[TR] Bobbejaanland 18/07/2020

Een zaterdag in de zomervakantie met prachtweer voorspeld na een 4 maanden durende lockdown zonder pretparken. Wat doet een mens dan? Het lokale aanbod herontdekken uiteraard!

Oorspronkelijk wilden we Bobbejaanland in de paasvakantie gaan herontdekken, na +/- 7 jaar niet geweest te zijn. Helaas stak een intussen welbekend virus daar een stokje voor.
Nu we eindelijk weer even uit ons kot mogen, profiteren we ervan om het eerste parkje van 2020 aan te doen. Gebruikmakend van de 1+1 actie via Lotus komen we aan een zeer acceptabele prijs binnen. De woensdag vooraf vlotjes via de site gereserveerd en besteld. Ons gezelschap bestaat uit 4 volwassenen zonder kids.

Vanochtend om iets voor 10u arriveerden we op de parking. We parkeren ons op de parking aan de overkant van de laser shooting (een eurootje goedkoper dan de Bobland parking zelf) en sluiten aan in de rij voor de toegangscontrole.
Deze slingerde de hele ingang voorbij richting de parking zelf. Personeel alom aanwezig om gasten aan te manen afstand te houden, al deden de meesten dat redelijk vlotjes van zichzelf. Behoorlijk wat mensen die ook hier al mondmaskers op hadden.

Ondanks dat de rij erg lang oogde, schoof deze echt wel vlotjes door. Aan de ingang wordt je ticket en reservatie gecontroleerd alvorens je verplicht je handen moet ontsmetten en je ticket zelf mag scannen om binnen te gaan.
Gewoontegetrouw lopen we onmiddellijk richting de linkerkant van het park, de massa ontwijkend, al was hier vandaag echt geen sprake van een "massa". We laten de Wildwaterbaan even links (of rechts, liever) liggen en wandelen door tot aan Bob Express voor de eerste attractie van de dag.

Eén ritje wachten en we konden al instappen. In de wachtrijen staat overal met groene stippen duidelijk aangegeven waar je mag staan en waar niet, en er hangen duidelijke bordjes die signaliseren vanaf waar het dragen van een mondmasker verplicht is.

Na Bob Express gaan we verder richting Indiana River, waar er ook maar een gezelschap voor 1 bootje voor ons stond te wachten. Ik blijf deze, ondanks zijn leeftijd, heel leuk vinden. Een indoor wildwaterbaan is sowieso vrij uniek in mijn mening, en ik heb sowieso een zwak voor indoor attracties. Dat je hier nat uit kan komen is overigens een understatement, na de eerste drop was ik al vrij verzopen. De tweede en derde deden me eruit zien alsof ik naast de boot gesprongen was.
Opdrogen doen we vervolgens met een ritje Oki Doki, waar we meteen konden instappen. Tof baantje, niets spectaculairs maar wel de moeite om mee te pikken.

Na een sanitaire stop bij Kinderland (ter verduidelijking: Kinderland is niet open, de toiletten beneden wel) richting Dreamcatcher, waar we opnieuw gewoon konden doorlopen tot aan het perron. Zonder VR, maar aangezien we deze nog nooit met gedaan hebben, missen we hier niet echt iets. Ik ben ook absoluut geen voorstander van VR in attracties, ik vind het absoluut geen meerwaarde hebben. Ik heb bijgevolg ook geen moment getreurd over de beslissing van Bobbejaanland om de VR gezien de huidige pandemie tijdelijk af te schaffen. Ik was geen fan van de ommezwaai van Air Race naar Dream Catcher en ben dat nog steeds niet. Ondanks het feit dat je meer vrij zicht hebt met de huidige treinen, vond ik de vliegtuigjes gewoon veel leuker en origineler, en ook veel aantrekkelijker en toegankelijker voor kids. Opnieuw een fijne baan, minpuntje vind ik hier wel de hoofdsteunen. Deze kunnen echt wel een kussentje gebruiken en zijn veel te hard. Als je hier tegen knalt tijdens de rit zie je toch echt wel even sterretjes.
Na Dream Catcher pikken we de Aztek Express nog mee, waar we ook onmiddellijk konden instappen.
We vervolgen onze weg richting Cowboy dorp voor een ritje Speedy Bob, ook hier weer maar één "bubbel" voor ons. Call me crazy maar met 4 volwassenen van elk makkelijk +75kg konden die haarspeldbochten niet vlug genoeg achter de rug zijn. Het nadeel van ouder worden: je begint na te denken over de wat-als situaties en besef te hebben dat "als dit karretje nu over de baan heen klinkt" je niet meer gaat lachen. :P
Een pijnlijke rem verder gaan we onze inmiddels opgedroogde tenue weer nat maken in de El Rio. Zelfde liedje: 2 boten voor ons dit keer.
Je word echt per bubbel in een boot gezet, mondmaskers zijn hier dan ook niet verplicht (bij geen enkele waterattractie). We hadden een nat pak verwacht, maar met uitzondering van een paar druppels en spatten zijn we er eigenlijk kurkdroog uit gekomen.

