X

Privacy Statement (GDPR)


Beste bezoeker,

In het kader van GDPR hebben wij een privacy statement gelanceerd waarin wij uitleggen hoe wij omgaan met jouw persoonlijke data. Je kan het privacy statement hier terugvinden.

Uw Pretparken.be-team


Nog geen lid? Maak hier je gratis account aan!

Resultaten 1 tot 5 van de 5
  1. #1

    [TR] Eifel-Park, 10 juli 2020

    Zelfs in deze onzekere tijd zijn er nog zekerheden. Er is meer nodig dan een destructief micro-organisme met een ongeremde voortplantingsdrift om me te beletten een first visit in een TR te gieten. Meer nog: het vermaledijde virus dwong me zelfs een beetje tot een bezoek aan Eifel-Park. Onze letterlijke ronde van Duitsland werd immers noodgedwongen gereduceerd tot een retourtje Legoland Deutschland. Dat maakte van Eifel-Park het afsluitstuk van onze tiendaagse in zuidelijk Duitsland.



    Toch heb ik dit bezoek amper tien uur voor het betreden van het park beslist. Door de hoge toegangsprijs – spoiler alert: Meneerke Kritiek vond en vindt het aanbod in Eifel-Park niet volwaardig – had ik als alternatief een zeer hoog aangeschreven avontuurlijke en historische wandeling voorzien, iets ten noorden van Trier. Maar m’n jongens gingen akkoord om die wandeling de avond – en een stukje nacht - voordien te maken. Dat het park ondertussen was afgestapt van het verplicht online reserveren, vergemakkelijkte onze laatste-minuut-wijziging.



    Gratis parking, vriendelijk onthaal met een gewillige mascotte en een absolute on-drukte: kan een pretparkdag beter beginnen? Ja, want het regende en ondergetekende had last van wat men in het Frans omschrijft als le cigare au bord des lèvres. Voor de Hollanders: ik moest bol.com-gewijs hoognodig een groot pakket persoonlijk afleveren. Het toilet aan de ingang was ik in al mijn nieuwsgierig enthousiasme voorbij gegaan, net zoals een verzameling gedecoreerde beren. Behalve een verwijzing naar de lokale fauna vormen ze wellicht ook een rechtlijnig opgestelde knipoog naar Berlijn.



    Geen nood, bij de eerste echte attractiezone bevindt zich een resto met toilet … dat helaas gesloten was. Doorgaans heb ook ik liever dat parken bezuinigen door bepaalde toiletten later te openen en niet bepaalde attracties. Maar die ochtend dacht ik daar toch anders over! Terstond snelde ik met beide zonen in mijn onwelriekend kielzog naar de tweede attractiezone, ‘Dalstation’ genaamd. Daar werd verlossing geboden door een primitief bouwvakkerstoilet.

    Voordeel van dit stress-moment was dat we ons meteen vlakbij de vaste top-attractie van het park bevonden. De alpine rodelbaan Eifel-Coaster kreeg meteen een dubbele beurt door elk van ons. De eerste beurt was OK, want vertrekkend achter m’n kinderen moest ik tijdens de afdaling niet veel aan de Brems-hendel trekken.



    Dat was wel even anders tijdens de tweede rit, vertrekkend achter een +/- tienjarig meisje. Toen ik in het station beneden groen licht kreeg, treuzelde ik bewust nog even om te starten. Zo verloor / won (schrappen volgens interpretatie) ik een tiental seconden. Bovenaan was het kind niet te zien maar nog niet halverwege het parcours moest ik volle bak in de remmen, tot en met stilstand, om de sequel 'Aanrijding in Gondorf' te vermijden. M’n rit was naar de vaantjes. In de late namiddag herhaalde dit scenario zich met wederom eerst een vlotte rit achter m’n nageslacht en aansluitend een gedwongen boemel-rit achter vader & zoontje, nadat ik opnieuw strategisch had geaarzeld bij groen. Zowel voor het rijplezier als voor de veiligheid lijkt het me raadzaam om meer tijd in te lassen tussen die groene lichten, of door actieve profiling van de inzittenden door de niet zo betrokken operators.



