[TR] Tatzmania, 16 juli 2025

[Earlyspencer]

Na het budgettaire succes van de voorgaande dag wachtte ons nog een gratis te bezoeken attractiepark. Vielen Dank, Hochschwardzwaldcard. Tatzmania betkende voor ons opnieuw een first visit, al hadden we al eerder een Duitse park bezocht dat z’n naam ontleent aan een bestaande, exotische bestemming. Nog een gelijkenis: een combinatie van dierentuin en pretpark.

Het was vanuit onze uitvalsbasis niet ver rijden naar Löffingen. Bovendien hadden we geen voorprogramma eh … geprogrammeerd. We kwamen die regenachtige woensdagochtend dus wat te vroeg aan op de gratis parking. De Süddeutsche Jugend had nog geen zomervakantie, dat heb z’n voordeel en z’n nadeel.



Behalve bovenstaande schoolbende hebben we gedurende heel ons bezoek weinig volk gezien in het park. Onze inkom werd verblijd middels een gratis papieren parkplan. Ik blijf het herhalen: dat is tegenwoordig in steeds minder parken het geval. We liepen snel voorbij aan dit beesten-panorama met meerdere verdiepingen.



Ook een decoratief bootje dat wellicht deel uitmaakt(e) van een parade, kreeg van mij maar net de aandacht die nodig is om een foto te maken.



Wij kwamen in hoofdzaak voor de mechanische dingen. Spoiler zonder spoiler-knop: die zijn doorgaans niet spectaculair voor ervaren thrill-fanaten. De thema-zone ‘Kidsmania’ is natuurlijk al hint-gevend. Maar positief: al van bij de parkopening – ik denk 10:30 – en met enkel ons als klanten zette een operator deze Affenflieger in gang.



Ik had de attractie meer bouncing verwacht zoals in het stadspark van Helsinki. Behalve draaien en wat synchroon uitwijken doet het niet veel. Maar qua prijs-kwaliteit mogen we natuurlijk niet klagen.



De naburige Ballons lieten we ongemoeid, zoals we dat ook al ruim tien jaar in vele andere parken doen.



Papegaaitje, leef je nog? Die vraag kan je ook aan mij stellen. Want als enige gegadigden kregen we van de operator een langdurige rit voorgeschoteld op deze Papegaienflug. Het voelde aan als een mix van voorgeprogrammeerde vliegtuigjes-ondersteboven en een booster.



Ik moet hier spreekwoordelijk op mijn tong bijten om niet te veel uit te wijden over de gedwongen amputatie. Voorheen heette deze attractie ‘Eagle Fly’ en had die dubbel zoveel armen. Aan de ontwetenden: beeld je gerust in hoe die attractie er vanuit onderstaand stadpunt moet hebben uitgezien. Deze ingreep was ooit het onderwerp van een Slimste-Mens-vraag.



Schreef ik hierboven “niet spectaculair voor thrillzoekers”? Deze attractie is zware kost, hoor. Ik heb ‘em met voldoende tussenpauze één keer gebist, mijn 15-jarige zoon kan er wel wat beter tegen. Ik kon rustig op dit bankje zitten met in mijn onmiddellijke nabijheid een mega-assenbak.



De grootste mechanische attractie in voetafdruk moet toch wel deze Gold Rusher zijn.



Net als de bijna-naamgenoot uit Slagharen betreft het een Gerstlauer, maar daar houdt de vergelijking op. Dit ding is nieuwer, kleiner en niet gelanceerd. De capaciteit zal ook niet veel voorstellen maar daar hadden wij die dag generlei last van. Bemerk het weinig bevolkte station op onderstaande twee foto’s.





Bij crimi-series op tv denkt u misschien spontaan aan het VK, Zweden of Denemarken. In mijn kinderjaren was dat toch meer een kolfje naar het land van Dolfje. ‘Der Alte’, ‘Ein Fall für Zwei’ en dus ook ‘Tatort’ doen bij de millenials hier wellicht geen belletje rinkelen. Ik heb altijd gedacht dat die laatste titel de naam van de speurneus was. Het betekent natuurlijk ‘plaats delict’ ofte crime scene. De boodschap boven het urinoir refereert aan de tv-serie waar ik dus de ballen van snapte. Van pis- en kakgrappen heb ik natuurlijk wel kaas gegeten (‘beseitigt’ = uitgewist).



