Er wordt in de pretparkindustrie tegenwoordig met records gegooid om toch maar uniek over te komen naar de buitenwereld toe. Zelf wacht ik nog steeds op een record dat eindelijk 'Ortobruco Tour' van de troon stoot als langste Big Apple baan van de wereld. De nieuwste trend, of ook wel 'fad' zoals ik het graag benoem', in pretparkland is om alles 'virtueel' te maken. Virtueel een achtbaan beleven is nogthans niets nieuw, kijkend naar sommige retro-pogingen in het verleden, maar toch is het tegenwoordig 'dé sh*t'! En daar stopt het helaas niet bij. Parken, groot en klein, trachten alles virtueel te maken onder de noemer 'haal zo meer uit je dag!'. De laatste nieuwe trend is dan uiteraard de 'virtuele wachtrij'. Het concept is best simpel: je moet niet wachten in de wachtrij, maar je wacht wel 'virtueel'. Je bent dus met andere woorden niet fysiek aanwezig tijdens het wachten, en kan dus tijdens dat wachten lekker wat anders doen. Pas als iets, een bandje of een ander toestel, je zegt wanneer je lang genoeg gewacht hebt, kan je de attractie zonder te wachten betreden. Simpel toch? De Vlaamse media was dan ook laaiend enthousiast toen het nieuwe waterpark Vulcano Bay op de proppen kwam met dergelijk systeem. Nieuwsartikel na nieuwsartikel was er over te lezen, dit moet dan toch ook echt wel de sh*t zijn, neen? Time to find out dachten wij dan



Wij hadden het geluk dat ons hotel letterlijk tegenover het Universal Resort was gebouwd. Het enige wat wij moesten doen was de straat oversteken en 'POEF' we stonden in Universal. Op een tien minuutjes wandelen kwamen wij zelfs aan de ingang van de Citywalk, het uitgangsgebied van Universal zelf, en konden wij zo dus kiezen naar welke van de drie parken wij wouden bezoeken. Ja, drie, want sinds eind mei van dit jaar kwam daar dus Vulcano Bay bij. Het park bereiken is best eenvoudig. Een bus brengt je in no-time van 'the hub' (de centrale tassencontrole voor de andere parken waar onderaan de Resort-bussen rijden) naar Vulcano Bay. Tijdens het rijden wordt ook nog het gehele innoverende systeem in geuren en kleuren uitgelegd zodat je toch maar niets mis zou doen. Overtuigend was het zeker! En dan, na nog een tassencontrole (al leert Universal het wel als enige in Orlando dat niet elke zakkencontrole met de hand moet maar ook met machines kan), kwamen wij dan eindelijk aan bij de inkom van het park. Mooi gemaakt, maar wat een chaos! Iedereen krijgt bij het betreden een 'Tapu Tapu', het bandje waarmee je je glijd-sessies kan reserveren op de desbetreffende glijbanen. Toch zijn er nog velen die het systeem niet snappen of de bandjes willen niet allemaal verbinding maken met een inkomticket van desbetreffende bezoekers dus... Je kan je al inbeelden dat het voor geen meter opschoof, ondanks het volk maar bleef toestromen. Dan eindelijk hadden wij ons bandje, driewerf hoera!