    U dacht dat ik al klaar was met k@kken: het parcours van Eifel-Coaster bestaat uit te veel repetitieve haarspelbochten en mist onderweg elke thematisering of effect, b.v. een tunneltje. En na tal van attracties in achtereenvolgens MPG, TVL BJL, Coo, Tripsrill, Legoland D. en Holiday Park, kregen we nu nergens afstand-markering te zien in de wachtrij … of in de zone die moet doorgaan voor wachtrij. Benieuwd hoe dat bij meer drukte (niet) functioneert. Positief: bij regen bleef de attractie in bedrijf, wij deden ‘m gelukkig telkens in semi-droge omstandigheden.



    Wat voorlopig nog niet geldt voor m’n sero en m’n corona, gaat wel op voor m’n oordeel over de nabijgelegen attractie Waterscooter: positief. Ja, ik ken de interactieve bumperbootjes wel van o.a. Bagatelle. In sommige andere parken durven ze extra kosten aan te rekenen voor dergelijk vermaak, in Eifel-Park is het geïncludeerd en nog belangrijker: de waterstraal gebeurt in een grote parabool-boog. Daardoor kan je niemand die vlakbij is zeiknat spuiten. Je moet je daartoe op enige afstand bevinden en verdomd goed mikken … of chance hebben. Waarmee ik niet gezegd heb dat je het droog gaat houden. Na een beregende beurt in de voormiddag deden m’n kinderen het in de late namiddag nog eens over in atmosferisch drogere omstandigheden.



    We bleven nog even in het ‘Dalstation’ voor een gecoördineerd staaltje taakverdeling: de oudste zoon ging rodelen, de jongste wachtte kort z’n beurt af om – gratis – de zwaartekracht tegen te werken op de Bungee Trampoline en ik speelde in tussentijd voor rugzakken-wacht.



    Langsheen een bergop-paadje stonden meerdere geologische informatieborden. Je moet toch al enige kennis en fantasie hebben om dit als een tijdreis te ervaren.



    Het educatieve aspect heeft het park vakkundig zelf gefnuikt door op het einde van dit parcours een mensachtige te plaatsen in het gezelschap van een dino.



    Nog iets hoger bevindt zich de erg ruime Bergspielplatz. Mijn eerste blik aldaar deed me onterecht vermoeden dat een attractie gesloten was wegens nog in aanbouw. Maar de constructieborden vormden natuurlijk een passende decoratie voor Rit over de Bouwplaats.



    Wellicht klinkt deze attracte waar Leon overigens te groot voor was authentieker in het Duits. Maar ter ondersteuning van dit TR baseer ik me op een parkplan vertaald in het Frans, Engels en Nederlands. Mooie geste van het park, al schrijf ik het internationaal appeal toch in eerste instantie toe aan de ligging in een meervoudige grensregio.



    Enkele attracties zoals een ballenbad waren om een virale reden begrijpelijk gesloten. Niet getreurd want ook voor ‘wildere’ kinderen viel er nog één en ander te beleven, ten dele zelfs overdekt. Al moet je dan meer aan een primitief afdak à la schoolspeelplaats denken dan aan een speel-paleis zoals in Tripsdrill of waarom niet: BJL’s Kinderland.



    Misschien doet het park aan zelfoverschatting door hier elke wip en schommel van een eigen attractienaam en nummer op het parkplan te voorzien.



    Maar er staan ook heuse attracties. De zelfbedienings-trek-toren Eifel-Tower vind ik niet alleen woordspelerig leuk van aard. Omwille van de afwezigheid van een operator – zoals b.v. ook in Duinrell - zag ik meerdere bezoekers aarzelen om zichzelf de hoogte in te trekken. Tot wij het dappere voorbeeld gaven.



    De kettingmolen Zweefmolen beschikt niet over een originele naam, maar gelukkig wel over een operator.



    Ik herkende veel van mezelf in het Grappige Toilethuisje, al heb ik nooit schijtend iemand bespeekt, en al zeker niet in corona-tijden.



    Iets verderop was ook de waterspeeltuin in de zone ‘Begstation’ om virale redenen gesloten. Hier staat ook de mooiste creatie van het hele park: een authentiek ogende Wald-Imbiss



    Onderweg naar het allerhoogste doel kwamen we één en ander tegen:

    1. Een uitkijk-platform



    2. Een kleine boerderij en een zone met immer schattige alpaca’s



    3. Een Melkspel, al klinkt ‘Milking Contest’ toch nog een tikkeltje meer kinky. De twee zonen hebben zich kosteloos vermaakt, maar vraag me niet wie de winnaar was.



    Dat hoogste doel is in Eifel-Park anno 2020 toch wel de zone ‘Priatenplatz’. We begonnen in gezinsformatie met een privé-rit op de toepasselijk genaamde Familieachtbaan. Eentje voor Flo’s krediet maar niks meer dan dat.



