Ignace heeft mij aangeraden dit in de Babbelaar te plaatsen en er was niet echt een geschikt topic dus ik maak er een nieuw. De aanleiding is een bericht van 8banen in het forumspel ‘Heb/ben jij ooit’.
Ik citeer hieronder de berichten waarover het gaat:

Citaat Oorspronkelijk geplaatst door Simon42
Welk toppark* zal je principieel nooit bezoeken en waarom?
* Toppark = een park dat algemeen wordt aanzien als een van de belangrijkste, beste, meest toonaangevende parken.
Citaat Oorspronkelijk geplaatst door 8banen
Alle parken in de Verenigde Staten. Ik heb voor mijzelf besloten om als het kan nooit naar de VS te reizen, vanwege de respectloze en onwaardige manier waarop ze mensen behandelen bij 'veiligheidscontroles' op luchthavens enzo. TSA en andere toestanden (pat-downs, full body scanners...)
Ik weet het, erg late reactie … straks zal ik uitleggen waarom ik zo lang heb gewacht. Maar ik herken mezelf op meer dan één manier in deze situatie en ik denk dat ik misschien een zinvol antwoord kan geven.

Ten eerste: je principiële afkeer van de situatie.

Dit gevoel herken ik heel erg, want Phantasialand is een toppark dat ooit - als enige park trouwens- op mijn persoonlijke Zwarte Lijst heeft gestaan. De reden daarvoor was mijn negatieve opinie over hun gehandicaptenbeleid. Zonder de discussie opnieuw te willen starten, ik vind dat Europapark en Holiday Park veel en veel beter omgaan met de beperkingen opgelegd door de Duitse wetgeving. Resultaat was dat ik PHL een tijdlang echt niet meer heb willen bezoeken omdat ik gewoon een afkeer had gekregen van heel dat park … net zoals jij blijkbaar een afkeer hebt van de USA. Dus ik snap helemaal waarom je een reis naar Amerika niet ziet zitten.

Maar na een tijdje besefte ik dat mijn principiële weigering om naar PHL te gaan echt niet de juiste oplossing was voor mijn probleem. Door er zelf weg te blijven zou de situatie voor mindervaliden niet verbeteren en PHL zou geen nadeel ondervinden van slechts één bezoeker minder. Moest ik zelf iets kunnen doen om hun beleid te veranderen, dan zou ik geen moment aarzelen! Maar eerlijk is eerlijk: dat kan ik niet. Mijn weigering om het park te bezoeken leverde dus totaal niets positiefs op en zorgde alleen maar voor meer en meer frustraties (T…..)

Daarom heb ik uiteindelijk besloten om Phantasialand toch een kans te geven, of beter gezegd: om mezelf een kans te geven zodat ik toch een aantal beroemde attracties zou kunnen doen. Gisteren heb ik het park bezocht - daarom antwoord ik nu pas - en het is inderdaad de juiste beslissing geweest! Phantasialand is een park dat bij mij altijd gemengde gevoelens zal oproepen en waar ik nooit onvoorwaardelijk fan van zal kunnen zijn. Maar toch heb ik me gisteren goed geamuseerd en zijn mijn frustraties al een stuk kleiner geworden

Waarom ik heel dit verhaal vertel? Omdat het misschien ook op jou van toepassing zou kunnen zijn. Door jouw principiële weigering om de USA te bezoeken ontneem je jezelf de kans om enkele heel beroemde parken en hun topcoasters te kunnen beleven. Terwijl je dat op zich juist graag wil, denk ik. Jij bent de enige die er nadeel van heeft, want zij zullen hun veiligheidscontroles nooit aanpassen omdat jij zelf weigert naar Amerika te gaan. Sommige mistoestanden kan je als individu gewoon niet veranderen, hoe vervelend dat ook is. Zelf heb ik jarenlang als vrijwilliger gewerkt en stort ik af en toe geld aan goede doelen. Maar ook ik moet aanvaarden dat er dingen zijn die ik nooit zal kunnen veranderen.

Mijn advies is dus: straf jezelf niet door alle parken in de USA op de Zwarte Lijst te zetten, want je straft de verkeerde persoon! Probeer te voorkomen dat de irritante situatie - een asociaal parkmanagement in mijn geval en een respectloze security in jouw geval - tot nog meer frustraties leidt. Die vervelende mensen van de veiligheidscontrole hebben het recht niet om jou een mooie ervaring af te pakken. Gun ze dat plezier dan ook niet. En wanneer je na je reis terug op het vliegtuig naar Europa zit, zal je kunnen denken: Rot op met je controle. Ik heb al die leuke coasters toch gedaan.

Dat is mijn mening hierover. Je hoeft het zeker niet met me eens te zijn, maar misschien helpt het om de zaak eens op deze manier te bekijken. Ik spreek uit ervaring


Ten tweede: jouw opinie over veiligheidscontroles.

Zelf heb ik ook altijd wat moeite met zulke controles. Het is zeker één van de dingen waar ik voor zou stressen als ik ooit naar de USA zou gaan. Ik snap de noodzaak ervan, maar toch ervaar ik het vaak als autoritair en intimiderend (zeker na een negatieve ervaring bij een concert in Tilburg). Het helpt als je met een groep vrienden gaat en dus niet alleen langs die controle moet passeren. Zelf voel ik me in ieder geval een stuk beter op mijn gemak als ik niet alleen ben.

Mijn advies is dus: ga met een groep mensen die je vertrouwt. Zij kunnen je misschien helpen als er problemen zijn, en een vriendengroep kan je aandacht ook afleiden van een negatieve situatie. Dat was gisteren in PHL ook bij mij het geval: ik was in gedachten nauwelijks bezig met mijn ergernis over hun gehandicaptenbeleid omdat ik midden in een groep aardige mensen zat Ze hebben me zelfs de kans gegeven om een tweede keer in Taron te gaan (als jullie dit lezen: nogmaals bedankt daarvoor!)

Voila, meer dan 700 woorden … maar ik hoop dat ik je toch wat geholpen heb.