Intussen was het lunchtijd, en namen we plaats op het terras bij Santa Fe voor een rustmomentje. Daar de smaken wat verschilden haalde de éne helft van ons gezelschap pasta en pizza en haalde de andere helft friet en snacks bij de Friet El Rio. 8 euro en een klet voor een menu met frietjes, 40cl frisdrank en een snack. 90 cent voor een portie saus. Echt, niets te klagen qua prijzen hier. Ik denk dat je bij de lokale frituur hooguit een eurootje minder betaald. Misschien zijn we wat te erg gewend als jaarpashouders van Disneyland Paris, maar een menu onder 10€ vonden wij behoorlijk verbazingwekkend.

Overigens petje af voor het personeel hier, die echt wel hun uiterste best deden om volgens hygiënische maatregelen te werken. Allemaal netjes mondmasker op, handschoenen aan, de toonbank werd regelmatig even afgesprayd met ontsmettingsmiddel, ... en wat zeker gezegd mag: de vriendelijkheid droop er vanaf (nee, dat was geen sarcasme).
Dit is een tendens die me doorheen de hele dag opviel, ik begon me zowaar af te vragen waar al die norse brompotten van x seizoenen geleden gebleven waren. Echt, voor het personeel niks dan lof. Bij elke attractie waren ze ongelofelijk vriendelijk en beleefd, ook wanneer er mensen aangesproken moesten worden op het niet dragen van een mondmasker of soortgelijk, het werd altijd met de nodige tact en een glimlach op het gezicht gebracht. Niet alleen het plezantste land, maar vandaag toch ook écht het vriendelijkste land! Chapeau, ook voor de vele jobstudenten die hun job duidelijk serieus namen en goede cursus klantvriendelijkheid gekregen hadden!

Het eten was gewoon in orde en lekker, en zeker voor de prijs ruimschoots voldoende. Na de lunch gaan we verder richting Hall 2000 (maar die heet niet meer zo zeker?) voor een ritje Revolution. We stonden gelijk op de laatste plateau van de trap, dus opnieuw maar 1 ritje wachten. Hier overigens een akkefietje (het enige van de dag) met gasten die geen afstand hielden. Mijn partner had al een aantal keer een zeer vieze blik naar de Walen achter ons gegeven die het toch maar nodig bleken te vinden om tegen zijn rugzak aan te plakken, ondanks de duidelijke groene stippen op de grond dat je telkens een halve trap tussen moest laten. Na een aantal minuten was ik het beu, en heb ik mijn grote mond opengetrokken à la "zien jullie niet goed misschien? Dáár is de stip, moeten ze ze nog wat groter tekenen voor u of wat?!". Voor zogenaamd geen Vlaams te verstaan, kwam de boodschap toch over want nadien hielden ze toch maar afstand.

Revolution: Aah, jeugdsentiment! Als klein pagadderke is hier mijn achtbaanliefde mee begonnen. Ik weet nog hoe indrukwekkend ik deze baan vond. Hij was ook gelijk de aanleiding voor mijn voorliefde voor indoor attracties en coasters. Ik kan me nog goed herinneren dat einde jaren '90 begin jaren '00 wij een dagje Bobbejaanland steevast hier eindigden. Het laatste uur was Revolution uur. Moeder en vader aan een tafeltje met een drankje, en ik een uur aan een stuk in en uit de Revolution voor rerides, om tussendoor af en toe is aan tafel van mijne cola te gaan drinken vooraleer terug richting de trap te rennen. Zaaalig!

Na een aantal jaren hier niet geweest te zijn, keek ik hier echt naar uit om nog eens een ritje te maken in degene waar het allemaal begonnen is. Ik herinner mij de rit als veel langer, maar dat zal wel aan mij liggen. De laatste bocht met versnelling vooraleer je het stukje omhoog rijdt de tunnel in waar de remmen zitten, gaf toch echt een stukje jeugdsentiment en bijbehorende kriebels in de buik. Ik weet niet wat het is met deze baan, maar hij blijft echt speciaal voor mij, ondanks dat het qua ritverloop echt niet zoiets ongelofelijks spectaculairs is.