    Hulde aan de Parkgids-auteur. Zo kwam ik te weten dat Seeräubers Kanonenritt – de attractienaam wordt niet vertaald, ik dacht overigens dat ‘See’ meer betekent en ‘Meer’ zee – een tamelijk uniek geval is. Een beetje koggemolen, een beetje jetski en een beetje brommer-in-de-lucht-maar-dan-zonder-lucht. Addendum voor de Parkgids-auteur: adviseer om rechts te gaan zitten in geval van een solo of laat de zwaarste van beide inzittenden rechts plaatsnemen. Wij gingen bij onze eerste beurt keurig alle drie links zitten en bereikten daardoor maar een beperkte hoogte. Een uurtje later hebben we dat tijdens een bisnummer zelfcorrigerend verholpen. Mits de juiste positie zeker een leuk ding, al leent dit attractietype zich volgens mij meer om naar snelle wagens te worden gethematiseerd.



    Wat we deden in dat uurtje in between? Om te beginnen werd de coaster-bingo veilig gesteld. Ik hield het bij één niet geheel pijnloos ritje, de kinderen bereden veelvuldig het tweedehandsje dat ik twee dagen tevoren hoegenaamd niet had gemist in Holiday Park: de onvertaalde Käpt’n Jacks Wilde Maus.





    Het absolute hoogtepunt was natuurlijk de 80 meter hoge gyrodrop Graviator (hieronder links in beeld). Ik denk dat we ‘m een vijftal keer hebben gedaan, met dank aan de operator die nooit lang wachtte op meerdere gegadigden per rit. Een 360° blik biedt altijd een meerwaarde. Je kon o.a. een nabijgelegen militaire luchtmachtbasis bespioneren.



    Al daalt diezelfde meerwaarde natuurlijk wel een beetje wanneer vlakbij de starflyer Jules Verne Tower privéritten met een nog ruimere blijk aanbiedt. Kan iemand eens melden aan Steve Van de Geldwolf dat die dingen ook functioneren zonder 50% bezettingsgraad?



    De theming staat wat haaks (!) op het piraten-thema van deze zone. Het betreft natuurlijk tijdelijke kermis-import. Maar bovenal een meesterlijke zet met het kermis-verbod in Duitsland en de weinige vaste thrill in Eifel-Park.



    Nog twee al dan niet tijdelijke nieuwigheden zijn de echt wel dolwilde Break Dance waarop je werkelijk iets kan breken



    … en de kindervaltoren Krähennest. Eén ritje op de eerstgenoemde en het aanschouwen van het nageslacht op de tweede attractie volstonden.



    Nog steeds was dat tussen-uur niet om. We picknickten er en ik stelde bij de pop-up-toiletten numerieke gender-discriminatie vast.



    Andere spieren worden aan het werk gezet op de Waterfietsen.



    Een attractie-gedaante die in pretparken nooit op mijn appreciatie moet rekenen, is een fluim waar je in één oogopslag meteen alles kan zien: het hele parcours incl. de supports en de über-goedkope theming. Pirateninsel voldoet aan deze drie criteria en katapulteerde me even terug naar een teleurstellend bezoek aan Skyline Park.



    Op kale kermissen zullen die dingen minder tegenvallen, maar in pretparken geef ik zelfs de voorkeur aan de oude maar deels verstopte boomstam-meuk van o.a. Bellewaerde, Bobbejaanland en P. Atracciones Madrid. Maar betaald is betaald, dus kregen we – bisnummer inbegrepen – vier niet al te natte drops voorgeschoteld. Pluspuntje: op locaties waar je onder een track vaart, word je beschut door een afdakje.



    De holle decoratie mag je bij Pirantenisnel letterlijk opvatten.

    De jetski-attractie Eifler Wasserjägd en de splashbatlle Gondorfer Piratenschlacht vindt ik thematisch net aanvaardbaar. Dit betekent dat beide attracties in Eifel-Park alle andere thematisch overklassen.





    Op de ‘Western Platz’ reed Leon een rondje op Pony Express. Voor al wie zich om dierenwelzijn bekommert: het betreft hier gelukkig een mechanisch attractie-type, zo ééntje dat wij in meerdere andere parken doorgaans collectief en veelzeggend wel skippen.



