park. Alleen had het beter geweest als er ook nog op andere plaatsen in het park verhuurpunten zouden zijn.
We waren er nu toch vlakbij, dus gingen we naar het sprookjesbos, via de soldatenpoort.
Het eerste wat opvalt is die enorme felgekleurde vis van Pinokkio. Wij besloten echter om de andere kant te doen en kwamen bij de Rode Schoentjes uit. Mijn zoon vroeg zich af hoe die vanzelf konden stappen. Ik heb gezegd dat ze dat met magneetjes doen, weet niet of het klopt maar het lijkt me logisch. Echt veel stappen was er niet bij. Ze bleven altijd op dezelfde plaats staan en kwamen nog maar nauwelijks van de grond. Tien jaar geleden stapten ze nog heel energiek rond. Hier is wel wat onderhoud nodig.
Volgend sprookje was de Trollenkoning. Ik had de kinderen verteld dat ze op die steen moesten gaan staan en even later stond er een kleine mensenmassa in een perfect vierkant op die steen gepropt. Buiten het geluid en het getril valt er overigens weinig te beleven. Het mag dan wel een mooie animatronic zijn, hij zit daar heel de tijd maar wat te brabbelen en je verstaat er niets van. Dus gingen we vlug door naar de papegaai (Het Stoute Prinsesje) waar de kinderen ook enorm naar uitkeken.
Het is vooral goed gedaan dat de bek synchroon mee beweegt met de opname die de papegaai herhaalt. Ik heb er ooit eens voor gestaan met iemand die de slappe lach kreeg wat dan ook weer door de papegaai herhaald werd. Dat was echt lachen.
Een beetje later kwamen we bij nog een nostalgisch icoon uit, de draak. Toen ik 5 jaar was, was ik er enorm bang van. Mijn dochter was wel even geschrokken toen hij plots begon te brullen toen ze aan de kroon trok. Ze had verwacht dat er alleen maar rook uit de neus ging komen. Van andere bezoekers ving ik op dat hij toch wel een rare brul heeft. Het leek er ook op dat ze afwisselend de oude en de nieuwe brul gebruikten.
Bij Vrouw Holle waren de kinderen meer geïnteresseerd in de waterput, dan in vrouw Holle zelf. Het viel me op dat ze het nu altijd laat sneeuwen. Vorige keer was dit nog de ene keer wel en de andere niet. Dat muziekdoosje dat op de achtergrond begint te spelen, vind ik nog altijd erg sfeervol.
Toen we bij de huisjes van Tafeltje-dek-je en sneeuwwitje kwamen, liepen de kinderen de huisjes binnen en bijna onmiddellijk terug buiten. Bij de toverspiegel vond ik dat helemaal niet erg. Ik wist immers wat er ging komen en dat is nog niet geschikt voor onze jongste. Jammer genoeg zijn ze ook niet lang bij Assepoester binnen geweest. Er viel in het begin ook weinig te beleven, dat komt waarschijnlijk pas naar het einde toe. Maar ze waren al naar buiten gelopen, dus heb ik het niet gezien.
En toen kwamen we bij die andere nostalgische parel uit, de Indische Waterlelies. Het geheel is heel mooi ingekleed met dat pleintje met die fontein in het midden en daarnaast die twee imposante stenen wachters waar je tussendoor loopt. Toen we in de grot kwamen begon de voorstelling net. Het maanlicht weerkaatst heel mooi op de gesloten lelies en dan verschijnt de heks die eerst als zangeres en vervolgens als dirigente optreedt. Het kikker orkest dat op de al even nostalgische muziek van Bert Kaempfert speelt, spreekt de kinderen ook erg aan. En net als het eentonig dreigt te worden, verschijnen die zingende ganzen. Hun bewegingen worden ook nooit repetitief. Ik heb de Efteling altijd al weten uitblinken op vlak van animatronics en hier zie je dat ook heel goed. De elfjes draaien ook zoals een echte ballerina, eerst het lichaam en dan het hoofdje.
http://www.pretparken.be/dynamic_pic..._800_600_1.jpg
©2013 - bob van dyck
Toen we even later voorbij het theater kwamen, was de Sprookjesboom Show net bezig. Deze is best de moeite waard. De acteur en actrice spelen met volle overtuiging en de kinderen zijn helemaal mee met de voorstelling. Ze mogen ook mee op het podium om een dansje te doen. Het enige minpuntje is dat de geluidsinstallatie tamelijk luid staat en dat werkt soms wat irritant. Toen we een tijdje later nog in het sprookjesbos aanwezig waren, was er reeds een volgende sessie van de show bezig. Dit is heel duidelijk hoorbaar en komt regelmatig over als een hoop geschreeuw en gekrijs.
