Oorspronkelijk geplaatst door
Azmidiske
Ik was eigenlijk niet van plan om een TR te schrijven omdat dit geen bezoek aan een echt park was en ik momenteel ook niet zo veel tijd of inspiratie heb. Maar als jullie het vragen, dan doe ik het
Al zal dit wel een kort verslag worden in plaats van een volwaardig TR.
Onze bijeenkomst op Ladeuze On Ice is voor mij enorm goed meegevallen! Ook al had ik de mensen die kwamen nog nooit eerder gezien (en zij mij niet) we hebben elkaar zonder problemen gevonden aan het café op het Martelarenplein in Leuven, waar we afgesproken hadden. Simon had ook nog een vriend van hem meegebracht. We waren dus met zijn vijven. Zodra onze groep compleet was, zijn we te voet naar het centrum van Leuven gegaan. Tijdens die wandeling begon er meteen al een lang gesprek over allerlei parken in Europa die we bezocht hadden of die we graag eens zouden bezoeken. Ook al was het mijn eerste ontmoeting met forumleden en kenden ze mij dus niet echt, ik voelde me onmiddellijk in de groep opgenomen
Super om te merken dat mijn eerste contact met andere pretparkfans zo vlot ging!
Toen we bij het Ladeuzeplein kwamen, was het daar al een gezellige drukte. We liepen eerst voorbij een reeks eetkraampjes en besloten om aan te schuiven bij wat onze enige attractie van de avond zou worden: het reuzenrad. In de wachtrij ging ons gesprek gewoon verder. Het grappige was dat ik over alles perfect kon meepraten terwijl ik in mijn hele leven slechts drie parken bezocht heb en nooit vaker dan drie keer per jaar ga. Maar omdat ik dit forum en ook het vroegere gecrashte forum uitgebreid gelezen heb, vormen namen als Vekoma, RMC, Silver Star, Shambala etc. geen geheimen meer voor mij.
Eén van ons - ik weet niet meer wie - verwonderde zich zelfs over het feit dat ik zo veel wist en tegelijk zo weinig had gedaan. Dat is helaas het tragische lot van iemand die moeite heeft met lange autoritten - enkel als chauffeur, niet als passagier - en tot 17 december 2017 geen pretparkvrienden had. Maar onze zeer geslaagde forummeeting doet mij toch hopen dat er verandering op komst is! De kans bestaat zelfs dat ik in 2018 eindelijk van mijn intussen beruchte Tarontrauma verlost zal geraken (al betwijfel ik of het ooit 100 procent goed komt tussen mij en Phantasialand als park). Maar Taron is een baan die ik ondanks alles toch ooit eens gedaan wil hebben.
Na het verlaten van het reuzenrad - een heel smalle uitgang trouwens - gingen we verder richting kerstmarkt. Deze stond opgesteld in het stadspark van Leuven. Ook hier was een massa volk aanwezig en gelukkig had men de problemen met de natte ondergrond - waarover in de media geklaagd was - al opgelost. We wandelden tussen kraampjes waar allerlei soorten eten en souvenirs verkocht werden. Grappig was het moment waarop we plotseling de Kabouterdans hoorden en een paar groepsleden zich meteen in Plopsaland waanden
We trokken verder naar de McDonalds in het centrum van Leuven. Hoewel ik al heel mijn leven in Heverlee woon, was ik hier nog nooit binnen geweest (mijn familie verkiest de Quick). Gelukkig was er op de bovenverdieping nog een tafel vrij die groot genoeg was voor onze groep. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat ik toen een verhaal heb verteld dat bij mij thuis nog altijd legendarisch is: als kind ben ik ooit eens met mijn zus en mijn grootvader naar de Quick gegaan, wat voor hem het eerste bezoek ooit aan een fastfoodrestaurant was. In al zijn naïviteit vroeg de arme man “Waar is het bestek?” Het resultaat was een stomverbaasde reactie van het personeel en een lachbui bij mijn zus en ikzelf … zelfs twintig jaar later blijft die anekdote nog grappig. Maar het beste moment van onze maaltijd tijdens Ladeuze On Ice blijft toch wel het moment dat ik slechts twee woorden nodig had om de rest van het gezelschap in een bulderlach te laten uitbarsten. Die twee woorden waren “Mont Mosan”. Blijkbaar hadden meerdere mensen in de groep dit foute parkje als eens bezocht en wisten ze er straffe verhalen over te vertellen. Zelf ken ik het park enkel van Youtube maar ik heb nog nooit zoiets raars gezien
Daarna wandelden we terug richting Martelarenplein en het treinstation van Leuven. We sloten de avond af in het café waar we eerst verzameld hadden. Nogmaals een dikke merci aan de persoon die voor iedereen de drankjes betaald heeft - tot mijn schaamte weet ik niet meer wie van ons het was - en eigenlijk wil ik iedereen bedanken voor de leuke avond en de vlotte aanvaardig in de groep. Ik zal nooit iemand worden die vaker dan vier of vijf keer per jaar naar een pretpark gaat, want dan zou voor mij het bijzondere van zo’n dag eraf zijn en ik wil graag dat een parkbezoek iets speciaals blijft. Maar ik zou in de toekomst graag nog eens afspreken met leden van dit forum en ik geloof er ook in dat dit zal lukken
Voila, dan toch nog een soort van TR. Heeft iemand er nog iets aan toe te voegen?