Oké, wat nu?! Een locker is dan meestal ook een must als je (rug)zak hebt. En man, Universal bloost er niet van om vanaf dit moment zijn bezoekers al enorm pissed-off te maken. Ik geloof dat één zogezegd 'large' locker net groot genoeg was voor mijn niet al te grote rugzak en ik moest hier een kleine 25 dollar voor neertellen... Wut?! Maar ja daar sta je dan, je kan niet anders dan dit gewoon te doen. En wat bleek, die large was niet eens groot genoeg om de handtas van het vrouwtje erbij in te passen... Iets eerder maakte ik dan ook een stomme fout. Een érg stomme fout. Weet je nog dat filmpje in de busrit waarover ik eerder sprak? Wel, daar werd uitgelegd dat je één locker kan verbinden met meerdere bandjes, zodat ook andere je locker kunnen openen. Bij onze eerste locker was ik net ietsje té enthousiast en had ik dit bijgevolg ook al gedaan. Iets later bleek dan dat één locker niet genoeg was dus wou ik een nieuwe huren... ERROR. Omdat er al een locker op mijn bandje stond, kon ik geen andere locker meer huren... Na vragen aan een van de personeelsleden aanwezig (want ja, het liep daar bij de lockers helemaal in puin want iedereen had er problemen mee), werd ik doorverwezen naar de klantenservice helemaal aan de inkom van het park. Great. Het vrouwtje let even op de spullen en ik haast mij als de bliksem naar de klantenservice om ons probleem snel te kunnen oplossen. Wat blijkt alweer? Er is een wachtrij (?!) voor de klantenservice met allemaal mensen met problemen en/of klachten... Oké dan, ik dacht hier maar een vijf minuutjes over te doen maar kom. Maak daar maar 30/40 minuten van. Dan was het eindelijk aan mij en kreeg ik een vriendelijke jonge dame voor mijn neus. Na de situatie helemaal proberen uit te leggen (wel vijf keer, want ze begrepen precies nooit wat ik wou), kwam er maar geen oplossing. De lockers zouden van een externe maatschappij zijn (verklaart de gigantische prijs, jeez) en zij kunnen niet zomaar het systeem overrulen. Mevrouw, welke wel haar best deed, probeerde dan maar her en der telefoontjes te doen. Ik werd er zo boos van dat er na nog een extra 20 minuten niets van oplossing kwam, dat ik er maar zelf eentje gaf. Ik vroeg (wel nog beleefd op dat moment, gelukkig leer ik al voldoende mijn frustratie te temperen in dergelijke stomme situaties) of het niet mogelijk was om mij gewoon een nieuw bandje te geven waar nog niks op stond van locker. Ze viel helemaal uit de lucht, maar moest hiervoor een manager bellen. Opeens verdween ze dan even, en tien minuten later kreeg ik dan een nieuw bandje dat weer volledig werkt. What. A. Waste. Of. Time. Dus reminder voor al wie ooit dit park wil beleven, bespaar u de onnodige frustratie en tijd en leer hier uit!



Bon, eindelijk hadden wij dan twee lockers, waren wij weer bij elkaar ook en konden wij dan het prachtige Vulcano Bay ontdekken. Want ja, ondanks de negativiteit kan ik wel zeggen dat het park écht prachtig is. Het thema geeft een heerlijke vibe en de centrale vulkaan is echt machtig om te zien. Helaas verdwijnt bij deze laatste het imposante wel een beetje als je merkt dat de vulkaan achteraan helemaal niet deftig is afgewerkt en je overal stalen supports en dergelijke ziet. Jammer wel. Maar dat is ook mierenneuken, het geheel is echt een plaatje! Laten wij dan onmiddellijk dat zogezegd geniale systeem maar eens testen! Maar daar begint 'Ellende: Hoofdstuk 2' dus. Ten eerste kon je nog niks reserveren met het bandje op dat moment. Alle slides stonden nog op 'Ride now!', wat simpelweg wil zeggen dat je de glijbaan kan doen zonder virtueel te moeten wachten. Toch laten ze aan de inkom je maar met mondjesmaat binnen om de wachtrij niet onmiddellijk vol te laten proppen. Bijgevolg slibben alle paden dicht want niemand weet wat doen. En dan plots, erg random, moest je wel ineens scannen om te mogen glijden. Resultaat: direct lange rijen overal. Ook hier had ik weer mijn huiswerk gedaan en ik wist dat Krakatau, de watercoaster slide dé populairste is van het ganse gamma en voor mij ook de belangrijkste. Dus, scannen maar! Ja, eerst even in de rij staan voor je kan scannen, want ja sommige glijbanen hadden een wachtrij om te kunnen scannen... Ons bandje gaf uiteindelijk aan dat wij nog een 120 minuten ons moesten bezighouden (?!). En als je beseft dat je maar één glijbaan per keer kan scannen, dan valt er bizar weinig te beleven...



Oké, geen probleem. Wat zeg je van wat te eten? We waren al zoveel tijd verloren door alles wat er gebeurd was, waardoor het al middag was na het scannen van Krakatau (we waren al in het park 15 minuten na parkopening om even duidelijk te zijn). Wij kozen voor een gezonde salade aan één van de take-away standjes in het park (ironisch genoeg stond hier nooit een kat voor aan te schuiven, 'MERICA), voornamelijk omdat ik op dat moment genoeg 'vettigen brol' had geconsumeerd me dunkt! En lekker was het zeker, njamie! Zeker een aanrader! Allemaal verse groentjes en stukjes fruit, super met zo een temperaturen! Na het eten toch maar even een plons gemaakt in het golfslagbad Waturi Beach. Erg mooi bad, maar veel té bevolkt naar onze goesting. Dan maar de snelle Lazy River TeAwa: The Fearless River, want dat is een attractie dat je zo in kan? BUUUUUP! Wrong! Ook hier een wachtrij en chaos. Dit voornamelijk omdat IEDEREEN de twee lazyrivers wou doen tijdens het 'virtuele wachten'. Nu, met wat geluk schuift de rij goed op, maar de rij trekt op niks. Omdat er eigenlijk geen wachtrij voor gemaakt is, loopt de rij van de Lazy River door de verschillende (vaak bezetten) ligstoelen en zo straal door het gewone voetpad. Geen duidelijke borden, geen duidelijkheid hoe en wat = chaos. Neem daar nog eens bij dat deze Lazy River maar één in- en uitgang had (er was ook een tweede, maar was enkel een uitgang om één of andere vreemde reden)... Boy oh boy.