Hierna ging het van Klein Duimpje, via Repelsteeltje waar de prins die aan de deur staat te luisteren toch wel heel mooi gemaakt is en heel natuurlijk beweegt, naar Het Meisje met de Zwavelstokjes. Hier hebben de kinderen wel de volledige show gevolgd. Het is dan ook een van de mooiste geanimeerde shows van de Efteling, met mooie pepper ghost effecten maar vooral ook door de warme stem van, de helaas overleden, Toos van de Voorde-Verdult. De kinderen bleken wel niet door te hebben dat het meisje op het einde gestorven was.
Van het droevigste ging het naar het grappigste sprookje, de Nieuwe Kleren van de Keizer. Dit kon echt niet beter geplaatst zijn. Je bent de droefheid van het vorige sprookje meteen vergeten als je die grappige figuren ziet voorbij huppelen, met op het einde uiteraard de keizer in zijn blootje. De schaduwprojecties waren wat minder goed zichtbaar, waarschijnlijk door het felle zonlicht. Over het algemeen waren we erg onder de indruk hoe mooi dit sprookje gemaakt is. Op foto’s en youtube fimpjes komt het veel minder over. Deze moet je dus in het echt zien. Ik had graag nog even blijven kijken hoe die figuren terug naar hun beginpositie gaan maar dat duurde toch wat te lang.
Het volgende op ons pad was de Sprookjesboom. Hier keken we erg naar uit, het pad ernaar toe is tamelijk lang dus dat maakt het alleen maar spannender. Ik stelde me er niet te veel bij voor, alleen maar een pratende stam, tot ik hem zag. Hij is echt een pak groter dan ik verwacht had en heeft een volwaardige kruin. Zijn blaadjes mogen dan wat dor overkomen, hij is een machtige animatronic met realistische bewegingen en een heel expressief gezicht. De omgeving is ook prachtig ingekleed met het water ervoor en de rotsen waarop de kinderen kunnen gaan zitten, genietend van een ijsje.
De klank is ook goed, zeker niet te luid en helemaal niet griezelig. Het enige minpuntje is dat hij vaak in herhaling valt met de teksten tussen de sprookjes door. Je hoort steeds dezelfde fragmenten met dezelfde gelaatsuitdrukkingen erbij. Mijn dochter vertelde achteraf dat hij “echt luistert”. Ik ga ervan uit dat dit niet zo is, maar zo zie je wel hoe goed dit uitgewerkt is.
Dan was de Vliegende Fakir aan de beurt, die nog altijd even vals speelt als vroeger (vonden de kinderen super grappig). Mijn zoon was vooral onder de indruk van het vliegend tapijt. Als volwassenen zie je duidelijk de kabels, maar een kind valt dit veel minder op.
http://imgb.igcdn.nl/da648ac66ebb40c..._Efteling).jpg
(Foto: www.omroepbrabant.nl)
De Chinese Nachtegaal hebben we overgeslagen. We waren immers al een lange tijd in het sprookjesbos en moesten het 2e deel nog doen. We gingen dus onmiddellijk rechtsaf richting de heksen poort. Waar we even halthielden in de kleine gezellige kiosk, om ons vieruurtje te nemen. Er speelt zachte muziek en aan de zijkant hangt een vreemde hoed waar de kinderen kunnen gaan onderstaan voor een foto. Pas later zijn we erachter gekomen waarom die daar hangt.
Achter de heksenpoort bevinden zich nog een aantal oudere sprookjes. Het eerste is het prachtige kasteel van Doornroosje. Dit wordt er met de jaren alleen maar mooier op door de dichte begroeiing er rond. Samen met de kinderen beklom ik de trappen waarbij we voorbij het mooiste gedeelte kwamen, de ridder die ligt te slapen naast het snelstromende riviertje. Een beeld dat ik me nog heel goed kan herinneren van mijn eerste bezoek. Even later konden de kinderen vanop de kantelen naar mama zwaaien die beneden op een bankje zat. Daarna langs de andere kant weer naar beneden.
https://c1.staticflickr.com/9/8259/1...cff05dcd_b.jpg
En toen kwam er even een vervelend momentje, de kinderen renden direct naar de paddenstoelen huisjes. Ik moest ze even alleen laten om mij vrouw te verwittigen dat we al verder waren. Dat was echt een heel eind teruglopen en ik werd ook nog opgehouden door andere bezoekers aan die nauwe doorgang. Gelukkig zagen we even later de kinderen al door de raampjes van de eerste paddenstoel naar buiten kijken.