    En vlakbij staat zowaar een toilet naar pretpark-standaarden. Al moet ik opletten met het fotograferen van kindertoiletten, mijn laatste enkelband heeft voor een blijvende huidirritatie gezorgd …



    Een paardenmolen, opnieuw trampolines en botsauto’s voor grote en voor kleine kinderen vervolledigen één van de armste westernzones uit mijn all-time-pretpark-where-abouts (Gardaland deed nog slechter).



    Hoewel we relatief dicht bij de park-ingang waren en dus bij de geskipte eerste attractie-zone, moesten we de volledig afgelegde weg terug. Dat deden we maar half. In de zone bergstation gingen we schuilen in de overdekte Softball Shooter.



    Mijn gevoel voor timing ben ik voorlopig nog niet verleerd. We namen aansluitend en in iets drogere omstandigheden de Eifel Express. De rokende tractorbestuurder kwam in het eerste deel van de rit – tot het dalstation – de mondmaskerplicht niet controleren. Achter een driekoppig gezin brave Belgen zat een familie Brexiteers hun ijsje af te likken. Daarachter zat een familie – ik laat hun nationaliteit even achterwege – van “overheerlijke boterhammen met sjem” te smullen.



    Na een stop in het dalstation en een masker-controle begon de rit doorheen het eigenlijke wildpark. Ik wist al van tevoren dat ik Eifel-Park op gebied van mechanische attracties een laagvlieger zou vinden. Ik had dus wel enige hoop op het dieren-deel van het park. Helaas … dit was dè ontgoocheling van de dag. Het berenverblijf kon niet worden waargenomen tijdens de rit, voor het overige kreeg ik een déjà-vu (of beter: pas vu)-gevoel van de dierenrit in Coo in de tijd dat je daar nog niet extra voor hoefde voor te betalen. Hier en daar zagen we wel wat beesten die – het moet gezegd – voldoende Lebensraum genoten.



    Gelukkig werd geen langdurige halt gehouden bij een hondenshow. Het slechtste van Nigloland en Slagharen kwam even in me op, ook dat nog!



    Terug in het bergstation moesten we er allemaal uit en wij gingen daarom te voet naar het dalstation. Ik begrijp het zeker dat men door het geringe bezoekersaantal de Eifel Express minder frequent liet rijden. We zouden het begindeel van het wildpark nu te voet verkennen: o.a. gekooide konijntjes, stokstaartjes en roofvogels. Iets verderop wisten de onzichtbare wolven zich perfect te verschuilen en was er welgeteld één berin te zien.



    Dat Eifel-Park dan maar het hert tot park-symbool promoveert.



    Hoe hypocriet ben ik eigenlijk? Een hondenshow verafschuwen maar me wel iets later vergapen aan een roofvogelshow. Mijn flauw excuus: de vogels hebben veel meer ruimte tijdens een show dan gekooid. Dat geldt immers ook voor de viervoeters.



    Na enkele bisnummers in het ‘Dalstation’ kwamen we eindelijk aan op de ochtendlijk gemiste ‘Tatzenplatz’. De toiletten waren er nu wel operatief, net als een ballonnen-attractie en ander vermaak op kleutermaat. Wij begleden met plezier alle variaties van het Glijbanenparadijs.







    Op weg naar de park-uitgang vereeuwigden we nog enkele statische en kinetische beren



    … en dreven we de spot met onze eigen anatomische afwijkingen.



    Voor we naar het vaderland zouden terugkeren, ondergingen we vrijwillig doch plichtbewust een corona-test.



    Zonder corona-crisis hadden we deze dag doorgebracht in Bayern Park, wat voor ons ook een first visit had betekent. Iets zegt me dat we daar meer hoogstaande Spass voor minder zahlen hadden gekregen. Maar hej how, we beleefden in de plaats daarvan nu wel een geprivilegieerde top-dag in een C-park dat zich als B-park aanprijst. Gemixte emoties dus. Voor wie het meer gefundeerd wil, eerst de pluspunten:
    - Gratis parking
    - Gratis attracties die elders vaak extra te betalen zijn
    - Quasi alle attracties in bedrijf (verhoudingsgewijs veel meer dan in het über-professioneel ogende Legoland Deutschland). En zelfs met maar twee passagiers aan boord draaiden de kleine en de grote attracties.
    - Prima (tijdelijke) aanvulling met anders werkloze kermis-toppers
    - Attracties bleven in bedrijf bij regen
    - Waterattracties waar je niet al te nat wordt (ik snap echt niet wat daar lollig aan is in onze contreien, een hittegolf-dag daar gelaten)
    - Kindvriendelijk, er was o.a. een poppenkast-show in het Waldtheater ondanks de COVID-restricties