Maar dus, wij hebben heel de tijd wezen dobberen op de Lazy River want er viel dus niks anders te doen. Pluspunten wel voor deze Lazy River, want hij was erg leuk, maar ook zoals elders opgepropt met enorm veel volk (want waar moest al dat volk naartoe natuurlijk). Na een uur virtueel wachten schoot Krakatau ook nog in storing (wordt wel mooi op je bandje vermeld)... Verdikke! Na een kwartier/halfuur was dit weer in orde, maar dat betekent ook dat wij dus een dik halfuur meer moesten wachten in totaal dan eerst aangegeven. Krakatau was trouwens niet de enige baan die in storing schoot. Ik heb alle glijbanen daar in storing zien gaan... Nog nooit geweten in een waterpark... En dan Eindelijk, EINDELIJK, mochten wij ons na een dikke twee uur en half aanmelden bij Krakatau. En dan sta je daar, alsnog te wachten!! é@§'è(ç-?,è(è-é!!! Vanaf dan had ik echt genoeg met dit systeem. Als je virtueel wacht om niet te moeten wachten, dan wil je echt geen minuut extra meer wachten. Dit is echt gewoon niet dé sh*t zoals beloofd. Ach, dan maar wachten zeker?! 25 minuten later bleek het dan toch aan ons! Eindelijk! Halleluja! De rit zelf? Fantastische slide en lekker lang, maar al de frustratie zorgde er wel voor dat ik echt niet volledig tevreden was.



Want ja, dan sta je daar weer. Alle paden zijn mega druk want mensen weten niet wat doen. De dingen waar je niet voor moet wachten zijn ware vleeshopen, dus allesbehalve aangenaam. En de virtuele wachtrijen... 280 minuten, 300 minuten, 120 minuten... Pfff... Het was al half drie in de namiddag en we hadden enkel nog maar een plonsje gemaakt in het grote bad, een vijftig rondjes - I kid you not - gemaakt in de 'snelle' Lazy River (want de andere was dan ook blijkbaar niet toegankelijk...) en één glijbaan kunnen doen. We proberen het toch nog eens en gaan naar een Tapu Tapu paal van een van de grotere slides, maar helaas 'storing' en de wachtrij voor de storing was al 90 minuten. Ja, nevermind dan maar hoor! Totaal teleurgesteld stappen wij terug naar onze lockers. Wij kleden ons maar snel om zodat wij hier zo snel mogelijk weg konden en begeven ons naar de uitgang van het park. Daar is de rij voor de klantenservice nog groter geworden dan daarvoor, ik kan mij zo al inbeelden waarom... Normaal moest dit een zogeheten 'rustdag' worden door wat te zwemmen etc, maar wij hebben ons nog nooit zo boos gemaakt in een park als die dag...



Mijn mening over het park is dus best duidelijk lijkt mij. En echt jammer, want de slide-complexen leken mij allemaal 'vree wijs'! Het concept en de rare regelingen/grote designfouten maken gewoon dat het park op dit moment alles behalve aangenaam vertoeven is. Natuurlijk, Vulcano Bay wordt door elk mediakanaal best geprezen, verklaart ook de grote drukte in het park. Ik geloof er wel in dat het mits het rustiger is, het park veel beter meevalt. En ook, doe die Tapu Tapu weg. Het trekt echt op niks en zorgt alleen maar voor onduidelijkheid. Hetgeen dit systeem mij geleerd heeft is wel dat alles digitaliseren niet zozeer altijd even fantastisch is. Misschien staat het systeem nog niet op punt, geen idee. Maar alsnog, ik ben er ronduit geen fan van en denk dat het nooit deftig zal werken. Ik denk dat het fysiek wachten een veel minder complexe manier is en zorgt voor een betere spreiding van je bezoekers in je park...





Misschien geef ik het park ooit terug een kans in de toekomst, wanneer het gehele systeem beter op punt staat of misschien gewoon afgevoerd wordt. Maar momenteel raad ik het niet aan om op drukke momenten dit park mee te pikken. Dit Tripreport geeft ook totaal geen goed beeld van de verschillende glijbanen, aangezien wij er na eentje al genoeg van hadden, maar toch... Maybe next time hopefully? Na ons bezoekje zijn wij alvast betere oorden gaan opzoeken bij de (tover)buren, en dat vonden wij zeker! Tot snel!