Na Revolution vervolgen we onze weg naar Dizz (ah nee, Naga Bay is het tegenwoordig zeker?). Zeer blij om te zien dat de schreeuwerige graffiti theming verdwenen is! Echt een doorn in het oog. Ook hier opnieuw maar 2 karretjes voor ons. Het karretje voor ons gaf even aanleiding tot discussie met de operator. Pubergrut met allemaal netjes een mondmasker op, behalve ééntje die het ging proberen met een sjaal rond zijn nek. Die vlieger ging dus niet op. De jobstudent sprak hem kordaat maar vriendelijk erop aan dat een mondmasker verplicht was. Pubergrut ging er hevig tegenin dat "een sjaal toch hetzelfde was, wat voor ne zever is da nu?" maar de jobstudent in kwestie was niet te overtuigen en hield voet bij stuk. Meneer mocht gelijk langs de rugzakbakken heen naar de uitgang en werd doorverwezen richting de shop aan de ingang voor het aanschaffen van een mondmasker indien hij de attractie wenste te betreden. Zeer correct gehandeld van de jobstudent in kwestie die zich niet liet intimideren, echt, chapeau!

We nemen even een terraspauze bij het Panospunt. Enkelen van ons knabbelen een gebakje en we vullen de vochtreserves even aan, alvorens we eindelijk op pad gaan naar datgene waarvoor we (of althans ik) gekomen waren: Fury!
Om te beginnen, de ingang themazone: Miljare. Nooit gedacht dat Bobbejaanland het in zich had om met zo'n parel qua theming te komen aanzetten. Echt, zéér aangenaam verrast. Het kwam bij mij echt over à la "In your face, Plopsa, welle kunnen dat hier ook!" :D.
Het is simpel, maar tegelijkertijd, gewoon goed gedaan. De muziek, de beelden, de decoraties langsheen de ingang. Het plaatje klopt echt.

We konden opnieuw gelijk doorlopen tot aan de trap van de "burcht". We kiezen veiligheidshalve voor een voorwaarste rit, aangezien het de eerste keer is. Net het karretje dat voor ons moet vertrekken, wordt er uiteraard afgeroepen dat er een technisch probleem is. Inwendig begon het vloeken al. Godverdekke, ze gaan mij dat hier toch niet lappen dat ik daar vandaag niet in ga geraken hé?!
Na een 10 minuutjes was het probleem (wat overigens blijkbaar een probleem was bij het wisselstuk waarop de karretjes vertrekken vanuit het station naar de launch) echter verholpen en kon het karretje voor ons vertrekken, en wij nadien ook instappen.
Comfy treinen, wel hoge stoelen voor mijn 1m59 gestalteke. Ik vond het een beetje een luguber gevoel om met mijn voeten niet aan de grond te kunnen en enkel met een heupbeugel gewapend te zijn tegen de loopings die gingen volgen, maar soit. Airtime is wel verzekerd zo. ;)

Je weet dat de eerste en 2e launch nog maar op "halve" kracht zijn, en verwacht hier bijgevolg niet bijster veel van. Als je deze vanuit de wachtrij ziet, ziet deze er ook echt niet "wow" uit, in vergelijking met de laatste launch. Na de eerste launch, had ik tegen mijn verwachtingen in al een gevoel van damn, dat is hier wel wat intenser dan het eruit ziet hé. De tweede achterwaarts, dat is kriebels in de buik en stilletjes gillen. Dan komt de 3e, voorwaarts, op volle snelheid. DAMN MAN, ECHT! Ik heb voor het eerst in jaren gewoon GEGILD zonder het te kunnen tegenhouden.

Ter verduidelijking: Ik ben ECHT niet rap van mijn sokken geblazen als het op achtbanen aankomt. Een nieuwe coaster vind ik de eerste keer vreselijk spannend, tot op het bijna echt bang zijn af. De eerste ride, is bij mij gewoontegetrouw de énige waarbij ik met een "wow" gevoel, een hart kloppend in de keel en knikkende knieën uitstap. De reride nadien, weet ik al wat gaat komen, en gaat dit bij mij al over naar een "allright, nice!" gevoel. De 3e reride, geeft bij mij vaak al "Meh. Cava. wel tof." gevoel, wat dan gewoonlijk blijft hangen. Eens ik een achtbaan een aantal keer gedaan heb, slagen ze er nooit in om bij mij terug naar dat "wauw damn, geweldig!" gevoel te geraken en blijven ze gewoonlijk hangen op "meh. tof baantje". De énige achtbaan die er tot nu toe in slaagt om mij elke keer, ook na honderden ritten dat "Wauw, damn!" gevoel te geven en mij doet uitstappen met een hart in de keel, geen adem en gewoon echt den bibber van enthousiasme, is Shambhala in Port Aventura.