Hier blijkt toch ook wat onderhoud nodig te zijn. Ook het waterrad draait niet meer. Het viel me ook op dat het pad van die kleine doorloop paddenstoeltjes aan de rechterkant, nu afgesloten is. Hier heb ik nog mooie herinneringen aan van vroeger met leuke foto’s.
Nadat de kinderen alle huisjes bezocht hadden, gingen we door naar het volgende sprookje en kwamen we bij Langnek (De Zes Dienaren) uit. De kinderen waren eerst meer geïnteresseerd in de Gijs in het wagentje. Omdat die zo alle papiertjes opzuigt … en het vlechtje van mijn dochter. Daarna hebben ze nog wel een tijdje voor Langnek gestaan. Ik heb het even opgezocht en de maximale lengte van zijn nek blijkt 4,8 meter te zijn. Het lijkt wel hoger.
Daarna kwamen we via roodkapje aan bij het laatste sprookje van onze tour, Pinokkio. Het sprookje bestaat uit drie delen. Eerst kom je aan bij het huis van Geppetto, waar niemand thuis blijkt te zijn. Je ziet wel allemaal bewegende constructies die Gepetto gemaakt heeft. Daarna Heb je een gedeelte waar je die sluwe vos en kat uit een vat komen piepen, maar het meest indrukwekkende deel is toch die enorme vis en wat er zich in zijn bek en maag afspeelt. Het duurt alleen enorm lang vooraleer die bek open gaat. Volgens mij is er geen knopje of microfoontje om dit te activeren. Ik kan me inbeelden dat de meeste bezoekers er voorbijlopen zonder het gezien te hebben.Dit gedeelte bevat spoilers. Klik op onderstaande knop om het gedeelte open te klappen.
Open spoilers************ Spoilergedeelte ************
Je ziet eerst Pinokkio en Geppetto naast elkaar achteraan in de maag zitten. Vervolgens gaat de bek weer dicht en als hij terug opent is Pinokkio verdwenen. Vervolgens zie je hoe hij uit de bek probeert te klimmen. Er wordt met een vals perspectief gewerkt zodat de maag veel dieper lijkt.
http://content.presspage.com/uploads...etto.jpg?10000
(www.efteling.com)
Als ik een algemene conclusie over het sprookjesbos mag geven, het sprookjesbos is echt wel groot. We hebben er een lange tijd in doorgebracht en dan hebben we nog niet alles gezien. Sommige delen hebben dringend onderhoud nodig. De Efteling maakt daar echt wel werk van, maar is zo groot dat ze uiteraard niet alles tegelijk kunnen opknappen. Met de tijd komt dit wel in orde.
Bij vele sprookjes valt er in het begin weinig te beleven en wordt het pas op het einde interessant. Dat is goed voor de spanningsopbouw, maar heeft het nadeel dat vele bezoekers en vooral kinderen, tegen dan al lang het sprookje verlaten hebben. Bij vele huisjes moest je ook echt tegen het raam hangen om iets te kunnen zien. Dat kwam vooral omdat het zo’n heldere dag was. Misschien kunnen ze voor wat sterkere verlichting zorgen in de huisjes, tijdens dagen met fel zonlicht.
Na het Sprookjesbos werd het tijd voor nog een topattractie, Fata Morgana. Waar er vroeger vaak nog een monsterwachtrij stond, werd er nu een wachttijd van 5 minuten aangekondigd. En dat was nog zwaar overdreven want de wachtrij begon pas onderaan de trap bij de draaischijf. Even later zaten we in een goed gevuld bootje. Bij de eerste scene al, werd de melding gegeven dat de attractie even gestopt moest worden en stonden we stil bij de tovenaar. Even later floepte plots de werkverlichting aan, dus ik vreesde al het ergste. Gelukkig ging deze een paar minuten later terug uit en konden we onze rit verderzetten.
Dit blijft toch nog steeds een enorm goede darkride. Hij is lang en heeft echt een enorme hoeveelheid bewegende poppen.Dit gedeelte bevat spoilers. Klik op onderstaande knop om het gedeelte open te klappen.
Open spoilers************ Spoilergedeelte ************
Mijn favoriete momenten zijn die vallende poort en die kamer op het laatste met die laserstralen die uit die ogen komen en het water lijken in brand te steken. Vervolgens draait de kamer schuin zodat het lijkt of het bootje scheef gaat hangen.
