Het TR lijkt te verdwijnen. Zeker over de doordeweekse parkjes uit de omgeving. Bij deze mijn motivatie om nog eens een TR te schrijven over een park dat we allemaal kennen.
In een snel veranderende maatschappij kan het soms deugd doen om de ervaringen stap voor stap neer te schrijven, eerder dan twittergewijs alles rond te strooien. De kritiek veranderd ook. Waar vroeger gefundeerde klachtenbrieven werden geschreven of uitgebreide TR's, verandert dit nu in posts op Facebook/twitter die maar al te snel en graag worden opgepikt door websites en kranten.
Hierbij mijn verslag over een bezoekje aan Bobbejaanland in het begin van de herfst. Wanneer de eerste bladeren de paden bedekken, de wind door de kruinen van bomen suist en vocht zowat alle attracties domineert. We beginnen er aan!
Ondanks Bobbejaanland niet mijn thuispark is, voelt het wel zo aan. Waarschijnlijk heeft dit te maken met ons in de buurt liggende buitenverblijf, waar ik als kind wel elke schoolvakantie een tijdje met de ouders vertoefde. Bobbejaanland vormde daarbij steeds een traditie om te bezoeken. We hadden zelfs een jaar een abonnement, en niet alleen voor de externe voordelen. Doorheen de jaren nam dit af, doordat ik al over de 20 ben en anderzijds wegens een andere levensstijl en interesses. Bobbejaanland is dus gedegradeerd voor mij persoonlijk als een doordeweeks pretpark, evenwaardig aan Plopsaland en Walibi. En ik merk wel dat ik er maar 1 keer om de 2 jaar meer kom en dat Bobbejaanland vaak de race verliest tegen Phantasialand, Walibi en Efteling. Nu ik een rijbewijs heb, liggen die parken dan ook plots binnen handbereik.
Met een vriendengroep die kwamen voor Fury belandde we dan toch in Bobbejaanland, hoewel het niet veel had gescheeld of we in Phantasialand stonden. De poll op Facebook leidde ons met 7 voorkeursstemmen voor Bobbejaanland en 5 voor Phantasialand toch naar Lichtaart.
Helaas een druilerige dag. Regen, wind en op de radio hadden ze het noodnummer voor stormweer geactiveerd. Mijn vorige ervaringen in Bobbejaanland leerde me dat ze daar snel en graag hun attracties sluiten. Eens geparkeerd, was ik toch blij dat de meeste attracties aan het proefdraaien waren.
We kwamen aan en de skyline is wel wat veranderd
Wat ook opviel: ze waren al begonnen met de aankleding van het park voor Halloween. Nu, voor mij geen probleem, het toont wel aan dat ze er echt hard op inzetten. Vaak bezocht ik BJL ook met Halloween, goede herinneringen aan overgehouden destijds, al hoop ik dat ze deze keer ook eens kiezen voor thematisatie doorheen het park. Ik heriner me bv. een sfeervolle Adventure Valley, maar enkele strobalen aan pakweg Typhoon of in de kinderzone zouden toen echt het plaatsje compleet maken.
De Halloweendecoratie was al aan de ingang opgehangen.
Na even wachten op onze hele groep, konden we het park verkennen.
Bestemming: Land of Legends
We volgde de mensenstroom naar Fury en kwamen we op het plein en merkte op dat de rij misschien iets te kort was om direct daar aan te schuiven. Zeker omdat Fury nog niet eens begonnen was met testdraaien, dan maar een ritje op Typhoon. De poort ging om 5 na 10 open en we konden direct instappen. De licht- en donkerblauwe combo is een fijne verbetering, alsook de update aan de karretjes, maar het station is er niet echt op vooruit gegaan. De industriële look overheerst nog steeds op het windthema. En eens je uit de nieuwe wachtrij komt waan je je terug in het oude Bobbejaanland. Zeker met de oude padinfrastructuur aan de linkerkant. Het moet gezegd zijn, de nieuwe theming aan de wachtrijen mag er best zijn. Zowel de zwevende hut van de heks, als de andere ornamenten in Land Of Legends zijn zeker impressionant te noemen. Die zwevende hut is tevens hoger dan ik had verwacht.
Met paraplu tegen de regen (het was nodig vandaag), bedwongen we Typhoon.
Nieuwe verborgen fotoplek ontdekt, links van het fotopunt.
Typhoon zijn rit is intens te noemen, zeker de eerste looping. Ondanks zijn ruwheid op sommige plekken, vind ik de Typhoon steeds genietbaar. Het is geen SLC die je helemaal door elkaar rammelt, zoals vaak verkondigd door menig pretparkfan. Akkoord dat het geen vlotte achtbaan is, maar om nu te zeggen dat deze baan rotslecht is, dat gaat me ook te ver.
Hop naar Sledgehammer. Die andere spectaculaire attractie van het park.