Ik heb eerlijk gezegd van de rest van de rit maar zeer weinig beseft, omdat ik zo onder de indruk was van de launch en de eerste drop die volgde. Ik had op voorhand echt wat schrik voor de looping met een heupbeugel (I don't like that combination, I really don't!) maar ik had begot nog niet eens door dat we erdoor passeerden.
Waar ik géén fan van ben, is het laatste stukje met die halve looping/bocht/whatever waar je dan achterwaarts nog terug door gaat voor je in de rem schiet.

Even kaderen: Ik word nogal rap mottig. In mijn puberjaren kon ik lustig 50x in de breakdance kruipen zonder iets te voelen, maar sinds ik +/- 20 ben lijkt mijn evenwichtsorgaan niet helemaal akkoord meer te gaan met mijn pretparkverslaving. Achtbanen zijn gewoonlijk geen probleem, ook spinning coasters lukken, maar zet mij in iets dat achterwaarts gaat of iets dat rond z'n eigen as draait (denk breakdance, vroeger Fly Away, schommelboten, ...) en ik kom eruit met een huidskleur waar Yoda van Star Wars van kan leren. Den Tower hotel in Disneyland Paris is voor mij ook enkel een manier om mijn maaltijd rapper dan gepland kwijt te spelen...
Dat laatste stukske met die halve looping achterwaarts was er echt teveel aan, en bracht bovengenoemde huidskleur teweeg. Uitstappen met den bibber en zonder zuurstof, was dus wel zeker check. ;)
Bon, efkes op ons effen komen, een cola'ke drinken, en vooral efkes nergens in gaan dat draait. :D Nu, voor alle duidelijkheid: Ik ben fan van Fury! Ik kan mij amper herinneren wanneer een coaster mij nog is zo uit m'n lood heeft kunnen slagen.

We lopen richting ingang met het idee om een tourtje in de monorail te doen, maar daar mag je blijkbaar enkel afstappen. We passeren even bij Typhoon, maar aangezien ik nog redelijk sterretjes zag na het Fury avontuur, besloot ik wijselijk over te slagen. De rest van het gezelschap gaf aan dat ze deze toch eerder als headache the ride aanzagen en deze dus niet persé op de bucket list stond, dus vervolgen we onze weg opnieuw richting het Panospuntje. Enkelen van ons hadden een hongerke gekregen en laat daar nu toch wel een Bicky verkooppuntje staan. Mijn maag draaide al om bij het idee alleen al dus ik hield het bij een waterke, terwijl de rest hun burger verorberde.

Een koud watertje deed deugd (ik denk dat het warme weer ook wel wat parten gespeeld heeft bij mijn plotse gevoeligheid voor Fury) en hielp om stilletjes aan wat te bekomen. We lopen richting cowboy dorp, en pikken in het passeren nog een reride op Revolution mee. De ingang van de monorail gaf zowat de enige wachtrij van de dag aan, en we besluiten dat we geen zin hebben om daar dan zolang voor te wachten als de rest zowat hop-on-wachtrijen had.
We lopen Dreamcatcher voorbij en gaan voor nog een reride op Oki Doki. Ik wilde nog een reride op Indiana River maar na het verzopen pak bij de eerste rit, stond de rest hier niet zo voor te springen en opteerden ze om dan naar de Wild Water River te gaan. Want die zou "minder nat" zijn. Ahem. To be continued. =')

Bon, op naar Wild Water River (of wildwaterbaan, wat is het tegenwoordig?), waar we een kleine wachtrij aantroffen. Een klein kwartiertje later konden we instappen. Simpele attractie, maar gewoon een klassieker die in elk park thuishoort op een warme zomerdag. Degene die mij mijn reride Indiana River ontzegden, werden van repliek gediend door de eerste drop, haha. Waar we uit Indiana River al goed nat uitgekomen waren, kwam er hier een golf onze boot in waardoor we gewoon zonder zeveren tot aan onze enkels in't water stonden, in den boot. muahaha. Nat pak, check. Verfrissing, dubbel check. Stinkend water, spijtig genoeg ook check.
Ik snap de keuze om het water van de vijver voor de waterattracties te gebruiken, maar sorry, het stinkt toch echt wel zelle.

De rest had goesting in een ijsje, ik besloot wijselijk om mijn nu eindelijk in rust herstelde maag te ontzien en dronk nog een cola'ke, terwijl de rest hun ijsje opat. Btw: 4€ voor een minipotteke Ben & Jerry's is wel een schril contrast met een lunchmenu van 8€ hé mannekes... Enfin soit, pretpark = pretparkprijzen hé. Maar 'k vond het toch wel lichtjes erover, eerlijk gezegd. Die dingen zijn in de winkel al duur voor een pot van 500ml maar dit was zo'n kleintje van 100ml, en dan 4€ durven vragen...