    Maar als er azijn mag gepist worden, sta ik graag op de eerste rij:
    - Weinig theming, in het beste geval kermis-plastiek. Bijna geen verwijzingen naar elementen uit de boeiende regio. Nochtans hoef je de inspiratie letterlijk niet al te ver te zoeken: de US Army Air Base van Spangdahlem, de brouwerij van Bitburg, de Porta Nigra van Trier, vulkanen, Moezel-wijn, …
    - Geen enkele vaste ‘wow-attractie’. De twee hoge kermis-toevoegingen waren letterlijk en figuurlijk de attractie-hoogtepunten
    - Je kan het park niet rondwandelen. Van de Westernplatz moet je alle attractiezones opnieuw door om op de Tatzenplatz te belanden.
    - Nergens geschilderde afstand-markeringen
    - Werkelijk geen enkele attractie behalve de poppenkast-show is volledig indoor (dak en muren), het park behaalt daarom een lage regen-proof-score.
    - Geen toezichter op de grote speeltuin, wat ik eerder wel merkte in o.a. Tayto Park en Magicland. Tijdens onze bezoekdag was dit misschien geen noodzaak, maar bij grote drukte lijkt het toch wenselijk. En al zeker in corona-tijden.
    - Een honden-show, oewist-meugelijk anno 2020 in geciviliseerd West-Europa?
    - Weinig te zien / te beleven vanuit de Eifel Express.
    - Pop-up-toiletten en goedkope camping-vuilbakken.
    - Meermaals saaie of zelfs onafgewerkte paden en pleinen. Nergens een bruggetje of tunneltje tegengekomen in dit reliëfrijke park.
    - Hoge inkomprijs voor een C-park.
    - Gewillige operatoren maar in de omgang weinig vriendelijk / geïnteresseerd. Ik denk dat er een aantal goedkope Oostblokkers bij zaten met mogelijk een taalbarrière. Ik weiger immers om karaktertrekken toe te schrijven aan de regio van herkomst.

    Dank voor het lezen en prentjes kijken. Denk er vooral het jouwe van.
    Laatst gewijzigd door Earlyspencer; 27-07-20 om 20:14.

  2. #2

    Re: [TR] Eifel-Park, 10 juli 2020

    bedankt voor je uitgebreide TR. Ik heb toch de indruk dat het aanbod veel breder is dan eigenlijk gedacht, en het park toch dagvullend is geworden....

  3. #3

    Re: [TR] Eifel-Park, 10 juli 2020

    Bedankt voor dit TR! We waren nog in twijfel of we dit park volgende week wilden bezoeken, maar afgaande op je verslag gaan we het toch maar laten. Het lijkt me voor ons (gezin met 3 tienerdochters) niet de moeite van de omweg en de inkomprijs waard momenteel.
    Het lijkt me dat dit park nog wel een extra coaster kan gebruiken, eigenlijk.

  4. #4

    Re: [TR] Eifel-Park, 10 juli 2020

    Tof TR ! Ik was er de dag na je en het was toen best wel druk.

    Ik ben het er mee eens dat de toegangsprijs te duur is, maar vind het park stiekem wel een prima aanbod hebben en we zijn er van opening tot sluiting gebleven. Het park is de laatste 6 jaar enorm gegroeid, ervoor vond je er enkel het wildpark, de Alpine Coaster, een kleine achtbaan en wat speeltuigen.

    Pirateninsel is een echte Duitse kermisklassieker, vind het tof dat ze die nog wat in ere hersteld hebben, maar het is qua thema nog maar een schim van hoe die er op de kermissen uit zag:


    Bron: Ride-Index

    Ik ben vooral benieuwd wat we de komende jaren nog van dit park mogen verwachten, volgens mij gaat dat nog best wat zijn.
    CoasterCounter: 1.290 coasters in 313 pretparken

  5. #5

    Re: [TR] Eifel-Park, 10 juli 2020

    Eifelpark heb ik enkel jaren terug gedaan. Voor tieners is dit niet een park om naar toe te gaan. Voor kleine kinderen is dit een leuk park. Wij hebben er toen van genoten.

Forum Rechten

  • Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
  • Je mag geen reacties plaatsen
  • Je mag geen bijlagen toevoegen
  • Je mag jouw berichten niet wijzigen
  •