Geeft nog altijd een goede rit weg en de themamuziek hierbij voegt wel een toffe extra. Ik heb zelf het gevoel dat hij meerdere keren de top aantikt, terwijl dat andere jaren maar één keer gebeurde.
Vanuit Sledgehammer zien we ook weer dat Fury open gaat voor publiek. We sluiten snel aan in de wachtrij van Fury. Na 10 minuten wachten zitten we in deze attractie. De theming is naar Bobbejaanland behoorlijk gedaan. Niet dat alles tip top in orde is, er zijn wel enkele verbeterpunten. Zo is het onderhoudsgebouw van Fury bv. niet aangekleed en is het stationsgebouw ook niet helemaal afgewerkt. Inderdaad, de ijzeren hekken van de wachtrij en de uitgang, doen redelijk veel afbreuk aan het totaalplaatje en het maakt het ook wat moeilijker om foto’s te trekken. Hoewel ik dit niet zo esthetisch mooi vind, denk ik wel dat dit nodig is. Herinner je nog de ene vrij staande support die na enkele dagen beklad was, toch een teken aan de wand dat je in Bobbejaanland niet alles zo maar vrij mag laten staan van theming. Hetzelfde met de grot onder Dreamcatcher, die staat ook al vol namen.
De rit legde ik voorwaarts af. Wat een intense rit. Zeker de beste rit van België. Nergens ervaar ik zo’n intensiteit. Ook het vrije gevoel van de heupbeugels is geweldig, zeker als je weet dat er in België toch nog veel schouderbeugels zijn op attracties waar dat best vervangen kan worden (Cobra, Dreamcatcher, Typhoon, Anubis, …)
Fury is een geweldige toevoeging voor het park. Zonder Fury zou Bobbejaanland weggedeemsterd zijn tot een regionaal parkje. Vandaag staat het terug op gelijke tred met Walibi en Plopsaland. En misschien nog relevant blijft t.o.v. Toverland en Efteling. Fury is inderdaad EPIC, past binnen het ID van Bobbejaanland en zijn doelgroep en vormt eindelijk die herhalingsfactor toe die bij andere coasters ontbreekt. Dat de coaster ook achterwaarts beleefd kan worden, maakt dat Bobbejaanland hier meerdere ervaringen voor éénzelfde prijs heeft kunnen bouwen.
We nemen ook eens een kijkje bij de fotogenieke waterspeelplaats.
Onder de indruk zetten we onze toch verder. We houden halt bij Naga Bay. Hoewel ik de naamswijziging wel begrijp, vraag ik me toch af of er geen interessantere naam te bedenken was. Dizz was niet veel beter, maar Naga Bay, dit onthoudt niemand…
Verder stoor ik me hier wel aan het containerstation. De TL-lampen in de nok van het station dragen niet echt bij tot de sfeer. Erg geloofwaardig komt dit niet over. Ook de hekken zoals bij Fury zien we hier terug, al zal dit ook wel moeten voor de veiligheid. De rit is meer dan goed. Door een bezetting van drie personen, draaien we sneller dan ooit. Vooral op de blockbrakes. Die laatste vormen dan ook weer het spijtige van de rit, maar ze zorgen wel voor een deftige capaciteit.
We gaan terug naar Adventure Valley. Opvallend hoe de theming hier al afziet. Stickers op vuilbakken beginnen af te rafelen, de entreepoort en de bamboe heeft op sommige plekken zijn beste tijd wel gehad. Het baart me wel wat zorgen dat materiaal dat vijf jaar geleden is toegevoegd, nu al tekenen van achterstallig onderhoud begint te vertonen. Een gevolg van slecht onderhoud of een gebrek aan kennis bij de materiaalkeuze vijf jaar geleden. Hopelijk vergaat de Gardian Of The Elements dan niet hetzelfde lot.
We maken een ritje Revolution. De eerste vijf karretjes worden gebruikt voor de VR variant. De andere (best veel dus) worden gebruikt voor de Revolution. De attractie is best ok en een stroboscoop lijkt toegevoegd. De lichtslangen bij de eerste afdaling en enkele projecties stonden wel uitgeschakeld. Het lijkt dat Bobbejaanland gewoon zorgt dat enkele effecten steeds werken in Revolution. Vind het best een aanvaardbare oplossing. We hangen de afdalingen vol lichteffecten en afhankelijk van de defecten zetten we er sommige aan en sommige uit. De projectie op het bovenscherm werken naar behoren. Wat ik wel een probleem vind is dat deze keer er een pverbelichting was. Daarmee bedoel ik dat door de vele lichteffecten de constructie en de hal zeer zichtbaar waren. Dat draagt zeker bij tot de statigheid van het gebouw, maar anderzijds zorgt dit ook voor de nodige afbreuk in beleving. Je weet immers niet meer welk element er achter welke bocht komt. De laatste bocht onderaan in de hal, met strobo onder de rails, blijft wel machtig.