Het was inmiddels half5 door, dus we lijsten op wat we graag nog willen doen voor we stilletjes aan richting parking trekken. Een reride Fury, staat op de wishlist. Ik twijfel even, maar besluit om de kans niet te laten liggen. Fingers crossed dat mijn maag het nog een tweede keer aan kon, richting Fury dan maar. Ietsje langere rij dit keer, een kleine 20 minuutjes ongeveer. Veiligheidshalve kiezen we opnieuw voor de voorwaartse trein.
Bon, poging 2. Al iets beter anticiperend op wat er komen gaat, zet ik mij schrap na de eerste launch voor de 2e achterwaartse die me bij de eerste rit gelijk de das om gedaan had. Door mij uiteindelijk op 1 punt op de baan te blijven focussen, draaide de wereld toch een klein beetje minder vooraleer we de 3e "echte" launch inschieten richting de top. Dit keer toch iets bewuster de rest van het baanverloop meegemaakt. :D
De laatste halve looping achterwaarts doet mijn maag alsnog onaangenaam keren, maar echt misselijk, was gelukkig niet het geval.

Bij de reride heb ik eerlijk gezegd beter genoten van de baan dan de eerste keer. Hij is echt een pak intenser dan ik verwacht had, maar dat is ook positief. Ondanks het feit dat ik nu weet dat het er ééntje is die ik geen 10x achter elkaar moet proberen te doen wegens echt te intens daarvoor, is het echt lang geleden dat een baan mij zo met m'n mond vol tanden laten staan heeft. 'k zou hem zeker niet aanraden op een volle maag, en achterwaarts zal vrees ik aan mij niet besteed zijn (al moet ik dat toch nog een keer gaan proberen uit curieuziteit) maar het is verdorie wel een knappe baan en niet te missen! Een aanwinst voor Bobbejaanland, die zeker het durfal publiek en jongeren zal aanspreken. Hij is in staat geweest om mij zelfs bij de reride met een "wow" gevoel te laten uitstappen, samen met knikkende knieën en geen adem, en dat is verdorie lang geleden dat een achtbaan daartoe in staat was. Ik vergeef 'm dus graag dat hij de mogelijkheid om mij kotsmisselijk te maken!
Just our luck was er overigens nog een technische storing toen wij in de rem stonden, 'k had nu dus wel efkes tijd om in mijn stoel te bekomen vooraleer we moesten uitstappen, haha.

We gaan nog voor een reride op Naga Bay (direct instappen), koelen nog af met een ijsje op het terras aan het inkomplein, schaffen ons nog een flesje koud drinken aan voor de terugweg en wandelen na een sanitaire stop richting de uitgang.

Conclusie van de dag: Het was voor ons enkele jaren geleden dat we hier geweest waren, en dat met reden. Na enkele jaren een Bobland abbo anno 2010-2013, zagen we het park meer en meer vervallen en overgaan tot vergane glorie. Operatoren waren vaak brompotten die meer blaften dan spraken en ook qua properheid en netheid was het niet meer wat het ooit geweest was. Dat in combinatie met het feit dat ze buiten een geflopte King Kong en Dizz al even niets nieuws geboden hadden, gefaseerde openingstijden en gewoon een "hebben we wel gezien" gevoel deed ons uitwijken naar andere oorden.

Ik ben vandaag zeer aangenaam verrast geweest. De wachttijden waren uiteraard heaven, en te danken aan de huidige coronacrisis, maar daarnaast lag het park er gewoon spik en span bij, heeft het park er met Fury een waardige attractie bij die je reden geeft om de moeite te nemen om tot daar te gaan, was er op het personeel niets aan te merken (integendeel!), was de horeca lekker en betaalbaar, waren alle attracties stipt om 10u open en was er nog niets gesloten toen wij net voor 18u richting uitgang wandelden en hebben wij simpel gezegd gewoon echt een superplezante dag beleefd in "het plezantste land".

Bobbejaanland, hat off to you! Goed bezig!

Wat sfeerfoto's:

Bijlage 1819

Bijlage 1820

Bijlage 1821

Bijlage 1822

Bijlage 1823

Bijlage 1824

Bijlage 1825

Bijlage 1826

Bijlage 1827

Bijlage 1828

Bijlage 1829

Bijlage 1830

Bijlage 1831

Bijlage 1832

Bijlage 1833

Bijlage 1834

Bijlage 1835