Die twee krokodillen werkten ook perfect. Ik heb ze eerder nooit weten werken maar nu deden ze het allebei.
Ik heb toch altijd weer spijt als het bootje terug het station binnen vaart.
Daarna nog iets gegeten op het terras bij de Oase in de toch wel heel mooi aangeklede zone. We hadden zowat alles gedaan wat we wilden doen, dus was het tijd om even op de app te kijken wat we nog meer konden doen. De volgende Raveleijn show zou om 18u30 starten en blijkbaar moesten er vooraf tickets afgehaald worden op het plein voor de ingang. Dus vertrokken we terug richting Marerijk.
https://reisezoom.com/wp-content/upl...gana-plein.jpg
Onderweg passeerden we nogmaals Symbolica en besloten dat het nu toch wel de moment was om hem te doen. De app gaf 20 minuten aan, dus aanschuiven maar. Een saaie wachtrij later werden we toegelaten tot het gebouw.
Dit gedeelte bevat spoilers. Klik op onderstaande knop om het gedeelte open te klappen.
Open spoilers************ Spoilergedeelte ************
Daar konden we genieten van de voorshow en was de boodschapper al volop de regels aan het voorlezen, in alle mogelijke talen. Toen Pardoes de trap betoverde, wist ik echt niet wat er ging gebeuren. De kinderen vonden het alvast erg grappig hoe de boodschapper met trap en al opzij geschoven werd.
Vervolgens moesten we een aantal trappen afdalen alvorens in nog een klein stukje wachtrij terecht te komen. Ondertussen konden we beslissen welke van de 3 tours we gingen volgen. We kozen voor de schattentoer, maar bedachten ons later dat we best voor de kortste wachtrij konden kiezen. De wachtrij bij de heldentour bleek een heel pak korter, dus sloten we daar aan.
Er zit wel niet zoveel verschil tussen de 3 tours, het betreft enkel een paar kleine kamertjes, waar je het interactieve aanraakscherm kan gebruiken. Al had ik wel de indruk dat de tour met het blauwe lampje (muziektour?) een betere ritervaring geeft. Het knappe aan die attractie is dat de gondels niet op een spoor rijden. Je weet dus nooit op voorhand welke richting je uit zal gaan.
Dit gedeelte bevat spoilers. Klik op onderstaande knop om het gedeelte open te klappen.
Open spoilers************ Spoilergedeelte ************
In het begin zagen we een karretje voor ons staan wachten aan een grote deur die langzaam ontgrendeld werd. Wij sloegen echter linksaf en zagen het wachtende karretje terug keren en achter ons aankomen.
Het observatorium is heel mooi gemaakt met enorm veel details. Je hebt ruim de tijd om dit allemaal te bekijken.
In de zaal waar die walvis verschijnt, was er een hele tijd niets te zien. Hij verscheen pas toen het andere karretje de zaal binnen reed. Pardoes die de vluchtweg aanwijst, verscheen ook pas toen we al ter hoogte van hem waren. Dit deel bleek dus veel beter over te komen voor het andere karretje. Ik weet niet of dat altijd zo is.
Het gedeelte waar we voor de spiegel stonden, en mijn dochter allerlei handelingen op het aanraakscherm uitvoerde, begreep ik niet zo goed. Mij dochter riep wel trost “Dat heb ik gedaan” dus blijkbaar had zij het wel door.
Die grote ruimte waar je met veel gondels gelijktijdig door rijdt, was wel indrukwekkend. Al werden we vaak met onze rug naar de ander gondels gedraaid. Vervolgens ging onze gondel in een apart gedeelte staan waar mijn zoon twee harnassen kon laten bewegen.
De animatronic Polle, die met die kar vol pannekoeken buitenkomt, vond ik heel goed gedaan. In de laatste zaal is er inderdaad veel te veel te zien op een te korte tijd. Al verhoogt dit wel de herhalingswaarde. Ik vond het wel leuk dat we nog even een dansje maakten op de dansvloer. Dat had voor mij gerust langer mogen duren dan 1 rondje, liefst ook nog samen met een ander gondeltje. De scene met de walvis mocht voor mij iets korter. Is het trouwens niet de bedoeling dat het koppel dat op de dansvloer staat, ook beweegt? Bij ons stonden ze de hele tijd stil.
