Wat maakt een lancering tot een goede of slechte lancering?

[Earlyspencer]

Lanceringen waarbij de kinetische energie meteen wordt omgezet in potentiële, m.a.w. hoogtewinning, hebben bij mij wel een streepje voor: I-speed, Speedmonster, Red Force, Stealth, Karacho, Lynet, Novgorod, Blue Fire en zelfs onze eigen Anubis en Psykè zijn mooie voorbeelden. Bij verticale beklimmingen krijg ik er dat heerlijke Kuifje naar de Maan-gevoel bij. Dat geldt voor mij helaas veel minder bij de diagonaal gelanceerde Space Mountain.

Ook tot mijn favorieten behorend: echte multi-launches, dus lanceringen op minstens twee verschillende plaatsen. Die 2e versnelling, wanneer je eigenlijk al een aardige snelheid hebt, kan soms episch aanvoelen Hierin voelt Taron toch een stuk heftiger aan dan Helix.

Met het korte trio Desert Race, Rita en (wijlen) Kanonen loop ik letterlijk weinig hoog op. Dat geldt ook voor de nochtans krachtige Furios Baco. Al deze coasters missen naar mijn gevoel hoogteverschil, al zegt dat dan weer niks over de launch an sich.

Booster Bike, Juvelen en Pégase worden door draaiende banden versneld, zoals een schommelschip. Bij de genoemde exemplaren ervoer ik maar makke lanceringen, soms nauwelijks krachtiger dan een powered coaster. Het zijn natuurlijk niet voor niets familie-attracties, en die hebben ook hun bestaansrecht. Ik krijg het daarom warm en koud tegelijk van de Efteling-plannen: misschien wel wat het park nodig heeft, maar bij de termen 'launch' en 'Intamin' in een A-park, hoopte ik wel op heftiger.

Ter plaatse trappelende launches kan ik enigszins pruimen, maar echt warm krijg ik het niet van triples à la Star Trek, Gold Rush, Sky Scream en Pulsar. Prima voor B- en C-parken, maar in een A-park mag je meer verwachten. Idem wat de mossel-noch-vis launchers Platform 13 en Rock 'n Roller betreft.