Mijn andere vrienden besluiten de VR versie een poging te geven. Ik laat ze maar wachten. Uiteindelijk wachten ze 90 minuten voor ze aan de beurt zijn. Ik verkies dan rustig zitten op een bankje en een broodje eten met koffie.
Mijn broodje haal ik bij de panos. Ik had eerst zin een panini, maar nadat de kassamedewerker zij dat het tijdelijk niet beschikbaar was, heb ik maar een broodje smos kaas genomen. Ik heb zo iets van, als er iets niet is, zet het dan niet op je borden, maar kom. Het broodje was zoals een klassieke smos. Degelijk, maar geen wauw ervaring.
Vervolgens kruipen we op de El Rio. Hier valt de verwaarlozing wel op. Vooral de portalen zijn afgebleekt en beginnen af te pellen. Zoals iedereen wel weet, geen interessante nieuwigheden in het verloop. Gewoon wachten op de draaikolk.
Vervolgens ook de Speedy Bob in, waar de wachtrij goed vorderde. Blijft een soepel baantje en de remmen zijn goed afgesteld.
Mooi fotopuntje
Blijven zitten aub
Hier is de aftakeling wel duidelijk.
We pikken ook nog een ritje Aztek Express mee.
We zetten onze trip verder naar Dreamcatcher, ook vandaag zonder VR. Deze baan begint naar mijn mening wel heel schokkerig te worden. Zeker in de helixen op het einde, voel je hem wel shaken. Blijft wel een familieattractie voor het hele gezin. Verwijderen lijkt me geen goed idee, door de hoge populariteit en het is toch wel een landmark binnen het Bobbejaanland aanbod.
We gaan het meer verder rond, na een inspectie in Kinderland. Opvallend hoe achterhaald het gebouw is. Wanneer decoratie nog promotie maakt voor een nieuwe attractie die reeds verwijderd is, dan kan ik mij toch niet ontdoen van de indruk dat dit deel wat uit het oog wordt verloren. Ook verschillende bewegende beelden lijken stil te staan. De verdieping waar niets te beleven valt, waar de lichten gedoofd zijn, ziet er toch wat triestig uit.
We gaan door naar Oki Doki, nog steeds een fijne achtbaan, maar begint toch ook meer te trillen als vijf jaar geleden.
Ook Indiana River krijgt een bezoekje. Nog steeds een toppertje en hij lijkt de tand destijds goed te doorstaan. Kan ik mij vergissen, maar hier en daar lijkt er nieuwe verlichting in LED aangebracht te zijn. Zo heeft de afdaling momenteel een blauwe schijn. Ik kijk wel uit naar de beloofde renovatie. Verder stel ik me ook vragen bij de techniek van de Log Flume, er waren opvallend weinig boten in omloop. We gaan direct ook door naar de Wildwaterbaan. Hoewel ik dit een heel verouderde en slecht uitziende attractie vind, zijn we hier toch twee keer ingegaan. Sinds de eerste keer ben ik er ook nat in geworden. Bij de tweede drop kwam er steeds een golf langst de linkerkant binnen. Ons bootje was dus goed doorweekt, zeker langs ons linkerbeen. Wel grappig om te zien dat we kurkdroog waren, maar onze benen helemaal doorweekt waren.
Rijp voor de sloop...
We zetten onze toch verder naar de El Paso. Blijft toch een leuke attractie om even in te zitten en gewoon er op los te schieten. Wel zie je nu echt hier wel de leeftijd van deze attractie. Een stofdoek zou hier ook geen overbodige luxe zijn.
Bob Express moed dringend een soundtrack update krijgen. De fluitsignalen van de locomotief klinkt hier super vals. Er is volgens mij iets mis met de speakers.
We sluiten nog af met een bisnummer op de Typhoon en de Sledgehammer en diegene die willen, zitten nog even in de kettingmolen. We lopen snel het park uit om de regen voor te zijn. Ik neem nog snel een nieuw souvenir mee van Bobbejaanland. De magnetische meetlat van Bobbejaanland met attracties in het appelblauwzeegroen.
Klassiek fotopuntje
Conclusie: Bobbejaanland heeft me in deze herfsttijden goed verrast. Hoewel er geen noemenswaardige problemen waren, vond ik het toch spijtig dat Fury het zo snel heeft begeven. Het park lag er behoorlijk bij, al zag je wel dat het september was. Verschillende planten waren opgeschoten en sommige omheiningen, hekken, kettingen, … hebben wel afgezien van de zomer.
Alhoewel Bobbejaanland zeker niet af is, vind ik het toch altijd fijn om te bezoeken. Niet om elke week te bezoeken, maar een jaarlijks bezoekje, dat smaakt wel altijd. Zeker nu, met de Fury en Land of Legends.