Wat ik ook heel positief vind, is dat het aanraakscherm eerst voor de persoon links geactiveerd wordt en, pas bij een andere scene, voor de persoon rechts. Zo komt iedereen aan de beurt, en is er geen ruzie. De opdracht aan de rechterkant leek mij ook veel gemakkelijker. Dus als je met kinderen komt, laat dan de jongste eerst instappen (Dit geldt voor de heldentour. Voor de andere tours weet ik het niet).
https://upload.wikimedia.org/wikiped...9_20170521.jpg
(Foto: Wikipedia
Toen we Symbolica verlieten, was er een hele hoop volk aanwezig op de promenade. De parade was immers bezig. Vooral de verschillende personages uit Carnaval Festival die voorbijkwamen zijn wel grappig. Ook het orkestje met die drie mannen met de grote snor is heel leuk. We hebben ze achteraf nog zien optreden op het Anton Pieck plein. De rode auto met de drie muzikanten, die duidelijk niet echt speelden, kon ik niet thuisbrengen. We moesten nog naar Raveleijn, dus konden we niet anders dan mee in de drukte aan te sluiten richting Marerijk. Gelukkig draaide de stoet linksaf, het Anton Pieck plein op.
De ticktes voor Raveleijn opvragen, gaat heel eenvoudig en er staan voldoende automaten. Om 18u20 de tickets afgehaald voor de voorstelling van 18u30. Vlug naar binnen dus. We hadden de kinderwagen bij de poort achtergelaten. We wisten niet dat er onderaan de tribune een plaats voorzien is voor kinderwagens. Even later kwamen we aan bij een goed gevulde tribune, waar het rechter gedeelte net geopend werd. Dit bleken toch niet de beste plaatsen te zijn want we hadden de hele show de zon in ons gezicht.
De show is op zich niet slecht, maar viel me toch wat tegen. Het betreft voornamelijk stunts met paarden en af en toe een gevecht.
Dit gedeelte bevat spoilers. Klik op onderstaande knop om het gedeelte open te klappen.
Open spoilers************ Spoilergedeelte ************
De mechanische draak is wel mooi gemaakt, maar meer dan zijn bek openen en af en toe een vlam spuwen, doet hij ook niet. Als ze dan hun water en vuur elementen gebruiken, is het wel indrukwekkend, maar veel te langdradig.
Die kooi waarin een persoon opgesloten wordt die uit de kooi verdwijnt (en later terug verschijnt) werd volledig gevuld met rook. Dit is wel knap gedaan. Ik had wel al van in het begin door dat dit eigenlijk een lift is.
Wat ik wel heel indrukwekkend vond, is die persoon die uit het water oprijst. En op het einde, samen met een paar andere personen, terug onder water verdwijnt. Ik vraag me af hoe ze dit technisch voor elkaar krijgen. Waarschijnlijk liggen er zuurstofflessen onder water. Nadat ze onder water verdwenen waren, zag ik luchtbellen verschijnen.
Toen we terugkwamen, bleek onze Efteling-kinderwagen er niet meer te staan. We hadden geen zin om helemaal terug te lopen om een nieuwe te gaan halen, maar zagen wel de stoomtrein in het station staan. Dus gingen we vlug naar daar. We stonden echter voor een gesloten poortje. Een personeelslid vertelde dat ze met twee treinen reden en dat de volgende binnen enkele minuten toe kwam. Dus bleven we maar even wachten met achter ons het wapengekletter van de personages uit Raveleijn die een show gaven op het plein.
Een tijdje later kwam Aagje vrolijk het station binnen gereden. De andere trein was trouwens Moortje. Het zijn de twee oudste locomotieven die nog steeds dienst doen. Neefje werd aanvankelijk ingezet als reservelocomotief, maar bleek niet geschikt en werd op het plein geplaatst. Trijntje doet nu dienst als reserve. Die hebben we dus niet gezien, net zoals Dieseltje die enkel wordt gebruikt om 's ochtends een controlerondje te rijden en afval van het traject te verwijderen (bron).
Ik heb me lang afgevraagd of die locs werkelijk op stoom rijden, of dat ze gewoon een elektrische motor hebben en de stoom effectjes gesimuleerd worden. Ik heb ze die dag goed in het ook gehouden en ze werken echt wel op stoom hoor. Bij het vertrekken hebben ze veel vermogen nodig en dan zie je wel een hele hoop stoom en straaltjes heet water naar buiten komen ter hoogte van de wielen. Bij één van de locs waren ook duidelijk de vlammen te zien in de haard. Ik leef wel mee met de bestuurders, die op zo’n hete dag bij die ketel moeten zitten.