Een toiletfoto in dit TR: check. Een toegankelijke achtbaan die ik als niet-kredietjager provocatief links liet liggen: ook check. Die (on)eer gaat naar African Spin, een Visa-ding uit 2018.



Onderstaand plaatje zou de lezer kunnen misleiden: natuurlijk heb ik meermaals enige hoogte opgezocht op deze Freefall Tower. Ik ben ondertussen vergeten of en vanaf wanneer de cirkelvormige zitbank ronddraait. Youtube bevestigt dat dit al vanaf de optakeling gebeurt. Bij gebrek aan (andere) panoramische attracties is dit hier dus een must-do.



We maakten een wandeling in de zone die het verst van de parkingang gelegen is. De vlakke weilanden kunner er bij afwezigheid van dieren voor zorgen dat het parkgevoel hier en daar wat verdwijnt. Gelukkig is er een stukje bos waar je zelfs bij regenweer in gezinsformatie droog kan picknicken.



En natuurlijk zijn er ook bebeeste stukken grasland, al vind ik exoten hier misschien minder passen dan inheems wild.







Het Afenhaus zorgt ervoor dat berberapen vanuit meerdere standpunten kunnen worden bekeken.





De grootste ontgoocheling was Kino. Wij waren tien minuten te vroeg in deze tot cinemazaal omgebouwde (nou ja) oude stal. De voorstelling begon dan ook nog eens met enige vertraging terwijl we in het onaangename gezelschap vertoefden van een zwerm vliegen. Maar het allerergste: de vertoning bleek ‘The Lion King’ te zijn: Duits gedubt en integraal. Wie haalt het in z’n hoofd om kinderen anderhalf uur zittend binnen te houden in een pretpark-dierenpark? Wij waren in elk geval snel opnieuw buiten.



Eén van de eerste foto’s in dit TR betreft het uitkijkpunt bij het tijgerverblijf. Dit gaat mooi over in deze walk on water.



Maar helaas, de tijgers kon je enkel in deze gevangenis waarnemen … of niet waarnemen.





In m’n fotoreeks vind ik geen leeuwen terug, al meen ik die wel ergens gezien of gehoord te hebben. Geheel außer Betrieb was deze oude en al deels ontmantelde waterattractie. Zou die tentoongestelde boot hier ooit hebben rondgevaren?



Laat dit nu net één van de grote manco’s van Tatzmania zijn: geen belevenis-attractie waar je onderweg dieren kan waarnemen. Nu ja, zo’n door een tractor voortgetrokken toeristen-treintje hoeft voor mij ook weer niet. Met een hangbrug, panoramische toren, een rodelbaan of een ondergrondse gang ben ik al content. Misschien leent het reliëf in Löffingen zich daar niet toe. Om die reden had ik toch een meer voldaan parkgevoel daags voordien in Steinwasen. Bij weinig drukte en geen interesse in Der König der Löwen moeten drie uren volstaan in Tatzmania.



Wij beleven er wat langer, omdat ik met korting een tijdslot had geboekt in Badeparadies Schwarzwald. Daar konden we niet voor - denk ik - 15:30 binnen. Het glijbanen-aanbod is er best indrukwekkend, een beetje wat voormalig zusterbad Therme Erding binnen aanbiedt. Maar het watercopmlex in Titisee-Neustadt heeft nauwelijks een toegankelijk of attractief buitendeel. De foto waar dit waterpark in allerlei publicaties mee uitpakt, toont een sfeervolle, exotische serre waar bezoekers extra voor moeten betalen. Mijn zoon was er te jong voor: met zijn min-zestien polsbandje kreeg hij rood licht aan het volautomatisch draaihekken. Mijn bandje resulteerde in groen licht wat neerkwam op een betaling van vijf euro. Lekker stout gingen we gezamenlijk door het draaihekken. Daar zag ik middenin het grote zwembad een moeder met op één arm een peuter met zwembandjes om en in de vrije hand een gevuld bierglas van minstens een hale liter. Rare jongens (m/v/x), die Germanen.