Mijn zoon had eerder wat paniek omdat ik gezegd had dat dit de gevaarlijkste attractie is. Gelukkig kon ik hem geruststellen dat het vooral kwam door onvoorzichtige bezoekers die de spoorlijn oversteken. Alhoewel eens we in het wagonnetje zaten, veel is er toch niet nodig om daar uit te vallen. De achterste gesloten wagonnetjes lijken mij veiliger. Gelukkig bleven onze kinderen de hele tijd rustig zitten.
https://upload.wikimedia.org/wikiped...atschappij.jpg
(Foto: Wikipedia)
In het Ruigrijk aangekomen deden we nog de Polka Marina. Hij draait helemaal niet snel en het heen en weer bewegen van de gondels is wel een leuke toevoeging. De walvis mag wel eens gepoetst worden. Vooral aan de onderkant is hij redelijk vies.
D'Oude Tuffer hebben we wijselijk overgeslagen. Heel de dag een wachtrij van 20 minuten en het zou toch ruzie zijn wie er aan het stuur zou mogen zitten. Het zou beter zijn moeten ze hier hetzelfde principe als bij Symbolica hanteren. Met twee stuurwielen waarbij de eerste helft het ééne stuurwiel de auto bestuurt en de tweede helft het andere. Technisch een hele ingreep, maar het moet wel mogelijk zijn.
Afsluiten deden we in het Lavenlaar waar op dat moment maar een kleine wachtrij was bij de slakkenmonorail. Het is grappig dat de slakken elks een naam hebben, die achteraan geschreven staat. Mijn dochter heeft ze allemaal gelezen. Wij zaten in “Laf” en “Lal”.
Tijdens de rit viel vooral het glijbaanhuis op, waar ze achteraf alle glijbanen uitgeprobeerd hebben. Daarna nog even in het Lachhuis geweest met die trap vol grappige geluidjes. Ze moesten allebei nodig naar het toilet en dat is er niet in het Lavenlaar, dus hebben we geen andere huisjes meer bezocht.
Lot's Kraamhuys, Lal's Brouwhuys en Lariekoekhuys zijn anders ook zeker de moeite waard. In Laafs Loerhuys staat ook zo’n waterput als bij mevrouw Holle. Hier wordt de geschiedenis van het Lavenvolk verteld samen met wisselende projecties in de put.
http://www.eftelinginbeeld.nl/Volkva...avenLaarAA.gif
(Foto: www.eftelinginbeeld.nl)
Nog even op de app gekeken of er nog iets leuks te doen was en de show met de Sprookjes Sprokkelaar begon 20 minuten later. Die vindt plaats in die kleine kiosk naast de heksenpoort, welke eigenlijk de officiële ingang van het sprookjesbos is. Hij zag er toch zo grappig uit op die foto bij de app, dus die moesten we toch nog even doen. Eerst nog even iets drinken bij ‘t Poffertje.
Bij de kiosk aangekomen zaten er al heel wat mensen op de bankjes gezellig te wachten. Even later kwam de Sprookjes Sprokkelaar dan rustig aangewandeld, samen met zijn assistent. Het is eigenlijk een grote wandelende handpop die heel mooi afgewerkt is. Zijn assistent kwam al direct vragen om de kiosk te verlaten zodat deze als podium gebruikt kon worden.
De show is heerlijk rustig en langzaam, zoals je van een oude man zou verwachten. Hij begint eerst met een gedicht waarin hij zichzelf voorstelt. Dan wordt er een sprookje uitgekozen waarover hij begint te vertellen. Hij maakte er wel een andere versie van, dan we gewend zijn. Met af en toe een grapje tussendoor.Dit gedeelte bevat spoilers. Klik op onderstaande knop om het gedeelte open te klappen.
Open spoilers************ Spoilergedeelte ************
“Hoe ging dat ook al weer? Knibbel, knabbel, knuisje……… Alweer een lelijk puisje.”
Alle kinderen hingen echt aan zijn lippen. Na afloop van de voorstelling kwamen veel kinderen hem spontaan een takje aanbieden. Ook zonder kinderen is dit best een aangename show die je zeker niet mag missen.
Na nog even het Diorama bezocht te hebben, waar echt alles bleek te werken, gingen we terug richting uitgang, Voor onze zoon was het allemaal wel genoeg geweest. Onze dochter daarentegen had gerust nog een uurtje langer willen blijven.
Toegeven, het doet altijd flink pijn om door de uitgang te stappen en terug in de alledaagse wereld terecht te komen.
